59,062 matches
-
un exemplu celebru, desi folosit des în mod greșit, dat de Jean-Paul Sartre (1946, p. 40). În timpul ocupației naziste în Franța, un student a venit s]-i cear] sfatul lui Sartre. Dilemă studentului era dac] s] se al]ture Forțelor Franceze Libere pentru a lupta împotriva r]ului nazismului său s] r]mân] cu mama lui v]duv], care depindea de el. Sartre folosește acest caz pentru a sugera c] principiile universale sunt inutile în asemenea situații, deoarece fiecare caz este
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
al popoarelor sau Spengler (1996) cu teoria decadenței culturii, în care civilizația ar fi ultima fază în evoluția acesteia. În România, începând cu a doua jumătate a secolului al XIX-lea, ca reacție la liberalismul pașoptist inspirat de idealurile Revoluției franceze și preocupat de progres și reforme proiectate după modelul celor din Occident prinde substanță curentul conservator influențat de romantismul german și preocupat de păstrarea tradițiilor și de o dezvoltare socială bazată pe fondul cultural specific românesc. În spiritul acestor idei
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
imitației, de sus în jos, de la păturile sociale superioare către cele inferioare "aceeași boierime care, după împrejurări și din admirație față de superiori, s-a grecizat sau s-a rusificat, a fost în parte și instrumentul reformelor sociale, de îndată ce ideile Revoluției franceze au început să se răspândească peste lumea întreagă" (Lovinescu, 1997:286) și de la exterior la interior "procesul de imitație începe, de obicei, de la forme exterioare, de la atitudini, de la îmbrăcăminte, de la gesturi mărunte; într-un cuvânt, oricare i-ar fi mobilul
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
precum diversitatea lingvistică, artistică, religioasă ș.a.4; ea nu este doar imitația străinului, ci și a străbunului, a trecutului, "civilizația fiind în realitate o serie nelimitată de imitații urmată de adaptări" (Lovinescu, 1997:312). Prin acest contact cu ideile Revoluției franceze, "adaptându-se unui mediu de formație potrivit idealității sale, sufletul românesc a putut, astfel, intra într-un nou proces de fixare în condiții mult mai prielnice" (Lovinescu, 1997:254). Paradigma maioresciană 5 ne va interesa în mod deosebit de aici încolo
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
mai potrivită încadrare într-un gen literar mi se pare cea pe care am numit-o în titlu. Este un "jurnal", unul "public" mai întîi, pentru că textele au fost destinate de la bun început publicului cititor de "jurnale", sinonimul de origine franceză al mult mai utilizatului "ziar". Dar aceasta nu este decît o caracteristică foarte generală, care fixează eventual "genul proxim". Aristotelicește vorbind însă, ne rămîne descoperită "diferența specifică", singura importantă, în cele din urmă, atunci cînd judecăm orice producție a spiritului
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
de a-și face casa... la sfîrșitul unei zile de activitate: ce rîsete, ce ocheade, ce îmbrățișări! Și ei, oho! mulți alții, văzuți peste tot, numai în metrou cîți colcăiau. Stop-cadru interogativ: cum, acest fost mare imperiu, această eclatantă Republică Franceză, bogată și strălucitoare, nu-și poate vindeca micile bube, atît de vizibile, mai cu seamă ochiului străin? Și-ți răspunzi ca un rabin: se vede că nu. Dar și constați imediat că deplorabila categorie nu poate determina o modificare a
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
el un exemplar înfipt chiar în inimă, bibelou de proporții grotești, în preajma căruia ducă-se pe pustii! au început să se țină acum slujbe religioase... la microfon. Lume! Lume! Împreunare de Muhina (Muncitorul și Colhoznica), Rude (basorelieful de pe Arcul Revoluției franceze, cea care a deschis calea triumfală a tuturor revoluțiilor) și ceramici... populare, vorba unui glumeț poet, ochioasele ceramici glazurate din (dispărutele) bîlciuri, monumentul independenței de la Iași, vis-à-vis de clinica dermatologică, ne înfioară prin aerul lui corcit și ne înspăimîntă pașii
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
bărbos și pletos, încă un oriental înfășurat în halate largi, răsfirate pe divan ornamentat, cunoaște pe maeștrii momentului (1900): Chassériau, Puvis de Chavanne, Moreau, Denis și devine occidental. Călătorește mult, zăbovește cu folos în orașe italiene, engleze și mai ales franceze, citește, memorează versuri și proze din producția timpului și pictează întruna, fără program, părîndu-i-se că viața-i prea scurtă pentru a o pierde în fleacuri. Dar același moment îi cere să țină cont de imperativul său. Unul nou, turbulent, contrariant
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
și cuprinzător curtea care începe să i se facă, post festum, în perfidul stil bolșevic, și zice: "Cu vînduții de la București n-am ce discuta. Ei au vîndut poporul român rușilor". Și, fără să mai stea pe gînduri, solicită statului francez cetățenia. Pe care o și obține. Ei, bine, fondul acela imens de capodopere, întregit cu alte piese celebre, aflate acum în lumea largă, a constituit, nu demult, nucleul celor două grandioase expoziții, la Paris și la Philadelphia. Ce să mai
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
în contrabalanță cu cele înmiit-cutremurătoare ale comunismului autohton, din sînul căruia însuși vine! De ce nu face niciodată acest calcul? Va sosi însă momentul cînd, precum cel recent, în care un Jacques Chirac a impus o comemorare sinceră a victimelor holocaustului francez, va sosi deci momentul cînd și un șef de stat român, și noi știm cine va fi acela, se va apleca pios, nespeculativ, alături de milioanele cu memorie lungă, peste mormintele știute și neștiute ale genocidului comunist. 4 decembrie Dej (dar
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
la niște inși mediocri, aflați sub demnitatea lor de hărăziți ai Thaliei, inși temporar stînd în fotolii partinice, și s-au întors radioși în templul lor, crezînd că le-au rezolvat pe toate. Vă imaginați o trupă ca demna Comedie Franceză făcînd anticameră la președintele Jacques Chirac, pentru niscaiva ofuri administrative? O, dar elegantul Jacques Chirac, dacă s-ar pune chestiunea, dar cum să se pună? s-ar simți onorat să poată primi o trupă aflată în descendența lui Molière. Pe
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
îmi răspunde absent: ulei de bucătărie. Nu trec trei minute și, dinspre bucătărie, vine doamna Mihăilescu, mama pictorului: "Ricu, zice ea preocupată, dă-mi uleiul, azi mîncăm friptură de miel, ca să știi, dragu' mamii..." Aristide Briand, ilustrul om de stat francez (prix Nobel) ne-a zis-o pe la-nceputul secolului: România nu e o țară, e o profesie. Vizînd, prin parșiva butadă, corupția noastră endemică. Dacă nici noua formațiune politică nu va reuși să stîrpească flagelul, ne-am putea gîndi la
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
extatică? Nu. E un halucinant fetiș. 28 decembrie Pe un perete al atelierului peretele cu "relicve" -, o fotografie cu Piața Unirii la începutul secolului. Și încă una, cu strada Grigore Ghica V.V. din Dorohoi, părînd a fi dintr-un orășel francez, atît de plăcut cochetă e. Dar să revin la poza cu Piața Unirii, pentru că ea spune multe despre o lume frumoasă și ordonată, care a dispărut odată cu rusificarea. Hotelul Traian, cu ferestrele larg deschise (pare să fie o zi de
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
adică și cu pronunția marcat rusească a numelor (Baris Elțîn). Simt un frison, frison vechi, pe șira spinării. Și, capac, ieșind pe bulivar, mai și văd plimbarea căciulilor cu urechi siberiene. Brrr! e chiar frig. În anii cînd era "salonard francez" (povestește Virgil Ierunca), Cioran dădea reprezentații de groază. Mai abitir, unde se adunau transfugii noștri. La o soarea din astea, cu fețe tot una și una, cineva, perorînd catedratic, îl rîcîia pe Cioran care fierbea, tot încercînd formule detonatoare. Văzînd
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
În ea dospesc miasme vechi, cît vîrsta instituției, și a deretica nu e la îndemîna oricui. Ce să faci, mai întîi, cu pletora de mercenari care zac în scaunele lor de cînd s-a mișcat cea dintîi manivelă? Doi specialiști francezi în domeniu zic așa: "Ei sînt conduși "pudic" la garaj, unde, continuînd să fie remunerați, adesea cu sume importante, nu li se cere nimic altceva decît să tacă". Terapia asta pompadouriană o fi ținînd la manierații de franțuji, în grajdurile
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
mai varii comportamente ale diverșilor europeni, cu discrepanțe care înmărmuresc și amuză. Doar o picanterie: franțujii, marii pupăcioși ai continentului acum, erau devansați, cu secole în urmă, net, de englezi. Cînd, în 1527, galantul George Cavendish vizitează castelul unui nobil francez, este primit de doamna casei, care-i declară: "Fiindcă ești englez și în țara ta obișnuiești să săruți toate doamnele și domnițele, fără să încapă supărare, deși în acest regat nu e la fel, voi fi destul de cutezătoare pentru a
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
fi cu toții negustori sau literați. La ei este mai sigur că un general care pierde o bătălie va obține iertare, decît că unul care va învinge va fi aplaudat". Cele două războaie mondiale au cam răsturnat subtila constatare a scriitoarei franceze, nu? După Helsinki, s-a tot comentat faptul că periculoasă, azi, pentru stabilitatea europeană nu e puterea turbulentei Rusii ci slăbiciunea ei. Nouă ne crește inima cît o jimblă cînd auzim că Rusia-i slabă, dar cu asta n-am
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
simplul ei enunț, o invitație la nuanțări care scapă azi frisonului general, consecutiv prăbușirii comunismului. Scriitura cvasipoematică a cărții, dar și cu inserții de un realism savuros și perspicace în natura ființei românești, pune în lumină, din perspectiva acestei prințese franceze de viță muntenească, siluetele realmente frumoase ale țărăncilor și țăranilor de la noi, atît de simpatetic gelozite de cea care își consuma existența în saloanele de prim rang ale Europei și se bucura de compania spiritelor prime ale începutului de secol
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
C., parșivul conviv îmi îndreaptă atenția către un pîlc mai frust: Îi vezi cum înfulecă? Și, pentru că e vorba de licoarea francă, mă simt pe loc avocatul diavolului și-l frăgezesc pe companionul meu: Crezi, cher ami, că după Revoluția Franceză, deci după căderea Vechiului Regim, soarelele de-acolo arătau mult altfel? Be sure! recunoaște amicul. 2 august După '90 sîntem sfătuiți să uităm. Să uităm trecutul recent și să trăim doar prezentul. Sfătuitorul, se înțelege, e moștenitorul direct al regimului
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
la o astfel de revoluție geologică a feței, pînă a putea vedea ce eroziuni s-au produs de-a lungul nasului, ce aluviuni enorme pe marginea bujorilor ce înconjurau fața cu masa lor opacă și refractară". Parada măștilor (unui Ensor francez) umple cu surle vineții paginile de după (primul) război și numai cadența unică a frazei poate anula, prin perfecțiune, eventuala indispoziție. Dar și, iată, referirea ca atare la neschimbat-fermecătoarea Odette: "... un ultimatum adresat legilor cronologice, mai miraculos decît conservarea în ciuda legilor
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
a altera adevărul, de a-l deturna în beneficiu propriu. În altă ordine de idei, pentru ca dialogul cu François Furet să nu pară contaminat de nu știm ce "complot" internațional antiromânesc, analistul pune un diagnostic aparent șocant și pe Revoluția Franceză. Învățatul, care părăsea lumea aceasta după cîțiva ani de la interviu (nu din pricina acestuia, desigur), taxa apodictic: "Ascultați ce vă spun: originalitatea Revoluției Franceze constă în a fi tras pe roată, în Europa, societatea modernă adică societatea indivizilor autonomi și egali
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
contaminat de nu știm ce "complot" internațional antiromânesc, analistul pune un diagnostic aparent șocant și pe Revoluția Franceză. Învățatul, care părăsea lumea aceasta după cîțiva ani de la interviu (nu din pricina acestuia, desigur), taxa apodictic: "Ascultați ce vă spun: originalitatea Revoluției Franceze constă în a fi tras pe roată, în Europa, societatea modernă adică societatea indivizilor autonomi și egali -, de o manieră atît de brutală, încît a marcat-o ca pe o forță de discontinuitate istorică". Dacă mai avem în vedere și
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
valpurgice) a fost Magdalena Rădulescu. Numai că fără să-și dea seama a pictat obsesiv armăsari. Da, dar armăsarii ăștia sînt călăriți și-a dat ea bine seama de femei... Cînd, în 1910, Anna Brâncoveanu de Noailles primește premiul Academiei Franceze pentru debut (Inimi fără număr în una), galantul Marcel Proust își încheie scrisoarea de felicitare cu: "La picioarele dumneavoastră, Doamnă". Nu fără a-și fi rezervat, mai înainte, savoarea iubitorului de bărbați, rugînd-o pe premiată să-i transmită domnului de
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
ca orice modern ce se respectă, și-a plasat cumva predicția între futurism și futurologie. Pentru că, altfel, vedem cu toții cam cît de însîngerat-religios debutează secolul XXI. 2002 Dacă nu-ți plac, te gîtui! 3 ianuarie Două frumoase elvețiene (de expresie franceză), încă tinere, își propun o evadare în Mediterana, dorindu-și astfel să scape de... bărbați. Asta, grosso modo. Pentru că nu numai presiunea masculilor (fără de care rafinatele dezabuzate n-ar fi ele cu adevărat), ci și alte plictiseli (de ființe răsfățate
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
modă (agățată emblematic în cuierul ce-i atinge umărul), degetele mari, policarele, prinse în jiletcă (atît de dorohoian-evreiescul gest văzut de mine la simpaticii mei concitadini, în micile lor afaceri, dar și în petrecere). Portret donat mai demult Centrului Cultural Francez din Iași, dar împrumutat acum, pentru un timp, și aflat în atelier pentru a-l arăta amicilor. (Normali din toate punctele de vedere. Ca și autorul, evident.) În marea lui delicatețe față de cel despre care știa că este pederast, Mathieu
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]