59,062 matches
-
de ce, pentru a surprinde dinamica multiplicată de schimburi Între generațiile Începutului de mileniu, am apelat la rezultatele obținute de Școala franceză de sociologie. Trei sunt motivele pentru care ne-am oprit asupra ei. Primul este acela că echipa de sociologi francezi coordonată de către Claudine Attias-Donfut (1988, 1995, 2000, 2002) continuă tradiția Școlii Le Play. În al doilea rând, ancheta „Trei generații” este, În momentul de față, cea mai completă și mai recentă cercetare cantitativă și calitativă din sociologia europeană, reușind să
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
mod expres prin norme etice și mai ales prin norme juridice, explicit constituite și susținute prin sancțiuni sociale (1990, 114). Timp de trei decenii, până În anii ’50, succesul cercetărilor asupra ciclurilor economice a eclipsat interesul pentru ciclurile generaționale. Prin filiera franceză, acestea revin În actualitate, prin reflecțiile asupra tinereții ale lui Alfred Sauvy, care, În 1959, publică La montée des jeunes. Vorbim, În prezent, despre o adevărată șansă contemporană a noțiunii de generație, nu numai În câmpul științelor sociale, ci și
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
un mod de a-și crea imunitate față de nedreptățile istoriei, pe care fiecare societate le-a aplicat generației tinere”. A dispărut, oare, familia lărgită? În societatea contemporană rolul generațiilor este eclipsat? Mai există dragoste filială? Sunt Întrebări la care sociologii francezi caută un răspuns, Îndreptându-și atenția spre studierea legăturilor familiale cotidiene ce definesc raporturile dintre generații, atât În viața privată, cât și, mai ales, În cea publică. Analizând mecanismele sociale de transmisie culturală și formele particulare de Întrajutorare, Claudine Attias-Donfut
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
În relațiile cu mediul Înconjurător etc. Nu trebuie Însă minimalizată problema specificității raporturilor dintre generații, care rămâne totuși pertinentă În măsura În care se recunoaște că acestea nu sunt reductibile la alte tipuri de raporturi. Deși dimensiunea temporală a generațiilor este evidentă, sociologii francezi Încearcă să clarifice - și, În opinia noastră, reușesc Într-o mare măsură - dinamica generațiilor, accentuând efectul reciproc al generațiilor, unele asupra altora, În perioade de timp determinate. Acest aspect implică traducerea dimensiunii temporale atât În modul de operaționalizare al conceptului
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
generațiilor, unele asupra altora, În perioade de timp determinate. Acest aspect implică traducerea dimensiunii temporale atât În modul de operaționalizare al conceptului generațional, cât și În selectarea metodei de analiză a raporturilor dintre generații. După cum am amintit, În viziunea sociologilor francezi, noțiunea de generație implică trei Înțelesuri: a) primul este acela al generațiilor familiale, legate prin filiație, așa cum sunt definite de antropologia clasică a rudeniei; b) o a doua semnificație se referă la generația istorică, ce desemnează „un ansamblu de persoane
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
246-260). Attias-Donfut se raliază opiniei lui Kohli, subliniind că expresia generație a welfare-ului este preferabilă „pentru că ea are meritul de a sublinia interdependența raporturilor În lumea muncii și În sistemul protecției sociale” (2000, 646). În centrul acestui sistem, spune sociologul francez, se află Însuși ,,contractul dintre generații” (Attias-Donfut, 2000). Membrii aceleiași generații a ,,welfare-lui” au În comun același context economic și instituțional care a marcat Întreaga lor evoluție. În acest domeniu s-a demonstrat fără echivoc că schimbările sociale care au
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
intrat pe o piață de muncă În plină dezvoltare și, per ansamblu, venitul mediu este aproape dublu față de cel al părinților lor (generația G1). În plus, generația G2 dispune de un patrimoniu important: peste 80% sunt proprietari. Este - subliniază sociologii francezi - „o generație cu un destin excepțional, comparat cu cel al părinților și al copiilor lor. Această generație a profitat din plin de perioada de creștere economică de după al doilea război mondial și de dezvoltarea protecției sociale” (Attias-Donfut, 2000, 649). În ceea ce privește
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
profesionale ale generațiilor succesive, poate fi măsurată pentru bătrâni (G1) și pentru cei din generația intermediară (G2), dar nu și pentru tinerii al căror statut profesional este Încă nesigur. În acest sens, pentru compararea pertinentă a celor trei generații, sociologii francezi au introdus o evaluare subiectivă a mobilității sociale cu ajutorul Întrebării următoare : „Credeți (aveți sentimentul) că ați reușit (pentru tineri: „că veți reuși”) din punct de vedere social În viață: mai bine ca părinții dumneavoastră?/mai puțin bine ca părinții dumneavoastră
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
față de cel al generațiilor anterioare. Întotdeauna există posibilitatea de mobilitate Între generații, subliniază C. Attias-Donfut, și, de aceea, „este riscantă și nesigură comparația generațiilor situate În faze diferite ale ciclului lor de viață” (Attias-Donfut, 2002, 210). În acest sens, sociologul francez accentuează faptul că „aceste profiluri comparate permit numai situarea celor trei generații studiate În evoluția lor istorică”. În plus, În analiza generațională trebuie să se țină cont de diferențele sexuale, pentru că „În jurul lor se organizează schimburile Între generații și tot
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
istorice” care a marcat raporturile Între generații În deceniul șapte. În majoritatea anchetelor generaționale, percepțiile diferențelor dintre generații, colectate de la cei mai bătrâni și de la copiii lor, dovedesc această discontinuitate. Revenind la anchetele de tip ,,Trei generații” efectuate de către sociologii francezi, observăm că, la Întrebarea: „Resimțiți o mai mare diferență Între generația dumneavoastră și cea a părinților dumneavoastră?”, răspunsurile indică, Într-un mod concludent, o mai mare diferență Între G1 (generația de bătrâni) și G2 (generația-„pivot”) decât Între G2 și
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
la alta, În educație tendința dominantă este de a fi mai indulgentă decât cea anterioară. Întotdeauna, generația intermediară sau pivot este inovatoare, adoptând, moduri de educație flexibile cu privire la copii, chiar dacă generația Însăși a fost educată Într-un stil sever. Sociologii francezi observă o mai mare apropiere Între generații. Discordanțele dintre mărturisirile părinților și cele ale copiilor demonstrează că vorbele (cuvintele) nu au aceeași semnificație pentru unii și pentru ceilalți. Criteriile de evaluare s-au schimbat În același timp cu normele relațiilor
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
Reproducerea unor stiluri educative - fie că sunt severe sau flexibile - rămâne dominantă: 66% din cei vârstnici, 57% din generația intermediară și 60% dintre cei tineri prezintă o continuitate educațională cu cea a predecesorilor lor. În acest punct al anchetei, sociologii francezi au fost nevoiți să-și pună Întrebarea: „De unde vine schimbarea?”. În această privință, declară aceștia, mobilitatea socială e un criteriu și un răspuns mai pertinente decât categoria socială: „Anchetații care estimează o reușită socială superioară părinților lor au rupt adesea
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
său, puterea. Legătura dintre raporturile dintre sexe și raporturile dintre generații este foarte strânsă. Plecând de la această evidență, Attias-Donfut a formulat ipoteza potrivit căreia mișcarea de egalitate a sexelor implică o apropiere a generațiilor. Pentru a testa această ipoteză, sociologii francezi au inclus În ancheta „Trei generații”, cu titlu de indicatori, stilurile de educație (prezentate anterior) instrumentate În Întrebări despre atitudinile diferențiale cu privire la educația fiilor și a fiicelor și la Împărțirea sarcinilor Într-un cuplu. Rezultatele au arătat că modelele și
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
Între o viziune mai tradițională a diviziunii sexelor și o practică mai puțin diferențiată. Atitudinile contradictorii ale femeilor și bărbaților, persistența valorilor tradiționale la ambele sexe și o anumită inerție a practicilor conjugate explică, fără Îndoială, constatarea făcută de sociologii francezi potrivit căreia nu există o corelație Între modelul de cuplu efectiv al părinților și cel al copiilor, chiar dacă este vorba despre relația dintre G2 și G3. În schimb, există o legătură semnificativă Între părerile părinților și cele ale copiilor În legătură cu
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
produsul negocierii dintre soți: de multe ori, prin aceste negocieri se ajunge la o neutralizare a moștenirii familiale primite de către partenerii din cuplu. Deși evoluează lent, Împărțirea sarcinilor Între partenerii de cuplu Începe să devină un fapt incontestabil, spun sociologii francezi. În plus, modelul de educație primit influențează modelul de cuplu constituit: faptul de a fi primit o educație suplă, flexibilă, Îngăduitoare determină formarea unui cuplu egalitar, cu toate că, subliniază Attias-Donfut, această legătură statistică este destul de slabă și puțin semnificativă. Din rezultatele
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
persoane ce au urcat pe scara socială (2000, 660). În majoritatea familiilor din generația-pivot se observă o continuitate aparentă a practicilor preluate de la generația vârstnică, ceea ce conduce la o primă concluzie potrivit căreia schimbarea nu se manifestă. După părerea sociologilor francezi Însă, această primă impresie este eronată, pentru că schimbarea poate apărea la o continuitate secundară, dobândită cu timpul, sub efectul influenței copiilor asupra părinților. „Ea rezultă, astfel, dintr-o dublă schimbare, mai Întâi la copii și apoi la părinți prin repercusiune
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
fascist a compromis În mod durabil comunicarea Între generații (Schultheis, 1995; Funk, 1994), exacerbând conflictele de valori și divergențele de opinii În toate domeniile și producând legături mai distante și mai critice cu privire la părinți. Societatea germană se confruntă, potrivit sociologilor francezi și germani, cu schimbări sociale mai radicale și, În același timp, cu raporturi mai conflictuale Între generații decât cele constatate În societatea franceză. Plecând de la această constatare, analiștii sociali au emis ipoteza că aceste două fenomene sunt corelate. Conflictele dintre
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
domeniile și producând legături mai distante și mai critice cu privire la părinți. Societatea germană se confruntă, potrivit sociologilor francezi și germani, cu schimbări sociale mai radicale și, În același timp, cu raporturi mai conflictuale Între generații decât cele constatate În societatea franceză. Plecând de la această constatare, analiștii sociali au emis ipoteza că aceste două fenomene sunt corelate. Conflictele dintre generații adâncesc barierele de comunicare și accelerează schimbarea socială, care se desfășoară mai brutal, mai brusc. Din contră, atunci când relațiile dintre generații sunt
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
copilului rămas la domiciliu, acesta fiind privilegiat În raport cu frații și/sau surorile lui. Din partea copilului rămas În casa părintească, reciprocitatea se exprimă prin Îngrijirea părinților și prin creșterea nivelului economic (ca urmare a câștigurilor obținute de către copil). În opinia sociologilor francezi, acest aspect se regăsește mai frecvent În cazul copiilor aflați pe scara unei mobilități sociale ascendente (Attias-Donfut, 2000, 672). În concluzie, putem afirma - fără să părăsim viziunea maussiană - că reconviețuirea este o formă de restituire a darurilor, diferită În timp
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
În vârstă (În special străbunicii). Renaut (1998) demonstrează că, În tipologia formelor de Întrajutorare intragenerațională, există două situații dihotomice: pe de o parte, familii solidare, iar pe de altă parte, familii Între care schimburile sunt foarte reduse. În opinia sociologului francez, majoritatea familiilor trăiesc situații intermediare Între cele două extreme. Această diversitate reflectă, În același timp, atât stadiile diferite de evoluție ale ciclului familial, cât și varietatea culturilor familiale. Dar, oricare ar fi nivelul de solidaritate, există dificultăți mai mult sau
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
raporturilor dintre generații. Apariția și extinderea familiilor cu patru-cinci generații conferă un nou relief dimensiunii genealogice a familiei, privilegind filiația În raport cu alianța. Trei sunt concluziile generale ce pot fi sintetizate din acest articol. I. Așa cum am precizat, În viziunea sociologilor francezi, noțiunea de generație implică trei Înțelesuri: a) primul este acela al generațiilor familiale, legate prin filiație, așa cum sunt definite de antropologia clasică a rudeniei; b) o a doua semnificație se referă la generația istorică ce desemnează un ansamblu de persoane
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
această formă individuală chiar pentru geneza faptelor de repețire. Pentru a explica, prin evoluția cauzală, apariția ființei omenești, ar trebui să urcăm Întregul șir al ființelor vii din cauză În cauză, până la monera primitivă, originea vieții. Ca să explicăm cauza Revoluției franceze, trebuie iar să reurcăm istoria din treaptă În treaptă până la obârșia societăților. Pentru a explica formațiile geologice ale unei regiuni, trebuie cercetate straturile rocilor și reașezate În ordinea lor cronologică. Explicarea cauzală care nu se Întâlnește decât prin excepție la
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
și rămas ca atare În dezbaterile atelierului 11. Atelierul 12 a reunit lucrări de cercetare subsumate temei Science, policy and practice in agricultural and rural development (Știință, politică și practică În dezvoltarea agricolă și rurală) și a fost moderat de sociologul francez Christian Deverre. Obiectivul declarat al cestui atelier a fost analiza direcțiilor În care diferite tipuri de teorii științifice au fost folosite pentru definirea și implementarea politicilor de dezvoltare agricolă și rurală atât În țările nordice, cât și În cele sudice
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
În oglindă, doar aparent retroactiv, pentru că ne vedem (și, poate, ne-nțelegem!), de fapt, Înfățișarea noastră de acum. Gilles Ferréol ne ajută să Înțelegem unele similarități dintre comuniștii „noștri” și comuniștii „altora”, atunci când analizează fenomenele memoriei și uitării la intelectualii francezi. E un prilej de meditație asupra ideii că insinuarea răului nu are limite În timp și spațiu. Într-o altă secțiune a lucrării, ne sunt aduse În atenție o serie de practici cotidiene care au marcat perioada comunistă. Adrian Neculau
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
secțiune, sunt examinate o seamă de aspecte asociate cu ,,tranziția” socioeconomică din România (D. Kideckel et al., C. Papa și V. Redini, F.M. Zerilli). John Cole evidențiază deosebirile teoretice și metodologice dintre ,,antropologia anglofonă” și ,,fragmentatele” Școli europene de etnologie (franceză, olandeză, suedeză, germană - Völkerkunde - etc.). Pentru Cole, etnologiile est-europene - Între care și cea românească - sunt niște ,,odrasle ale naționalismului” În opera de construire a culturilor și identităților naționale respective. Autorul enumeră mai multe ,,contraste majore” Între tipurile de abordare anglofonă
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]