6,411 matches
-
ne emoționează și ne fac să ne dăruim unei purități a trăirii. Μ Unii cred că pentru gândurile lor intime nu pot fi trași la răspundere. Dar aceștia, când se gândesc la răspundere, au În vedere pe altcineva din exterior, neglijând faptul că și propria conștiință poate fi o instanță acuzatoare; sunt astfel destui care se văd nevoiți să-și dezaprobe propriul eu, chiar dacă cei din jur se arată mulțumiți de comportamentul lor exterior. Când credem, așadar, că nimeni nu ne
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
noastre, mai există totuși cineva care veghează neobosit și care este gata să ne judece! Μ „Nu m-am culcat cu ea pentru că o iubeam prea mult...” Bărbatul care face soției o astfel de declarație, drept scuză pentru infidelitatea sa, neglijează faptul că prima parte a declarației sale este, În fond, mai puțin jignitoare decât cea de-a doua parte. Orice soție, și cu atât mai mult cea care este devotată căminului ei, se va simți lezată În mândria sa. și
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
fi deschis, cu cât lectura cea mai serioasă și completă se Înrudește foarte curând cu o survolare și se transformă ulterior În răsfoire. Pentru a fi conștienți de acest lucru, ajunge să adăugăm actului lecturii o dimensiune pe care o neglijează numeroși teoreticieni, cea a timpului. Lectura nu Înseamnă numai cunoașterea unui text sau dobândirea unor cunoștințe. Ea este de asemenea, și Încă din momentul În care s-a declanșat, angrenată Într-o irepresibilă dinamică a uitării. Chiar atunci când sunt pe cale
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
incertitudinea actului lecturii În pofida Împărțirii În două tabere , așa cum voia, În nebunia lui, să o facă universitarul lui Lodge - cei care au citit cartea și cei care nu o știu. Ignorare care, o dată, Îi privește pe așa-zișii cititori, și neglijează uitarea care Însoțește orice lectură, dar și pe așa-zișii necititori, ignorând direcția creativă pe care o suscită orice Întâlnire cu cartea. Să te obișnuiești cu ideea că Celălalt știe - Celălalt fiind În aceeași măsură și tu Însuți - este, iată
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
între poezia Anei Blandiana și a Ilenei Mălăncioiu -, două autoare unite, nu prin palierul ideologic, în care sunt incluse de către critici, ci prin încercarea comună de a crea o realitate interioară, așa cum este percepută de ele însele, fără a o neglija, însă, pe cea exterioară, existentă deja, realizând, astfel, două modele de poetică a deconstrucției. Ana Blandiana este, după cum bine se știe, și o prezență impresionantă la nivelul a ceea ce înseamnă om al cetății, ea implicându-se în acest insidios și
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
21. Jocul formei și al expresiei lingvistice, retrasarea unor noi elemente de prozodie, care să sugereze ideea, nu să o impună, toate acestea sunt caracteristici inițiate de modernitate, dar preluate și cultivate, cu grijă, prin eforturile neomoderniștilor. Nu sunt de neglijat însă grupurile literare, care lansează și promovează Generația '60. De asemenea, alături de "Luceafărul", intervine revista "Steaua", precum și Manifestul Cercului literar de la Sibiu. "Poezia neomodernistă nu poate fi înțeleasă, la adevărata ei dimensiune, dacă neglijăm rolul unor grupări ori al unor
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
prin eforturile neomoderniștilor. Nu sunt de neglijat însă grupurile literare, care lansează și promovează Generația '60. De asemenea, alături de "Luceafărul", intervine revista "Steaua", precum și Manifestul Cercului literar de la Sibiu. "Poezia neomodernistă nu poate fi înțeleasă, la adevărata ei dimensiune, dacă neglijăm rolul unor grupări ori al unor creatori ce au anunțat-o. În acest context, trebuie să subliniem importanța pe care a avut-o Cercul literar de la Sibiu și Manifestul acestuia, care îi formulează idealurile expresive și estetice, dar și însemnătatea
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
între poezia a două autoare Ana Blandiana și Ileana Mălăncioiu -, unite, nu prin palierul ideologic, în care sunt incluse de către critici, ci prin încercarea comună de a crea o realitate interioară, așa cum este percepută de ele însele, fără a o neglija, însă, pe cea exterioară, existentă deja. Cu alte cuvinte, ne punem problema dacă o lume proprie pe care o creează un artist, prin opera sa, poate oferi elementele de construire a unui canon individual. Demersul stilistic pe care ni-l
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
între poezia Anei Blandiana și a Ilenei Mălăncioiu -, două autoare unite, nu prin palierul ideologic, în care sunt incluse de către critici, ci prin încercarea comună de a crea o realitate interioară, așa cum este percepută de ele însele, fără a o neglija, însă, pe cea exterioară, existentă deja, făcând din poezia lor două modele de poetică a deconstrucției. Cercetarea comparativă, din perspectivă stilistică, a celor doua autoare, nu vine neapărat să fiseze un cadru teoretic comun, ci își propune să confirme asemănări
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
Alex Ștefănescu, Istoria literaturii române contemporane (1941-2000), București, Editura Mașina de Scris, 2005, p. 403. 71Vezi Georgeta Adam, Ana Blandiana: Imaginarul liric sau pasul dintre materie și spirit, în "Pro Saeculum", nr. 3, 2007, p. 28 29. 72Deși nu putem neglija nici atenția pe care trebuie să o acordăm nivelului formal al poeziei acesteia, comun generației sale, care o solidarizează pe aceasta cu idealul poeziei șaizeciste. 73"De exemplu, fascinația zborului, a levitației este similară acelora figurate de Nichita Stănescu sau
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
coafată, chiar parfumată! Ea 2: Eh, mă prostesc și eu... de fapt încerc și eu... Nu știu cum să-ți spun... mă cam jenez... El n: De mine? Se poate?! Zi-i. Ea 2: De la o vreme... de cînd cu... mă cam neglijează... înțelegi ce vreau să spun... El n: Sigur, sigur... lasă că stau eu de vorbă cu el... îi spun eu... nici o grijă... Dar deocamdată nu te mai îmbrăca așa... Ea 1: Nu-ți place? El n: Păi, nu-mi place
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
adînc însă, se descifra condiția tragică a individului și a cuplului modern, fără putința de a se salva decît printr-un joc tragic al imaginației. E, cred cea mai valoroasă lucrare a dramaturgului și e de mirare că teatrele o neglijează; ar fi și astăzi punct de rezistență al unui vibrant spectacol. A urmat "Regulamentul de bloc", " Mașina de vînt" și acum în actuala stagiune "Gheorghe Popescu". Între toate există tangențe ideatice care demonstrează că dramaturgul are o gîndire unitară și
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
-uri nu sînt de neobservat. Citind astăzi un articol din presa literară scris de un absolvent de litere Îți poți da aproape Întotdeauna seama dacă el a terminat franceza sau engleza. Sigur, originalitatea discursurilor german sau italian nu este de neglijat, dar există semnale care mă determină să cred că, de mai multe decenii, singurul discurs cu adevărat rezistent - În mod absurd sau nu, eroic sau natural, rămîne de văzut - la cel anglo-saxon este dat de francezi. Cred că În momentul
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
revelatoare pentru stadiul “figurii” sale (cel puțin În versiune franceză). Prima dimensiune a literaturii sale, cea scripturală, este, dintre toate, cea care contează cel mai puțin În evaluarea locului ocupat de romancier În conștiința publică. Ea nu este totuși de neglijat. Într-o literatură unde bravurile scriiturii, serpentinele sintaxei și explorarea minuțioasă a fagurelui lexical constitruie argumentele apodictice care impun un scriitor printre confrați, lipsa de respect a lui Houellebecq față de ele frapează. Primii dușmani și-i cîștigă scundul romancier În
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
o cărare ce conduce într-un peisaj invită privitorul să pătrundă el însuși. În sensul mai formal al compoziției, organizarea vizuală impune de la sine privitorului. Centrii diferiți ai operei cer să fie priviți într-o ordine ierarhică a lor. A neglija aceste condiții ale compoziției înseamnă a pierde mesajul operei. Vectorii mobili care se îndreaptă în direcție opusă, de la privitor către operă, sunt la fel de evidenți. Unii dintre ei există doar în virtutea necesităților optice. Anumite condiții trebuie să fie îndeplinite de operă
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
expresiv își găsește locul destul de frecvent în mijlocul unei opere. Figura 44 Duris, Hercule și Atena, cca 480 î.Hr. Muzeul de antichități din München Rolul excentricității Până aici, abordarea îngrădirilor rotunde m-a făcut să mă concentrez asupra centricității și să neglijez rolul celuilalt sistem compozițional - excentricitatea. Totuși, așa cum știm, ambele sisteme sunt prezente întotdeauna în acțiune. Ele trebuie să se înțeleagă unul cu celălalt și să îmbogățească substanța vizuală și simbolică a întregului. Dualitatea lor complementară de bază poate fi detectată
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
scopuri practice. William C. Seitz, curatorul expoziției „Ochiul sensibil” din 1965, organizată la Muzeul de artă modernă din New York, scria cu acea ocazie: . Într-un sens mult mai material găsim în arta reprezentațională al doilea motiv evident pentru a nu neglija structura excentrică: este necesară ca să îndreptățească șarpanta spațiului terestru. Chiar și în Madonna della Sedia a lui Rafael (figura 47), care se bizuie în totalitate pe forme curbe, poziția verticală a scaunului face ca pictura să nu scape de sub control
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
cele mai simplu de obținut, iar expresia artistică a desenului arhitectural tinde să colaboreze strâns cu această ordine avantajoasă. Dominația rețelelor favorizează sistemul excentric în desenul arhitectural și, din moment ce rețelele nu au un centru, sistemul centric este amenințat să fie neglijat. Totuși, sistemul rețelelor nu decide incontestabil. Chiar și pe terenul staticii fizice, Buckminster Fuller, designerul domurilor geodezice, a insistat ca grila rectangulară să se conformeze sensului ordinii specific umane, constrângând lumea fizică unei încorsetări carteziene. Triunghiurile din care sunt construite
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
declară ea, „explorarea nu ar fi putut să aleagă un teren mai puțin fertil”. Sterilitatea estetică a acestor diagrame i-a tentat pe unii artiști să devină suspicioși față de orice schemă compozițională - o neînțelegere care se ivește tocmai atunci când este neglijată distincția la care m-am referit. Trebuie să punem întrebarea: dacă astfel de șabloane schematice sunt indispensabile pentru ordinea și semnificația compoziției artistice, de ce ne par moarte când sunt folosite drept compoziții cu drepturi depline? Observați deci că, și atunci când
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
constituie un document ilustrativ de epocă ce vizează deopotrivă valori și direcții poetice reprezentative perioadei 1950-1975, și în aceeași măsură demonstrează o abordare critică și istoric literară îndrăzneață și originală în contextul politic exigent și abuziv al anilor, fără a neglija luarea în considerare a părerilor critice de valoare existente în epocă. Este vorba de teza de doctorat a Mariei Pavnotescu, ce n-a putut fi publicată din varii motive, dintre care le enumăr doar pe cele de natură impersonală: lucrării
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
savuram întinși pe gresia răcoroasă din hol... În condițiile acestea, să nu dai cina din oraș pe cea de acasă?... Chiar dacă nu este o costumație pretențioasă, aceasta trebuie menținută curată și vă recomand să o spălați ori de câte ori este nevoie. Nu neglijați acest aspect, intrarea în rândul gospodinelor mari nu înseamnă că renunțăm să mai fim sexy. Vă puteți da șorțurile la curățat laolaltă cu celelalte haine, dar e mai simplu ca atunci când au pete de grăsime să le introduceți în cutia
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
mult chiar, admitem că Între „modelele de personalitate” și „modelele de viață” există o corespondență directă, În sensul că viața sau existența unei persoane se va desfășura În conformitate cu modul În care individul respectiv a fost pregătit pentru viață, fără a neglija desigur și calitățile sau defectele acestuia, tipul de personalitate cu trăsăturile sale constituționale somatopsihice, dispozițiile congenitale etc. În linii generale, plecând de la factorii modelatori ai vieții menționați mai sus, vom distinge două direcții tipologice de manifestare posibilă a persoanei și
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
de intimitate, prin atingere, un spațiu de comunicare, prin gesturile sale, și un spațiu emoțional, de atracție sau de respingere, de plăcere sau de durere, de recompensă sau de pedeapsă. 3. Gura În sfera psihologiei morale, gura nu poate fi neglijată. Deși ea a pierdut mult din rolul său din psihologia animală, acesta fiind preluat, În cazul omului de mână suntem obligați să-i acordăm În continuare importanță și să-i analizăm semnificația. Gura reprezintă „organul apetențelor primare”. Ea este „primul
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
trăire a unor emoții sau sentimente de tipul „acțiunilor emoțional-erotice” cum ar fi sărutul sau râsul zâmbetul. Dacă În cazul „funcțiilor agresive” sunt folosiți dinții, În cazul funcțiilor emoțional-afective, de factură erotică, este folosit simțul tactil și gustativ. Nu putem neglija participarea gurii În conduitele perverse sau actele de violență, exprimate prim mușcătura celuilalt/adversar sau prin cunilincție etc. În ambele situații, atât cele de normalitate psihomorală cât și cele de pervertire psihomorală, gura are o funcție și o participare importantă
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
toate evenimentele trăite În trecut au semnificație pentru individ. Ele sunt selecționate. În primul rând, după criterii subiective, de ordin afectiv. Cele care au exercitat cea mai mare presiune afectivă revin mai des, făcând ca multe alte evenimente să fie neglijate sau chiar complet uitate. Memoria afectivă a trecutului va fi Însă permanent prezentă. De ce ne Întoarcem către trecut? De ce simțim nevoia actualizării unor evenimente trecute din viața noastră? Actualizarea trecutului se datorează, În primul rând, faptului că fiecare persoană este
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]