7,345 matches
-
așa de iubitoare, pentru cei din jur. Întradevăr mă aflam într-o lume mult mai bună. În jur mișunau ființe extraordinar de ciudate, dar cu privirile grozav de blânde și de primitoare, mașini zburătoare nu prea mult deosebite de cele desenate în revistele S.F. și anunțate ca posibile mașini ale viitorului. Peste tot domnea cu putere un simțământ de perfectă înțelegere care mă determinase să mai întreb încă o dată unde mă aflu. Și răspunsul veni tot așa de blând și de
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
potrivit site-ului oficial al galeriei. Principalul spațiu al acesteia va fi transformat în loc de dezbatere. Pereții vor deveni o tablă neagră gigantică acoperită cu desene făcute cu cretă albă. Acest suport nu este o noutate pentru Perjovschi, care a mai desenat pe pereți negri la Bienala de la Veneția și la Culturgest Porto, în 2007. Al doilea spațiu de expunere va deveni o galerie de portrete cu desenele pe hârtie și pânză a sute de fețe care se transformă într-un public
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2194_a_3519]
-
frica, începu să-l indigneze. Se stăpânea, simțind însă cum i se infiltra ura în sânge, cum îi alerga prin toate vinele, ca o otravă. Se uita pe hartă și vedea numai degetele căpitanului, ținând compasul și mișcîndu-se de ici-colo, desenând o umbră ciudată, în formă de spânzurătoare... Apoi Klapka plecă liniștit, încrezător, cu fața înflorită de un zâmbet, lăsând pe Bologa singur în adăpostul umed. 6 Îi clocotea inima și creierii îl usturau. Stătu un minut în picioare, cu ochii
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
complicitate. 11 Câmpul de luptă, pustiu și tăcut, se legăna în ceața înserării. Stepa părăginită se desfășura nemărginită, netedă ca o foaie de hârtie de împachetat, boțită și pătată, înțepată cu copaci răzleți, desfrunziți și sfâșiați de obuze. Pozițiile se desenau ca niște dungi mohorâte, tremurate, cârligate și capricioase, fără început și fără sfârșit. În apropierea bateriei, Bologa se opri căutând, în zigzagul de șanțuri, postul cel mai înalt de observație, unde a fost și azi-noapte. Când i se păru că
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
umbla de ici-colo, nervos, cu mâinile la spate, dar pașii lui nu făceau atâta zgomot cât tictacul arămiu al unui deșteptător de pe mescioara de noapte. Într-un târziu, Apostol, șezând pe pat, cu ochii la rămurelele degerate de afară, care desenau arabescuri negre pe geamurile tulburi, începu să fredoneze un cântec vesel. ― Bologa! Ce dracu, de cântece îți arde? se opri Varga cu imputare. Ori te bucuri că ni s-au spulberat perspectivele de concediu? ― Mă bucur din inimă, amice! răspunse
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
implor, ajută-mă! șopti Klapka, în cancelaria pretorului, transformată în sala de ședințe, înainte de-a începe dezbaterile. Apostol avea ochii mai adânciți în cap și roșii, încercuiți cu dungi vinete, și obrajii de o paloare străvezie, în care se desenau vinele albastre șterse. Pe vârful limbii îi stăruia un gust sărat de lacrimi, iar în cerul gurii, o uscăciune necăcioasă, ca după un somn cu coșmare. În suflet însă îi sălășluia liniștea, ca o domniță cu mâinile moi și calde
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
disperat, nestăpânit. "Cine plînge?" se gândi Bologa. Klapka se bătea cu pumnii în piept. Atunci Apostol fu împresurat de un val de iubire izvorâtă parcă din rărunchii pământului. Ridică ochii spre cerul țintuit cu puține stele întîrziate. Crestele munților se desenau pe cer ca un ferăstrău uriaș cu dinții tociți. Drept în față lucea tainic luceafărul, vestind răsăritul soarelui. Apostol își potrivi singur ștreangul, cu ochii însetați de lumina răsăritului. Pământul i se smulse de sub picioare. Își simți trupul atârnând ca
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
onoruri celor morți în luptă. Bassepin și-a extins comerțul și vindea statui de soldați din fontă și cocoși galici la tonă. Toți primarii din est se băteau pe luptătorii lui încremeniți, cu steagul ridicat și pușca pregătită, care erau desenați de un pictor tuberculos medaliat la expoziții. Exista pentru fiecare un preț și un buget, un catalog cu douăzeci și trei de modele, cu opțiuni pentru socluri de marmură, litere din aur, obeliscuri și copilași de zinc întinzându-le învingătorilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
mătase roșie, apoi ne-a lăsat singuri. Știam bine această cameră. Avusesem deja adesea ocazia să meditez aici la existența umană, la plictiseală, la greutatea unei ore, a unui minut, a unei secunde și, cu ochii închiși, aș fi putut desena pe o hârtie, fără să fac vreo greșeală, amplasarea fiecărei mobile, poziția fiecărui obiect, numărul petalelor fiecărei anemone uscate care ofta în vaza de gresie așezată pe șemineu. Josăphine dormita, cu mâinile pe coapse. Își scutura din când în când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
pus să fie tăiat: când îl privea, vedea altceva decât un pom bolnav și nu mai putea suporta asta. Din birou, ajungeai în curtea cea mică printr-o ușă joasă care închidea un colț. Pe ușă erau rafturi de cărți desenate în trompe-l’oeil: imagine de efect, ce permitea prelungirea unei biblioteci mai degrabă sărăcăcioase, în care câteva cărți adevărate ce nu fuseseră niciodată deschise se învecinau cu tomuri de cod civil și de drept comun. La capătul curții se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
găsit o bancnotă de cinci franci care avea în colțul din stânga sus o cruce făcută cu creionul. Adălaïde Siffert o recunoscu fără dubii ca fiind bancnota pe care i-o dăduse finei sale în dimineața faimoasă. Era mania ei să deseneze cruci pe bancnote, modul prin care dovedea că banii aceia sunt ai ei și nu ai altcuiva. Dezertorul jură că găsise banii undeva de-a lungul canalului, pe mal. Deci chiar trecuse pe acolo! Da, și? Ce dovedește asta? Tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
nici brațul acela agil care mă acompania în fiecare clipă, mâzgălind întruna, un document de o infinită importanță. Încerc să ignor totul, mă concentrez numai asupra ei, însă el s-a apropiat de mine cu un caiet deschis, te-am desenat, îmi spune el și îmi arată chipul meu schițat în cărbune, iar eu sunt surprinsă, chiar nu sunt eu aceea, eu nu sunt atât de frumoasă, dar el protestează, ești infinit mai frumoasă, mi se spune mereu că urâțesc fețele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
sa, și mă întrebă pe un ton gutural, vrei să mergem sau să stăm aici? Te-ai săturat să mă pictezi, îl întreb eu, iar el spune, din contră, asta îmi face cea mai mare plăcere, când am învățat să desenez, am studiat același model timp de trei ani, iar de la an la an devenea din ce în ce mai interesant, își ia pensula și mă privește, apoi privește tablourile din jur, dar șevaletul rămâne gol, ca și când prezența mea l-ar deranja, eu privesc acoperișurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
de Lachiș, în drum spre Ierusalim, și, din câte se pare, fusese cucerit de către babilonieni, prin urmare, nu se mai puteau aprinde acolo torțe, așa că zidurile fortificate trebuiau să păzească torțele din Lachiș, el gesticulează deja plin de entuziasm, îmi desenează harta pe spuma fină care plutește între noi, iată Lachișul, iată Azeca și iată micuța fortăreață din care au fost trimise scrierile și iată și Ierusalimul, care va fi distrus la rândul său, șade în cada în care apa se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
spălat, sărind la fiecare stoarcere, iar deasupra ei, o oglindă ovală. Este destul de mare pentru tine oglinda aceasta, întreabă el, iar eu spun, da, și el întreabă, cum rămâne cu fereastra, sigur îți plac ferestrele mari, iar eu încuviințez, el desenează pe perete o fereastră lungă, care ajunge aproape lângă pat, apoi privește camera satisfăcut, îți mai lipsește ceva, întreabă el, și eu spun, nimic, după care adaug, totul, pentru că îmi amintisem că ceea ce vedeam nu era real. Cum arată dormitorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
săturat să iubesc, spun eu, acum vreau doar să fiu iubită și să nu dau nimic în schimb. Dar de dimineață, când o găsesc dormind lângă mine, îi mângâi obrajii sărați, urmele transparente ale lacrimilor din timpul nopții sunt încă desenate pe ei, asemenea pașilor mucilaginoși ai unor melci, ea deschide ochii, străjuiți de gene lungi, sunt fiica lui, spune ea, trebuie să mă iubească, dar eu o întrerup, trebuie să te ridici, Noghi, este deja târziu, nu te mai gândi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
că nu mergi singur, dar nu îmi răspunde, trage după el scara din balcon până în dormitor, apoi se cațără pe ea până ajunge pe piscurile înzăpezite ale dulapului. Mă uit cu ostilitate la labele picioarelor lui frumoase, deget după deget, desenând o diagonală perfectă, trăgând cu ochiul prin pielea măslinie, chiar sub nasul meu, pentru o clipă am impresia că nu ne va părăsi cu adevărat, mă ajută doar să dau jos hainele de iarnă, doar vara se va sfârși în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
pune să fie scoase toate oasele din morminte și dă foc întregului Beit Al, însă de oasele omului lui Dumnezeu venit din Iehuda nu se atinge, iar în felul acesta sunt salvate și oasele profetului mincinos. În fața ochilor mei se desenează regatul nimicit al lui Israel, presărat cu resturi de locuri de rugăciune și altare, martori ai dezastrului, oamenii săi au plecat în exil, întorcându-și capetele inflexibile spre pământul lor, spre casele în care vor locui de acum străini, asemenea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
covârșitor în viața mea. Am avut la terminarea liceului o discuție despre ceea ce ar trebui să devin. Ei, și părerile noastre erau foarte diferite. Eu visam să mă fac sculptor, visam la artele plastice. În afară de ceea ce făcusem la școală, mai desenam cu Uray, care nu era un desenator grozav, dar știa să-ți spună cum să desenezi bine. Desenam așadar, sub îndrumarea lui, insecte și peisaje. Dar, dincolo de desen, ceea ce mă pasiona cu adevărat era sculptura. Trăiam într-o zonă argiloasă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
devin. Ei, și părerile noastre erau foarte diferite. Eu visam să mă fac sculptor, visam la artele plastice. În afară de ceea ce făcusem la școală, mai desenam cu Uray, care nu era un desenator grozav, dar știa să-ți spună cum să desenezi bine. Desenam așadar, sub îndrumarea lui, insecte și peisaje. Dar, dincolo de desen, ceea ce mă pasiona cu adevărat era sculptura. Trăiam într-o zonă argiloasă și, cum misiunea mea principală de primăvara până toamna era să îngrijesc vacile, toată ziua păzeam
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
și părerile noastre erau foarte diferite. Eu visam să mă fac sculptor, visam la artele plastice. În afară de ceea ce făcusem la școală, mai desenam cu Uray, care nu era un desenator grozav, dar știa să-ți spună cum să desenezi bine. Desenam așadar, sub îndrumarea lui, insecte și peisaje. Dar, dincolo de desen, ceea ce mă pasiona cu adevărat era sculptura. Trăiam într-o zonă argiloasă și, cum misiunea mea principală de primăvara până toamna era să îngrijesc vacile, toată ziua păzeam animalele și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
din zonă. Într-o bună zi a dispărut la fel de neașteptat cum apăruse. Am auzit că ar fi fost omorât. Nu-i știu nici măcar numele. Numai figura lui mi-a rămas atât de bine întipărită în minte, încât aș putea-o desena. C.Ș.: Nu crezi c-ar fi interesant pentru cititor să afle cum ți-ai creat personajele, cum ai ajuns de la persoane din viața reală la caracterele din roman? A.B.: Nu știu dacă nu i-aș limita imaginația. Însă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
ți-ai creat personajele, cum ai ajuns de la persoane din viața reală la caracterele din roman? A.B.: Nu știu dacă nu i-aș limita imaginația. Însă am atât de clară imaginea personajelor mele atunci când scriu, că le-aș putea desena. Le văd și mâinile. Am avut toată viața obsesia mâinilor. Cu asta încep la un om. Cu mâinile. Am cunoscut, de exemplu, un om, un bărbat solid, bine făcut, cu o structură de luptător. Ei bine, mâinile lui mi se
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
și, de această dată, nu reuși să se stăpânească. 3 Liniștea din apartament nu era deranjată decât de sunetul ecranului video din perete. Nebăgând în seamă spoturile publicitare, Ripley urmărea fumul leneș care se ridica din țigara decotizată și care desena volute cu contururi difuze în atmosfera stagnantă. Deși ziua era pe sfârșite, reușise să nu se uite în oglindă de dimineață. Așa era mai bine, fiindcă înfățișarea ei neglijentă ar fi deprimat-o și mai mult. Apartamentul era mai prezentabil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
nu reușea, nu mai trebuia să-și facă probleme cu respingerea creaturilor. Focul de artificii care se amplifica înlăuntrul stației de epurare îi va termina pe toți. Culcat pe spate, Bishop privea lucirea aparatului de sudură mânuit de Vasquez care desena un cerc deasupra capului său. Era frumos, iar el știa să aprecieze frumusețea. Însă nu avea timp de pierdut. Se rostogoli pe burtă și porni să se târască împingând sacoșa cu materialele și consola. Împins-târât, împins-târât: înaintarea era foarte lentă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]