59,587 matches
-
e singurul care te invită să-l judeci mai întîi (ca să folosesc o disociere gen Mihail Dragomirescu) cu „imaginația istorică”, nu cu „imaginația poetică”. Tot ce spune pare adevărat, de la datele meteorologice la aspectele sociale. Minciuna o îngădui sau o respingi. Adevărul, în schimb, cere confirmări. Faptul de a le fi găsit pe unele, în cercetările mele, mă determină să cred că și celelalte, pentru care nu am încă probe, există. Secretul artei lui Bacovia stă - mi se pare - în faptul
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
la fetele de boieri mari? De exemplu: 7 rochii de mătasă, 24 bucăți cămeși și fuste, 7 șaluri și unul turcesc etc., etc., plus 3000 galbeni în bani; cine o putea crede? Și apoi, motivul principal pentru Tribunal de a respinge acest proaspăt izvod de zestre a fost că el n-avea autentificarea judecătorească, din anul căsătoriei, deci nu era actul legal, pe care judecătorii i-l ceruseră de atîtea ori. Din această cauză, Raluca Eminovici n-a căpătat întîietate, între
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
trecut. Femeia lui Eminescu nu e niciodată soție, rămănînd exclusiv amantă. Bărbatul e un trecător, un călător... E o dragoste de păsări albe, care străbat eternitatea și se întîlnesc din zbor, în dreptul unei stele... Căsătoria stingherește"55. Șerban Cioculescu a respins aceste opinii, mai ales că, după cum se știe, Eminescu și-a făcut din prima iubită un ideal religios. "Poezia de iubire a lui Eminescu opinează Șerban Cioculescu transmite mereu alte mesaje decît acelea ale iubirii finalizate, care de altfel constituie
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
a făcut apel la Iași, motivînd că obligațiile contractate de el au fost denaturate; că el nu datorează mici o sumă de bani, iar luarea inscripției ipotecare mu rezultă din convenție și nici din lege204. Dar Curtea de Apel a respins ape lul, la 20 sept. 1877, considerîndu-l nul, pentru că cererea nu fusese scrisă și nici semnată de apelantul Gh. Eminovici, ci de altă persoană, care nu avea calitatea. În adevăr, cererea fusese scrisă și semnată de poet, care era gazetar
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
despre dimensiunea spirituală a iubirii, chiar dacă dilema lor morală nu era aceeași. Dar stilul ei era diferit; așa cum spuneau criticii, mult mai glacial. Primirea lui Alexis după publicarea în noiembrie 1929 a fost diversă. Un număr de editori parizieni îl respinseseră pe motiv că subiectul era șocant. OSCAR WILDE (1854-1900), un scriitor și critic talentat, a fost judecat în Anglia în 1895 pentru sodomie. După ce Wilde a pierdut procesul, a fost închis în închisoarea Reading, fiind condamnat la doi ani de
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
acestei perioade: Cine ar fi atât de prost încât să moară fără să fi făcut cel puțin turul închisorii? André Fraigneau (1907-1992), scriitor și editor, s-a împrietenit cu Yourcenar după ce a descoperit biografia dedicată lui Pindar în "dosarul lucrărilor respinse" al lui Grasset unde rămăsese multe luni și a inclus-o în producția literară pentru publicare din 1932. Dar au intervenit evenimente literare și amoroase și cei doi s-au certat. Yourcenar a devenit atât de rău-voitoare față de Fraigneau încât
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
se întâmpla Sophiei în roman. Eric îl dorește pe Conrad fizic, Sophie simte agonia iubirii neîmpărtășite în viscere, și în pântece. Treptat, fratele și sora ajung să ocupe un loc similar în viața senzuală a lui Eric, în ciuda faptului că respingea toate femeile. Conrad este prezentat aproape hermafrodit, păstrând o inocență copilăroasă și o suavitate de fetiță, și curajul nesăbuit pe care obișnuia să-l manifeste ca un somnambul care se cățăra altădată pe spinarea unui taur sau a unui val
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
a scrie despre tânăra zeitate dulce au fost fragmentate și fără o formă definită. În iunie 1926 a prezentat o versiune de lucru a cărții în formă dialogată, întitulată Antinous, editorului parizian Fasquelle. Nu e de mirare că acesta a respins-o rapid 57. Dilemele privind diferențele dintre îndrăgostit și preaiubit, nerezolvate în ciuda eforturilor ei din anii '20, s-au adăugat fascinației ei pentru Hadrian și Antinous. A meditat asupra unor probleme precum gradul de simpatie dintre cei doi, felul în
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
formele specifice cele ale gravorului Piranesi, de exemplu , ea excelează totuși în apropierea de ansamblu a artelor, sesizând fundalul poetic al oricărei opere, dureroasa condiție a omului rupt de desăvârșire. Atitudinea eseistei, nu atât precaută cât sceptică, o ajută să respingă formulele prestabilite credea Al. Spânu ; didacticismul ei nu are nimic pedant, căci aprecierile tranșante nu sunt niciodată tendențioase, ci invită la reflecție după Marina Vazaca; avem de a face așadar cu un clasicism care umanizează cultura prin personalizare 13. Același
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
p. 22. 21 Noțiunea de apocrif utilizată în Franța de Jacques Lecarme (in Jacques Bersani et alii, La Littérature en France depuis 1945, Paris, Bordas, 1970, p. 309), iar în România de Al. Mușina pentru caracterizarea demersului lui Yourcenar fusese respinsă de aceasta din cauza nuanței de falsificare pe care o presupune (Le Temps, ce grand sculpteur, Paris, Gallimard, 1983, p. 41). În legătură cu autenticitatea tonală, M. Gramatopol a făcut observații de mare finețe despre asemănările între fraza romancierei din Memoriile lui Hadrian
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
negative (de respingere): să mă operez sau să urmez un tratament medical complex și îndelungat? În conflictul de „atracție-respingere”, cel mai frecvent întâlnit, o valență, pozitivă, este contrariată de o egală valență negativă, individul fiind, în același timp, atras și respins de un obiect, de un scop, care prezintă atât aspecte pozitive, cât și aspecte negative (aspecte dorite cât și nedorite): ex. subiectul oscilează între a lua, sau nu un medicament foarte eficient, dar neplăcut prin reacții adverse pe care le
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
supuse unui proces de discernământ obiectiv). „Priza” de conștiință pe care omul o realizează în legătură cu condițiile în care se nasc, cu consecințele la care ne pot duce, permite intervenția acestuia în vederea prevenirii, atenuării și înlăturării efectelor sentimentelor de frustrație severe. Respingem, prin urmare, acele concepții potrivit cărora frustrația reprezintă un fenomen cu caracter logic (o apariție necesară în activitatea vitală a organismului și a personalității), care își pune în mod implacabil amprenta distructivă (dezorganizantă) asupa comportamentului și a vieții psihice a
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
etc.), se manifestă într-un mod ascuns, pentru a scăpa de cenyura conștiinței. Scopul general al conduitei este - din punctul de vedere al doctrinei freudiste - reducerea tensiunilor și a disocierii psihice, adică „integrarea”; acest scop nu poate fi realizat decât respingând și îndepărtând de „Eu” emoțiile penibile și dorințele reprobabile. Acest proces de ajustare este însă costisitor, deoarece, așa cum observă D. Lagache, „impulsul refulat continuă să existe în derivație, făcând erupții în conduită și experiența conștientă, sub o formă ocolită și
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
pansexualistă”, caracterizată prin „schematism” biologic și „reducționism” genetico-biologic; teza rolului determinant al copilăriei, cu cunoscutele ei faze libidinale, - „revizioniștii”, mai întâi (ex. H. Hartmann, A. Kardiner, Anna Freud, K.A. Meninger, D. Papaport, F. Alexander), dar mai ales „reformiștii”, au respins teza rolului instinctelor filogenetice, a structurilor mentale înnăscute, accentuând importanța relațiilor interumane (H.S. Sullivan), a „nevoilor” morale și religioase (F. Fromm), sau rolul activității și influențelor sociale și culturale (K. Horney). Datorită în special „reformiștilor”, „freudismul” va evolua - spune V.
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
interzisă: cel mai des, nici nu se gândesc la ea! Însă acțiunile pentru care ai fost pedepsit luni și care marți nu atrage asupra ta nici cea mai mică dojană generează de la sine tulburări, fiindcă pun probleme; ele atrag și resping totodată; ele capătă repede, în imaginație, o importanță excesivă”. În aceeași ordine de idei, V. Pavelcu arată că adevărata autoritate nu este numai frână, izvor de interdicții paralizante, ci mai ales un sprijin, un stimulant și o sursă mobilizatoare de
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
politic (cum este cunoscut, deși o descriere mai potrivită ar fi aceea de sistem de guvernământ) izvorăște din recunoașterea faptului că scopul guvernământului este să elaboreze și să implementeze decizii pentru societate. Aceste politici sunt fie pozitive, fie negative. A respinge o propunere înseamnă a întreprinde o politică; la fel, a nu lua niciun fel de decizie. Acest proces de luare a deciziilor are trei caracteristici: * Este un proces de alocare, deoarece are loc o distribuire a bunurilor către unii membri
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
de G.A. Almond și J.S. Coleman în The Politics of the Developing Areas (1960), și de G.A. Almond și G.B. Powell în Comparative Politics (1966). Acest model a devenit foarte popular în anii 1960, însă a fost puternic respins în anii 1970. O altă structură bazată pe ideea analizei sistemelor a fost dezvoltată de K. Deutsch în The Nerves of Government (1963). Pentru o examinare a importanței și limitelor analizei sistemelor și a funcționalismului structural în științele politice vezi
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
al cărui scop principal este exprimarea sprijinului pentru lider și regim; în consecință, aceste partide sunt în mod tipic structurate ierarhic. Se pune accent pe nevoia de recunoaștere a superiorității conducătorului (a calităților sale aproape supraomenești); conceptul de democrație este respins cu desăvârșire. Societatea însăși este privită ca ierarhică, fiecare având locul său în cadrul unui set de poziții ordonate aproape biologic. Scopul este de a construi sau reconstrui o societate în care să existe loialitate din partea adepților. Aceste sisteme politice sunt
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
beneficiul liderilor, în timp ce altele pretind că sunt pur pragmatice și că nu adoptă nicio ideologie, privită ca o postură "doctrinară". O absență totală a direcției politice este totuși rară. Pragmatismul este o atitudine ideologică, atât în sensul negativ în care respinge sugestia că țările ar putea fi conduse mai bine dacă există repere generale în determinarea politicilor, cât și în sensul pozitiv în care privește situația curentă ca fiind în linii mari satisfăcătoare. Partidele pragmatice acceptă în principiu coordonatele sistemului existent
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
secret, o cerință întărită uneori (ca în Marea Britanie și Belgia) de obligativitatea legală ca voturile să fie numărate nu la nivel de secție de votare, ci la nivelul unei unități mai mari. Cerința de tăinuire a fost simplă și reușită. Respinsă de autoritățile Uniunii Sovietice pe motiv că era o practică "burgheză", aceasta a ajuns să fie recunoscută peste tot ca protecția supremă a alegătorilor și candidaților. Alte cerințe "negative" privesc reprimarea fraudei. Registrele permanente urmăresc să elimine de exemplu impostura
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
Există astfel diferențe în proceduri. Cu inițiativele populare, alegătorii pot sugera ca o temă să fie supusă votului popular pentru a forța discutarea ei în forurile legislative. Pe de altă parte, prin referendumuri, alegătorii pot doar să aprobe sau să respingă un proiect care a fost deja aprobat de forurile legislative. În practică, constituțiile permit rareori inițiativele. Pot exista de asemenea diferențe în șansele date oamenilor de a-și face cunoscute părerile asupra unor probleme specifice: participarea populară poate fi restricționată
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
introdus reguli financiare stringente în bugetul Californiei în anii 1980; și electoratul din Republica Irlanda a refuzat să anuleze o prevedere constituțională care bloca introducerea oricărui proiect de legalizare a divorțului. Totuși, alte propuneri cu un caracter conservator au fost respinse: poporul italian, de exemplu, a refuzat să abroge o lege care legalizase divorțul în țară. În cele din urmă, după multe controverse, electoratul irlandez a acceptat să nu interzică total contracepția. În plus, conservatorismul alegătorilor îi poate duce la respingerea
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
nu fie decât simple organe de ratificare. Chiar și cele câteva adunări reprezentative care sunt capabile să modifice considerabil propunerile executivului, precum Congresul Statelor Unite, fac aceasta doar într-o măsură limitată și, în majoritatea cazurilor, amână cererile Administrației în loc să le respingă. Legislativele nu au inițiativă; ele se supun. Diferența este între cele care se supun fără să crâcnească și cele care se supun fără tragere de inimă și abia urnindu-se. Există totuși o influență ascunsă și în această privință. Pentru
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
între input-uri; ele pot exclude unele cereri, oricât de puternic sunt susținute, selectând altele pentru care există o susținere redusă. Totuși, chiar și în acest caz, guvernele trebuie să acorde atenție cererilor exprimate, chiar și numai pentru a le respinge. Niciun executiv național nu "inventează" în totalitate politicile pe care le formulează. Ideile de politică publică își au originea în public, incluzând aici însuși "anturajul" guvernului. Dacă apar astfel de cereri, guvernul trebuie să se ocupe de ele într-un
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
opiniile acestora să le reflecte pe cele ale unui eșantion reprezentativ al societății (Griffith, 1985: 25-31). Astfel, chiar în absența presiunii politice directe, membrii organelor de adjudecare a regulilor din democrațiile liberale occidentale mai degrabă susțin status quo-ul decât îl resping. Acesta poate fi unul din motivele pentru care independența justiției nu este serios pusă la îndoială în aceste țări. Ciocniri majore există doar ocazional și par să aibă loc în mod tipic (deși dovezile empirice sistematice lipsesc) atunci când un guvern
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]