7,104 matches
-
Petrache, să nu vă supărați, voiam să vă spun că a venit nevastă-mea... M-a găsit... —Ei, foarte bine... Cred că nu-ți pare rău... —Cucoane Petrache, eu nu-s așa de bucuros... Eu sunt un om care-mi păzesc onorul meu, cucoane Petrache... Eu am făcut oastea la vânători, am fost sergent, și domnu maior Vintilă ne zicea așa: Onoru, domnilor, fără de asta un om nu poate trăi pe lume... Neculai Dragoș înghiți ceva greu și mă privi cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
un flăcău. Ai mai prins-o și cu alții?... Am mai prins-o și cu alții - ș-am tot iertat-o... vorbi oftând Dragoș. Ce să fac? Mi-e rușine, da’ ce să fac? Am iertat-o. Nici nu se păzea. Am prins-o. Am alungat-o și pe urmă iar venea la mine, și eu o iertam. Da’ de-acu n-o mai iert. I-am spus. Ș-acu mă port altfel cu dânsa... Las’ că și nainte tot așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
Eu aici n-am fost de când sunt, dar a pus dracu pe boieru meu, pe boieru nostru cel mare de la Cornul Caprei să poposească aici... Ș-a văzut pe hangiță... Anița asta am auzit că-i năstrușnică muiere... Ș-o păzește ungurul de comedie, cu farmece și cu câte drăcii sunt pe lume. Mă chiamă boieru. Zice: Măi Petrișor, poți tu să duci o veste până la hanul cel mare? Pot, stăpâne, zic. N-am fost acolo niciodată, da’ o veste pot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
iaz. Pulberea neagră îndată se stârni și se revărsă în valuri în toate părțile. Acu, măi băietane, grăi Faliboga, încalică pe căluțul ista sur. Iaca, ai măciucă și măciucăriță la botul șelei, ai harapnic; - și cu băieții iștia vezi de păzește bine averea boierească și n-o risipi... Încălecară amândoi pe cai și se luară după vite. Cu glasul lui neprietinos, Sandu Faliboga îi dădea toate lămuririle și învățăturile. — Măi Niță! grăi el într-o vreme uitându-se pe sub sprâncene la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
odată cu găinile - după ce-și pune comanacul peste chelie... Dinspre partea lor poate să ardă și să se înece toate. Boierul petrece departe cine știe unde... poate s-a dus prin străinătăți... și iaca a ajuns un hoț ca Faliboga să-i păzească averile... Sunt și lucruri pidosnice în lumea asta, măi Niță... Noapte bună! du-te și te hodinește și tu... Lepădatu își stăpâni calul. Bade Sandule, grăi el, stăi o leacă... Ce este? —Bădiță Sandule, iartă-mă pentru cele întâmplate... Măi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
în samă și grijile altora. Facă Serafina ce va ști; treaba ei! Mai bine ar fi avut un fecior vrednic, decât ceea ce are. Un fecior aduce spor; o fată pagubă. Pe lângă pagubă, și rușine. Bucuroasă mă aflu că am fost păzită de astfel de năcaz. După ce nana Floarea tăcu, ornicul din părete răspunse: Tic-toc-tic! Câteodată paznicul lua cu el în pădure pe Onu Bezarbarză, mai ales când se ducea să cerceteze teascurile. Căpcăni de jder clădea Culi la locuri unde aceste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
prostituatelor care își conduceau clienții în camere și se uita prin gaura cheii. Când a fost prins, s-a trezit mutat la poartă. Din ziua aceea, singura profesie pe care a practicat-o a fost aceea de portar. Mulți ani păzise cu statura lui impozantă ușa unui bar de noapte. Dansatoarele bete îl alintau zicîndu-i "dragul nostru idiot". Dar Dominic nu se supăra. Se apleca, le săruta mâna ceremonios, ca un general la un bal de la curte. Era mândru de uniforma
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
se culce într-un cort de tuareg, adus din ultima călătorie și fixat într-o altă încăpere, lăsând candelabrul să lumineze o sală strălucitoare și goală. Mă miram: "De ce nu v-ați dus nici unul s-o vedeți?" Zâmbeau. Intrarea era păzită de un zdrahon mut care, cu siguranță, nu le-ar fi îngăduit să pătrundă; și nu țineau să forțeze lucrurile, să riște un afront sau chiar o pedeapsă. Exista chiar un reproș nedefinit în zâmbetul lor. Cum, nu înțelegeam că
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
am întrebat atunci: nu cumva, asemenea lui Dumnezeu, Bătrânul trebuia să nu fie văzut pentru a exista și pentru a fi atotputernic? Numai așa devenea cât de cât explicabil de ce nimeni nu încerca să înșele vigilența lui Francisc, cerberul care păzea coridorul ce da spre sala cu oglinzi; se temeau, poate, că, forțîndu-i taina, Bătrânul s-ar fi putut risipi ca un norișor de pulbere, de aceea preferau să și-l închipuie stând ca o mumie în sarcofagul lui cu oglinzi
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
cer și când, în sfârșit, soarele a coborât undeva dincolo de bălării, m-am întors la azil, am mai stat o vreme în camera mea, întins în pat, și după ce fereastra s-a întunecat am ieșit pe coridor, îndreptîndu-mă spre locul păzit de Francisc. A doua noapte în sala cu oglinzi a fost încă și mai feerică. Trecuse primul șoc. acum mă stăpânea numai emoția că din moment în moment putea să apară Bătrânul, în rest eram copleșit de o stare care
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
mai privea de sus și renunțase la ironii. Iar Arhivarul abia își ascundea dușmănia sporită, printr-un plus de servilism. Căci începuse, mi-am dat seama, o rivalitate surdă între noi. El avea ca armă trecutul tuturor, pe care-l păzea cu gelozie, eu aveam nopțile din sala cu oglinzi care-mi dădeau un nimb de invidiat. Și de ce să mint? Nu mai aveam nici urmă de modestie. Îmi plăcea să fiu privit pe furiș, salutat pe coridoare, temut, căutat, măgulit
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
Cunoșteam semnalul. Trebuia să mă spăl pe mâini. O făceam sub privirile atente ale cerberului mut care, când terminam, se dădea politicos la o parte. După acest ritual simbolic, eu pătrundeam într-o sală pustie, dar Francisc rămânea afară, să păzească mai departe. Ce păzea? Pe cine? În afară de mine nu era nimeni acolo, iar după plecarea mea rămânea în același loc, cu brațele încrucișate. Intrând în sală, mă miram din ce în ce mai rar de absența Bătrânului. Uneori, în prag, înainte de a mă obișnui
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
mă spăl pe mâini. O făceam sub privirile atente ale cerberului mut care, când terminam, se dădea politicos la o parte. După acest ritual simbolic, eu pătrundeam într-o sală pustie, dar Francisc rămânea afară, să păzească mai departe. Ce păzea? Pe cine? În afară de mine nu era nimeni acolo, iar după plecarea mea rămânea în același loc, cu brațele încrucișate. Intrând în sală, mă miram din ce în ce mai rar de absența Bătrânului. Uneori, în prag, înainte de a mă obișnui cu lumina scânteietoare a
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
fastuoasă. Și abia de atunci încolo azilul ar fi avut motive să tremure! Ne-am fi putut îndeplini toate capriciile, chiar și cele mai deșănțate, ca acela de a ne duce, de pildă, să ne iubim în sala cu oglinzi, păziți de Francisc, unde m-aș fi culcat cu Moașa cum m-aș fi culcat cu o mie de femei, după care am fi putut reveni în azil, sătui de dragoste, ca să ne arătăm întreaga ură față de bătrâni. L-aș fi
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
puteau imagina orice. Le ajungea atât ca să se închine. Pentru mine am rezervat obligația de a ține un discurs emoționant. După înmormîntare am luat-o pe Moașa de mână, îndreptîndu-ne spre azil. În sala cu oglinzi m-am dus singur. Păzit de Francisc, m-am privit din fotoliul de răchită al Bătrânului multă vreme. Apoi l-am trimis pe Francisc după Moașa, s-o invite în cortul meu de tuareg... Trezindu-mă, am dat cu nasul de mărăcini. Vasăzică din frumoasele
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
-i aud reproșîndu-mi: "Bine, domnule sculptor, se poate? Dar ce sîntem noi, copii?" După care în mod normal trebuiau să vină alte întrebări, alte curiozități: "Totuși sala există, nu? Atunci care e rostul ei? Și Francisc care stă ca un... păzind un deșert! Zău că trăim într-o lume din care nu mai înțelegi uneori nimic." În loc de asta, Mopsul îmi aruncă un afront: "Măcar dacă ar fi fost o glumă bună". Pe măsură ce și-au revenit din perplexitate, au plecat unul după
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
erau alungați cu cuvintele: ,,Lăsați-mi băieții în pace’’.Poate atunci mi-ar fi plăcut și a fi fost tentat să cânt și cântecele legionare, dar am ascultat-o pe mama și azi îi mulțumesc că m-a ocrotit și păzit atunci. Astfel pașii vieții mi-au fost duși spre o carieră de om al legii și nu am pățit ca și Costin Merșică , care a fost județcat și condamnat la muncă la Canalul Dunăre-Marea Neagră. Încă o dată îți mulțumesc mamă
Pe urmele infractorilor by Vasile Ghivirigă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91846_a_92804]
-
începe el: “...Dii, dii, dii, Murgule, dii Pân’ la mândra nu te-opri, Dii, dii și mai la pas Că-n buiestru nu te las. Murgule, de când te-am luat Nici o slujbă nu ți-am dat, Dar acum, să te păzești C-ai să mă călătorești...” Sau... “... Foaie verde ca lipanu’ De trei ori potcovi calu’ Ca să trec la mândra dealu’. Urcai dealu’ jumătate Pierdui potcoavele toate...” Într-un an, era pe la sfârșitul lui decembrie, copiii satului au venit cu colindele
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
numa’ cu ei umbli, lor le cânți. Așa o fi, mă țică, dacă zici tu. Că, ce e mai bun și mai sfânt pentru om dăcât calu’? Câinele, răspunse cineva. O fi și câinele, nu zic nu. Că el te păzește și te apără, da’ calu’ te duce și te aduce dă la treabă, el muncește cot la cot cu tine, nu stă o clipă. Dacă e dă arat - ară, nu să codește, dacă e dă cărat una, alta - nu zice
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
cei ce voiau să mai înainteze. Nu era chip să mai facă un pas. De făcut pârtia era imposibil, aproape că nici înapoi nu se mai puteau întoarce. “S-o pornim, dară, spre casă, zise o voce”. “Doamne apără și păzește!” “Mortu’ dă la groapă nu să mai întoarce” se auziră altele. “Nu mai putem merge” spune popa. N-au avut încotro și întreg cortegiul făcu cale-ntoarsă. Vremea asta câinoasă a ținut în acel sat aflat la poale de munte cam
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
acolo unde stă și azi. Ce este romanul ? S-au întrebat și se întreabă realiștii, nu clasicii, pentru că numai ei nu calcă alături, ori calcă, fără să-și dea seama și din această cauză primesc reproșuri dure de la acei care păzesc hotarele literaturii concepute canonic. Și ca să dăm totuși un răspuns la obsedanta întrebare, ne hazardăm să considerăm că specia aceasta este o scriere cu mari posibilități variabile necircumscrisă strict într-un tipar, ori, cum spune Nicolae Manolescu în ,,Arca lui
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
să spună ce-a fost. Colegul lor Mihai Marinescu o cunoscuse pe fata președintelui. Ea s-a îndrăgostit de el, aproape că și-a pierdut mințile, îl caută în fiecare din clipele ei libere, se ascunde de securiștii care o păzesc. Sau aceștia închid ochii, altfel n-ar reuși să scape de urmărirea lor. Nici ei, probabil, nu știu cum să se poarte: dacă află tăticu’ sau mămica, zboară cu toții din slujbe sau chiar pot ajunge după gratii; dar se poate și mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
persistență când? Și Ilușcă: la trei zile după ce ai fost primit în partid, la o lună, la șase luni. Și Meme: nici nu eram în țară atunci! Vreți să vă spun cum am stat închis într-o cameră de hotel, păzit de niște români de la ambasadă, care îmi aduceau morcovi și ceapă să mănânc?! Nu mă interesează! a zbierat Ilușcă, nu mă interesează! Nu interesează pe nimeni! Despre asta n-ai voie să vorbești! Ți s-a spus să nu vorbești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
atunci așa gândea... Nu, să nu fie nedrept, nu trebuie să fie nedrept, pentru că până la un punct i-a spus totul, învăluit, pe departe, în felul ei, lăsându-se purtată și totuși avertizându-l, el trebuia să priceapă, s-o păzească și s-o oprească din alunecare și s-o aducă înapoi, toate câte și le amintește nu erau decât semnale destul de limpezi, dar el se purta de parcă ar fi fost într-o transă și nu mai înțelegea nimic... Și într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
că domnul Guerevici avea dreptate, și ar fi trebuit să meargă după camioane. Poate că mama și tatăl lui ajunseseră deja la Închisoarea la care erau duși. Așa că, fără nici o tragere de inimă, hotărî să se predea japonezilor. Soldații care păzeau punctul de control de pe Avenue Foch Îi făcură semn să treacă atunci cînd voi să le vorbească, dar Jim nu-l pierdu din priviri pe unul dintre caporalii care răspundea de toate. Dintr-un motiv sau altul, se părea că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]