6,384 matches
-
e că el nu iese din acest spațiu intermediar al cărților virtuale care ne permite să să trăim și să comunicăm cu ceilalți. Și este de preferat să nu rupem ordinea acestui spațiu consensual care funcționează el-Însuși ca un veșmânt protector și să nu Îl iscodim candidatul, În orice caz nu În acest context precis, despre starea exactă a cunoștințelor sale shakespeariene. Analiza acestui spațiu virtual și al funcției sale protectoare arată din plin că atunci când ne aventurăm să vorbim despre
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
ordinea acestui spațiu consensual care funcționează el-Însuși ca un veșmânt protector și să nu Îl iscodim candidatul, În orice caz nu În acest context precis, despre starea exactă a cunoștințelor sale shakespeariene. Analiza acestui spațiu virtual și al funcției sale protectoare arată din plin că atunci când ne aventurăm să vorbim despre cărțile necitite nu este vorba numai despre o senzație de rușine, legată de situațiile din copilărie, ci despre o amenințare mai mare, cu privire la imaginea pe care ne-am făcut-o
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
Voi știți ceva) Identificarea cu natura, considerată capabilă să o salveze pe poetă din criza identitară în care se află, este prezentă și de această dată, diferența fiind că "ea este condiționată de un anumit anotimp. Reîntoarcerea într-un spațiu protector poate avea loc numai atunci când pulsul vieții devine tot mai slab pentru elementele cadrului natural, tumultul specific verii stingându-se într-o tăcere din ce în ce mai profundă"92: "Frunze ușoare ce nu mă urăsc/ Și n-or mai iubi niciodată/ Așează-mi
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
sens nou ideii de vid. Somnul devine o punte de trecere către vârsta dezinhibării, a exteriorizării, a reconstrucției unei noi vieți, bazată pe cea de altădată. Dubla conotație vizează laolaltă semnificatul și semnificantul somnului. Simbolistic, somnul joacă rolul ultimului spațiu protector, "în care ființa umană se află la adăpost de conștiința trează"116 care va interveni odată cu maturitatea. Suferința sau uimirea în fața trecerii timpului vor marca, de acum înainte, întreaga creație poetică a autoarei, care, înțelegând ireversabilitatea timpului, încearcă o reconstrucție
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
lui: libertatea"117. Fiind un volum de trecere între două vârste, legătura cu primul volum este una simetrică și, în același timp, antitetică. Somnul, poate ultima mare metaforă care mai amintește de libertatea vieții, instaurând, totodată, libertatea morții, înlocuiește cadrul protector al vârstei fericitei copilării, în care poeta dansa nestingherită în ploaie, țipând și jucându-se de-a și cu viața, cu cel al morții, în care țipătul reinstaurează, de fapt, tăcerea, el nefiind auzit de nimeni, pentru că se petrece în
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
Între leagăn și mormânt". (Morfologia). Morfologia vieții de poet este scrisul, iar morfologia Anei Blandiana, mai mult decât atât, este freamătul. Permanentul freamăt între viață și moarte, între leagăn și mormânt, care poate fi anulat doar prin trasarea "unui cerc protector în jurul lucrurilor care contează, ca soluție împotriva durerii și a sufletului fiind promovată uitarea, îndepărtarea de trecut"137: "Orice urmă-i o rană,/ Nu-ntoarce capul/ Și nu zgândări cu privirea/ Amprentele inflamate/ Pe care le-ai lăsat pe obiecte
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
partidul socialist"199. Originile Partidului Comunist Român sunt vechi, el fiind "fondat în anul 1921, a ieșit din ilegalitate în 1944, având un număr minuscul de adepți, și totuși a reușit ca după 1945, prin fraudă și manipulare, în spatele scutului protector al Armatei Roșii, să devină din ce în ce mai influent, eliminându-și rivalii politici încet, dar sigur"200. Altfel spus, "după încheierea celui de-Al Doilea Război Mondial, Uniunea Sovietică a făcut presiuni pentru includerea în guvernele postbelice a unor reprezentanți ai Partidului
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
ar inventaria metaforele succesive, care fac legătura între volume. A doua ar începe cu anul 1977, cu volumul Somnul din somn, cu trecerea la vârsta maturității, și ar conduce inevitabil spre un "vid stilistic", o denudare, o părăsire a învelișului protector, pregnant metaforic, atât de prezent în volumele anterioare. Metaforele-simbol luate în discuție sunt: copilăria, ploaia, oglinda, tripletul vis-somn-moarte, cu tot angrenajul de sensuri derivate sau congenere. Sunt toposuri pe care Alina le va identifica, pe rând, perseverent, în toate volumele
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
a (de)juca Într-o peliculă unde se văd marginile camerelor de luat vederi. Pentru că fratele mai mic al lui Mersault nu mai Împușcă un arab ci violează o femeie fără ca actul reprezentat să mai poată fi așezat sub identiatea protectoare a unui nume. Absurd? Nu e nimic absurd În buna-credință a unui violator care, după ce iese din Închisoare, se gândește la soarta victimei ca la cea a femeii pe care o iubește. și cu atât mai puțin la un scriitor
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
să pătrundă oricând în sânul familiilor și al grupurilor. Prin urmare, nimic nu-i poate scăpa. Această vulnerabilitate a tuturor sperie, fisurează solidaritatea umană în esența ei, căci relațiile devin suspecte și, în plus, lipsite de certitudinea siguranței, de valoarea protectoare pe care o avuseseră până atunci. Utilizată în scopuri polițienești, supravegherea de proximitate duce la falimentul încrederii comunitare. Ea asigură temeliile unei puteri care nu se dă în lături de la folosirea informațiilor parvenite pe această cale, putere ce izbutește până la
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
acolo, adică nu numai intrigile unuia, ci și alianțele suspecte cu Fronda ale celuilalt? Puterea centrală vede tot, aude tot, nimic nu-i scapă.) Era vorba despre un model de supraveghere ostentativă, menit să descurajeze optimismul iluzoriu al unui camuflaj protector și să ateste, în același timp, controlul pe care Puterea îl deținea asupra rețelei urbane, chiar și în ungherele ei cele mai retrase. Puterea nu mai căuta acum să afle, ci să arate că aflase și că nimeni nu se
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
în praguri, le face să devină suspecte, nesigure, amenințătoare, deoarece echilibrului instabil dintre privat și public îi succede astfel dezechilibrul produs de insinuarea frauduloasă a publicului în cadrul privat, un privat invadat și infiltrat brutal de puterile secrete ale supravegherii. Aura protectoare a „marginilor”, a „limitelor” dispare: supravegherea le anexează și le folosește în scopuri specifice. Avem de-a face aici cu acea supraveghere prin efracție, cu acea supraveghere prin vizorul ușii sau prin gaura cheii despre care vorbește Supraveghetorul general în
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
cinci forme alcătuiesc un ansamblu ascendent care influențează puternic starea de spirit a întregului spectacol. Cam atât despre efectul celui mai puternic centru exterior asupra tabloului lui Matisse. Totuși, este la fel de adevărat că distanța picturii față de podea și rama sa protectoare o izolează suficient pentru a lăsa cele cinci elemente ale compoziției să plutească destul de liber în spațiu. Doar fructele și legumele de pe farfurie rămân pe o bază, fundalul negru și albastru al tabloului neoferind un astfel de suport. Firește, fiecare
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
circulații, se poate spune că suprafața picturală a plăcii oglindește intrările și ieșirile vizitatorilor primăriei care traversează curtea în toate direcțiile. Din moment ce placa este suspendată aerian deasupra capetelor vizitatorilor, ea trebuie să arate în același timp și soliditatea unui acoperiș protector, și transluciditatea „pufoas\” a mediului celest. Privitorul care ridică capul să se uite la pictura cinetică se simte întru totul protejat și totodată liber să parcurgă în voie spațiul nelimitat. Pictura abstractă oferă suprafeței calități care pot satisface această cerință
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
să pară mai mult un subordonat. Dacă privim către centru, vom realiza că înclinarea capului copilului îl cuplează energic cu centrul sacru; dar aceeași înclinare îl supune la o sprijinire mai pasivă pe umărul mamei sale, când recunoaștem forța ei protectoare. Acest tipar bivalent, suscitând dominarea copilului față de aceea a Fecioarei, este exprimat în interacțiunea celor două sisteme compoziționale din Madona cu rodia a lui Botticelli (vezi figura 41). Observați aici că, în interiorul structurii centrice, efectul unei deplasări de la mijloc nu
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
se trage. Ambiguitatea acestui vector diagonal este admirabil exploatată. Figura înclinată a lui Iosif îl conduce pe băiat spre scena sacră a mamei și copilului, dar și Iosif se trage dinspre băiat spre familia sa, expri mând astfel o detașare protectoare. Această separare este explicit reprezentată de demarcația verticală a toiagului lui Iosif și de pumnul său care blochează vederea băiatului. Cu toate acestea, delimitarea nu este destul de puternică pentru a scinda calea centrală de comunicare. De-a lungul axei orizontale
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
sale, realizate în primul rând prin înclinarea torsului. Această înclinare posedă însă întreaga ambiguitate a unui vector oblic: când este citit descendent, îl face pe Hristos să se ferească de atingere; când este citit ascendent, îl face să se aplece protector pentru a-și primi urmăritoarea fidelă. Cei doi centri ai corpului său, capul și pelvisul, operează contrapunctic pentru a reda relația ambivalentă dintre cele două persoane. Personajul lui Hristos domină prim-planul; dar, deși capul său se află pe axa
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
limitele celei blagiene și argheziene; ipostaza creatorului este expresionistă, este cea a tăcerii "gură cu limba smulsă, mută"/ ("Luptele"). Versurile ne trimit la Blaga: "Lucian Blaga e mut ca o lebădă". și harul este divin, poetul va întârzia sub aripa protectoare ("La tine, Doamne sub aripă") și va cere dreptul la porc, la câne, la ocară, la cultul strămoșilor, dar și la perlă, smarald, înger, șarpe, otravă, elemente cunoscute în lirica argheziană. O primă ipostază este similitudinea cu divinul: "toți mă
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
iar noi pe-aproape/ Plutim fulguit peste zi/ Ca umbra de navă pe ape"/. Timpul este cel al creației și al desprinderii: "E un timp când mai stăm în părinți/ E un timp când ieșim din părinți", timp când atitudinea protectoare este necesară, pentru că se refuză dinainte depășirea condiției: "Râvnirea altor traiectorii". Poetul remarcă o lege aspră a focului, care se cere instituită. Primul volum conține imnuri și ode, poeme confesive și poezii care au nevoie de un auditoriu, cum este
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
apelează la soluțiile care le stau la îndemână: căsătorie rapidă (în special fetele), muncă „la negru” și în afara calificării pe care o dețin, locuire în condiții improvizate. Băieții dau dovadă de un gregarism mai pronunțat. Ei simt nevoia unui lider protector și se alătură celor pe care îi consideră mai tari ca ei. Această slăbiciune, pusă în evidență de către mulți dintre subiecții studiului nostru, îi face deosebit de vulnerabili. Ei sunt predispuși să constituie obiectul unor raporturi de dominare (de către patroni, de către
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
demonic schelet exterior: trupul-carapace este marele despărțitor, marele separator ("nesimțitorul trup ca o carapace mă ascundea de binecuvântătoarea-binecuvântare cerească" Moarte curată), la fel cum casa, ascunsă de regulă sub un înveliș de pânze de păianjen, nu apare niciodată ca spațiul protector bachelardian. În aceste condiții, spiritul tentat de libertate al artistului nu are decât speranța supraviețuirii (firește, ipotetice) prin creație. Dacă un cititor funciar optimist ține cu tot dinadinsul să caute undeva în carte lumina revelatorie, nu o poate găsi decât
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
unui paradis domestic luxuriant, foșnind de sunete, culori și forme, scăldat într-o lumină similionirică. Figurile spațiale prin care se configurează universul poetic marca Emil Brumaru sunt cele circumscrise imediat-domesticului, așadar convențional asociate nevoii de autoizolare într-un spațiu închis, protector, acolo unde eul liric se simte la adăpost de rigorile sistemului exterior, firește coercitiv: odaia ("Să intri în odăi din care nimeni/ nu te mai scapă, / Unde totul e proaspăt ca-n mărar,/ Unde sunt căni cu apă!"), cu variantele
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
topească trupul râvnit ca untdelemnul,/ să curgă-ncet spre mine să-mi scalde carnea-n el,/ ca sex matern să mă redea acum și-n ceasul morții mele", citim în Copilăria lui Ario Paradis. Dar fantasma intens erotizată a maternității protectoare are o funcție bine determinată: ea îi facilitează fiului contopirea cu moartea, așa cum se întâmplă, spre exemplu, în splendidul poem Doina (Părul cel mai lung din lume), inclus în volumul Doina (București, Cartea Românească, 1983). Suferința pierderii mamei este contrasă
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
misterelor primordiale (a acelui "contur/ al lucrurilor ce mor spre dimineață"), între care poezia însăși ocupă un teritoriu privilegiat. Scriitorul o consideră, într-unul dintre cele mai emoționante texte ale sale, Calul alb, liantul sângelui creator și al unei uitări protectoare, orfice: În sângele meu/ s-a înecat calul alb/ venea de departe/ înspumat/ în el se-necase/ un cal împărat/ cu frâu de mătase/ și-n calul acela/ alt cal se-necase/ El venea de departe/ cu potcoavele sparte/ de unde
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
nu este o excepție de la această regulă, însăși tema conspirației nu este în mod obligatoriu însoțită numai de conotații negative: imaginea complotului demoniac are drept contrapondere pe aceea a sfintei conjurații. Dacă există o umbră amenințătoare, există și o umbră protectoare și Fiii luminii caută adesea noaptea pentru a lupta. Numai complotul ar putea să dejoace complotul. Secretul, masca, taina inițiatică, comunitatea celor demni de încredere, acțiunea ocultă, tot ceea ce este denunțat și inspiră teamă altuia dobîndește, cînd se opune acestuia
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]