6,555 matches
-
trebui miluiți săracii de ei, că or fi trecut prin grele chinuri, de au ajuns așa. Ca niște oameni grijulii, ce sunt cu aproapele lor, au și ei oamenii lor de cifre, care muncesc de zor la mărirea tarifelor la înmormântări, botezuri și nunți (și vor cere, ca în continuare să nu fie impozitate aceste câștiguri). S-a trimis o circulară la toate bisericile, ca în semn de respect pentru durerea credincioșilor, popii și călugării vor ține post, trei nopți pe
Apocalipsa după nea Grigore by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/325_a_572]
-
suprem, care din viclenie veghează neabătut, ca starea să continue. Iar noi vitele de povară și de sacrificiu, ale acestui stat original, nu avem decât libertatea de a înjura cât vrem, că tot nu ne auzim decât noi între noi... Înmormântare cu onoruri militare Era prin 1990, sau chiar 1991, când într-un ziar am citit o știre care m-a stupefiat pur și simplu. Într-un articol, o așa zisă jurnalistă, înaripată de o satisfacție sardonică de neînțeles, de altfel
Apocalipsa după nea Grigore by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/325_a_572]
-
al neamului. Din fericire pentru noi, asemenea glasuri nu stârnesc decât ceea ce merită, scârbă și greață organică. Deci de azi, Marele poet Adrian Păunescu, nu mai este pe acest pământ. Mii de oameni au fost și l-au plâns la înmormântarea sa demnă de un șef de stat. De la moartea Mariei Tănase, nu se mai văzuse o înmormântare a unui om de artă, cu fanfară militară și focuri trase de regimentul de gardă. Și alte mii de români au plâns în
Apocalipsa după nea Grigore by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/325_a_572]
-
Deci de azi, Marele poet Adrian Păunescu, nu mai este pe acest pământ. Mii de oameni au fost și l-au plâns la înmormântarea sa demnă de un șef de stat. De la moartea Mariei Tănase, nu se mai văzuse o înmormântare a unui om de artă, cu fanfară militară și focuri trase de regimentul de gardă. Și alte mii de români au plâns în țara aceasta în fața televizoarelor. Și fiindcă tot am început cu rușii, jurnalul meu de azi, vreau să
Apocalipsa după nea Grigore by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/325_a_572]
-
că ne cocoșează. Oare cât de deștepți pot fi cei de la Antena 3 când concep titlurile acelea de pe „burtieră” în așa fel încât marele golan al țării, cumătrul bulibașilor cu pretenții regale, marele hăhăitor în orice ocazie, fie nuntă, fie înmormântare, cel mai ordinar mincinos pe care l-a putut produce politica românească, sugativa de whiskey numită Traian Băsescu să fie alintat cu numele de Zeus? De ce Zeus și nu de a dreptul Dumnezeu, ca să fiți mai pe măsura aspirațiilor sale
Apocalipsa după nea Grigore by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/325_a_572]
-
datină, începu să plouă. Lumea care se afla la masă vorbea despre semnele care s-au arătat: despre chipul lui fericit din timpul slujbei, despre chipul trist înainte de a-l coborî în groapă, despre ploaia care s-a ițit după înmormântare. La toți li se dezlegaseră limba după un pahar de țuica și dădeau diverse interpretări faptelor din ziua respectivă. După ce se schimbă de rochia de logodnă, Frusina ajută la servirea bucatelor la masă. Nici ei nu îi venea să creada
Răscrucea destinului by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91692_a_92369]
-
nimic, luă în schimb câteva lingurițe de colivă și bău o picatură de vin sfințit, pentru pomenirea lui George. Probabil că Dumnezeu era aproape de ea și o întărea. Plecă acasă destul de târziu împreună cu Gheorghe care a participat și el la înmormântare. La plecare, părinții lui George le mulțumi pentru că au fost alături de ei iar Geta i se adresă cu lacrimi în ochi, Frusinei: - Sper că ne vei vizita mai des și vei fi alături de noi în toate pomenirile pe care
Răscrucea destinului by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91692_a_92369]
-
jumătate de la momentul... de la dimineața în care l-am găsit pe Patrick. Se tot învârtea prin parcul de rulote unde stăteau, îmi spune Helen, când a văzut o tânără exact ca femeia cu șorțul imprimat cu puișori. Aceleași flori de înmormântare uscate, aduse acasă de la capelă. Același pătuț gol. — Reușeam să fac bani frumoși din fond de ten și farduri groase, zice Helen, zâmbind, mai ales spre sfârșitul lunii, când stăteam mai prost cu bugetul. Acum douăzeci de ani, femeia respectivă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
zice: — Mi-e foame. De ce durează așa de mult? Lista mea cu nume e alături, pe o măsuță. Lângă ea se află un articol de ziar cu o fotografie a lui Gustave Brennan. Dinaintea mea e un alt articol, despre înmormântarea unui pedofil căruia i-am văzut numele în agenda lui Helen. Helen aruncă o privire la toate astea și zice: — Bun, deci ai aflat cum stau lucrurile. Se sprijină de muchia mesei, iar fusta i se întinde peste coapse și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
să plece înapoi la țară, unde era nevoie de el. În acea scrisoare, pe un ton sobru și demn, tatăl său îi relata pe scurt împrejurările în care murise Elvira și îl ruga să facă o serie de cumpărături pentru înmormântare. După ce citi și reciti scrisoarea, Virgil rămase vreme îndelungată nemișcat la biroul său, cu sufletul apăsat de durere și cu mintea plină de amintirea anilor săi de copilărie, vegheați de grija și de dragostea mamei. La Vărăști, unde se duse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
duse singur, Virgil se reîntâlni cu rude pe care nu le mai văzuse de ani de zile: unchi și mătuși, veri și verișoare, dar și mulți cunoscuți de prin sat, rude și prieteni de familie. În ciuda vitregiei timpurilor, fu o înmormântare după toate rânduielile creștinești. În sicriul simplu, din lemn de brad, meșterit de un bătrân tâmplar al satului, în hainele-i de îngropăciune, pe care și le pregătise din vreme, Elvira avea pe chip o expresie parcă de mulțumire, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
sălilor de curs se iscau discuții animate, iar în alte locuri zeflemiștii și mucaliții de serviciu se străduiau zadarnic să-și vândă bancurile lor răsuflate, fiindcă nimeni nu mai avea chef să-i asculte. Ce e cu atmosfera asta de înmormântare, mă? îl întrebă pe Victor într-una din acele zile amicul Dobrescu. Habar n-am! ridică Victor din umeri, agasat de întrebare. Cum, dar n-ați auzit? se băgă în vorbă un tip slab și deșirat de la altă grupă, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
locul unde ai căzut, ca o frunză slabă, bolnavă. Am înmărmurit la auzul cuvintelor zgomotoase și agitate: Atac de cord! Azi, lângă al tău mormânt, mă gândesc cât de scurtă și diafană ți-a fost viața. N-am venit la înmormântare, regret. M-am comportat ca un amorezat și totuși te știam doar de o oră. Așez două lalele pe mormânt și plec... Postu Denisa, clasa a VIII-a Școala Gimnazială ,,Mihail Sadoveanu” Vaslui profesor coordonator Cârlescu Maria Dragostea nu are
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
Întrebă dacă ar fi fost cumva bine să vorbească despre acest lucru cu Marie, apoi Își spuse că era mai bine să păstreze amănuntul ăsta pentru el. Putea fi oricînd de folos. Bătrînul castelan asista arareori la nunta sau la Înmormîntarea vreunui insular. Lăsa În general grija asta În seama fiului său, Pierre-Marie, și a nurorii, Armelle, o persoană foarte atentă la obligațiile legate de numele pe care-l purta și la poziția pe care acesta i-o conferea, astfel că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
Acesta a fost cuvîntul care Îi veni spontan În minte. De fapt chiar despre ea vorbeau și nu se Întrerupseră atunci cînd ea veni alături de ei. - Am grăbit data plecării noastre, spunea Christian. Din păcate nu vom fi aici la Înmormîntarea lui Gildas. - El ar fi fost primul care ar fi dorit ca Marie să plece, Îl asigură Jeanne. - Pot fi și eu consultată În legătură cu propria mea soartă sau cer cumva prea mult? De ce se uitau la ea de parcă ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
mîna peste obraz. De lehamite, dar și de descurajare: pînă atunci Gwenaëlle n-o privise niciodată cu atîta agresivitate. - Te conduc Înapoi la hotel, murmură Fersen, sensibil la oboseala care se citea pe chipul tinerei femei. Ea dădu din cap. - Înmormîntarea lui Gildas are loc mîine, vreau să-mi petrec seara asta alături de familie... Lucas șovăi Între dorința de a stărui ca ea să meargă se odihnească și aceea de a-i mărturisi admirația pentru curajul de care dădea dovadă. Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
Printre membrii familiei Le Bihan aflați cu toții de față, Gwenaëlle arunca priviri discrete În dreapta și-n stînga. Ghicind ce o preocupa pe fiica lui, Milic Îi aminti Într-o șoaptă că, de la moartea soției lui, fratele ei nu mai suporta Înmormîntările, probabil că Își Îneca durerea În vreun ungher oarecare. Aruncîndu-le o privire mustrătoare, Jeanne le făcu semn să tacă. Marie primi răceala acelei priviri ca pe o rană care se suprapuse peste suferința ei, se clătină pe picioare. Jeanne Își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
În platou care se Întorceau În detaliu, În prezența unor experți și a unor foști campioni, asupra pierderii catargului suferite de vasul cu cocă multiplă al lui Bréhat. Marie Își termina de făcut bagajul. Își făcuse planul să plece după Înmormîntarea lui Loïc și a lui Nicolas, dar Jeanne o convinsese să amîne. În felul ei. Lapidar. Ei nu mai au nevoie de tine, trebuia să te gîndești la ei Înainte. Înainte. Înainte. Cuvintele Îi bubuiau În cap ca un leitmotiv
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
chei cînd Lucas veni lîngă ea și o luă cu de-a sila pe bac, În direcția Brest. - Dacă te Îndepărtezi de insulă cîteva ceasuri nu poate să-ți facă rău. Și apoi, am eu un fel de intuiție că Înmormîntarea a avut deja loc, adăugă el Încetișor. * * * Scrisoarea era pusă pe măsuța de la intrare, Împreună cu ziarul și restul scrisorilor primite. Pe plic, doar un prenume: Juliette. Grădinarul, luat mai tîrziu la Întrebări, spuse doar că o găsise În cutia de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
pe Gwenaëlle Le Bihan drept fiica mea legitimă. Savură preț de o clipă stupefacția scandalizată a lui PM și aerul calculat al lui Armelle, care deja căuta interesul lor În toată această poveste. - Și mai țin să-i facem o Înmormîntare demnă de o descendentă a familiei de Kersaint. PM Începu să se bîlbîie. - B... bine... tată, dar ai luat-o razna complet! Bate cîmpii, e bolnav! - Taci din gură și măcar o dată gîndește! i-o reteză Arthus cu brutalitate. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
el. Și totuși, toată lumea îl numea dintr-o dată altfel, ca și cum ar fi fost cu toții cuprinși de o amnezie solemnă, în care numele lui de viu nu mai putea fi rostit. A dat pagina și a văzut poza străbunicului din ziua înmormântării. Zâmbea împăciuitor cu ochii închiși, relaxat, destins, învelit într-un lințoliu alb, strălucitor. Capul i se odihnea pe o pernă brodată, probabil foarte confortabilă. Sicriul părea atât de mic, ca de copil; străbunicul fusese un bărbat înalt și frumos, cel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
patul lor același -, cu brațele unite pe piept, liniștiți, pregătiți și împăcați. Așa i-a cuprins somnul morții în cea mai deplină ordine și armonie. Fiecare dintre ei și-a anunțat din timp plecarea, pentru ca lumea să fie pregătită, ca înmormântarea să se desfășoare corect, după datină, să nu lipsească nimic. Desprinderea lor a fost calmă și liniștită, fără boală și suferință, fără lacrimi și bocete. Îmi amintesc cum fiecare dintre ele au survenit la timpul lor, așteptat și asumat de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
fi putut lipsi. Cu pleoapele lăsate, nemișcat, parcă ar fi o coloană Moriț pavoazată de l Mai, Își zise Gheretă mulțumit de imagine și de sugestia unei sănătăți de fier fără de care gazda sa risca să se aleagă cu o Înmormântare neprevăzută. Nu vă simțiți bine, domnu' Dionisie? Întrebă abia auzit Gheretă. Poate Își căuta cuvintele. Omul ăsta precis e tapetat pe dinăuntru cu cuvinte. Câteva straturi. Are nevoie de timp ca să le găsească pe cele potrivite. Numai de nu le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
din când În când. Nu se știe niciodată și, apoi, e lucru nemțesc. De sărbători nu o uită pe binefăcătoarea sa. Și-a adorat tatăl. Era iubit și de vecinii din bloc. Le repara aparatele de radio, ceasurile, brichetele. La Înmormântare s-a vorbit foarte frumos despre el. Ploua mărunt. Cineva număra coroanele. Toate din hârtie cerată. Lovite de ploaie sunau ca un acoperiș de tablă. Era și domnul Giosan acolo. Plângea. Dricul abia se mai zărea de atâtea flori. Șaisprezece
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
pot Învăța pentru admitere, chipurile. Nu era de ajuns că șomam, m-am și Însurat. Întâi a vândut calul, apoi mașina. Câștiga binișor pe satele din jur cu instalația aia: bani și mâncare. Câștigi și tu ca pozar... Nunți, botezuri, Înmormântări... Nu foarte mult, căci e greu să mulțumești pe toată lumea. Văzând probele unii ziceau că lor nu le trebuie așa ceva, că ei sunt frumoși. Mă uitam la ei și le dădeam dreptate. Numai că lucrul ăsta Îmi reducea clientela. Nu știu cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]