6,571 matches
-
ochiul omenesc a reușit să vadă În lumina ce vibrează umed deasupra apei și În cețurile ce mînjesc cheiurile porturilor, lucruri pe care nu le-a văzut pînă atunci... CÎt datorează privirea mea, din ceea ce surprinde chiar acum, pînzelor care proclamă victoria luminii În artă? Impresioniștii ne-au dăruit o mare confidențială. Marea pictată de ei nu te cheamă nici să te temi, nici s-o admiri, nici s-o Îmbrățișezi, ci să visezi Înlăuntrul unei clipe străvezii. E o mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
amintești de Jodl? Datoria față de popor și patrie este mai presus de oricare alta! Adăugase: fie ca într-un viitor mai fericit, datoria aceasta să fie înlocuită cu datoria față de umanitate. A fost înlocuită? A venit acel viitor fericit, cum proclamă manualele și discursurile? Brusc, îi venise o idee nouă, surprinzătoare, care îl încânta: «Zicea că e artist, Herr Hitler? De ce nu i-a lăsat pe evrei să devină naziști? Ar fi fost o experiență, nu? Cum s-ar fi desfășurat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
contact, inseparabile. Prea ești încruntat, profesorașule! Ți-ar face bine concertul, crede-mă. Intră în capela lui Bach, învață seninătatea. Doctorul se grăbea, într-adevăr, urcase scările, dispăruse sub bolțile amurgului. Încruntat, auzi! Conu’ Fănică Olaru și tonicul Toni Marga proclamă seninătatea. „Fii atent... strigase Marga, la despărțire, întorcându-se de pe treapta de sus a Ateneului. Odată rostite, minciunile se răzbună. Se adeveresc. Devin realitate. Realitatea, adevărul ultim.“ Realitatea nu-i adevărul ultim, doctore, bombănea pacientul, rămas pe una din băncile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
inițiază, purifică și transfigurează spiritual catharsis. Într-o lume disontologică și disaxiologică, precum cea actuală, binele, adevărul. frumosul trebuie să fie eroice. Acest lucru îl poate realiza numai înalta "poezie gânditoare", cea care "dă în floare pe înălțimile sofiei", cum proclama profetic Pindar și cum recunoaște Martin Heidegger după mai bine de două milenii. Într-un poem recent, Armonia poetică, poetul de înaltă viziune, Leonida Maniu, surprinde în mod măiestrit fenomenologia necesității poeziei, și anume, pentru întoarcerea în armonia dintâi, scurtcircuitând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
de aur" sau "proporțiile divine", iar presocraticii au fundamentat întreaga filozofie ulterioară occidentală. Vedele indiene au creat viziunea unui întreg popor, întruchipată în operele lor culturale poezia, sculptura, pictura, arhitectura. Configurația spirituală a popoarelor este o neonatură în natură, așa cum proclama Kant. * Și dacă vorbim în limbajul unor deschideri ale modernității, poezia își creează spațiul său cuantic și timpul său supratemporal sunt două tipare cu adevărat subiective kantiene; iar gândirea geniilor pare a fi transneuronală, confirmând ideea lui Eminescu potrivit căreia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
Dimpotrivă, este atât de himeric să credem că energiile pozitive umane, reunite în cor universal, vor putea să creeze o nouă ontologie în absolut axiologic ? Nu va fi posibil vreodată ca, în acest scop, să aibă loc acea mutație axiologică proclamată de finalul Simfoniei a IX-a a lui Beethoven "Seid umschlungen, Millionen..."? Dar poezia ca atare poate înfăptui și un alt absolut, care este al său propriu, acest lucru ca realizare, pe de o parte, în sensul perfectei logici interne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
să se prefacă-n cuvânt, în icoană Să dezleg întru fericire enigma vieții.... (Empedocle, versiunea a III-a, actul I, scena III) Într-un poem de arzătoare incantație, Nur Narr! Nur Dichter! "Numai nebun ! Numai Poet !", filozoful poet Friedrich Nietzsche proclamă că poetul nu are nevoie de adevăruri străine, care sunt mincinoase, ci creează noi adevăruri, propriile sale adevăruri: Aceasta este fericirea, Fericirea unei acvile Fericirea unui poet și a unui nebun. Să fiu alungat Din toate adevărurile! Numai nebun, numai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
o necesitate cosmică pentru om. Necesitate sacră. Reamintim cuvântul definitiv al lui Hölderlin "numai poetic merită omul să trăiască pe pământ". În rest nu trăiește, este viețuit de toate stihiile antispirituale, antiumane, antiviață ale infernului modern și postmodern care a proclamat bezmetic lupta furibundă împotriva tuturor valorilor, inclusiv împotriva noțiunii de om. Nu știm cât a fost poluat și spațiul cuantic de haosul malign, deși este posibil ca acest spațiu să dispună de un sistem de asepsie, de autoapărare spirituală. Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
nu este a lui a fi, ci a lui a avea. Egipteanul trăia in ideea consubstanțialității cu divinitatea. Ca atare, răgazul pământesc trebuia să fie o pregătire pentru a merita viața cerească lângă zeul luminii, Re, al căror fiu se proclama. În acest sens, el trebuia să ducă o viață în cultivarea "infinității valorilor" bine, frumos, adevăr, dreptate, simțire, măiestrie lucru pe care îl mărturisea dincolo lui Osiris și Isis, prin celebra Declarație a inocenței, așa încât se considera "curat", condiție pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
a fost blamată profund dureros și sever de Georg Trakl și mai ales de Giacomo Leopardi: Amara e noia la vita, altra mai nulla; e fang la terra ("Amară și urât este viața/ și nimic altceva; și noroi este pământul") proclamă acesta din urmă și, din acest motiv, "E funesto à chi nasce il di natale" nefericită este ziua sa de naștere, pentru cel care s-a născut cu concluzie în Eminescu: "...Mai fericiți aceia ce n-au mai fost să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
Proust, mărturia licențioasă, într-o frază unică pe zeci de pagini, la sfârșitul cărții Ulise a lui James Joyce ș.a.). Iar adorarea lui Iahve, zeu exclusiv al unui singur popor, va culmina cu răstignirea lui Iisus, cel care avea să proclame iubirea universală, replică la otrăvirea de către Greci a lui Socrate, cel ce instaurase rațiunea universală. Simbolul imposibilității de a evita jertfirea umană culminează pe muntele Ghetsemani, moment tragic condamnat de diverși poeți, precum Alfred de Vigny și Gérard de Nerval
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
Văd ce-i bun doar pentru ei - Cu dolari par ca tăunii; Fac ce vrei și ce nu vrei. * Eu nu am bani și nici dorința De a-mi face o reclamă; Alții au, găsesc ființa, Pe dolari mari îi proclamă. * De când sunt robit de boală Nu-mi trec pragul din acei, Cărora le-am pus în oală Ce e bun de obicei. 24 noiembrie 2004 VEȘNICA LUPTĂ În timp și spațiu circumscrise, Nu știe nimeni în ce fel Curg toate
Reflecții minore pe teme majore by Ioan Saizu-Nora () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91695_a_92329]
-
lungi și obositoare, mè apropiam de casè, mè repezeam la pèrul ei încârlionțat, ca un lup în mijlocul unei turme de oi, Tata e plecat cu tirul! îi spunea ea Pamelei, Matei, fèrè sè comenteze libertatea cu care Diana l-a proclamat tatèl Pamelei, acceptând cu resemnare aceastè nobilè investiturè, dar, undeva în sufletului lui tot nu putea sè se împace cu ideea unei odrasle că Pamela, o pèpușè blondè cu pèr lung care nu stia altceva decât sè plângè atunci cand iubitoarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
predilecția pentru imaginea expresivă, reverberantă, Vasilica Ilie își conturează cu acest volum o personalitate distinctă, cultivând o poezie care-și scrutează viitorul cu încredere, luciditate și, deopotrivă, cu orgoliu. Ferită de obscurități și de contaminări facile, lirica Vasilicăi Ilie își proclamă propria condiție și propria rațiune de a fi: aceea de a instaura, prin cuvânt, prin metaforă, primatul purității sufletești într-o lume asaltată de clișee și impostură.Confesivă în datele ei primordiale, poezia Vasilicăi Ilie nu-și refuză, totuși, o
Reflecţii by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91646_a_93227]
-
care ar trebui ei să trăiască, încât acela care lasă la o parte ceea ce este pentru ceea ce ar trebui să fie, mai curând află cum ajung oamenii la pieire, decât cum pot să izbutească. Acela care ar voi să-și proclame oricând și oriunde încrederea lui în bine ar fi cu necesitate doborât de ceilalți care sunt în jurul lui și care nu sunt oameni de bine. Așadar, principele care vrea să-și păstreze puterea va trebui să învețe neapărat să poată
PRINCIPELE by NICCOLÒ MACHIAVELLI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/847_a_1586]
-
fost ucis. După acest început, îi mai rămâneau lui Sever două dificultăți de învins, dacă voia să se facă stăpân pe statul întreg; una i se prezentă în Asia, unde Niger, comandantul suprem al armatelor din Asia, reușise să fie proclamat împărat; iar cealaltă se ivea în Apus, unde se va Albinus, care năzuia, la rândul lui, să ajungă împărat. Și, întrucât își dădea seama că este primejdios să se arate dușman față de amândoi, hotărî să-l atace pe Niger și
PRINCIPELE by NICCOLÒ MACHIAVELLI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/847_a_1586]
-
rezumând atmosfera seratelor din Zürich: “Când am fondat Cabaretul Voltaire, am fost la sentimentul câtorva tineri din Elveția care nu erau atât de stresați pe cât eram eu, bucurându-se de independența lor, și mai mult decât atât dornici să o proclame. M-am dus la d-l Ephraim, proprietarul restaurantului Meierei și l-am rugat să-mi-l dea în scopul de a face acolo un cabaret și a fost de acord. M-am dus apoi la câțiva prieteni și i-
CATALOG Sincretismul artelor 1 by Oana-Maria Nicuţă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/425_a_944]
-
îngrijesc nu duce la contaminarea acestora, iar îmbrăcămintea bolnavilor și a morților de holeră, precum și mărfurile de orice fel "sunt absolut incapabile să propage Cholera morbus", drept care, în această afecțiune, așa-numita "contagiune imediată" este iluzorie. În concluzie, medicul moscovit proclama că holera "nu este contagioasă nici imediat, nici prin intermediere", că în "emanațiile bolnavului" și în "atmosfera" acestuia este prezentă "o miasmă a holerei", care poate constitui un focar de infecție, astfel că spitalele reprezintă totdeauna asemenea focare, că "o
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
Aperçu général sur le Choléra qui a régné dans les Principautés de Moldavie et de Valachie, sur les moyens thérapeutiques employés et les mesures présérvatives reconnues des plus efficaces, apariție prilejuită de virulenta epidemie de holeră ce domnea la Paris. Proclamând din capul locului caracterul contagios al holerei, Estiotu a descris apariția respectivei epidemii la București: "La început, n-a fost vorba decât de o simplă dispoziție diareică; cutare individ a murit în câteva ore, ca urmare a unei diarei ușoare
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
conceptuale în materie de politică, să mă dau de vreo treizeci de ori cu capul de niște arbori de esență tare, numiți în popor și în botanică, stejari și după ce în sfârșit să mă fi tâmpit suficient, să ies ca să proclam sus și tare, că noua orânduire postdecembristă, este cea mai bună și cea mai dreaptă dintre orânduiri, în care merită să trăiască, și mai ales să crape dracului odată, românul. Am renunțat la acest gând că de când cu iarna asta
Amintiri din sufragerie by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83874_a_85199]
-
împrumutat de la monarhii autocrați ai Imperiului Bulgar și mai apoi ai Serbiei. Cuvântul "țar" derivă cel mai probabil din latinescul Caesar devenit pe filiera slavonă țesar fiind înrudit cu titlul germanic Kaiser. Deși în 1721, Petru cel Mare s-a proclamat împărat, termenul de "țar" a continuat să fie folosit până în zilele noastre pentru a defini conducătorii ruși. Ivan cel Groaznic a avut o domnie controversată. În perioada în care s-a aflat la conducere, Rusia era măcinată de numeroase războaie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
Spetznatz. În numai câteva ore, toate instituțiile guvernamentale afgane se aflau în mâna trupelor de desant sovietice. În seara celei de a doua zile, Karmal era deja instalat la palat și transmitea, la radio, un mesaj către popor, în care proclama începerea celei de a doua faze a revoluției. Dacă invazia avusese loc într-un timp record, sovieticii ară tând că știu să ducă un război ca la carte, perioada următoare a fost grea. Opoziția mujahedinilor a condus la un război
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
se schimbe nimica; ori să nu se revizuiască, primesc! dar atunci să se schimbe pe ici pe colo și anume în punctele... esențiale...”. În actul ultim, el nu mai are, de altfel, niciun rol. Culmea conștiinței lui politice e să proclame solemn inexistența unei perspective de schimbare politică: „Farfuridi (luând un pahar de șampanie): În sănătatea domnului Agamiță Dandanache alesul nostru! Să trăiască!”, după care el intră în anonimat. Rămâne Cațavencu, „un produs mai nou al politicianului”<footnote Pompiliu Constantinescu, op. cit
PERSONAJUL COMIC ÎN TEATRUL LUI I. L. CARAGIALE by Aurora Ștefan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/380_a_592]
-
recompensă. * Sărutul - conectarea orificiilor superioare ale tuburilor digestive (ce faci domnule? Dărâmi o lume fantastică, paradisiacă, pe care se sprijină hleiul?). Întotdeauna ne atrage frumusețea luciului de apă. Cât de superficiali suntem! * Când revoluția nu mai este în pericol se proclamă cu dărnicie toate libertățile. * Câți oameni - atâtea dorinței. Cine să le mai satisfacă pe toate? * Câteodată și cerul sângerează. * Insulta nu este decât o revărsare verbală a noroiului care colcăie în oameni. * Repetiția duce la scleroză. * Fumatul este un dezechilibrul
Constantin Huşanu by Reflecţii la reflecţii. Pe portativul anilor () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91645_a_93037]
-
pe toate, cine e victima din această săptămână! Mihai pare să fie înscris pe lista câștigătorilor. Fata păru că se sufocă, dar nu schiță niciun gest care să o trădeze. Nu poți avea încredere nici în cei care se auto proclamă prietenii tăi. Ce dracu îi mai trebuia și el pe lista aia mare? ... și în acele momente înțelegea greșeala pe care o făcuse povestindu-i tocmai ei despre iubirea sa de taină. Își prinse brațele de gâtul meu și se
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]