7,705 matches
-
insignele. — Da... murmură ea. — Eu sunt detectivul Fitzgerald, zise primul, un bărbat Înalt, ciolănos, cu păr negru, mustață subțire și ochi albaștri, cu o sclipire răutăcioasă. El e detectivul Robinson. Cel de-al doilea bărbat avea și el un păr des, alb, gene și sprâncene incolore, o față grăsuță, rozalie și două bărbii duble. Albinos și obez, semăna cu un urs polar. — Mă mai țineți minte? o Întrebă Fitzgerald, invadându-i spațiul personal. Era dat cu prea mult parfum. Desert Rose
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
poetului nu este alta decât a unui Sisif deplorabil: Și eu, beat de jale, orbit, voi striga: " Unde e viața mea? Unde e viața mea?" Dar cum s-ar defini sentimentul aventurii? "Ce sentiment d'aventure ne vient décidé-ment pas des événements: la preuve en este faite. C'est plutôt la façon dont les instants s'enchaînent. Voilà, je pense ce qui se passe: brusquement on sent que le temps s'écoule, que chaque instant conduit à un autre instant, celui-ci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1504_a_2802]
-
Ion dorea nejustificat să scormonească această platformă betonată Într-așa fel Încât să rezulte...de lapidarea...! Suficienți de plictisiți, atât milițienii cât și ce-i de la Banca de Investiții nu-i mai interesau măsurătorile, se adăposteau unde era umbra mai deasă făcând pronosticuri de felul cum se va termina această stupidă anchetă, ca la sfîrșitul programului să beneficieze de amabilitatea lui Tony Pavone până târziu după miezul nopții...! Însfârșit, când după zece zile de aprecieri, măsurând platforma betonată pe toate fețele
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
a acestuia și zidăria exterioară. În noaptea aia, am luat-o spre stînga. Noaptea următoare am luat-o la dreapta. Și, o săptămînă mai tîrziu, aveam deja În minte o hartă a Întregului sistem. Clădirea era străbătută de o rețea deasă de tunele, un adevărat fagure, o crescătorie cu zeci de coridoare Întortocheate la capătul cărora urmau alte coridoare, la fel de Întortocheate. Dacă nu m-aș grăbi așa - mai am doar foarte puțin timp -, În clipa asta m-aș putea lansa Într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
cu instincul ei de mamă, a simțit cum se destrămau legăturile lor... Și, cât de nesigur îi era viitorul acolo, departe, peste mări și țări. Cu ce bucurie să se fi întors el!? Cine știe ce mocnea în sufletul lui!... Telefoanele lui dese și atât de călduroase, din ultima vreme, au avut parcă altă savoare, dulce-amară, a unui dor neatins... El nu s-a purtat, atunci, ca și când o vedea pentru ultima oară... N-avea cum să știe... Și-a văzut de treburi prin
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
care par a dura ani întregi, un somn greu ca plumbul, care te trage până în fundul bulboanei și te dă pradă monștrilor. Vroia să se trezească, dar nu putea deschide ochii, pleoapele-i cădeau grele... gândurile înotau într-o ceață deasă... Se simți pierdut în această noapte necunoscută și fără sfârșit. ... Se făcea, parcă Iorgu, cu pași șovăitori, mergea pe o margine de genune... în față se căsca o prăpastie fără capăt, din ea ieșeau flăcări, fum și ceață... Din adâncuri
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
să stea, cu acest prilej, departe de dânsa. Cu puțin timp înainte de a se însera, a ajuns și acasă. Fulguiala s-a oprit, dintr-o dată, așa cum s-a și pornit, și, cerul din nou a devenit senin. Ciorile în stoluri dese, venite din pădurile de la marginea orașului, se aciuiau asupra nopții, în copacii mai înalți ori pe blocuri. Seara căzu repede, urmele soarelui și așa slab, se sterse pe data... Odată cu înserarea se auziră și primii colindători... Copii cu inimi curate
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
aș părăsi Raiul!... I-a spus, odată demult, Iorgu. Ei i-a plăcut. Dar, când au fost toatea astea?!... Ieri... acum douăzeci de ani... poate treizeci... ori, patruzeci?!... Greu de spus!... În mintea bătrânului, negura vremilor e ca o pâclă deasă, întunecată... cu greu mai păstrează câteva repere. Olimp, din aur si fildeș, care avea o înălțime de 12m si era considerată si era considerată una dintre cele șapte minuni antice. Se gândește cu tristețe, ori de câte ori își amintește, cu melancolia amintirii
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
după toiul nopții, la lumina chioară a lămpii cu petrol, traduce complet, pentru prima dată În istoria literaturii române, cele 16 volume (În versiune franceză) ale celebrei opere arabe „Cartea celor O Mie de Nopți și O Noapte (le Livre des Mille Nuits et Une Nuit), totalizând 5.000 de pagini, primele două volume fiind transcrise, În iulie-august 1964, de fiul său AndreiIustin, care avea doar 14 ani și 6 luni. După o reală odisee de tribulații și de obstrucții la
Zborul unui Înger Înapoi, la cer by Mihai Stere Derdena () [Corola-publishinghouse/Imaginative/865_a_1495]
-
singurul și veșnicul Stăpân, un păcat, cu toate consecințele și implicațiile. De aceea, orice s-ar Întâmpla, vom fi, dacă va fi cazul, martiri, dar nu agresori și, de va trebui, nu ne vom apăra nici viața, vărsând sânge”. În dese rânduri, indiferent de subiectul discuției, Domnul Mihai Stere Derdena revenea, obsedant, la cuvintele lui C. Z. Codreanu: „Noi am Învins legile materiale. Atât timp cât suntem sub scutul Arhanghelului Mihail și la picioarele lui Hristos, vom renaște mereu din propria cenușă”. Volumul
Zborul unui Înger Înapoi, la cer by Mihai Stere Derdena () [Corola-publishinghouse/Imaginative/865_a_1495]
-
dușumeaua înnegrită, puțind înăbușitor a urină și a fecale pietrificate, plutea ceva ce părea o ceață intens alburie, umplând tot acel spațiu de o copleșitoare singurătate. Mi-am dat repede seama însă că nu era decât pânză de păianjen, 69 deasă și învălătucită, ondulîndu-se și umflîndu-se la cei mai fini curenți de aer, licărind în lumina palidă care se scurgea prin dreptunghiul ușii stacojii. Am simțit brusc singurătatea ca pe o sârmă strânsă în jurul beregatei, pe care cineva ar suci-o
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
coclite, ferindu-mă de pîn-zele străvezii, rupând totuși unele cu umărul, altele prinzîndu-mi-se-n păr, acoperindu-mi ochii și atingîndu-mi obrajii ca niște mânuțe de copil. Pe podeaua care troznea la fiecare pas vedeam, până unde străbăteam cu privirea prin pânzele dese, obiecte dezmembrate, putrezite, acoperite de mucegai. Cele mai multe erau doar o masă de țărână, o grămăjoară de praf, cu miros de murdărie. Altele puteau fi recunoscute: o păpușă putredă pe care se plimbau gândaci negri, o tricicletă căzută pe-o parte
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
de păianjen nu mai era atât de compactă. Un mare tunel, de câțiva 70 metri diametru, se deschidea în plasa de păianjen de la perete până spre centrul sălii. Firele strălucitoare care căptușeau suprafața vălurită și întortocheată a tunelului erau mai dese, ca interiorul unei gogoși de mătase, și se ridicau oblic, susținute de restul pânzei. îmi simțeam ochii crescând, acoperindu-mi jumătate de față. Am pășit încetișor pe podeaua de mătase, care tremura la fiecare atingere. Pâsla deasă estompa orice zgomot
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
tunelului erau mai dese, ca interiorul unei gogoși de mătase, și se ridicau oblic, susținute de restul pânzei. îmi simțeam ochii crescând, acoperindu-mi jumătate de față. Am pășit încetișor pe podeaua de mătase, care tremura la fiecare atingere. Pâsla deasă estompa orice zgomot. Băteam din când în când din palme și nu se auzea, nimic. Strigam, simțeam cum îmi tremură corzile vocale, dar coloana de aer vibrant care îmi ieșea din gură se destrăma în vata plasei de păianjen. Curând
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
sunet. Doar inima îmi bătea dureros în piept, în ochi, în degete, în tot corpul. M-am pierdut în întortocherea tunelului de sub bolta de cupru-nverzit, privind iar pendulele stricate, câinii mumificați, cărucioarele cu zornăitoare pleznite prinse pretutindeni în plasa deasă. Un caiet de elev, cu cerneala rândurilor pătată de apă, un mulaj de ghips al unei danturi cu un canin de metal, un biscuit muced... Tunelul vibra tot mai mult, ca de un tors de pisică. Acum știam ce se
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
bun decât mine. Și am spus: „Domnule Iosif Sava, nu mi-am dorit niciodată să ajung al doilea Caramitru. Eu îmi doresc să fiu primul Pittiș“. Poate lumea s-ar fi așteptat ca aparițiile dumneavoastră în public să fie mai dese. Cu toate acestea, în afară de câteva interviuri prin revistele culturale, Florian Pittiș nu este o prezență foarte vie în spațiul public. Dacă observați, nickname-ul meu pentru chat este Dylan sau Bob Dylan. Dylan de la serviciu și cel de acasă. Dylan păstrează
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2175_a_3500]
-
doi prieteni, dis-de-dimineață, s-au auzit deodată împușcături venind din toate direcțiile. Împușcăturile erau atât de intense, încât păsările parcului au zburat înspăimântate, zvâcnind departe, spre sud. Vântul însuși părea nemișcat, prins între norii albi de fum venind dinspre pădurea deasă care înconjura casa și parcul. Război! Foc deschis! Aceste cuvinte au țâșnit înăuntrul meu. Mă născusem în timpul celui de-al doilea război mondial. Imagini din orașul nostru, București, bombardat de armata germană și de ruși, cimitirul catolic unde părinții se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
care nu duce nicăieri. Extraordinare sunt visele, șoptise Dudu pentru el. Nu se putea niciodată bănui unde se termină lumea și unde începe visul. Mergea pe acel drum cu speranța să ajungă undeva. Era ca într-o pădure cu frunze dese ca zilele și nopțile trăite. Pe măsură ce mergea, pădurea devenea tot mai deasă, ca și cum nu avea nici un capăt. Nu își mai auzea nici pașii. Auzea numai foșniri de animale ascunse în găuri de pământ, atingându-i ușor timpanul. Din zgomotele lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
se putea niciodată bănui unde se termină lumea și unde începe visul. Mergea pe acel drum cu speranța să ajungă undeva. Era ca într-o pădure cu frunze dese ca zilele și nopțile trăite. Pe măsură ce mergea, pădurea devenea tot mai deasă, ca și cum nu avea nici un capăt. Nu își mai auzea nici pașii. Auzea numai foșniri de animale ascunse în găuri de pământ, atingându-i ușor timpanul. Din zgomotele lor fine deduse că dimineața ajunsese la prânz cu prospețimea ei obișnuită. UMBRA
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
câteodată generos pe semenii săi. Obișnuia să salute primul pe toată lumea, ridicându-și pălăria în aer și lăsând vederii calota albastră ca un capac pus de cer pe craniul lui. Dar numai când saluta o femeie tânără, numai atunci ridurile dese de pe fața lui muncită de ani se deschideau ca un evantai chinezesc, luminând toată fața într-un surâs adresat chipului privilegiat. Afară era frig chiar primăvara, dar în sinagogă domnea o anumită căldură care venea de la corpurile mișunătoare ale oamenilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
gemene ale celei care murise înaintea lui. Era ca o eliberare dintr-un pământ care nu dăduse roade, înflorind doar pentru plăcerea nu știu cui, cineva ascuns în toate, care făcea risipă de forțe și mister. În spatele vieții se țesea o ceață deasă. În ea urmau să dispară resturile pământești cu numele Tua și Natanael. Nimeni nu putea explica de ce fusese așa și nu altfel. După câteva luni se ridicase o piatră funerară cu inscripția: „Uniți dincolo de morminte.“ SCHIMBARE DE PENE Străin am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
stânci și pini. Chiar în ziua când ne mutaserăm în noul apartament, aflaserăm că în acel loc pe care se ridicase casa fusese altădată o pădure străveche. Uneori simțeam „spiritele pădurii“ în aer, le vedeam cum se mișcau în ceața deasă din afara casei noastre dreptunghiulare. În arborii văzuți și nevăzuți mi se părea că aud cântând păsări dis-de-dimineață când puțini oameni se trezesc, pentru că e ora cea mai grea, vecină cu ora sculării. Cineva mă scula - cineva din mine - exact la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
groși de ploaie. Pădurea străveche trăia în pereții casei. Era de ajuns să asculți tăcerea ca să simt cu alte organe decât cele cunoscute, poate cu întreaga suprafață a pielii, că nu eram deloc singură. Într-o zi plină de ceață deasă și lucitoare ca un porțelan, mi s-a dăruit un papagal pe care l-am botezat Sucki - el îmi amintea de zeul iubirii, Kamadeva, care avea ca pasăre adorată un papagal exact ca al meu. De unde venea? Băiatul care mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
să iasă din timpul și spațiul nostru. Soțul meu începuse să semene din ce în ce mai mult cu un împărat chinez, unul din cei despre care vorbește alchimia - un împărat chinez dansând ca păsările pe terasa mare a palatului său înconjurat de păduri dese. El ridica mâinile în sus, apoi încet picioarele, cu multă artă și siguranță. Mișcările lui se gravau în aer, ca și cum toate aceste exerciții l-ar fi pregătit treptat să se metamorfozeze în pasăre și apoi să-și ia zborul pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
drag și acum spera că totul se va aranja în același fel ca altădată. Dar Sucki nu era pe nicăieri. Colivia era murdară și goală. L-am căutat în toate camerele și până la urmă l-am găsit ascuns în frunzele dese ale unui ficus. Privirile mele pline de dor au întâlnit privirea lui sălbatică, amenințătoare, plină de reproș. Era așezat pe frunze, în plină lumină, ca să primească cât mai multă căldură. Am încercat să-l fac să vină pe mâna mea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]