6,421 matches
-
îi zise ofițerul cu glas sigur, ca și cum i-ar fi arătat o țintă, vila care i-a aparținut lui Calpurnius Piso. Bogata vilă a Pisonilor, familia celui care îl otrăvise în Syria pe Germanicus, se ridica la o extremitate a golfului. Gajus Caesar o privi în tăcere, apoi îi spuse ofițerului: — Îți mulțumesc că mi-ai arătat-o. Se gândi că în locuința aceea olimpiană, printre copacii înalți, statuile grecești și termele private, se strecura neliniștea. „E rândul lor acum să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
dă o lungă dușmănie, oftă: — Le spui oamenilor că, pentru toate nebuniile astea, el a golit vistieriile și că acum nu avem bani nici măcar ca să importăm grâu. Toți îl aprobară. El continuă: — Vă amintiți de vara trecută, de podul peste golful Puteoli? Pentru că importantul port Puteoli se cufunda în nisip, inginerii imperiali construiseră un chei nou, cu o formă nemaivăzută: scufundând în mare corpurile unor vechi corăbii umplute cu harena și pulvis puteolana - un amestec ce se solidifica rapid în apă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
trecând călare peste el. Oamenii se uitau cu gura căscată, iar el glumea pe seama vechii profeții a lui Thrasyllus. Va aduceți aminte? Thrasyllus i-a spus lui Tiberius că „băiatului“ aceluia avea să-i fie mai ușor să traverseze călare golful de la Puteoli la Baia decât să ajungă la putere. Iată: vom spune că a construit un pod din corăbii, că a distrus o jumătate de flotă ca să demonstreze că profeția aceea era falsă. Și aduceți-vă aminte de campania din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
un turn care a devenit vedetă, punct de apărare a coastei și închisoare. Acolo avea să-și trăiască ultimele zile, înainte de a fi decapitat în piața Mercato din Napoli, tânărul de șaptesprezece ani Konradin von Hohenstaufen. Vila de la Misenum și golful Baia. Vila ce domina golful, unde tânărul Gajus a venit în ziua în care a simțit că urma să pună mâna pe putere, i-a găzduit mai târziu pe Nero și Hadrianus, iar apoi a căzut în părăsire. A devenit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
vedetă, punct de apărare a coastei și închisoare. Acolo avea să-și trăiască ultimele zile, înainte de a fi decapitat în piața Mercato din Napoli, tânărul de șaptesprezece ani Konradin von Hohenstaufen. Vila de la Misenum și golful Baia. Vila ce domina golful, unde tânărul Gajus a venit în ziua în care a simțit că urma să pună mâna pe putere, i-a găzduit mai târziu pe Nero și Hadrianus, iar apoi a căzut în părăsire. A devenit fortăreață în vremea casei de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
deja la mică înălțime, pentru a proteja prețioșii văcari americani, care de atâta vreme au fost obiect de export pentru SUA, mai ales prin intermediul filmelor western. Au mai fost trimise urgent 3 portavioane și șapte submarine nucleare de atac în Golful Piersic, pentru a supraveghea Iranul, iar 3 crucișătoare, 14 fregate și 8 distrugătoare s-au pus în mișcare spre coastele Coreii de Nord. Au fost notificate pe loc Rusia și China despre măsurile ce urmează să se ia pentru a
Apocalipsa după nea Grigore by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/325_a_572]
-
degetul spre mine. Helen zice în telefonul ei: — Cei care au stat acolo înainte au fost foarte mulțumiți. Este o casă superbă. În ziarul local, Erie Register-Sentinel, un anunț din pagina de divertisment zice așa: În atenția clienților clubului de golf Country House „Ați contractat o infecție stafilococică rezistentă la tratament în urma utilizării piscinei sau a vestiarelor? Vă rugăm să apelați numărul de mai jos, pentru a vă constitui ca parte civilă într-o acțiune juridică colectivă“, zice anunțul. E vorba
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
vitralii, podele mozaicate, pereți izolanți, calcane și coloane ionice. La radio, tobele africane se suprapun cu șansonetele franțuzești. Pe jos, dinaintea mea, pagodele chinezești se întrepătrund cu haciendas mexicane și case americane în stil colonial. La televizor, un jucător de golf lovește mingea. O femeie recită primul paragraf din discursul lui Lincoln de la Gettysburg și câștigă zece mii de dolari. Prima casă pe care am făcut-o era o o clădire de patru etaje cu acoperiș mansardat și două scări interioare, una
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
identifică Santorini cu legendara Atlantidă - Insula Atlanților, motiv pentru care vin anual mii de turiști. A urmat Insula Leproșilor, Spinalonga (Spinul lung), Insula Lacrimilor sau Kaledon cu Fortăreața Spinalonga. Toate aceste denumiri, pentru o singură insuliță, amplasată la intrarea în golf, lângă Elounda, o mică stațiune, exclusivistă unde s-a retras spre finalul vieții Walt Disney. Atât insula aceea mică, cât și cetatea părăsită sunt apăsate de istoria neagră a coloniei de leproși. Fortificațiile datează din 1578, iar în 1584 acestea
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
rămas uimit. A plecat foarte grăbit din apartament cu echipamentul lui de ultimă performanță și i-a întrebat pe localnici unde se ascunde acest criminal. Mulți au zis ca nu știu, dar unul i-a zis că se află în golful părăsit de la marginea vestică a mării, însă l-a avertizat pe Sherlock să nu meargă acolo. Sherlock a dat din cap nepăsător și s-a îndreptat spre golf unde l-a întâmpinat o ceață deasă. Locul era sinistru. Avea dreptate
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
ca nu știu, dar unul i-a zis că se află în golful părăsit de la marginea vestică a mării, însă l-a avertizat pe Sherlock să nu meargă acolo. Sherlock a dat din cap nepăsător și s-a îndreptat spre golf unde l-a întâmpinat o ceață deasă. Locul era sinistru. Avea dreptate localnicul, dar lui Sherlock nu îi era frică. Era obișnuit de multă vreme cu astfel de situații. S-a asigurat că nu era nimeni în jur și a
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
departe În urma mea și am ajuns acolo unde Începuse totul. În colțul cel mai nordic al insulei. Cel mai sălbatic. Ty Kern. Poteca vameșilor mergea de-a lungul unei faleze, care cădea vertical În mare și se termina printr-un golf plin de recife la fel de ascuțite ca niște săbii de abordaj, Întrerupîndu-se la o mică punte de piatră care ducea spre far, azi dezafectat, a cărui lumină nu mai strălucea de vreo douăzeci de ani. Bătrînii spuneau că n-ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
se Îndrepte spre dolmen, ca celelalte, se duse să se posteze lîngă un tumulus celtic Înălțat În apropiere, și nu se mai clinti din loc. Liniștea se Înstăpîni iarăși. Tulburată doar de zgomotul talazurilor care se spărgeau de recifele din golful Jefuitorilor de corăbii, la douăzeci de metri mai jos. * * * Cu gîtlejul năpădit de apă sărată, Începu să se sufoce și se simți trasă la fund de un curent violent. Rezistă, dădu din picioare În apa mării, zgîrie cu unghiile stînca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
și de manevrele lor, porni din nou, acelerîndu-și pasul, lăsă În urmă, În dreapta, menhirii, trecu mai departe de tumulus și se apropie de margine, acolo unde pescărușii plonjau În picaj ca niște bombardiere japoneze. Valurile fluxului Începeau să lingă nisipul golfului la douăzeci de metri mai jos, iar stolul de păsări se Înverșuna cu furie peste ceva despre care Marie crezu că era vreun delfin eșuat pe nisip. Atunci de ce avea acel sentiment de neliniște difuz, insidios? GÎfîind, coborî val-vîrtej stîncile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
iar stolul de păsări se Înverșuna cu furie peste ceva despre care Marie crezu că era vreun delfin eșuat pe nisip. Atunci de ce avea acel sentiment de neliniște difuz, insidios? GÎfîind, coborî val-vîrtej stîncile printre care se putea ajunge În golf, trecu În goană pe dinaintea intrării În peștera În care jefuitorii de corăbii Își depozitau odinioară prada și Începu să țipe ca să Împrăștie zburătoarele isterice, care nici măcar nu binevoiseră s-o bage-n seamă. Privirea ei prinse reflexul unei dungi portocalii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
cu siguranță ar fi Încercat s-o aducă la sentimente mai cumpănite dacă ea nu l-ar fi lăsat mască, luînd-o din loc. TÎnăra femeie așteptă să rămînă singură pe faleză și se duse să mai arunce o ultimă privire golfului pe care valurile fluxului, În mișcarea lor de du-te-vino, Îl spălau de sîngele fratelui ei. Spuma se colorase oare cu adevărat În roșu? Sau era doar iluzia unui coșmar mult prea prezent? În clipa următoare, nisipul era deja curat de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
modul lui de viață. Aruncă o privire spre un teren de tenis umbrit, alăturat vilei, pe care o femeie brună și zveltă lovea mingi propulsate la intervale regulate de un lansator automat. Chantal renunțase să-l convertească - plăcerea lui era golful - și apelase la prietenii fiicei ei, Încîntați să profite de teren servindu-i drept parteneri. Fiica lui Pierre-Marie de Kersaint venea o dată pe săptămînă, la fel ca Ronan Le Bihan sau fata care o ajuta pe Anne la cafenea. Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
Încăperea În formă de L avea cam o sută de metri pătrați. De peste tot se vedea marea. O terasă din lemn mergea de-a lungul vilei, literalmente suspendată deasupra valurilor. O scară săpată În stîncă permitea accesul la un minuscul golf privat. Interiorul era pe potriva cabinetului. Sobru. Aproape clinic. Chantal se Întoarse spre Marie, cu un pahar de limonadă În mînă. Îl Înălță ușor În direcția ei. - Nu vrei deloc? O fac chiar eu, fără zahăr. Evident. Marie refuză iarăși și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
legătura lui Chantal cu Nicolas, cu toată diferența lor de vîrstă - totuși -, ci faptul că avea impresia că toți aceia pe care Îi iubea și pe care credea că-i cunoaște deveneau niște străini. * * * Nicolas opri motorul În apropierea micului golf, unde se duse, trecînd prin apa care-i ajungea la glezne, să-și ascundă scuterul acvatic Într-o scobitură a stîncii astfel Încît să nu poată fi văzut din vila familiei Pérec. Totul, În mai puțin de un minut. Puterea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
ce se petrecuse pe șantier. - În cazul ăsta, Încearcă să faci ce sugerează Ryan ca să Îndepărtezi ghinionul: șterge-o de aici! Îi replicase el cu răceală. Ea aruncă o privire spre valurile care se spărgeau cu putere de recifele din golful Jefuitorilor de corăbii și se clătină pe picioare. Fără sprijinul scriitorului, care o zărise de la far, poate că ar fi și căzut. - Ai Înnebunit? Ar trebui să știi că faleza asta e nesigură! strigă el, silind-o să se dea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
instalat la Lands’en, așa că, pentru ca toți să poată supraviețui, șase insulari au decis să facă să naufragieze bricurile care navigau În largul coastei. În nopțile cu furtună, agățau felinare de coarnele vacilor și le plimbau pe faleză În apropierea golfului. Înșelate de acele lumini, navele se zdrobeau de recife. Localnicii ucideau supraviețuitorii și jefuiau Încărcăturile. Polițistul se opri la un detaliu de un realism barbar: unul dintre jefuitori, ținînd de păr o femeie tînără Într-o atitudine imploratoare, Îi tăia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
de salut. - Viața e plină de surprize, răspunse glacial polițistul. Christian se Îndepărtă. Avea de acum un motiv suplimentar să dorească s-o ia pe Marie cu el departe de acolo. Se Însera. TÎnăra polițistă stătea pe faleza care domina golful Jefuitorilor de corăbii, vizibil cufundată Într-o dilemă greu de rezolvat. Faimoasele puncte obscure pe care Lucas voia să le lămurească se Întîlneau cu propriile ei Întrebări. Pentru specialistul În crime ritualice, chiar dacă ipoteza amanților nenorocoși stătea În picioare, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
TÎnăra femeie Înregistră dintr-o ocheadă privirea Încărcată de reproșuri a lui Christian și starea de alcoolemie avansată a lui Loïc. Acestuia i se adresă În primul rînd. - Comandantul Fersen a aflat că anexa cabin-cruise-ului a fost descoperită Într-un golf din Morgat. Nicolas a scăpat, adăugă ea ca să-și liniștească fratele. Cu coada ochiului, Îl văzu pe Christian că zîmbește scurt. Ușurat. - Scăpat? Loïc Întoarse spre ea ochii injectați de sînge și ricană. - PÎnă ce copoii au să pună gheara
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
mai puțin ca dumneata. - Și te-ai fi Înșelat. Capătul țigării de foi scînteie roșu. - E la fel ca pentru cabin-cruiser-ul furat În plină furtună, busola lui Nicolas găsită la țanc În epavă și anexa cu grijă ascunsă Într-un golf din Morgat, continuă Lucas, implacabil. Toate astea fără să fi părăsit cafeneaua din port, unde sora dumitale și cîțiva din cei care sînt stîlpii barului sînt gata să jure că te-au văzut. Trebuie să spun că nu-ți pierzi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
-mă urgent. Vreau să pot da de dumneata În orice clipă. Închise. - Morineau! Ușa se redeschise În fața tînărului jandarm, stoic. - Da? - Știi cumva unde e Marie? - Îl căuta pe fratele ei... Băieții mei l-au zărit pe Loïc urcînd dinspre golful Jefuitorilor de corăbii; dacă s-a Încrucișat cu ei, s-o fi dus poate să vadă Într-acolo. Lucas ieși rapid din birou, dîndu-l la o parte pe Morineau din calea lui cu un gest distrat. - Mersi și n-aveți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]