59,587 matches
-
epoca medievală 211. Potrivit lui Bahtin, carnavalul medieval nu era nici artă adevărată, nici viață adevărată, aparținând de fapt zonei de frontieră dintre cele două. Nu era nici reprezentare dramatică, pentru că nu avea actori și public; toată lumea participa și trăia evenimentul respingând sau ignorând orice realitate din afara carnavalului pe întreaga durată de desfășurare a acestuia. Ceea ce putea fi considerat în același timp real și ideal, potrivit lui Bahtin, era modalitatea de a evita formele realității oficiale și de a crea noi forme de
Efectul de bumerang: eseuri despre cultura populară americană a secolul XX by Adina Ciugureanu [Corola-publishinghouse/Science/1423_a_2665]
-
renascentistă) Toate aceste cazinouri-hotel sunt imense, părând să încorporeze un întreg oraș, cazinouri, restaurante, magazine, muzee tematice, teatre și habitate pentru pești și animale. Aceste spații au și un nou design, care, potrivit celor trei arhitecți Venturi, Brown și Izenour, respinge arhitectura modernistă din majoritatea orașelor americane (stilul zgârie-nori) în favoarea clădirilor care pun în evidență semne și simboluri de tot felul. Spațiile tematice ar fi fost inoportune în clădirile tipic moderniste, cu pereți de sticlă și oțel, care ignoră simbolurile de
Efectul de bumerang: eseuri despre cultura populară americană a secolul XX by Adina Ciugureanu [Corola-publishinghouse/Science/1423_a_2665]
-
atunci când vă aflați deja În procesul de colectare a datelor, iar abordarea lor imediată este mai mult decât acceptabilă - este chiar indicată. În general, cu cât sunt mai multe alternativele pe care analiza dumneavoastră le ia În considerare și le respinge, cu atât puteți atribui mai multăîncredere descoperirilor pe care le faceți. Explicațiile alternative au constituit o componentă crucială a mai multora dintre studiile deja prezentate În casetele de până acum (vezi, de exemplu, casetele 1 și 11). Autorii acestor investigații
[Corola-publishinghouse/Science/2216_a_3541]
-
defensivă și să argumenteze că interpretarea inițială este singura relevantă sau corectă. În realitate, studiul exemplar anticipează aceste alternative „evidente”, ba chiar le susține pe cât posibil pozițiile și pune la dispoziție - În mod empiric - justificările conform cărora alternativele pot fi respinse. Studiul de caz trebuie să ofere suficiente dovezi Deși În capitolul 4 cercetătorii au fost Încurajați să creeze o bază de date a dovezilor, dovezile cruciale trebuie totuși Încorporate În raport. Studiul de caz exemplar este unul care prezintă În
[Corola-publishinghouse/Science/2216_a_3541]
-
bisericuță pusă abia în construcție, iar din cele 5 schituri pe care le dau pe această schemă, două din ele nu există (la Codreni și Ileana, Reg. București). Situația prezentată de această delegație nefiind reală, tov. Ministru Constantinescu-Iași, le-a respins-o și le-a cerut să prezinte și un istoric al cultului stilist. În urma acestui caz, călugărul D.H. considerându-se «neîndreptățit» de tov. Ministru Constantinescu-Iași, în ziua de 25 iunie a luat delegația și a mers în audiență la conducerea
[Corola-publishinghouse/Science/2229_a_3554]
-
deconspirării dosarelor întocmite de fosta Securitate este necesară pentru a apăra taina spovedaniei. Sfântul Sinod admite că un preot sau altul ar fi putut să cedeze presiunilor din perioada dictaturii comuniste și să accepte să devină informator al Securității, dar respinge categoric postulatul că această colaborare presupunea deconspirarea secretului spovedaniei. „Cerând exceptarea preoților de la Legea «Ticu», Sfântul Sinod apără «Taina Mărturisirii ca instituție sacră și intangibilă, precum și autonomia cultelor, care au propriile lor instanțe de judecată canonică și morală» - se arată
[Corola-publishinghouse/Science/2229_a_3554]
-
că, din punct de vedere bisericesc, delațiunea este un păcat, iar acesta se rezolvă, «benevol și exhaustiv, prin taina mărturisirii», efectul acesteia fiind «recunoașterea, căința, ispășirea și, în final, redobândirea libertății lăuntrice»”. La data de 07.11.2006, „a fost respinsă propunerea legislativă a 66 de deputați și senatori, care prevedea scoaterea preoților, ierarhilor și șefilor cultelor religioase recunoscute de sub incidența legii privind accesul la propriul dosar și deconspirarea poliției politice comuniste”. * Interesantă e și părerea unui fost ofițer de Securitate
[Corola-publishinghouse/Science/2229_a_3554]
-
1759-1805), Fichte (1762-1814), Hölderlin (1770-1843), Hegel (1770-1841) sau Schelling (1775-1854), toți împărtășesc această concepție de unitate a poporului, a culturii și a limbii acestuia. Ei și-au consolidat viziunea procedând la o întoarcere genealogică spre caracterul originar al poporului german. Respingând, în O altă filozofie a istoriei (1774), universalitatea uniformizantă a prin-cipiilor abstracte, dragă mișcării iluministe, Herder se întâlnește cu Fichte, care, într-unul din cele paisprezece Discursuri către națiunea germană (între 13 decembrie 1807 și 20 martie 1808), evidențiază drepturile
by Matthieu Béra, Yvon Lamy [Corola-publishinghouse/Science/1069_a_2577]
-
și se transformă în scop al acesteia. La începutul secolului XX, în ale sale Eseuri despre teoria științei, sociologul Max Weber preia conceptul hegelian de Volksgeist, dar are grijă să-l relativizeze, replasându-l în istoria empirică a popoarelor. Astfel, el respinge viziunea hegeliană a unui mers inexorabil care revelează Absolutul în Istorie și privilegiază aportul civilizator al anumitor popoare, mai geniale decât celelalte. Weber, dimpotrivă, vede în Volksgeist cu totul altceva, doar fundamentul real al ansamblului de manifestări culturale ale unui
by Matthieu Béra, Yvon Lamy [Corola-publishinghouse/Science/1069_a_2577]
-
din ce se întâmplă să fi ascultat sau citit [...]. Deci declarațiile sunt extrem de suspecte." Pierre Bourdieu, "La lecture, une pratique culturelle", în Roger Chartier, Pratiques de lecture, Payot, Paris, 1993, pp. 273-274. Este amuzant să aflăm argumentul cu care Donnat respinge lipsa de fiabilitate a acestor declarații: stabilitatea rezultatelor este, după el, o probă științifică a obiectivității lor. • Superficialitatea descrierii Așa cum recunoștea Le Bras în privința anchetelor despre practicile religioase, ele sunt "departe de a revela toată vitalitatea religioasă [...]. Prin forța lucrurilor
by Matthieu Béra, Yvon Lamy [Corola-publishinghouse/Science/1069_a_2577]
-
stat, dragi unor marxiști ca Jacques Ion sau Pierre Gaudibert. Ce complicitate se creează astfel între politic și cultural? Rezistența și criticile la această logică a interesului vin din partea artiștilor care refuză intervenția statului în domeniul creației, sub pretextul că resping impunerea unei arte oficiale, a unei arte de stat, a unei autorități estetice. Acest punct de vedere este întărit astăzi prin critica (cel puțin caraghioasă!) a "statului cultural" adusă de foști administratori ca Schneider sau de academicieni ca Fumaroli (1992
by Matthieu Béra, Yvon Lamy [Corola-publishinghouse/Science/1069_a_2577]
-
statutul de simplu purtător al categoriei sale socioprofesionale" (Hennion, 2000, pp. 37 și 48). Heinich, la rândul ei, se ridică împotriva unei sociologii care pune orice valoare (estetică, etică) pe seama pozițiilor în câmp și a intereselor (numaidecât ilegitime?). Acest sociolog respinge poziția care face din judecată expresia socialului (Heinich, 1998). Cum poate fi înțeles "regimul de singularitate", constitutiv lumii artistice, dacă gustul, singularul sunt o iluzie? Heinich expune ceea ce trebuie să fie o postură de "ireducție" (preluând un termen al lui
by Matthieu Béra, Yvon Lamy [Corola-publishinghouse/Science/1069_a_2577]
-
tehnice, "care-și înscriu activita-tea într-o tradiție comună de probleme și soluții" (1988, p. 240); "franctirorii", dimpotrivă, refuză aceste reguli și le transgresează. Ei corespund oarecum "devianților" din teoria precedentă. Se lovesc de ostilitatea celorlalți membri ai lumii, fiindcă resping cadrele acestora. În schimbul libertății lor (formale), ei se lipsesc de resursele lumii artistice; arta populară nu cunoaște sau nu este interesată de regulile dominante. Cele ale ei au o arie limitată de acțiune, fiind transmise în cadru familial sau artizanal
by Matthieu Béra, Yvon Lamy [Corola-publishinghouse/Science/1069_a_2577]
-
dispare cu paradigma clasică a științei este modelul imperialist al rațiunii instrumentale: "Prea mult timp a fost definită modernitatea doar prin eficacitatea rațiunii instrumentale, stăpînirea lumii prin știință și tehnică. Această viziune raționalistă nu trebuie în nici un caz să fie respinsă fiind arma critică cea mai puternică împotriva tuturor totalitarismelor, a tuturor integrismelor. Dar ea nu ne oferă ideea completă despre modernitate. Nu există o singură figură a modernității, ci două, privind una spre cealaltă și al căror dialog constituie modernitatea
by Daniela Rovenţa-FrumuŞani [Corola-publishinghouse/Science/1055_a_2563]
-
cercetători structuralismul ar fi subsumabil postmodernismului, pentru alții viziunea holistă, ambiția scientizării și credința în progresul cunoașterii distonează profund cu individualismul, hedonismul și scepticismul postmodern. În spațiul francez, termenul poststructuralism aplicat de analiștii americani și englezi lui Derrida, Foucault este respins vehement de un T. Todorov (1996: 187) pentru care acest apelativ indicînd o continuitate și o depășire a ceea ce l-a precedat, este total neadecvat ca emblemă pentru un model epistemologic acronic. Ca orice curent de gîndire, structuralismul comportă o
by Daniela Rovenţa-FrumuŞani [Corola-publishinghouse/Science/1055_a_2563]
-
proxemică, de violare involuntară a codului proxemic, de eșecuri comunicative datorate interpretării etnocentrice a altor culturi. Hall relatează situația americanilor din Orient incomodați de "intruziunile" interlocutorilor arabi în spațiul lor personal, ca și disconfortul arabilor care se simt desconsiderați, ignorați, respinși (" Ce se întîmplă, miros urît, de ce va depărtați de mine?"). "A atinge interlocutorii, a-ți orienta respirația în direcția lor sau a încerca să-i eviți, a-i privi în ochi sau a deturna privirea, iată cîteva exemple de comportamente
by Daniela Rovenţa-FrumuŞani [Corola-publishinghouse/Science/1055_a_2563]
-
exemple de consecințe prevalent nonconcurențiale, apare o dificultate, și logică și epistemologică, de reconfirmare a temeiului pe care s-a justificat calitatea ipotezei esențiale. Nu doar faptul că ipoteza este obligată să accepte că are consecințe pe care principial le respinge ca neconsistente ar fi aspectul cel mai delicat, ci și faptul că ipoteza este inertă când o interogăm în legătură cu legimitatea acestor efecte. Chiar dacă aceste consecințe pot fi catalogate ca nefirești (în mod evident fiind vorba de așa ceva în raport cu spectrul de
ECONOMIA DE DICȚIONAR - Exerciții de îndemânare epistemicã by Marin Dinu () [Corola-publishinghouse/Science/224_a_281]
-
ecuația pieței conține riscul de a face interșanjabile aserțiunile logicii și cele ale psihologiei. Tot atât de evident este însă și faptul că teama de altceva, de un proces necunoscut, amestecă semnificațiile. Adică le reunește într-o entitate ce nu poate fi respinsă la infinit pe criteriul că alterează consistența vechii teorii și că ar putea să submineze destinul celei noi. Natura umană a fost victima unui reducționism iluminist dus la extrem, tangent cu absurdul, din considerente de secularizare a dependenței, fără ca măcar
ECONOMIA DE DICȚIONAR - Exerciții de îndemânare epistemicã by Marin Dinu () [Corola-publishinghouse/Science/224_a_281]
-
Or, aici este vorba despre un imperialism al fizicii clădit pe argumentul infailibilității metodei de a oferi explicații cauzale ale faptelor ce privesc obiectul ei. Din punctul acesta de vedere nici nu avem ce contraargumenta, căci bunul-simț ne îndeamnă să respingem pur și simplu ca falsă această pretenție. În Economie operatorii cunoașterii nu sunt adevărul propriu-zis și explicația probată cu fapte. Într-un fel de neînțeles pentru fizicieni, economistul operează cu aproximări ale adevărului (el poate să fie și poate să
ECONOMIA DE DICȚIONAR - Exerciții de îndemânare epistemicã by Marin Dinu () [Corola-publishinghouse/Science/224_a_281]
-
merită discutate pentru a le desluși sensul, cum am făcut cu bună-credință și eu mai sus. După cum este evident că ne-am afla și noi în plină eroare comunicațională dacă am lăsa nerevelate tonurile false din corul criticii. Desigur, nu respingem de facto orice critică, ba chiar nu respingem de pe meterezele dogmatismului ale falsului partizanat cu propriile idei de lucru, critica oricât de colaterală ar fi ea. Critica, chiar și cea neîntemeiată, este în fond o avertizare suplimentară, poate neașteptată, dar
ECONOMIA DE DICȚIONAR - Exerciții de îndemânare epistemicã by Marin Dinu () [Corola-publishinghouse/Science/224_a_281]
-
am făcut cu bună-credință și eu mai sus. După cum este evident că ne-am afla și noi în plină eroare comunicațională dacă am lăsa nerevelate tonurile false din corul criticii. Desigur, nu respingem de facto orice critică, ba chiar nu respingem de pe meterezele dogmatismului ale falsului partizanat cu propriile idei de lucru, critica oricât de colaterală ar fi ea. Critica, chiar și cea neîntemeiată, este în fond o avertizare suplimentară, poate neașteptată, dar utilă, pentru sănătatea funcțiilor cognitive, inclusiv în Economie
ECONOMIA DE DICȚIONAR - Exerciții de îndemânare epistemicã by Marin Dinu () [Corola-publishinghouse/Science/224_a_281]
-
între cele două entități vizând capacitatea lor de modelare a vieții omului. Timpul personal al omului se află inclus într-un timp social, într-un destin comun. Ov. Papadima se împotrivește modernizării, militând pentru tradiția autohtonă, gândiristă. În capitolul Destinul, respingând fatalismul de orice tip, cercetătorul arată că trebuie să privim credințele despre Soartă și Noroc pornind de la modalitatea creștină a culturii poporului nostru. Conceptul de soartă va fi astfel pus de autor în legătură cu fatalismul unui neinițiat în folclor, care vede
?ACCEP?IILE VIE?II by Br?ndu?a ? Georgiana Popa () [Corola-publishinghouse/Science/83168_a_84493]
-
excelență, a fost profund ofensat de îndrăzneala unei doamne astrolog de a pleda, deschis și fără o argumentare solidă (științifică), utilitatea introducerii astrologiei ca disciplină științifică în universitate. Urmarea? Conducătorul tezei, cunoscutul profesor Michel Maffesoli, a fost discreditat, susținerea tezei, respinsă pe moment, plus un imens scandal mediatic. În esență, două ar putea fi concluziile acestui fapt hipermediatizat în presa franceză: 1. Este de remarcat dorința unui astrolog practicant de a-și legitima autoritatea cu o diplomă doctorală fără a-și
by Cristina Gavriluţă [Corola-publishinghouse/Science/1065_a_2573]
-
Rămâne ceea ce este și, pe deasupra, neliber, "domesticit"". (Antonesei, 1996, p. 14) Dar sălbăticia ca alteritate radicală trimite la celălalt în calitatea lui de străin, iar străinul fie este îmblânzit, adică educat, luând chipul (valorile, mentalitățile, obișnuințele etc.) noastre, fie este respins, marginalizat (trimis, uneori la propriu, la margini, dincolo de granițe). Monstruozitatea copilului este promițătoare pentru că poate fi îmblânzită, informul putând fi diferențiat, personalizat pentru a îmbrăca "limbajul comunității" din care urmează să facă parte. Într-un anume sens, Micul Prinț prin
by EMIL STAN [Corola-publishinghouse/Science/1107_a_2615]
-
vină și-o ispășesc, desigur, trăind o viață după chipul modelului cu care se aseamănă". (Platon, 1989, 176e-177a) Dacă răul există pe lume, el nu poate fi de găsit decât în preajma oamenilor, pentru că zeii sunt perfecți, iar natura lor perfectă respinge răul; ca atare, cu ajutorul filosofiei, ei pot rezista atracției răului, pentru a trăi încercând să întruchipeze modelul binelui, reprezentat de perfecțiune/natura zeilor. Perfecțiunea este autosuficientă, ca atare nu îi lipsește nimic, deci nu are nevoie de nimic din afara ei
by EMIL STAN [Corola-publishinghouse/Science/1107_a_2615]