8,366 matches
-
de cafea excesiv de tare, neagră ca smoala și neîndulcită, căreia Îi prinsese gustul de la căpitanii de remorchere și burlacii ușchiți care populau pensiunea unde crescuse. Când era la liceu și avea un metru cincizeci și cinci Înălțime, stătea cot la cot cu mecanicii auto la bufetul de pe colț, bându-și cafeaua Înainte să Înceapă orele. În timp ce ei se uitau peste programul curselor, Tessie Își termina temele la educație civică. Acum, În subsolul bisericii, Îi spuse Capitolului Unsprezece să fugă să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
voci tunând și fulgerând, oameni care Îi Înjurau pe greci pe turci și Începeau să Împacheteze. Dintr-o dată, spuse cu hotărâre: ― O să-mi iau cutia pentru viermi de mătase. Și niște ouă. Ca să putem face bani. Lefty o apucă de cot și Îi zgâlțâi jucăuș brațul. ― În America nu se face mătase. ― Dar se poartă haine, nu-i așa? Sau umblă despuiați? Dacă poartă haine, au nevoie de mătase. Și pot s-o cumpere de la mine. ― Bine, cum vrei tu. Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
simți frumoasă, dorită, dar mai presus de orice, se simți altcineva. Își ridică picioarele, Își puse gambele În lăcașurile pentru vâsle și Își deschise coapsele. Își desfăcu brațele ca să-l primească pe Lefty, care se răsuci, julindu-și genunchii și coatele, dislocând vâslele, fiind gata să stârnească un foc, până când, În cele din urmă, se prăbuși leșinat În moliciunea ei. Desdemona gustă pentru prima oară savoarea gurii lui și singurul lucru fratern cât timp făcură dragoste a fost să-și tragă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
generații Înainte. Când am cunoscut-o eu, era o femeie pitorească, mai În vârstă. Sourmelina, cu scrumul ei de țigară gata să cadă. Sourmelina, cu apa de baie indigo. Sourmelina, cu dejunurile de la Societatea Teozofică. Purta mănuși de satin până la cot și creștea o dinastie lungă de câini Dachshund Împuțiți și cu ochii injectați. Avea răspândite prin casă scăunele mici, care permiteau creaturilor cu picioare scurte accesul pe canapele și șezlonguri. Însă În 1922 Sourmelina avea numai douăzeci și opt de ani. Pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
fie tot restul vieții. Își canaliză toate aptitudinile intelectuale spre știința amestecurilor. Învăță cum să servească În stilul de om-orchestră al orei de vârf din timpul serii, turnând cu mâna dreaptă whisky În timp ce cu stânga umplea halbe de bere, cu cotul Împingea suporturile de pahar, iar cu piciorul pompa la butoi. Lucra În grota aceea subterană, somptuos decorată, Între paisprezece și șaisprezece ore pe zi și În tot acest timp nu stătea o clipă. Dacă nu turna băutură În pahare, umplea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
alta decât un Orfeu dat cu briantină care locuia chiar În spatele ei. Milton Stephanides, de douăzeci de ani, student la colegiu, stătea la propria lui fereastră, apăsând cu dexteritate tastele clarinetului. Purta o uniformă de cercetaș. Cu bărbia ridicată și coatele proiectate În afară, ținând ritmul cu genunchiul drept Îmbrăcat În pantaloni kaki, Își Începea serenada dezlănțuit În ziua aceea de vară, cântând cu o pasiune care se va fi stins de mult când aveam să găsesc În podul casei acel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
Încastrată Într-un suvenir sub formă de glob de cristal. Stați să le mai scutur o dată. Priviți cum se lasă fulgii: Stăm Împreună Întinse În pat Într-o sâmbătă dimineața. Obiectul e Întinsă pe spate. Eu sunt rezemată pe un cot și mă aplec să-i studiez chipul ― Știi ce e somnul? o Întreb. ― Ce? ― Muci. ― Nu-i adevărat. ― Ba da. E mucus. E urdoarea care-ți iese pe ochi. ― E așa de scârbos! ― Ai puțin somn În ochi, draga mea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
-se pe podeaua neregulată a bisericii noastre prost construite și adunându-se În băltoace. Miros de fixativ, de parfum și de țigări ieftine și ticăit de ceasuri În surdină. Ghiorțăituri de mațe, din ce În ce mai multe. Și căscat. Picotit și adormit și coate trase pentru a trezi pe unul sau pe altul. Liturghia noastră fără sfârșit; propriul meu corp, imun la legile timpului. Și, drept În fața mea, Zoë Antoniou, căreia timpul i-a jucat o altă farsă. Viața de soție de preot se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
carne? ― M-am gândit să introduc și localuri cu salată, spuse Milton. O mulțime de oameni țin cură de slăbire În zilele noastre. ― Bună idee! ― Da? Așa crezi? Păi, atunci ăsta poate să fie departamentul tău. Milton Îi trase un cot Capitolului Unsprezece, glumind: ― Poți să Începi ca vicepreședinte, responsabil cu salatele. S-au dus cu mașina la restaurantul Hercules din centru. Era aglomerat. Când au intrat, Milton Îl salută pe manager, Gus Zaras. ― Yahsou. Gus ridică privirea și, cu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
am în față un poet academic sau un mare metafizic în sensul picturii lui Chirico sau Fabrizio Clerici. Nu știam pe atunci că ezitarea aceasta nu-și afla locul doar în mintea unui adolescent famelic, într-o uniformă roasă-n coate, ci în întreaga atitudine a criticii românești față de poezia lui Doinaș. 111 Mai târziu am citit practic tot ce a scris acest poet cu un destin atât de paradoxal, l-am și întîlnit în împrejurări în care l-am putut
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
loc de "Playboy" sau "Hustler". Râdeam cu Bulgakov și plângeam cu Flaubert. Tinerii din generația mea au citit în anii '70 și '80 absolut aceleași cărți și au văzut absolut aceleași filme. Așa încît, pe lângă uniforma de liceu rărită-n coate am purtat - și-o mai purtăm și azi ca pe-o haină de război acoperită de glorie - o uniformă culturală: cultura mare, "tot ce s-a spus și s-a scris mai valoros de-a lungul mileniilor"... Astăzi cultura în
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
generală. E drept, dăm copiilor lapte și cornuri ca să fim realeși și la al XV-lea congres. Dar copiii noștri nu mănâncă azi lapte și cornuri, ci își mănâncă, zi de zi și ceas de ceas, propriul viitor, frecîndu-și degeaba coatele pe băncile școlii. Pomul se cunoaște după roade. Să luăm aici doar cazul unei singure materii: limba și literatura română. După doisprezece ani de studiu, orice adolescent ar trebui să iasă în lume cu două achiziții minimale: să se exprime
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
cei doisprezece boi de aramă care slujeau drept temelie, și pe care-i făcuse împăratul Solomon pentru Casa Domnului, toate aceste unelte de aramă aveau o greutate care nu se putea cîntări. 21. Înălțimea unuia din stîlpi era de optsprezece coți, și un fir de doisprezece coți îl cuprindea; era gol și gros de patru degete; 22. deasupra lui era un acoperiș de aramă, și înălțimea unui acoperiș era de cinci coți; împrejurul acoperișului era o rețea și rodii, toate de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85098_a_85885]
-
slujeau drept temelie, și pe care-i făcuse împăratul Solomon pentru Casa Domnului, toate aceste unelte de aramă aveau o greutate care nu se putea cîntări. 21. Înălțimea unuia din stîlpi era de optsprezece coți, și un fir de doisprezece coți îl cuprindea; era gol și gros de patru degete; 22. deasupra lui era un acoperiș de aramă, și înălțimea unui acoperiș era de cinci coți; împrejurul acoperișului era o rețea și rodii, toate de aramă; tot așa era și al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85098_a_85885]
-
cîntări. 21. Înălțimea unuia din stîlpi era de optsprezece coți, și un fir de doisprezece coți îl cuprindea; era gol și gros de patru degete; 22. deasupra lui era un acoperiș de aramă, și înălțimea unui acoperiș era de cinci coți; împrejurul acoperișului era o rețea și rodii, toate de aramă; tot așa era și al doilea stîlp, și avea și el rodii. 23. Erau nouăzeci și șase de rodii de fiecare parte, și toate rodiile dimprejurul rețelei erau în număr
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85098_a_85885]
-
dispară. Nu, zise el simplu. Nu e nimeni Între noi acum. Brusc, totul părea simplu. Fără trecut, fără viitor. Ea se relaxă. El zâmbi, se Întinse În pat. Privirile li se Întâlniră, Kitty Îi zâmbi și ea. Se sprijini În coate, fără să o atingă, și o privi În ochi timp de un minut nesfârșit. Apoi trase spre el o șuviță lungă, roșcat-aurie, din părul ei și o sărută. Făcură dragoste mult timp, iarăși și iarăși, și ea se simți mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
iei și tu o pauză de la drama asta. Tăcură amândouă preț de câteva minute. — Ce s-a Întâmplat? Întrebă Desert Rose, bosumflându-se, dar știa prea bine despre ce era vorba. Kitty Își scoase ochelarii de soare, se sprijini În coate și se Întoarse spre prietena ei. — Chiar vrei să știi? Se uită la Desert Rose cu o privire atât de rece, că ar fi putut opri și-un tren pe șine. — Da... zise Desert Rose, făcând pe nevinovata. Se Întoarse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
făceau să râdă strepezit pe Alexandra Ștefănescu, o ființă cu ochi puțin strabici, care-a izbutit să nu fie poreclită Sârmoasa, deși dinții ei, ca să nu crească strâmbi, au fost protejați lung timp de-o întăritură metalică, tipa cu care cot la cot îmi spărgeam ochelarii izbindu-i de tablă de la mare distanță, în ovațiile colegilor cu vederea bună și spre supărarea maică-mii, care nu mai înceta să mă plimbe pe la oculiști și să-mi monteze lentile noi. Se chema
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
râdă strepezit pe Alexandra Ștefănescu, o ființă cu ochi puțin strabici, care-a izbutit să nu fie poreclită Sârmoasa, deși dinții ei, ca să nu crească strâmbi, au fost protejați lung timp de-o întăritură metalică, tipa cu care cot la cot îmi spărgeam ochelarii izbindu-i de tablă de la mare distanță, în ovațiile colegilor cu vederea bună și spre supărarea maică-mii, care nu mai înceta să mă plimbe pe la oculiști și să-mi monteze lentile noi. Se chema gelozie, zic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
ei pe mine; pe Cezărică l-am scuipat ultimul, ca să se pună, iar eu să-ncerc s-o conving să intre și cu mine-n șifonier și să mă țină strâns, strâns, până să-mi stea respirația; mi-a arătat cotul, era micuț, ascuțit și roz, mi-a scos limba; tortul o fi fost de fructe? de ciocolată? asta nu-mi aduc aminte. EPISODUL 2: ne aflăm în plină pauză mare, afară e frig, pe coridoare e frig, suntem în sala
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
ars o palmă de-a văzut stele verzi; l-a-ntoarcerea în clasă, le-a poruncit tuturor să mă lase-n pace și mi-a propus să ne bușim ochelarii de tablă; i-am scos limba; nu i-am arătat cotul, fiindcă ar fi fost prea complicat să-mi suflec una dintre mâneci. EPISODUL 4: culmea, tocul ciocatului stâng n-a cedat nici la fotbal, nici la vreo alergare, atunci probabil doar a obosit, iar de rupt s-a rupt la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
eu niște puncte (tot 7): o vreme, frații mici sunt convinși că realitatea e una singură, doar frații fiind de două feluri, mici și mari; frații mici nu bănuiesc că frații mari au făcut în trecut tot felul de lucruri cot la cot cu îngerii și spiridușii lor; ceasornicele ticăie independent de voința fraților; fiecare vârstă are miracolele ei, fiecare miracol are martorul lui, fiecare martor are un frate (sau a fost pe cale de-a avea). Prin urmare: frații pot scrie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
puncte (tot 7): o vreme, frații mici sunt convinși că realitatea e una singură, doar frații fiind de două feluri, mici și mari; frații mici nu bănuiesc că frații mari au făcut în trecut tot felul de lucruri cot la cot cu îngerii și spiridușii lor; ceasornicele ticăie independent de voința fraților; fiecare vârstă are miracolele ei, fiecare miracol are martorul lui, fiecare martor are un frate (sau a fost pe cale de-a avea). Prin urmare: frații pot scrie împreună o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
pe bune, dacă ar fi după mine, mi-ar fi de ajuns să te știu acolo, bine, sănătos și înconjurat de soldăței cu care porți bătălii nemaivăzute, te-aș lăsa să mă cotropești fără nici o remușcare, m-ar durea în cot de toți și de toate, numai că e bine să știi că oamenii mari au un Bau-Bau invizibil care îi ține în lesă, pe unii mai mult pe alții mai puțin, o dihanie d-asta parșivă care nici măcar n-are
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
41, un loc învecinat cu atâtea cimitire, năpădit de terenuri de antrenament cu iarbă și zgură, infestat cu viruși, bacili și streptococi gheboși, toți roș-albaștri. Adevărul gol-goluț e următorul: mi-am pus plonjoanele, reflexele, degajările, plasamentul, detenta, genunchii juliți și coatele vinete în slujba dușmanului. A fost groaznic. Sufletul meu se perpelea ca pe jar și, vă jur, la culcare parcă mirosea în cameră a inimă de câine roșu arsă. Mă apăsa ceva pe piept, nu era pătura, nu era nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]