6,372 matches
-
cea bănească, ca Jupân Dumitrache: el e un "bagabont", un "coate-goale". El nu e o pârghie a stării noi de lucruri, ci un mititel șurub al mașinii. În Conu Leonida față cu reacțiunea, Caragiale, voind să scoată un puternic efect comic, pune frazele cele mai războinic-revoluționare în gura unui personaj ridicol de fricos, care tremură și de umbra lui. Pentru a face cât mai puternic contrastul dintre frica personajului și "ideile" profesate de el, Caragiale le exagerează pe acestea din urmă
Spiritul critic în cultura românească by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Science/295597_a_296926]
-
lui Caragiale: " Căci pentru orice om cu mintea sănătoasă - zice d-sa - este evident că o comedie nu are nimic a face cu politica de partid; autorul își ia persoanele sale din societatea contemporană cum este, pune în evidență partea comică așa cum o găsește, și același Caragiale, care astăzi își bate joc de fraza demagogică, și-ar fi bătut ieri joc de ișlic și tombateră și își va bate joc mâine de fraza reacționară..."1 1 Critice, II, p. 180. ăComediile
Spiritul critic în cultura românească by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Science/295597_a_296926]
-
jos de nivelul trotuarului - e aceeași dorință de declasare ascendentă, care formează tema comediei române de la Băcălia ambițioasă a lui A. Russo până la Noaptea furtunoasă a lui Caragiale -, e fudulia Ziței Țircădău de a vorbi "franțuzește". Dar Zița e numai comică, deloc primejdioasă. Din contra: fiica Ziței va vorbi chiar franțuzește și nepoata ei va citi pe Anatole France. "Imitația" caricaturală, care e Zița, e începutul, fatal ridicol, al civilizației. Imitația caricaturală care e pseudobaudelairismul, încă o dată, nu numai că nu
Spiritul critic în cultura românească by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Science/295597_a_296926]
-
intitulate Versuri, oferă o imagine completă a posibilităților lui de exprimare lirică. Poezia de început este una descriptivă, apelând deseori la versuri de 12-14 silabe și la rima plină; pe o tematică banală, abundă locurile comune și formulările de un comic uneori involuntar. Motivele cele mai frecvente trimit la efemeritatea vieții și la melancolia peisajelor singuratice și tăcute. Odată depășită bariera căutărilor ezitante, versul câștigă în participare afectivă și propune imagini poetice convingătoare, de o cantabilitate calmă (Noapte la Balcic, Morarul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287664_a_288993]
-
spaimei, cu reflexele de infern ale tăvălirii în noroi (un astfel de delir al maculării mai există doar la Mateiu I. Caragiale) - „uciderea sufletului” ca față a disperării. Cealaltă este axa burlescă: bagatelizate, aceleași impulsuri se prezintă într-o poză comică, țipătoare, de scamatorie de bâlci, pe măsura universalei deriziuni ce domnește asupra „grămezii”. B. este un cinic, el susține negativul cu o stăruință în care se ghicește, nostalgic, reversul lui. Despuiată de măștile cvasifantastice care o ascund, de gesticulația absurdă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285811_a_287140]
-
război, portrete ale prietenilor (între aceștia - cadrul, în Pensiunea..., fiind Viena anilor 1920 -, Erich Kästner, reprezentantul „noii obiectivități”, Peter Altenberg, pictorul Egon Schiele), fragmente de poeme, tablouri de un realism dur, dar și altele, fantastic-onirice ori halucinante. Straniul și un comic hâd întovărășesc dialogul lui Ramses cu propria-i conștiință. El însuși este o reușită figură caricaturală. Personajul, slăbănog, strâmb, evoluează între tragic și ridicol, când înspăimântat de el și de „carnea grea și multă”, când autopersiflându-se și scoțând „panglici pe
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285811_a_287140]
-
felicitare lui Hitler cu ocazia oric? rei victorii a Curcubeului Axei, ca dup? decisivă vizit? a lui Mussolini �n Germania din toamnă lui 1937 ? i imediat dup? Anschluss. Iorga urm? rea �ngrijorat sl? birea for? elor Micii Antante. L?a �nfuriat opera comic? protofascist? pus? �n scen? de primul? ministru al Iugoslaviei, M. Stoiadinovici. �n vară lui 1936, Titulescu (influen? at de francezi) a �ncercat s? �mbun? ț?? easc? rela? iile rom�no? sovietice (poate chiar s? �ncheie o alian?? defensiv? cu URSS). Iorga a
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/959_a_2467]
-
a citit din unghiuri crude, care au dezvăluit în comediile clasicului nostru substraturi tensionate, pulsiuni obscure, atrocități. Precum în Noaptea furtunoasă, pe care autorul acestor rînduri a avut norocul s-o vadă în anii studenției sale (Teatrul Giulești, 1979). Verva comică din text avea mereu un revers sumbru, amenințător. Un Rică Venturiano vag-diavolesc jucat de Florin Zamfirescu, pogorît în acțiunea piesei pe o frînghie, descinzînd astfel în scenă -...ad Inferos?! Și un remarcabil Radu Panamarenco în Chiriac greoi și baritonal, glumeț
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
de Cehov și Caragiale ) depun mărturie pentru faptul că și-a integrat firesc în weltanschauung-ul său aceste idei: că lumea este și rațională și irațională (uneori "își iese din țâțâni", știau prea bine toți acești maeștrii respectați), că scânteia comică este și semn al tragicului cotidian și, deopotrivă că absurdul și drama pot fi maligne sau benigne. Nu se știe, cu certitudine, dinainte. Dar, mai ales, Alexa Visarion știe că nu trebuie, niciodată, sub nici un pretext ca, dimensiunea etică să
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
de săbii, Alexa Visarion își ia revanșa față de culturnicii epocii comuniste. Irezistibilă și fără egal în cinematograful românesc post-decembrist, secvența confruntării intelectualului, (magistral interpretat de Răzvan Vasilescu), cu activista de partid, genial personificată de Dorina Lazăr, poate părea de un comic absurd celor care nu au trăit acele timpuri și nu au cunoscut sinistrele personaje. Cei care le-au trăit știu însă că necruțătoarea caricatură dezvăluie o crudă realitate. Pentru că memoria noastră este scurtă, Alexa Visarion a exorcizat demonii trecutului depunând
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
au văzut la noi în ultimii ani. Înainte de premieră am auzit că Unchiul Vanea este un spectacol la care se râde. Și mi s-a făcut teamă. A transforma piesele mari ale lui Cehov strict în niște pretexte pentru exerciții comice, iată ceva care riscă să devină o nouă prejudecată în materie. Cu atât mai gravă cu cât este mai simplu de realizat. În fond, orice poate fi transformat într-o sursă de veselie... E suficient să faci totul pe invers
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
timbrul aparte al acestei reprezentații. O lectură scenică integrală a textului, care echilibrează armonios, subtil dar decis, "dichotomia dramaturgiei cehoviene". "La Cehov asistăm la o prăbușire a valorilor prin răsturnarea lor... prăbușirea constituie substanța tragică a pieselor, răsturnarea este viziunea comică aplicată". Această viziune comică se obține prin gest, în raport invers cu replica, prin accelerarea unor momente, accente pe situație, și încetinirea altora, secvențe filmate parcă cu încetinitorul. (...) Personajul care focalizează atenția este Astrov. Prin distribuirea lui Gheorghe Nuțescu, surprinzătoare
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
reprezentații. O lectură scenică integrală a textului, care echilibrează armonios, subtil dar decis, "dichotomia dramaturgiei cehoviene". "La Cehov asistăm la o prăbușire a valorilor prin răsturnarea lor... prăbușirea constituie substanța tragică a pieselor, răsturnarea este viziunea comică aplicată". Această viziune comică se obține prin gest, în raport invers cu replica, prin accelerarea unor momente, accente pe situație, și încetinirea altora, secvențe filmate parcă cu încetinitorul. (...) Personajul care focalizează atenția este Astrov. Prin distribuirea lui Gheorghe Nuțescu, surprinzătoare la prima vedere, regia
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
vremea când totul se va schimba și se va trăi după cum gândiți voi. Dar și voi veți imbătrâni. Se va naște o lume nouă... mai bună... din ce în ce mai bună." Secvența e semnificativă pentru forța întregului spectacol de a cuprinde amestecul de comic și tragic din universul cehovian... Alexa Visarion a vrut să facă evidenă până la șoc drama comunicării din lumea din Trei Surori. Deși vorbește atât de mult, Verșinin nu spune nimic. Și nu numai pentru că, văzut îndeaproape, el e personaj înstrăinat
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
nevoia de comunicare și, mai ales, despre drama singurătății umane. Modernitatea se dezvăluie nu numai la nivelul mizei , ci și al substanței dramaturgice, căci, printr-un remarcabil anticlimax în scenă, "seria" emoțiilor dramatice este întreruptă, când și când, de explozia comicului, sau, dimpotrivă, acumularea surselor de comedie se frânge, sub povara disperării eroului condamnat la luciditate și singurătate. În felul acesta, povestea lui Sebastian capătă remarcabile consonanțe, pe de-o parte, cu "drama intelectualului", din literatura noastră interbelică aureolată de interogațiile
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
de ceea ce Visarion a reușit, și-i exprim sincera mea admirație. Deși veți vedea doar versiunea română, acceptați o ultimă confidență: am o tandrețe particulară pentru scena dintre Răzvan Vasilescu și Dorina Lazăr: mi-a fost greu de găsit echivalentul comicului de limbaj precum și a fluidității, în franceză, dar odată dibuite, am rîs de unul singur, citind cu voce tare. Sper să îmi împărtășiți preferința. Dar, fiți pe pace, tot filmul Ana este plin de momente remarcabile! (Iulian Negulescu) Filmul lui
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
Sală ticsită, rîs în cascade. Mălăele (în sfîrșit un actor care, sub mască nătîngă, e mereu sclipitor de inteligent) își face pauzele lui de haz enorm. Îi urmăresc, dincolo de textul bulevardier, oricum foarte amuzant, îi urmăresc aceste pauze de mare comic, aceste răbdări prelungite, ritos prelungite, între vorbele care, și ele, evident, în gîjîiala, în bolboroseala, în poticneala lor, te duc în pragul leșinului. Ce mai! Un regal de muțenie revin la metaforist elocventă. (De altfel, în una din scene, cînd
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
era, într-un fel, de-al lor, din popor. Se tăvăleau cînd poetul se scărpina în cap (să găsească, nu-i așa, cuvîntul ce exprimă adevărul). Recent, mucalitul Costache Olăreanu, rememorînd începutul, îl chiar desemna pe Dinescu "cel mai mare comic parlamentar". Unde-s cei trei? Unde-s călușarii? Istorie. 16 decembrie Să conjug fericit două prilejuri, unul oarecum personal, altul cu implicații naționale. Ce șansă! Ies, o clipă, din expoziția mea de la Orizont și intru în mulțimea de pe trotuarul marelui
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
însele fac poanta. Dacă nu ar ascunde tragismul pușcăriei comuniste, de care a avut parte un Nicolae Steinhardt, atunci titlul pus cărții sale despre suferință, Jurnalul fericirii, ne-ar bine dispune ca aflîndu-ne în fața unui iad distractiv (era de un comic debordant mărturisește Nicolae Balotă interpretarea, în celula de la Jilava, a piesei lui Eugen Ionescu Cîntăreața cheală de același... fericit Steinhardt; de altfel, amintitul memorialist recunoaște că "n-am rîs niciodată cu mai multă poftă decît în anii siniștri ai tiraniei
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
caracter! Mă desprind neutru. Întrebîndu-mă naiv cum dracu' trădarea are, și ea nevoie de caracter. O știre BBC, care, dacă n-ar fi, în realitatea ei, lugubră, ar suna mai degrabă absurd-comic. Ferească Dumnezeu de-așa absurd și de-așa comic! Pentru ce credeți că e schingiuită și omorîtă în închisoare o chinezoaică? Pentru practicarea ("subversivă") a "respirației adînci". Punct. Apropo de schingiuiri. Parcurg în "R.l." un eseu extrem de savant. Nu credeam că tortura, cu nelimitatul ei ambitus, se poate oferi
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
Bref. Ce strălucită simbioză în carcasa aceluiași trup: a lui Marx cu Frații Marx. Iar ca "bonne bouche": inevitabila implicare a "președintelui permanent" și în rezolvarea eternului diferend al dosarelor securității. Trebuia s-o facă și p'asta. Număr aproape comic (de n-ar fi de-a dreptul trist): cei din Consiliul Național pentru Studierea Arhivelor Securității au ajuns la concluzia că tot dom' Iliescu poate clarifica chestiunea. Personalități de prestigiu. H.-R. Patapievici, Andrei Pleșu, dîndu-și seama că numai ordinul
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
au rămas în picioare spatele unor clădiri evreiești ale căror fațade-stil făceau nota distinctă a tîrgului interbelic. Promenîndu-mă, acum cîteva săptămîni, pe strada cu puține șanse să-și mai revină, nu mi-am putut reprima resuscitarea unei amintiri de un comic retro. Defel comic atunci, în îndepărtații ani. Era unu' Fișel, de-o vîrstă cu mine, cam șaisprezece ani, cu care "definitivasem" un scenariu: pîndeam cînd unul intra într-o prăvălie și celălalt, fulgerător, îi ardea, de la spate, una peste ceafă
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
picioare spatele unor clădiri evreiești ale căror fațade-stil făceau nota distinctă a tîrgului interbelic. Promenîndu-mă, acum cîteva săptămîni, pe strada cu puține șanse să-și mai revină, nu mi-am putut reprima resuscitarea unei amintiri de un comic retro. Defel comic atunci, în îndepărtații ani. Era unu' Fișel, de-o vîrstă cu mine, cam șaisprezece ani, cu care "definitivasem" un scenariu: pîndeam cînd unul intra într-o prăvălie și celălalt, fulgerător, îi ardea, de la spate, una peste ceafă, după care o
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
Paris, care făcea încă valuri acum cîteva decenii. Ce a mai rămas din ea? Mai cu seamă că, fără discernămînt, sub umbrela denominativă își făcuseră loc tot mai mulți intruși, atît de străini stilistic de întrucîtva legitimii Soulages, Manessier, Bazaine. (Comică, în altă ordine de idei, clonarea progresivă a optzecismului literar autohton în mai toate județele.) Dar Școala de la Tîrgoviște? În afară de frumosul climat emulativ, ivit în atmosfera sufocată de comunism a deceniului șapte, prin convergența spirituală a cîtorva scriitori de excepție
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
deopotrivă al aceleiași realități. Regăsindu-se însă amîndoi, permanent, într-o riguroasă dar și relaxată convivialitate sapiențială. Dar, ca pandant burlesc t.v., Pleșu-Dinescu? Atît de radical opuși ca factură intelectuală: Pleșu, cu asumată cultură noiciană, Dinescu, incongruent pînă la comic/tragic. Pleșu, ascultîndu-l pe celălalt cu aerul părintelui îngăduitor cu tomnatica odraslă, talentată oricum, dar gesticulînd incontinent. Dinescu, frînîndu-și din cînd în cînd febricitatea în vizibil complexat trac. Întîlnindu-se însă amîndoi de fiecare dată (chiar cu admonestarea glumeț-malițioasă a rezoneurului
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]