8,218 matches
-
Au semnat nouă persoane, Rhyme. Dar pe foaia de registru, apar doar opt nume. - Cum s-a întâmplat asta? întrebă Sellitto. - Întreabă paznicul dacă e sigur că făptașul a semnat în registru, șopti Rhyme în telefon. Poate doar s-a prefăcut. Sachs reluă întrebarea cu voce tare. - Da, chiar s-a semnat. Am văzut. Poate nu m-oi uita eu mereu la fața lor, dar la asta mă uit mereu. Sachs clătină din cap îngândurată. - În fine, să-mi aduci registrul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
ne ajuți cu ceva. Pe scurt: suspectul a fost văzut semnând condica de intrare în clădire. Da? - Înțeleg. Și vrei să analizez scrisul? - Problema e că scrisul nu prea există. - A dispărut? - Exact. - Ești sigur că suspectul nu s-a prefăcut doar că scrie? - Foarte sigur. Avea un paznic care a văzut cerneala pe hârtie. - Și chiar nu se mai vede nimic acum? - Nimic. Se auzi râsul lugubru al lui Kincaid. - Inteligentă mișcare. Deci nu există nicio urmă lăsată, pentru că cineva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
mutate pe frecvența destinată operațiunilor speciale. - Hai să ne întoarcem la dovezi. Ce avem nou, Sachs? - În privința localului grecesc, nimic, răspunse ea cu o grimasă. I-am spus patronului să păstreze locul intact, dar nu a înțeles. Sau s-a prefăcut că nu înțelege. Altfel nu-mi explic de ce când ne-am întors totul fusese curățat. - Bine, să trecem peste. Și la heleșteu? Unde v-ați întâlnit cu el. - Acolo am avut rezultate mai bune. Ne-a orbit și pe noi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
Pe ecran, apăru cadranul unui ceas; o setă tot prin comenzi orale să sune exact într-o oră. - Oricum te-aș fi trezit, spuse asistentul cu obidă. - Ei, asta e dacă ești cumva ocupat și uiți, spuse Rhyme cu voe prefăcut sfioasă. Mă asigur doar că mă voi trezi. Nu e nimic rău în asta, nu-i așa? Thom plecă, închizând ușa în urma lui. Rhyme privi pe fereastră și zări vulturii stând pe clădirile din față, veghind peste oraș, întorcându-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
o clipă. - Bine, îți dau 10 dolari înapoi. Dacă îmi zici ceva. - Ce să-ți zic? - Să-mi zici dacă l-ai văzut pe tatăl tău cu Tiffany Loam. - Nu știu. Cine e aia? - Hai că știi. Nu te mai preface. Chelnerița de la „Sands” care a fost la noi la cină acum câteva luni cu bărbatul ei. Avea o bluză galbenă pe ea. - Eu... - I-ai văzut? Când plecau spre deșert ieri? - Nu i-am văzut. Îl examină cu atenție și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
Sellitto. - Da, nu prea văd cum ar fi putut să schimbe arma, fu de acord masivul detectiv. Sau cum ar fi putut să o descarce și să o încarce atât de repede cu gloanțe oarbe. - Bine, poate doar s-a prefăcut că este împușcat. S-a jucat puțin cu unghiurile de vedere, spuse Kara. - Și ochii? întrebă Rhyme. Martorii au spus că avea ochii deschiși. Nu a clipit deloc. Și era sticloși. - Există o mie de trucuri pentru a te preface
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
prefăcut că este împușcat. S-a jucat puțin cu unghiurile de vedere, spuse Kara. - Și ochii? întrebă Rhyme. Martorii au spus că avea ochii deschiși. Nu a clipit deloc. Și era sticloși. - Există o mie de trucuri pentru a te preface că ești mort. Se poate să fi folosit, de exemplu, picături care umezesc suprafața ochilor. Poți să îi ții apoi deschiși 10 sau 15 minute. Mai există și lentile de contact care se mețin umede. Și care au un aspect
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
grijă de ei, răspunse detectivul. Strigă apoi către pietonii aflați pe stradă: Toată lumea! Aici e o operațiune a poliției! Eliberați zona! Trecătorii se conformară imediat. - Familia mea! repetă acesta cu disperare. Ești sigur? - Sunt în siguranță. - Dar Weir... - S-a prefăcut doar că este împușcat. A scăpat și acum, probabil, e pe undeva pe aici. Am chemat o dubă blindată. Își întoarse apoi privirea spre stradă, cercetând împrejurimile. Roland Bell reuși într-un final să ajungă la Grady și se culcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
de parc, iar toți cei aflați acolo fugeau să ajute sau să caște gura. Malerick mai așteptă câteva minute, știind însă că în scurt timp sute de polițiști vor împânzi parcul. Cu un aer preocupat, își scoase telefonul și se prefăcu a telefona la pompieri, strecurându-se către trotuar. Cu toate acestea, nu se putu abține să nu facă încă o pauză. Privi în urmă spre steagurile uriașe din fața cortului, pe jumătate ascunse de fum. Pe unul dintre ele se mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
iluzionist. Există asistentul, persoana despre care știm că lucrează cu iluzionistul. Mai este voluntarul din public. Și mai e complicele. Aceștia sunt oameni care sunt mână în mână cu magicianul, dar par a nu avea nicio legătură cu el. Se prefac că sunt membri ai echipei tehnice sau voluntari. Kadesky spuse: - Așa e, mulți magicieni folosesc complici. Rhyme se întoarse către Kara și spuse direct: - Exact asta ai fost tu tot timpul, nu-i așa? - Ce? întrebă Bell, mai tărăgănat decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
el, cât și Kara, arătau de parcă tocmai și-ar fi cumpărat, la un preț mult mai mic, o mașină sport foarte drăguță. Sachs râse. - La naiba, m-ați păcălit. Îi aruncă o privire lui Rhyme. Amândoi. - Stai puțin, spuse Bell, prefăcându-se rănit în orgoliul său. Și eu am particpat. Eu sunt cel care a legat-o fedeleș. Sachs clătină din nou din cap. - Când ați pus asta la cale? Începuse cu o seară înainte, îi explică Rhyme, în timp ce era întins
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
în mână. L-am întrebat dacă pupăza e de vânzare și cât cere pe ea. El n-a cerut un preț fix, rugându-mă pe mine s-o cântăresc din ochi. Eu atunci, n-am ce lucra, iau pupăza și, prefăcându-mă c-o drămăluiesc, îi dezleg frumușel ața de la picior, și ea își ia zborul direct spre Humulești. Avocatul: Suficient, moșule! Ești liber. Onorată instanță, cer admiterea unei ultime probe pentru a sublinia încă o dată pornirile aproape ,,drăcești” ale inculpatului
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
de cristaluri. Am pășit emoționată sub cupola circului. Mai întâi, a fost prezentat leul care înghițea flăcări succesiv, traversând mai multe inele aprinse. A urmat apoi un pinguin care citea o poveste. De fapt, el spunea povestea pe de rost, prefăcându-se numai că o citește. Mi-am dat seama că o citește cu adevărat, fiindcă a scăpat cartea din mână și am văzut numai niște foi goale. M-a impresionat atât de mult povestea lui încât, după spectacol, l-am
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
emfatic, nimic gratuit în această apariție, ci ea se înscrie doar într-un firesc al lucrurilor. Firescul acesta putea fi pus însă sub semnul întrebării, spuneam, de comunitatea islamică. Nu insist asupra acestui aspect, dar n-am cum să mă prefac că nu-l înțeleg. Ce mi s-a părut năucitor a fost comunicatul Bisericii Ortodoxe Române, în care aceasta își exprimă „solidaritatea cu comunitatea musulmană din România, în contextul apariției în limba română a cărții intitulate Versete satanice, și dezaprobă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2194_a_3519]
-
da... și totuși... omul! murmură Klapka întunecat. ― Omul... omul... omul, făcu Bologa, cutremurîndu-se, împrejur întunericul se înăsprise, încît înțepa ochii. Bologa întoarse capul. Pe câmp, cât pătrundea privirea, siluete negre se mișcau de ici-colo, parcă toți oamenii s-ar fi prefăcut în stafii fără odihnă. Numai spânzurătoarea albea nepăsătoare, împrejmuită de crucile albe din cimitirul militar. Bologa se cutremură iar. Un frig dureros îi cutremură inima. Șopti cu teamă: ― Ce întuneric, Doamne, ce întuneric s-a lăsat pe pământ... Glasul lui
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
se bucura că, din pricina ranei la plămâni, era osândit să tacă. În ziua când un general bătrân, înconjurat de o droaie de ofițerași fercheși, a venit să-i agațe pe piept medalia de aur pentru distrugerea reflectorului, Bologa s-a prefăcut că i-e rău, numai ca să nu fie silit a părea încîntat. Pe urmă, într-o zi, acum vreo lună, a fost adus în salonaș Varga, care fusese greu rănit în șoldul stâng, tot atunci, în noaptea ceea, și din
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
inima toată, caldă, simplă, sălbatică, și în căldura aceasta i se topi îngrijorarea încetul cu încetul. Înțelese că Ilona prețuiește mai mult decât toate tainele lumii, și o clipă sau poate mai puțin, i se păru că tot universul se preface deodată în neant, lăsîndu-l numai pe el cu ea în fața lui Dumnezeu. ― Acuma însă trebuie să plec, zise apoi fata, că azi am mult de lucru... să fac ouă roșii, cozonaci, pască... Doar mâine e învierea... Mai zăbovi un minut
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
cum s-a amestecat, din exces de zel, și cum a dat o mână de ajutor la pregătirea execuției, cum a apucat ștreangul încercîndu-l dacă e destul de rezistent... În amândouă palmele simțea atingerea aspră a funiei. Amintirea aceasta i se prefăcu în suflet într-un simțământ de rușine și părere de rău, atât de cumplit, de mustrător, parcă ar fi stat în fața lui Dumnezeu în ziua judecății de apoi. Simțământul straniu îl stăpâni numai o secundă, și totuși parcă îi deschise
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
pe hol pentru a-mi arăta ce important e părea preocupat mai mult de mustața lui, pe care nu reușea să o netezească în ciuda pomezii cu care se dăduse, decât de tânăra învățătoare. Îi stâlci numele de câteva ori, se prefăcu că răsfoiește dosarele, se uită la ceasul lui de aur, își aranjă părul, își privi unghiile curate. Avea niște ochi de vită, în care-i citeai prostia și ignoranța, ca acele animale pe care le poți mâna spre moarte fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
să mă exprim prea bine. E dificil să folosesc cuvintele. Cât am trăit, nu am prea vorbit. Spun cât am trăit, de parcă acum aș fi mort. În definitiv, așa este. E adevărul adevărat. De atâta timp mă simt mort. Mă prefac încă puțin că aș fi viu. Amân o vreme deznodământul, asta e tot. Pașii mă trădează, plini cum sunt de reumatism, dar încă știu foarte bine ce vor. Să mă poarte în cerc. Ca un catâr legat de o piatră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
noroios aducând copaci și hoituri de capre, nuferi albi și volbură de apă smulse de pe țărmuri. Câteodată, Gachentard imita dansurile femeilor, grațioasele mișcări ale mâinilor, cu degetele arcuite, rotirea ochilor și muzica fluierelor, pe care o recompunea șuierând, în timp ce se prefăcea că ar cânta la coada unei măturici. Îl vedeam adesea pe preot în acest decor, cu brațele pline de flori necunoscute, cu o pălărie colonială și o sutană deschisă la culoare, tivită în partea inferioară cu o broderie de noroi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
ce obiecte prezintă interes pentru înaltul locatar. Dezamăgirea ei fu destul de mare când descoperi doar tablourile tovarășului Dej, un pat din lemn, o masă pitica pe care se află o lampă de gaz și două scaune. Neavând ce admira, se prefăcu imediat plictisita, iar profesorul pentru a înviora atmosferă, încerca să o sărute pe gură. Reacția ei fu rapidă și plină de dispreț; deschise imediat ușa și scuipa cu scârba peste prag, ștergându-se imediat cu un șervețel puternic parfumat. Părăsi
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
-și învingă adversarul. Venise și ultimul trimestru de școală. Presiunile care se făceau asupra ei creșteau zi de zi. Într-o zi , proful i-a dăruit un parfum scump, într-o sticluța mică, sidefata. Lăură i-a mulțumit din politețe, prefăcându-se fericită, dar nu s-a abținut să-i dea replica: - Cu ce ocazie? - Pentru multele ore de muncă la redacția revistei și în echipa de teatru a școlii. Ești o adevarată comoara, Lăură... Afișam aceeași personalitate fivolă, acordând minimul
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
dar imaginea acestuia mi-a confirmat teoria evoluționistă a lui Darwin. Era o parodie de om, crăcănat, urât, hidos și ațâțat de dorințe erotice. Mă stăpâneam cu greu să nu scap vreun gest de-al meu de scârba, de sila, prefăcându-mă foarte interesată de persoana lui. M-a invitat să mă dezbrac, oferindu-se chiar să mă ajute. Am refuzat categoric, spunându-i că atâta timp cât am statutul de elevă, eu voi fi elevă corectă, cea de la panoul de onoare al
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
simțise că un personaj închis în paginile unui român de aventură, iar acum Lăură mai venea și ea cu teoriile ei. - Unde citești tu, Lăură, toate prostiile astea? - Nu-s prostii, omule, sunt cărți scrise de profesioniști, nu te mai preface atât că nu știi nimic!.. Ceea ce-l atrăgea cel mai mult la ea era forță și convingerea cu care își făcea demonstrația de fiecare dată și mai ales intuiția ei fenomenala care nu dădea niciodată greș. Ea îi mărturisise adesea
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]