59,587 matches
-
constatat, în lunile februarie și iulie 1812, de către Anglia, Rusia și Suedia 283. La rândul său, Bernadotte a dat curs insistentelor britanice și la 20 mai 1813 a atacat forțele franco-daneze, în apropiere de Hamburg. Cu toate acestea, Danemarca a respins, la 2 iunie 1813, un nou ultimatum dat de Bernadotte, la 31 mai același an284. În pofida opoziției manifestată de opinia publică engleză față de sprijinul oferit lui Bernadotte în problema Norvegiei, motivată, mai curând, de indispoziția creată acesteia de necesitatea că
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
care acele demersuri diplomatice ar fi eșuat, Suedia reclamă, în baza acelorași tratate, sprijin militar și financiar, în ultimul caz, achitarea arieratelor subsidiilor stipulate prin tratatul din 11 iulie 1789, în așa fel, încât cele două puteri prietene să poată respinge "d'un concert parfait leș attaques d'un Ennemi commun", adică Rusia, si a obține "une paix sure, glorieuse et durable"73. Cea de a doua Notă confidențială începea cu un rechizitoriu la adresa Rusiei care devenise "le fléau de tous
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
Porte"; ceea ce reclamă, firește, necesitatea că cele două state să colaboreze îndeaproape contra acelui dușman comun 46. Colaborarea Suediei era apreciată că o necesitate și că un mijloc, chiar dacă insuficient, date fiind posibilitățile reale ale acesteia, daca nu de a respinge, cu succes, o eventuală agresiune din partea Rusiei, cel puțin de a o amâna, până ce Poartă Otomană ar fi putut ieși din gravă dilemă a adoptării unei poziții corespunzătoare intereselor sale europene, între Franța și Marea Britanie. Căci, așa cum devenise foarte evident
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
sub egida ei, a unei foarte cuprinzătoare coaliții europene 70, în care să fi intrat Poartă Otomană, Franța, Suedia, Danemarca, Prusia, Spania și Olanda, s-a manifestat din nou, în punctul de vedere exprimat de reis efendi. Deoarece, daca nu respingea, de facto, propunerea franceză, în schimb o condiționă de o altă manieră de a fi fost transpusa în practică. În viziunea otomană, Franța era cea care trebuia să facă "leș premiers ouvertures a l'Espagne et à l'Hollande"71
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
arate că ne ascultă și să fie deschise față de ceea ce avem de spus. De ce avem atât de des sentimentul că nu suntem auziți? Toată lumea este ocupată. Oamenii ascultă selectiv. Cei din jur prind doar fragmente din ceea ce s-a spus. Resping lucrurile pe care nu vor să le audă. În societatea occidentală vorbim prea repede, îi întrerupem prea des pe ceilalți și credem că avem obligația de a răspunde. Interviurile de tip focus grup au ca scop ascultarea celorlalți. Au în
[Corola-publishinghouse/Science/2050_a_3375]
-
Municipal. În urma cercetării, s-a ajuns la concluzia că rezultatul votului avea să fie favorabil de data aceasta, astfel încât Consiliul Municipal a hotărât să se voteze din nou. Rezultatele scrutinului au reprezentat o dezamăgire profundă pentru oficialități. Petiția a fost respinsă tranșant. Privind retrospectiv, Consiliul Municipal a descoperit că persoanele de vârsta a treia votaseră împotriva construirii noii remize, fiind preocupate mai ales de mărirea taxelor pe proprietate. Aceste persoane nu participaseră la întâlnirile deschise publicului, dar la vot s-au
[Corola-publishinghouse/Science/2050_a_3375]
-
plictisitor proprietarilor de păduri din sfera privată. Deoarece chestionarul era lung, echipa de cercetare își făcea griji că persoanele solicitate nu vor răspunde. S-a discutat mult pe marginea oferirii unui stimulent pentru participare. S-au sugerat, apoi s-au respins mai multe idei de cadouri. În cele din urmă, unul dintre membrii echipei a avut o idee inspirată. „La Școala de Silvicultură avem un butoi plin cu semințe de arbori. Dar nu sunt orice fel de semințe. Acum câțiva ani
[Corola-publishinghouse/Science/2050_a_3375]
-
foarte mult într-o perioadă de doi ani și interesele, experiențele și modul lor de socializare pot diferi în mod drastic. De asemenea, este posibil ca tinerii să acorde o mare importanță vârstei și s-a întâmplat ca aceștia să respingă unele observații valoroase doar pentru că aparțineau cuiva mai tânăr. Sau este posibil ca participanții mai tineri să fie intimidați de cei mai mari. Moderatorii talentați ai focus grupurilor cu tineri depun eforturi speciale pentru a-i determina pe tineri să
[Corola-publishinghouse/Science/2050_a_3375]
-
apoi introdusă prin uretre în vezică. Tremurăturile puternice ale mâinilor și o acuitate vizuală redusă poate face această metodă dificilă. O infirmieră la domiciliu ar putea ajuta persoanele cu dificultăți în punerea sondei. Se poate că la început pacienții să respingă această modalitate. Teama de infecție îi face prudenți pe bolnavi în fața acestor sondaje. Este bine să amintim că este vorba numai de un sondaj zis „curat“ și nu steril. Este suficient să se facă aceste manipulări urmărindu-se anumite reguli
Scleroza multiplă by Petru Mihancea () [Corola-publishinghouse/Science/92062_a_92557]
-
care se definește prin deschiderea către guvernă mântul constituțional și delimitarea de o va riantă radicală a reflecției conservatoare, astfel cum este ilustrată de un de Maistre sau de Bonald Acceptând libertatea politică, dar refuzând egalitarismul nivelator, acceptând reformele, dar respingând inovația ambițioasă lipsită de pregătire prealabilă, acceptând autonomia individuală, dar cultivând un sentiment al solidarității organice, acest liberalism conservator pregătește, în planul ideilor și al practicii politice, sinteza pe care se întemeiază, în secolul XX, reflecția, atât de diferită în
Junimismul și pasiunea moderației by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Science/584_a_1243]
-
mai curând decât păstrarea acestuia îl ca rac terizează; echilibrele sociale, mai curând decât ordinea pură îl preocupă, proprietatea individuală, protejarea familiei, legalitatea și constituționalitatea sunt principiile sale centrale. Libertatea este pusă dea supra egalității. Orice fel de revoluție este respinsă cate goric, iar reforma însăși se cuvine, după această doctrină, să abjure manipularea socială, aspirația utopică, modelele artificial abstracte. Întrun cuvânt, este vorba aici de un liberalism în dialectică interacțiune cu niște continuități (percepute) ca permanențe, într un dialog cu
Junimismul și pasiunea moderației by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Science/584_a_1243]
-
fețelor la discursurile parlamentare), Maiorescu pune în legătură gestul politic cu viziunea junimistă fondată pe critica raționalismului politic și a revoluției. Opțiunea strategică a Junimii, sugerează Maiorescu, este determinată de refuzul încadrării în linia publică hrănită de anul revoluționar 1848. Respingând revoluția, ca fenomen generic, și mișcarea din Țara Românească, ca expresie locală a ei, junimismul plasează în centrul canonului său anul 1857 și Adunările adhoc, ce dau naștere întregului program de regenerare națională. Departe de a fi rezultanta unui egoism
Junimismul și pasiunea moderației by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Science/584_a_1243]
-
politic care să tindă a o introduce în viitor.<ref id=”1”>Ibidem, p. 45.</ref> Dinasticismul este, în această economie a pedagogiei moderației, un obiectiv ce se subsumează maturi zării dezbaterii publice. A urma o linie de conduită ce respinge apelul la subversiune, complot și agitație de stradă, a privi monarhia constituțională ca parte a unui canon al modernizării, a înlătura din viața ideilor și a politicii fanatismul (motivat etnic sau revoluționar), a încuraja evoluția cu gândul la durata lungă
Junimismul și pasiunea moderației by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Science/584_a_1243]
-
postburkeană, profilul legislatorului care negociază relația dintre împrumut și adaptare, lucrând, temeinic și modest, la această operă de altoire și de reformare. Încă o dată, miza textului maiorescian este redefinirea sincronizării înseși - ea este semnificativă doar în măsura în care organismul comunității nu va respinge sau desfigura grefa operată. Reformatorul este efigia recu perabilă în oratoria politică a lui Maiorescu. Mai ascuns este, este ceva mai fin, dar cu atât mai periculos este, că ne deprindem cu niște formule de cultură, care sunt esențiale atmosferei
Junimismul și pasiunea moderației by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Science/584_a_1243]
-
într-un pension din Iași, o continuă la Târgu Neamț și o termină, în vara anului 1856, la Școala Centrală din Iași. Cererea prin care solicita caimacamului N.Vogoride o bursă pentru a urma în străinătate studii de pedagogie este respinsă. Se căsătorește în 1859 cu profesorul G. Hrisoscoleu. A fost profesoară la Târgu Neamț și Vaslui. În anii premergători Unirii Principatelor a colaborat la cele mai însemnate gazete unioniste: „Tribuna”, „Reforma”, „Gazeta poporului”, „Zimbrul”, „Foiletonul Zimbrului”, „Românul”, „Dacia”, „Steaua Dunării
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286309_a_287638]
-
religios al puterii sale era cunoscut încă din vechime. Augustus a putut să se lege cu ușurință de cultul suveranului existent în provinciile orientale ale imperiului când a construit, în aceste provincii, temple și statui odată cu cea a zeiței Roma, nerespingând onorurile de cult pregătite oficial de autoritățile citadine ori de adunările provinciale. Acestea i-au au fost acordate cu bucurie chiar persoanei lui Augustus, care adusese în acele țări odată cu pax augustana și o pace durabilă, bucurându-se de o
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
decapitat pentru că a refuzat să sacrifice zeilor; în cadrul procesului însă, pe lângă persistența sa de a nu voi să cadă nici în cel mai mic act de idolatrie, vorbește despre frivolitatea serviciului militar. Dacă motivația primară a soldaților creștini de a respinge armele, se regăsea în refuzul de a sacrifica zeilor și Geniului imperial, nu însemna că prestarea serviciului militar ar fi fost opusă eticii creștine. Încă de la începuturile secolului III, Biserica elaborase câteva legi în vederea îndrumării disponibilității credincioșilor, ca de exemplu
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
până acum nici o atitudine provocatoare față de păgânism. Deși rămânea relativ puternică și compactă în dezvoltarea sa teologică, a perceput necesitatea păstrării unității ecleziastice, punând limită dezordinii cauzate de înmulțirea sectelor gnostice ori a celor milenariste, prezentând religia creștină păgânilor și respingând simultan acuzele neîntemeiate ale acestora. 4. Creștinismul în istoriografia păgână greco-romană Raportul dintre lumea greco-romană și creștinism, în ciuda tuturor asimilărilor istorico-religioase constatate, nu a fost lipsit de prejudecăți din antichitate până astăzi. Pentru creștini conceptul de păgânism implica o evaluare
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
întreg. Legitima apărare nu este doar un drept natural, ci și divin. În alte cuvinte, porunca a cincea: Să nu ucizi, nu anulează acest drept, care, prin absența sa ar da cale liberă agresiunii și, indirect, prețuirii nedreptății, de altfel respinsă de Sfânta Scriptură. Mesajul creștin al Noului Testament, ilustrat în paginile Sfintei Evanghelii, răstoarnă structura păgână prin vestirea eliberării totale a omului și a autonomiei conștiinței individuale față de puterea politică. Apariția războaielor, răscoalelor și a lipsurilor umane (foamete, boli, trădări
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
În scrierea sa propovăduitoare, în sintonie cu mai toate apologiile perioadei sale, contrapunea viața creștină celei imorale a păgânilor în măsura în care adevărul creștin este opus erorii păgânilor. Ca o dovadă că supunerea față de stat nu comporta neapărat și aprobarea moralității timpului, respingând acuzația de canibalism, filozoful se întreabă: Cine ar putea să-i acuze de omucidere sau de canibalism pe cei despre care se știe că nici măcar nu suportă să vadă cum este ucis un om, chiar dacă este condamnat pe drept? Cine
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
încadrat în această optică. 2.2.2. Origene Deși interesul speculativ al lui Origene din Alexandria (185-254) viza în chip deosebit problemele interne ale teologiei creștine, versatilitatea-i caracteristică l-a făcut și apologet în Contra Celsum. Această operă intenționa să respingă Verbum Verum, scrisă de filozoful păgân Cels în urmă cu vreo 70 de ani. Aici erau prezente implicit unele propuneri de colaborare adresate creștinilor, în afară de acuzele documentate sistematic și multe altele infamante (antropofagie, incest, cinări thiestice), răspândite de multă vreme
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
consecință a unirii treptate a popoarelor. O asemenea viziune pacifistă nu comporta vreun refuz al statului care, dimpotrivă, în acest context căpăta o funcție efectivă de amalgam. Prin urmare, structura civilă a imperiului, ca sistem de funcționare, nu a fost respinsă de creștini cât privește exterioritatea. Neacceptarea completă a acesteia a fost cauzată de fundamentul religios păgân al sistemului, fundament ce tindea să nimicească conștiința individului, supunându-l unei puteri abuzive care folosea religia ca instrument de domnie. Cels îi acuza
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
ingerință în domeniul religios. Dacă nu se creează un asemenea conflict, creștinii sunt gata să colaboreze pentru binele statului, după cum ne mărturisește Origene: Creștinii fac mai mult bine patriei decât restul umanității, prin educarea cetățenilor, prin învățarea evlaviei față de Dumnezeu..., respingând astfel acuzația de izolare adusă creștinilor. Creștinii nu fugeau de responsabilitățile civile și nici de funcțiile publice din dezinteres față de res publica, fiind implicați în buna desfășurare a rolului lor social. Pentru Origene, înstrăinarea creștinilor față de Imperiu consta în detașarea
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
succes deplin prin marii teologi din secolul IV. În această operă, întâlnim un Lactanțiu profund antimilitarist și susținător al nonviolenței. În Divinarum Institutionum, I, 18, teoria euhemeristă care îi considera de zei pe eroii divinizați pentru beneficiile aduse umanității este respinsă de exemplul lui Hercule. Nu a fost numărat printre zei deși a făcut bine oamenilor, potrivit autorului, ci numai în baza forței sale fizice, calitate care nu corespunde vreunui bine divin, nici omenesc, din moment ce animalele îi sunt superioare omului în
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
în domeniul disciplinar și doctrinar. Din scrierile sale deducem care era adevărata atitudine a Bisericii timpurii față de problema militară și de războiul drept. Augustin își propune subiectul în întregime; îl examinează în diferitele sale aspecte și ilustrează gândirea creștinismului antic. Respingând obiecțiile apărute în trecut, susține conduita Bisericii care, fiind o instituție pur religioasă, a fost constrânsă de diferite împrejurări inopinate să se înalțe la rangul unei puteri de ordin politic. În învățăturile și deducțiile sale, se delimitează obiectivul principal pe
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]