9,812 matches
-
îndreptându-se alene către grajd. Avea niște ochi uriași; pupilele erau două bucăți de hârtie neagră lipite de globi; marginile lor clare, tăioase, te înghețau. Se apropia înserarea. Soldații trebuiau să pice dintr-o clipă în alta. Deja frunzele copacilor tremurau. Mi s-a părut că văd țeava unui tanc printre aracii grădinilor din depărtare. M-am întors la grajd. - Pleacă de aici, am auzit o voce stinsă care părea trezită din somn. Pleacă de aici... Înăuntru, Sonia încerca să alunge
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
totul în ceața lungului său somn, iar suma acestora îi provocă o mare rușine. În fotoliul ei, Margareta încrucișase brațele și picioarele și se uita supărată la ecranul argintiu al televizorului. Înregistrarea se sfârșise de mult, ultimele imagini ale filmului tremuraseră și oamenii dispăruseră, lăsând în loc agitația fâsâitoare a puricilor. Samuel auzea sunetul electronic, ascuțit și egal, completat de respirația ei care creștea și cobora. Înțelese că deocamdată o lămurire a situației era în afara discuției, atmosfera fiind încă prea tensionată. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
ies din an în paște în parc, unde voi purta discuții amuzante cu vechii mei amici Lucian și Ovidiu. Istvan a murit anul trecut, Dumnezeu să-l odihnească. Lucian s-a gârbovit de nu-l mai recunoști. Cu antebrațul drept tremurându-i puternic, mi-a povestit că o să devină bunic a treia oară în iarna asta. Ovidiu tușește foarte mult. Călătoriile în colonia Hermia nu-l mai ajută, râde și-mi mărturisește că nu va apuca anul viitor. Îmi spune chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
care ar fi putut fi agățat oriunde. Văzui că fratele Wang abandonase și el găleata cu apă și peria pe dușumea, probabil în favoarea mesei. Apa formase de jur împrejurul găleții o zonă întunecată ce se restrângea treptat. O clipă, ochii mi-au tremurat de o sclipire puternică. Am ridicat capul din piept. Sui - nicăieri. În fața mea stătea Gongku, ținând o sabie în mâna dreaptă. A fost pe aici Sui? m-a întrebat. Da, dar nu știu unde s-a dus, i-am răspuns. S-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
familiar până atunci. De data asta nu m-a certat. A avut în voce căldură, afecțiune, îngrijorare și încă ceva, un sentiment neprecizat cu care m-a cercetat intens, mutând repede privirea de la un ochi la celălalt. Buzele uscate îi tremurau. Poate că avea o greutate pe suflet și era exact pe punctul de a mi se destăinui. Mă așteptam la orice, la mărturisiri, la revelații, simțeam că e un balon suprasaturat cu informații, gata să plesnească. S-a abținut. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
pierdea în holul mare, unde se pare că țârâia încet ca un greiere. Așteptam două minute, după care se auzea o ușă deschisă brusc, care îmi vestea că Mama Mare a ieșit prin anexă și acum e în fața porții. Clanța tremura în timp ce razele soarelui nu mai ieșeau prin broască, semn că fusese introdusă cheia, apoi urmau niște clic-clac-uri - și poarta se deschidea. Mama Mare mă întâmpina cu mâinile împreunate în poală, lăsându-se pe spate, mijind ochii pentru a mă vedea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
înțelege greșit... Nu știu cum să spun. Hai să nu mai vorbim despre asta. Vrei o țigară? — Nu. — Dă-mi, te rog, țigările de pe pervaz... Mulțumesc. Și bricheta. I-am întins pachetul și bricheta. Le-a luat cu mâna dreaptă, care-i tremura puțin, și a scos o țigară. S-a chinuit s-o aprindă vreo treizeci de secunde - bricheta făcea scântei care-i săreau pe obraz. În sfârșit, cu un gungurit de satisfacție, a reușit să tragă primul fum. - Ai... așa, un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
o vor asista. Îți convine această situație? - Îți convine această situație? a repetat Z mecanic. Îți convine această situație? Îți convine această situație? Y s-a alarmat și s-a repezit la ea, prinzând-o de umeri. Z începu să tremure. - A intrat într-un conflict! X, adu trusa! X nu s-a mișcat. - Conflict! Conflict! X, defibrilatorul, acum! X făcu ochii mari și căscă gura. Rămase fixă. - Mihai, intră în laborator și adu o trusă albastră. Eu trebuie s-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
intră în laborator și adu o trusă albastră. Eu trebuie s-o țin, altfel intră în spasme și își induce coma. Du-te! M-am repezit în laborator. Toate cutiile de acolo erau albastre. M-am întors către fete. Z tremura în ultimul hal și bale lungi i se scurgeau din gură. Bolborosea ceva și ochii i se dăduseră peste cap. - Care trusă? Sunt toate la fel! - Trusa pe care scrie Fleming Institute! Repede! O să intre în stop cerebral! Am cotrobăit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
să fie lucrurile? Până și un animal înțelege ce-i spui, voi nu înțelegeți nimic! - Nu te-a forțat nimeni. Te contrazici. Am ieșit din cameră și mi-am încălțat pantofii. A trebuit să repet de câteva ori nodul, îmi tremurau mâinile. Z a apărut în prag și m-a întrebat de ce nu plec. - Plec, nu vezi că plec! i-am strigat. - De ce nu pleci? a întrebat iar. N-am mai zis nimic, am ieșit în curte cu șireturile desfăcute. Am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
periculoasa sarcină. Era miercuri, 22 martie, ora 17. Atunci s-a întâmplat ceva ce nimeni nu ar fi anticipat. Întreaga încăpere a început să se zguduie cu putere. «E cutremur!» a strigat o asistentă. Mâna experimentată a doctorului Baum a tremurat.ș...ț” RESURSE UMANE Cât de tare își dorea Elena să se inventeze un aparat prin care să deosebești agresorul de amic, monstrul de prieten, prădătorul de aliat! În viața ei nu numai că trecuse prin chinurile unei dislexii juvenile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
și nu aveau altceva mai bun de făcut. Din acest motiv, Ioana se plimba întotdeauna pe străzi pustii, unde singura animație era dată de câțiva băieți șezând pe marginea caldarâmului, iar când aceștia scremeau câte un comentariu aparent admirativ, Ioana tremura de plăcere, bătăile inimii i se potoleau, fața i se destindea, încrederea în sine îi umplea fiecare nerv și căuta din nou aglomerația marilor bulevarde. Prietenia dintre aceste două fete a început în septembrie 2000, odată cu admiterea la una din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
pe jumătate batjocoritoare. Creionul i se plimba încet peste o schemă complicată, înconjurând unele componente și subliniind câțiva termeni tehnici. Ioana o făcu atentă pe Elena: ceva interesant era pe cale să se întâmple. Profesorul se uită la Erika, gura îi tremură, iar răspunsul bâlbâit și în doi peri pe care îl dădu îi trădă zăpăceala. Murmurele încetară, mai multe perechi de ochi fixară scena. Erika își îndreptă spinarea și spuse „bine, mulțumesc”, apoi se scărpină cu o unghie la nas și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
I-aș fi dat în cap cu toate lucrurile în privința cărora „rămânea dator”, dar te descuraja efectiv moliciunea lui, ce să-l mai lovești, începuse să mă enerveze însăși enervarea, voia să mă aducă la exasperare; chiar și acum îmi tremură buza de jos, și au trecut de atunci ani buni. Și încă ceva, era să uit: spunea întotdeauna „puțin săpun”. Ce-i aia „puțin săpun”? Eu am un singur săpun, și e destul de mare. Ai fi zis că măsura gradul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
întreb, tu furi de la muzeu? - N-am furat nimic... - De unde o ai? - Lasă-mă-n pace... - Zi, mă, de unde-o ai? - Nu-ți zic. - Tu vrei să mă enervezi? Și s-a întâmplat. Vocea i-a coborât și i-a tremurat. - E treaba mea de unde-l am, tu vezi-ți de ale tale! Te avertizez! A luat insecta cu el și a ieșit trântind ușa. M-a lăsat cu ochii holbați și gura căscată, deci se poate și așa, plăpândul știe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
de tot vesel ne-a petrecut trăsura cu un chiot sălbatic. Dealul cel lung l-am suit la pas. Mergeam cu Adela pe jos. Cosașii de sub ierburi îi imitau fâșâitul aspru al fustei de mătasă. Noaptea era nemișcată. Numai stelele tremurau deasupra capetelor noastre. Munții, pe care ziua îi văzusem glorioși amenințând cerul, acum erau niște ipotetice blocuri de întuneric masiv, profilate pe întunericul universal diluat în puțina lucoare a stelelor. Departe, la picioarele munților, ici și colo, se stingea și
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
spiritul de aventură. Mulți ca noi au rămas schilozi de mâini, de picioare, orbi, unii chiar au murit, alții mai târziu, mă mir că pentru acești copii n-a scris nimeni nimic până acum, și mie îmi vine greu, îmi tremură mâna, poate pentru faptul că am scăpat teafăr. Dacă astăzi ai privi un fost copil de pe Socola, ai observa la el unele, ai spune, ciudățenii. Ai observa că mestecă o bucățică de pastramă îndelung și rar, fără grabă, parcă gânditor
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
petrecere, încercăm să ne distrăm cât mai bine, nu s-o facem pe artiștii. Cântam pe două și trei voci. Afonii tăceau și ascultau, sper, cu plăcere. Al meu prieten cânta și el. Avea un glas bunișor, și în timpul cântecului tremura din cap și din mărul lui Adam, înroșindu-se de atâta efort depus. Mă întreba mereu: "Tu pe care-o ții?" Adică ce voce vreau să cânt, prima, a doua, a treia. I-am spus întâi că țin vocea a
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
ar fi pensia pentru loaza lui, aceasta tot va veni o dată, și atunci ea trebuie să fie aidoma postului pe care-și va cocoța minunea de odraslă. Opus acestui vierme uriaș de mai sus, să ne gândim la măruntul-cenușiu, care tremură pentru scăunașul pe care-l ocupă undeva, și care poate fi dat în șomaj oricând, chiar dacă are soția șomeră, mama bolnavă la pat și o droaie de copii dezbrăcați și flămânzi; care are datorii incredibil de mari la întreținere și
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
și trece nedumerită mai departe. Ceva mai încolo, o altă firmă: "Nedam Kisam", "aha, aici trebuie să fie fitil de lampă", își zice băbuța și intră. Înăuntru totul e așa de lustruit și de modern încât, băbuța, intimidată, cu glasul tremurând, întreabă: Dar ce se dă aici, maică?" " Nu se dă nimic, mătușă, aici e agenție imobiliară. Dar ce cauți?" "Fitil de lampă, că la noi în sat n-a adus de câțiva ani." "Apăi, mătușă, nu-i aici!" Fără s-
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
casei ei și o priveam; căzuse pe gânduri, probabil cugeta la vremea când era o gâgâlice de fetiță și striga înfricoșată “Noaptea-n amurg”, uitându-se înapoi îngrozită, ca la nu știu ce balaur. Prietenie Când am scris acest titlu mi-a tremurat mâna, știind cât de sfânt este acest cuvânt: prietenie. Sau cât de mult îl iau unii în derâdere, sau, pur și simplu, îl ignoră prin trădare, invidie, batjocură, sfidare, minciună. Apoi m-am gândit că în noțiunea de prietenie poate
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
Căci eu aveam de-a face cu o haită. E suficient să atace unul, deobicei lupoaica, după care se reped și ceilalți. Speram că nu vor îndrăzni să încerce să se înfrupte și din carnea mea. Oare de ce-mi tremură așa de tare genunchii? Mi-e frică? S-ar putea. Dar de ce să-mi fie frică dacă n-am mai trăit niciodată o asemenea experiență? Hai, omule, fii bărbat, m-am încurajat și am făcut câțiva pași spre cei doi
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
masă i-am sărutat pe amândoi pe obraji, lui i-am strâns mâna, i-am mai mulțumit o dată pentru toate și am plecat spre primărie. De acolo am venit la Iași cu o “Salvare”. Și de atunci dragi oameni, îmi tremură mâna când scriu cuvântul “prietenie”, pentru că am întâlnit un om cu sufletul mare, cum rar întâlnești. Am rămas prieteni, merg destul de des pe la ei, nu acceptă cadouri, au primit totuși unul, pe care nu-l puteau refuza: este vorba de
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
lemne mâncare de cari, nu mai era decât un morman de moloz. în picioare rămase doar poiata lângă care se refugiase oarba. Nevestele muncitorilor adunară din casă țoale și cioveie, clituindu-le lângă bătrâna care, cu privirea goală, sta neclintită. îi tremura doar bărbia iar pe obraji îi curgeau, tulburi, două dâre ude. Voioși, copiii încărcau lemnele într-o remorcă și cărau snopii din acoperiș sub malul gârlei, să le dea foc. - Bunică, strigă către oarbă unul din ei, a zis mama
Pomana porcului by Tanasachi Marcel () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91528_a_92379]
-
să ajungă sughițat. Cu fața murdară de lacrimi, copilul privea. în grabă sosise și băiatul cu gălețile și, ca la foc, începu a căra apă cu ele de la gârlă. țăranii munceau greu, asudați. Fricționată și udată cu apă rece, vita tremura. Un țol îmbibat din care curgeau șuroaie îi acoperea spinarea. între timp, de pe câmp se aduna lume : Adam al lui Marafet, Jana Paraschivei lui Peatră, Ion Tremurici. îi schimbară pe ceilalți la frecat. Animalul însă se umfla din ce în
Pomana porcului by Tanasachi Marcel () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91528_a_92379]