6,029 matches
-
bifurcată. Nu văd cum o poți face.” Deși decanul Rosengarten nu pare familiar cu controversa În jurul lui Eliade, el pare totuși preocupat de chestiune. „A-ți găsi refugiul În știință ca o eschivă de la politică este artificial, un act de evaziune.” El se referă la un pasaj din Jurnalul lui Sebastian În care acesta relatează că Eliade se retrăgea În metafizică ori de câte ori se făcea legătura dintre persoana sa academică și cea politică. „Nu cred că problema trebuie evacuată, pur și simplu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
care accedem este foarte departe de cea reală”... afirma tânărul Blecher și avem, poate, aici, prima explicație a titlului cărții de mai târziu. Întâmplările cotidianului nostru se petrec În „irealitatea imediată”... termenul ar putea numi himera acestei parțialități, nu doar evaziunile fastuoase, disperatele Încercări de a depăși limitarea și fragmentul. „Avem puține simțuri față de marele număr de Însușiri ale corpului. Suntem foarte departe de a cunoaște toate aceste Însușiri. Nu putem, de exemplu, Înregistra și crea (să reținem această precizare: nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
sensul, himera care să dea coerență și Întemeiere. Realul este trăit ca un vis care copiază perfect realitatea, mărginirile ei plicticoase și opresive, „melancolia de a fi unic și limitat, Într-o lume unică și meschin de aridă”... La Blecher, evaziunea din real nu este decât o altă poartă spre singura realitate cu care nu ostenește a se confrunta, asaltându-i tainele și râvnindu-i intimitatea. În artă, distribuția accentelor este totdeauna semnificativă. Se vorbește tot mai mult În ultima vreme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
chiar În premise, doar cu o elită calofilă. Destinul fiecăreia inversează Însă aceste date primare. Pornind, ambele, de la refuzul mediocrității existenței, Întâmplările... lui Blecher perseverează În războiul febril și dureros cu „mistificarea lumii”, pe când Craii... Își transferă dezgustul Într-o evaziune bovarică estetizantă, de o solemnă mizantropie. Privirea rătăcește În trecut, disprețuind imediatul, care nu merită decât masca, degradarea „Înnobilată”, morga viciului. Spleenul rafinamentelor obosite, maladivul gust al sordidului, al atracției tenebroase, sadismul subțire, melancolic și tăios al autodistrugerii stau sub
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
refuzând amăgirile binevoitoare (față de lagărele de exterminare, față de apocalipsa atomică, față de ura organizată, ca și față de atâtea corupte forme de seducție și vandabilitate ale scrisului), față de toate capcanele de pactizare cu răul, Sábato afirmă (prin negație) și propune (prin refuzul evaziunilor și al complicității) o exemplară fidelitate față de adevărul multistratificat și adânc al artei majore. Realism? „Nețărmurit”, „magic”, „obiectiv”?! O singură realitate absolută: spiritul. „Realismul” sabatic este al spiritului grav și solitar, angajare Într-adevăr deplină, substanțializată, În contrast cu atâtea profitabile verbalizări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
-se să aibă o alură prezidențială și reușind, În schimb, să arate ca un băiețel care se dă În călușei la bâlci. (De câte ori un grec se apropie de Biroul Oval, ceva o ia razna. Mai Întâi a fost Agnew, cu evaziunea fiscală, și apoi Dukakis cu tancul.) Înainte ca Dukakis să se cațere pe vehiculul acela blindat, Înainte să-și scoată costumul J. Press și să-și pună echipamentul militar, cu toții am simțit - și vorbesc acum În numele tuturor confraților mei americani
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
fără capăt, de vastitate interioară. Imaginea din oglindă, înstrăinată, sfârșește prin a trimite eul în sine: oglinda este un spațiu al interiorității. În proza lui Emil Botta, oglinzii i se opune fereastra. Aceasta semnifică deschidere, înnoire, act de dilatare, de evaziune, de transcendere în "patria mai înaltă" (Novalis). Fereastra nu captează gesturi, imagini, nu le amplifică, nu râde de ele, nu le ironizează, ci le dă o libertate duminicală, după zile și nopți torturante, în care imaginile se loveau unele de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1504_a_2802]
-
celelalte texte. Inima devine un „terorist fundamentalist“ simetric „șefului“ care „fumează în fața blocului și scuipă“. Nu în interioritate e de găsit deci refugiul. Și atunci, unde? Cel mai probabil, în carte: în citit, în scris. Cartea servește ca spațiu de evaziune, univers compensativ, în care triumful mai este încă posibil. Echivalența parodică între cutare manelist și căpitanul Ahab, de pildă („manelistul cu ochi de safir face pluta pe spate/ în marea cu sarea balenelor albe“), trebuie înțeleasă ca o revanșă a
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2206_a_3531]
-
tăi. Noi vrem să ne bucurăm de viață, să ni se dea, nu să dăm noi, de altfel, nici nu avem de unde din pensia mea amarata. Dacă câștigi, să dai, că ai de unde. EL le vorbește. Că eu sunt prost. Evaziune, munca la negru, cetățenie străină, firma în Nevada, în Bulgaria, eventual chiar în Rusia că Depardieu când Holande curvarul ăla socialist a vrut să îl impoziteze cu 90% ca să dea că ăștia ai tăi, ție de fapt ție, 1 leu
Sunt un moș burghezo-moșier by Jorj-Ioan Georgescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1264_a_2119]
-
să-mi dea o bancnotă falsă, recunoscu tuaregul. Dar, din câte știu eu, niciodată n-au încercat să-mi dea o bancnotă ilegală. Cum se vede că este ilegală? Banii ilegali sunt cei câștigați din afaceri murdare, cum ar fi evaziunea fiscală, corupția politică, prostituția sau traficul de droguri, îl lămuri interlocutorul său. Când cineva primește mulți bani și nu poate spune de unde provin, pentru că ar intra la pușcărie, se duce la anumite bănci care reușesc să facă în așa fel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
care se vorbește printre cititorii oarecum profesioniști ca despre o foarte bună carte de vacanță. Chiar și înainte de a ajunge la ea, de a o deschide și a începe să te cufunzi în povestea care îți asigură câteva zile de evaziune plăcută - eu am citit-o într-o seară și apoi în toată ziua următoare -, Bastarda Istanbulului are toate ingredientele de marketing care să o facă dorită. Americanii se pricep la asta. Deci: este vorba despre o autoare turcoaică, tânără, recomandată
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2177_a_3502]
-
spune presa „The Times“ „Vocea lui Dzsáta este limpede și apropiată, de parcă băiețelul s-ar uita drept în ochii cititorilor cărora li se adresează. Și, asemenea lui Huckleberry Finn, un alt copil rebel devenit celebru, Dzsáta este un maestru al evaziunii, un etern nesupus.“ „The Sunday Telegraph“ „Copilăria lui Dzsáta pare să prindă viață sub ochii noștri, în toată bogăția și complexitatea ei. Cu un talent uluitor, György Dragomán recreează o întreagă lume de gesturi și obiecte, fragmentele de povești din
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2214_a_3539]
-
toți. Nu era nevoie să facem atâta tam-tam, să ne facem și de rușine că 80% din pâine se vinde la negru. Prostii!...». Fermierul susține că toate produsele aleimentare ar trebui să aibă un TVA redus drastic pentru a descuraja evaziunea fiscală. El crede că, la 5%, nu se mai complică nimeni să lucreze la negru. Nu mai are sens. «L-am chemat înainte de 2012 pe Viorel Popescu de la TVR 2 și i-am spus: La fostul IAS Scânteia, se aduce
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
luminile de bord. Stompanato spuse: — Sărbători fericite! Unde-i Stensland? Am prospături și pentru tine, și pentru el. Bud Îl măsură din ochi. Bodyguardul lui Mickey Cohen era pe liber de o lună: Mickey intrase la pîrnă, pe motiv de evaziune fiscală, și avea de stat de la trei la șapte ani În Închisoarea federală de la McNeil Island. Johnny Stomp Își făcea din nou unghiile acasă și Își călca singur pantalonii. — În primul rînd e vorba de sergentul Stensland. Se ocupă de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
activitatea mafiotă În L.A. după recentele necazuri ale lui Mickey Cohen. Jack corectă textul și Începu să bată la mașină. Cohen se afla la Închisoarea federală din McNeil island, cu o condamnare de la trei la șapte ani, sub acuzația de evaziune fiscală. Davey Goldman, contabilul lui Mickey, era tot acolo, tot de la trei la șapte ani, cu șase capete de acuzare la nivel federal pentru farudă fiscală. Smith prezicea posibile altercații Între Morris Jahelka, lingăul lui Cohen, și Jack Whalen, zis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
mod cert, pînă la sfîrșitul lui 1957. Îl cunoașteți cu toții pe Mickey după reputație. El este omulețul sclivisit care a condus lumea interlopă din L.A. cam Între 1941 și 1951, pînă cînd Unchiul Sammy l-a vîrÎt la zdup pentru evaziune fiscală. Este un tip care atrage ca un magnet prima pagină a ziarelor, dar și un mare galanton... ce mai Încoace și-ncolo, un adevărat mensch. Acum este cazat la MacNeil, unde-i Îngheață podoabele Într-o celulă despre care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
este cazat la MacNeil, unde-i Îngheață podoabele Într-o celulă despre care se spune că ar fi căptușită cu pluș, Împreună cu buldogul lui preferat, Mickey Cohen jr., care Îi Încălzește picioarele, În timp ce contabilul lui, Davey Goldman, condamnat tot pentru evaziune fiscală, Încălzește o celulă pe același hol. Activitatea crimei organizate s-a bucurat (a suferit?) de o stranie acalmie după ce Mickey și-a Împachetat pijamalele pentru a merge În Puget Sound, iar noi, cei de la Hush-Hush, pe baza unor tainice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
minutele. Cahill reveni cînd tocmai trecuse de douăsprezece. — Afirmativ. Dean Van Gelder, născut pe 4 martie 1921, l-a vizitat În trei ocazii pe deținutul David Goldman: 27 martie, 1 aprilie și 3 aprilie 1953. Goldman era la McNeil pentru evaziune fiscală. Poate ați auzit... Intră În scenă Davey G., omul de Încredere al lui Mickey Cohen. Și Van Gelder, cu vizita lui, cu două săptămîni Înainte de Nite Owl, În aceeași perioadă cînd frații Englekling Încercau să-l ungă pe Mickey
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
în formă" decât dacă trăim astfel încît fiecare clipă să fie o moarte, o livrare de suflet. Aici e vorba de formă, nu în formele voastre suspendate. Pentru că fac abstracție de lucruri, formele logicii de astăzi trăiesc într-o deplină evaziune; ele nu știu să se mai întoarcă asupra lucrurilor decât pentru a le in-forma. Forma care in-formează, forma care nu mai este emanație a lucrului, "sufletul" lui, termină în statistic, în clasificare, nu mai are greutatea sensului. Voi pierdeți orientarea
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
și, acum, prin Logică este să dau un statut ontologic individualului, în condițiile în care filozofia ancorată într-un general (în "cer") rupt de individual termină prin a-l condamna. Totul, în cultură, a avut tendința neglijării individualului și a evaziunii din real. Și științele, și teoria generalului plutesc în cer, în timp ce filozofia readuce totul la real, la lucrurile înseși. Filozofia spune: "M-a trimis cerul să vă vestesc că nu este. Împliniți-vă! Coborâți pe pămînt!" Desigur că pământul pe
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
citise "Secolul 20", în care apăruse Scrisoarea despre "umanism" a lui Heidegger, și discuția se oprește asupra prefeței lui Noica. Îi relatez recenta discuție cu un prieten care judeca preocuparea pentru editarea lui Platon sau Heidegger ca o formă de evaziune, de "neangajare". Dacă e vorba de traduceri, îmi spunea el, urgență are Adorno, nu Heidegger, care poate genera mici mode sau triste pastișe, și nicidecum un instrument teoretic pentru înțelegerea unei situații reale. Ceea ce se impune este descrierea Situației în
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
în care proprietarii locuiesc și se ocupă direct de activitatea turistică, fără a avea personal calificat angajat. Aceste locații funcționează ca structuri de cazare și primire înafara existenței unui cadru normativ adecvat, contribuind la proliferarea muncii la negru și a evaziunii fiscale. În aceste case se conservă tradiția și specificul locului, în general, într-un cadru intim și generos, guvernat de ospitalitatea specific românească și care favorizează, mai mult decât în oricare altă structură de cazare turistică, convivialitatea și relațiile interumane
Cuvântul - dinspre şi pentru oameni... : declaraţii politice, texte de presă, discursuri, interviuri, corespondenţă by Sanda-Maria ARDELEANU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100953_a_102245]
-
poate constata după un scurt studiu, că aceste principii fundamentale încă funcționează, poate nu cu aceeași rigurozitate ca în secolul al XIX-lea și începutul secolului XX, pentru că au apărut în timp și factori disfuncționali între care găsim lăcomia, specula, evaziunea, abuzurile financiar- salariale, la care se adaugă producerea banilor fără marfă. În esență de aici au plecat marile crize, chiar de la sfârșitul secolului al XlX-lea, care trebuie să ridice un serios semnal de atenționare pentru viitorul societății capitaliste, care
30.000km prin SUA. 1935-1936 by Prof. dr. Nicolae Corn??eanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83483_a_84808]
-
sănătate și sport. Cele două etaje și forma elipsoidală asigură o acustică perfectă, comparabilă cu a vechilor arene, Karaiskakis sau cu Panathinaikos. Am filmat vacarmul organizat în Golful Pyreu cu adevăratul centru de afaceri, stadionul Olimpiakos. E viață, afaceri și... evaziune serioasă acolo, ca și în portul viu animat chiar la 2 noaptea. Sportul ca afacere e profitabil în țara aceasta în care, dacă nu știi engleză, ești pierdut. Delegația noastră a fost respectată pretutindeni și l-am filmat pe Adrian
Ceauşescu- ... -Băsescu : Mitterand - Snegur - Iliescu - Lucinski - Constantinescu - Regele Mihai I : evocări de reporter by Dumitru V. Marin () [Corola-publishinghouse/Journalistic/500_a_1238]
-
și proză. Ați publicat vreodată ceea ce ați scris atunci? Nu, niciodată. Am scris, printre altele, și un roman: Povestiri despre Cadmav, terminat în 1988. Am scris multe nuvele. Asta se întîmpla cam între ’80-’89 și reprezinta o formă de evaziune pentru un grup cu circuit foarte închis (pe care noi îl numeam Câr-Mâr). Am și acum aceste texte. Am avut, în momentul respectiv, un auditoriu, cred eu, destul de serios și foarte drag mie... Am învățat filosofie, am învățat epistemologie însă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]