6,948 matches
-
care majoritatea o cunoșteau. Suferindă, tulburată de sinuciderea unicului fiu, a murit pe drum, chiar imediat după ce ieșise din cimitir, venind de la cealaltă soră a mamei, Natalița. Din 14 frați câți au fost, au mai rămas, iată, doar trei, ea, nenea Toma și nenea Sabin. E dureros să constați că, Încet-Încet, tot mai mulți dintre cei apropiați se duc la cele veșnice, iar În curând nu voi mai ști pe nimeni, pentru că și verișorii s-au risipit și, nevăzându-i cu
Ultima sută by Cornel Galben () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91673_a_93187]
-
cunoșteau. Suferindă, tulburată de sinuciderea unicului fiu, a murit pe drum, chiar imediat după ce ieșise din cimitir, venind de la cealaltă soră a mamei, Natalița. Din 14 frați câți au fost, au mai rămas, iată, doar trei, ea, nenea Toma și nenea Sabin. E dureros să constați că, Încet-Încet, tot mai mulți dintre cei apropiați se duc la cele veșnice, iar În curând nu voi mai ști pe nimeni, pentru că și verișorii s-au risipit și, nevăzându-i cu anii, s-ar
Ultima sută by Cornel Galben () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91673_a_93187]
-
cu toții la masă, până târziu în noapte, discutând despre drama neamului nostru românesc. Ne-au relatat despre tragediile prin care trec și au trecut. Aveau doi băieți, unul dintre ei era acasă, un flăcău frumos, un artist, împletitor de nuiele. Nea arătat mese, scaune, coșuri, mobilă făcută din împletituri, toate foarte frumoase. Ne-a arătat pliante cu expozițiile pe care le-a avut la Chișinău. îl cunoștea pe Petre Teodorovici, fratele lui Ion Aldea Teodorovici. A patra noapte ne-am oprit
Dacă nu ai amintiri, nu ai dreptate! by Constantin Chirilă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/776_a_1536]
-
care au urcat pe cărare, ci se așează pe prispa Mariței, uitându-se jur împrejur și după ceva timp întreabă cu voce tare: Nu-i mimeni pe acasă? După care se arată o fetiță de vreo zece ani. Ce vrei nene? întreabă copila și-l privește curioasă. Unde-i maică-ta? în casă. Doarme. Bravo, în ameaza-mare s-o pus pe odihnă!... iese din tindă Marița. Ce vezi rău că mă odihnesc și ce dorești? Cine „iești” ? Și-l privește. Nu
Confluenţa de la Hlipiceni by Petrru Rezuş () [Corola-publishinghouse/Memoirs/668_a_1264]
-
care au urcat pe cărare, ci se așează pe prispa Mariței, uitându-se jur împrejur și după ceva timp întreabă cu voce tare: Nu-i mimeni pe acasă? După care se arată o fetiță de vreo zece ani. Ce vrei nene? întreabă copila și-l privește curioasă. Unde-i maică-ta? în casă. Doarme. Bravo, în ameaza-mare s-o pus pe odihnă!... iese din tindă Marița. Ce vezi rău că mă odihnesc și ce dorești? Cine „iești” ? Și-l privește. Nu
Confluenţa de la Hlipiceni by Petrru Rezuş () [Corola-publishinghouse/Memoirs/668_a_1264]
-
în care identitatea mea este încă "în lucru"? Hai, mai bine, să-i lăsăm pe alții de vor fi fiind, ori de vor fi să propună. Așa, la fine, de dragul bunei dispoziții, aș zice că eu sunt "Mainimicul", nu bibicul, nene. Oradea Piatra Neamț, ianuarie 2011 (Revista "Conta", nr. 5, 2011) Ion MUREȘAN Dragă Adrian, Întrebările tale vorbesc mult despre tine: numai după ce ai dat de nenumărate ori cu capul de răspunsuri, poți pune astfel de întrebări. Așadar, mă bucur că am
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
promovându-i în grad, rareori pensionându-i. De-i lichida, acuza de antisemitism de sectarism, de revizionism, de șovinism o încasa de la mai marii săi Kremlinezi. Și totuși: parcă-i mai pehlivan Sexcuristul cu Garda de Mancurți, atât de pretoriană. Nenea Ceaușoi, megaloman până la Naiba, prea sigur de el însuși, nu l-a mai ținut în frâu. La fluieratul discret al Moscovei, Garda l-a lăsat să pice pe asfalt, ca să-i reușească ei o aterizare pe moale, grație Feseneului iliesco-românesc
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
noastre, atât de balcanizante, pe nisipurile fierbinți ale politicului, și nu găinarioții politicarzi. Aceștia din urmă eșuează glorios în discuții culturale sau cetind versuri, ca Radu Vasile, la emisiunile păunesciene, când nu-și publică romane la Polirom, de rîde și Nea Nicu,/ Măcar că iaște mort. Cerc să integrez fenomenul în doctrina mea despre naveta inesențială. Așa, bunăoară, dacă domnul, critic literar pendulează între Universitate și jurnalistică, Geluțu Voican între Metafizică și clitoris, apoi Primarele Simirad unduiește și el între două extremități
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
i-a luat puțin mințile. Altfel nu se explică declarația lui din cotidianul Prosport, în care acuză echipele Știința Bacău și HCM Constanța de... blat, asigurând cică echipei din Bacău locul 3 în campionat. Bine, logica de moluscă a lu’ nea Cazacu are fracturi uriașe. Mai întâi, prezidentul stelist se face că uită faptul că în turul campionatului Știința i-a cam puțin executat la ei acasă. Apoi, diferența dintre cele două echipe e de doar un punct, formațiile urmând să
ANUL SPORTIV BĂCĂUAN 2010 by Costin Alexandrescu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/283_a_1236]
-
popor. Dar nu totdeauna capătă dimensiuni în conștiința colectivă. La noi în sat, mi-aduc aminte că într-o zi, să fi fost prin 1930, ne-am pomenit într-o dimineață în casă cu o muiere care ne-a anunțat: "Nea Tudore, țață Joițo, ați auzit?" "Ce?" "Peste trei zile se răstoarnă pămîntul! Pusei de mămăligă, zice, și venii să vă spun." "Ce vorbești, zice tata, vreți să muriți sătui?!" Era o viziune apocaliptică pură, apărută ca expresie a unei terori
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
pe care îl chema Ion M. Ion. Frate-său mai mic a dat totul pe față, ca un prost, ieșind fuga din curte și apropiindu-se de colegul nostru cu o expresie radioasă că-i poate da o veste mare: ― Nene, nene! ― Ce e, mă? l-a întrebat frati-său. ― Nene, mai e mămăligă! Ceea ce însemna că, cu o zi înainte, când venise frati-său de la școală, tot așa ca acuma, ei, cei mici, de acasă, mâncaseră toată mămăliga și nu
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
care îl chema Ion M. Ion. Frate-său mai mic a dat totul pe față, ca un prost, ieșind fuga din curte și apropiindu-se de colegul nostru cu o expresie radioasă că-i poate da o veste mare: ― Nene, nene! ― Ce e, mă? l-a întrebat frati-său. ― Nene, mai e mămăligă! Ceea ce însemna că, cu o zi înainte, când venise frati-său de la școală, tot așa ca acuma, ei, cei mici, de acasă, mâncaseră toată mămăliga și nu mai
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
mic a dat totul pe față, ca un prost, ieșind fuga din curte și apropiindu-se de colegul nostru cu o expresie radioasă că-i poate da o veste mare: ― Nene, nene! ― Ce e, mă? l-a întrebat frati-său. ― Nene, mai e mămăligă! Ceea ce însemna că, cu o zi înainte, când venise frati-său de la școală, tot așa ca acuma, ei, cei mici, de acasă, mâncaseră toată mămăliga și nu mai rămăsese și pentru el. Acuma mai era! Colegul nostru
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
viziunea de comedie umană, pe care țăranii știau că o joacă și care era propria lor viață, era și el prezent în conștiința și în discuțiile lor. Și-l însușiseră. Cu vârsta începuseră să nu-i mai spună domnul, ci nea, iar el, băi, nea Vasile. "Tui mama mă-sii, zicea, ce... mă-sii e cu vremea asta, cât o să ne mai plouă în cap? Murim dracu înecați, ne ia gârla la vale, ca pe purcei." " Hai, mă, nea Floreo, că
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
m-am gândit că precis Iza s-a făcut fată mare, iar acum eu îi simt mirosul, mirosul feminității, și tocmai când aveam străluminarea asta, a intrat pe ușă nea Klidész, profu’ de mate, clasa s-a ridicat în picioare, nea Klidész s-a dus la catedră, a trântit catalogul din toate puterile, ca de obicei, și s-a uitat la noi, așteptând raportul, trebuia să-l dau eu, însă mintea mi se golise brusc și am rămas stând acolo ca
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2209_a_3534]
-
uitam, din spate, la gâtul Izei, părul ei negru, despletit, era prins doar cu cordeluța și, ceea ce nu observasem niciodată până atunci, avea cercei cu câte-o pietricică albastră, și atunci Iza a dat absenții și a terminat raportul și nea Klidész a primit raportul și ne-a spus să stăm jos. Trecând la locurile noastre, în bancă, am simțit din nou acel miros de fată mare, dar nu mai era atât de puternic ca adineaori, iar când m-am așezat
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2209_a_3534]
-
cu părul de pe cap, și eu i-am zis că sigur că da, are exact aceeași culoare, dar p’asta Feri n-a mai crezut-o. Gândindu-mă la toate astea, n-o scăpam din ochi pe Iza, între timp nea Klidész a început să ne explice un soi de problemă, a și desenat pe tablă un triunghi, unul echilateral, urma să demonstreze că bisectoarea împarte și laturile opuse în părți egale, ei, și atunci, când am văzut acel triunghi echilateral
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2209_a_3534]
-
simțise probabil că mă holbez la ea, și atunci am crezut că o să se întoarcă și o să se uite la mine, și atunci am simțit cum roșesc și mi-am întors repede capul și am observat că din spate vine nea Klidész, avea obiceiul să le tragă câte o scatoalcă ălora de nu erau atenți, am întors repede foaia și am început să copiez de pe tablă, de parcă aș fi continuat pe o pagină nouă, dar nea Klidész, ajungând lângă mine, mi-
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2209_a_3534]
-
observat că din spate vine nea Klidész, avea obiceiul să le tragă câte o scatoalcă ălora de nu erau atenți, am întors repede foaia și am început să copiez de pe tablă, de parcă aș fi continuat pe o pagină nouă, dar nea Klidész, ajungând lângă mine, mi-a tras una peste ceafă, însă nu prea tare, așa că am crezut că scăpasem ieftin, trecuse deja de banca mea, dar deodată și-a întins mâna și, fără să se uite la mine, m-a
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2209_a_3534]
-
de banca mea, dar deodată și-a întins mâna și, fără să se uite la mine, m-a urecheat atât de zdravăn c-am crezut că mi se desprind urechile, am și strigat de durere, între timp am auzit cum nea Klidész îmi șuieră printre dinți să-i dau caietul, i l-am dat, el m-a târât spre catedră trăgându-mă de urechi, spunându-mi că probabil n-am priceput că nu suntem la ora de desen, dar c-o să
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2209_a_3534]
-
a arătat desenul meu întregii clase și mi-a spus să-mi fie rușine și, trecând pe lângă catedră, m-a mai tras o dată de urechi, de era să cad peste catedră, și atunci am auzit cum râd cu toții în hohote, nea Klidész nu mi-a dat drumul încă, m-a dus direct la coșul de gunoi, abia atunci mi-a dat drumul, a răsturnat coșul, hârtiile, cotoarele de mere, șpanurile de creioane s-au risipit pe jos, știam deja care o să
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2209_a_3534]
-
a dus direct la coșul de gunoi, abia atunci mi-a dat drumul, a răsturnat coșul, hârtiile, cotoarele de mere, șpanurile de creioane s-au risipit pe jos, știam deja care o să-mi fie pedeapsa, mi-a spus-o și nea Klidész, până la sfârșitul orei sfântă statuie și multipli de doi, asta însemnând că trebuia să mă urc pe fundul coșului de gunoi întors și, până la sfârșitul orei, să stau într-un picior, cu mâinile întinse deasupra capului, și să număr
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2209_a_3534]
-
cu mâinile întinse deasupra capului, și să număr între timp în gând: dublez cifra doi, apoi dublez rezultatul, apoi iar, și iar, și iar, și până la sfârșitul orei trebuia să obțin un număr de cel puțin zece cifre, că altfel nea Klidész o să-mi dea atâția de patru, câte cifre mai lipsesc până la cele zece, și asta era foarte greu, nu reușise s-o facă nimeni, niciodată, până la patru mii nouăzeci și șase au mai reușit unii, pe urmă e foarte
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2209_a_3534]
-
până la patru mii nouăzeci și șase au mai reușit unii, pe urmă e foarte greu să mai reții atâtea cifre. Când m-am urcat pe coșul de gunoi, cu mâinile întinse deasupra capului și cu degetele depărtate pentru că, după cum spunea nea Klidész, așa trebuie să arate statuia unui sfânt, să-și poată face păsările cuib printre degetele sale, am observat că Iza se uita la mine, coșul de gunoi fiind chiar în fața băncii ei, între timp nea Klidész, sprijinit de catedră
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2209_a_3534]
-
depărtate pentru că, după cum spunea nea Klidész, așa trebuie să arate statuia unui sfânt, să-și poată face păsările cuib printre degetele sale, am observat că Iza se uita la mine, coșul de gunoi fiind chiar în fața băncii ei, între timp nea Klidész, sprijinit de catedră, explica în continuare cazurile de asemănare a triunghiurilor și că, dacă sunt asemenea, nu înseamnă că sunt și identice, iar eu am încercat să număr, am și înmulțit patru mii nouăzeci și șase cu doi, uitându
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2209_a_3534]