6,679 matches
-
în timp, depășind toate limitele, limitele de timp, limitele de viteză, limitele de oraș, trecând peste stopuri, înghițind hulpav benzina, arzând cauciucurile, privind fix prin parbrizul murdar cu mâna pe claxon. Eu sunt trenul în plină viteză care trece noaptea urlând pe lângă tine. Lipsa mea de țintă m-a azvârlit până la capătul timpului meu. Toată viața mi-am trăit-o dând cu capul înainte, într-un ritm disperat. Acum vreau să mai încetinesc și să privesc cu luare-aminte la peisaj, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
să ne întâlnim. Sunt pregătit pentru așa ceva. După cum am mai spus, lui Frank Telefon n-are nici un rost să-i trântești receptorul în nas. Va suna iar și iar. Trebuie să-l lași să vorbească, trebuie să-l lași să urle, să trăncănească, să suspine până când și-a epuizat numărul și s-a liniștit și vrea să-ți spună la revedere, epuizat, muiat, stors ca o cârpă. Lui Frank Telefon îi place să-ți explice plin de autoritatea expertului ce înseamnă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
fac. Am picioarele. Dar n-am aripile. Nu am banii. Următorul loc unde am fugit în neștire a fost prin groapa întunecată a lui JFK, prin craterul înconjurat de ochiul de oțel al aerogărilor cu avioane crucificate care zburau și urlau deasupra capului meu. Tocmai păcălisem un taximetrist de douăzeci și cinci de dolari; și nu era vorba de vreun idiot, ci de un muncitor onest din Israel, care strângea bani pentru facultate și ca să-și ajute bătrânii, pensionari de pe lângă Ierusalim. În drum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
ring. Am urmărit lăculețele de lumină, goana basculantelor; și am simțit cum strânsoarea și lumina orbitoare a durului New York slăbesc în intensitate. Nu, nu mă mai poți prinde de-acum. Ne-am ocupat fiecare locul în încărcător, apoi am gonit, urlând eficient, prin tubul cel negru, după care ne-am luat zborul în noapte. * Când avionul și-a luat poziția normală de zbor, mi-am aprins ultima țigară. Am tras încet din bobul de jăratic - nici o mahoarcă n-a fost mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
auzi? Străzile țipă. Ți se vorbește despre cultura străzii. Nu există așa ceva. Asta e problema. Cam așa stau lucrurile. Unde se termină cântecul, unde începe țipătul? Pe promenadele monoloagelor și pe aleile corale din Londra West urlătorii cântă și cântăreții urlă. Ele înfruntă respirația gurilor de aerisire ale saloanelor cu jocuri electronice deschise peste noapte, ale supermarket-urilor nopții, ale instalațiilor de încălzire din demisolurile noptaticului oraș. La fel ca locurile pe care le bântuie, urlătorii funcționează douăzeci și patru de ore din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
piele de rinocer și m-am răsturnat, izbindu-mă cu toată fața de piciorul ei de oțel. Furunculul pe care îl aveam în cap s-a spart sau a explodat. Camera s-a înclinat, s-a afundat și a dispărut urlând în beznă. Când m-am trezit, Martin mai era încă în cameră și continua să vorbească. Când m-am trezit, Martin plecase și în încăpere nu se mai auzea nici un sunet. Imediat după revărsarea zorilor am coborât în stradă pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
mie de ori mai sensibile decât oa me nii. N-au mai mâncat, iar noi am început să le dăm vitamine ca să li se facă foame. După vreo trei luni s-au dus, săracii. Înainte să se prăpădească Sergiu, au urlat, știi, cum urlă lupii. N-am înțeles de ce. Sergiu era bine. Nu era un om bolnav. Veniserăm de la Berlin, după o se rie de concerte la care a avut un succes demențial. Părea sănătos. Am plecat în vacanță imediat după
Ioana Celibidache : o mătuşă de poveste by Monica Pillat () [Corola-publishinghouse/Imaginative/585_a_978]
-
mai sensibile decât oa me nii. N-au mai mâncat, iar noi am început să le dăm vitamine ca să li se facă foame. După vreo trei luni s-au dus, săracii. Înainte să se prăpădească Sergiu, au urlat, știi, cum urlă lupii. N-am înțeles de ce. Sergiu era bine. Nu era un om bolnav. Veniserăm de la Berlin, după o se rie de concerte la care a avut un succes demențial. Părea sănătos. Am plecat în vacanță imediat după aceea. În iulie
Ioana Celibidache : o mătuşă de poveste by Monica Pillat () [Corola-publishinghouse/Imaginative/585_a_978]
-
am fost arestată la Paris. — Cum așa? m-am uluit. Ioana izbucni în râs, aprinzându-se la față. — Președintele României împreună cu ministrul de externe, Adrian Năstase, veniseră în vizită la președintele Mitterand. Cine s-a dus la Ambasada română să urle „Jos comunismul“? Mătușa ta! — Te-ai dus singură? Eram trei rebeli mai zgomotoși: Ion Ghica, Maria Brătianu și cu mine. Mai erau și alții, dar noi păream cei mai periculoși. În presa românească au apărut ime diat articole în care
Ioana Celibidache : o mătuşă de poveste by Monica Pillat () [Corola-publishinghouse/Imaginative/585_a_978]
-
Și un copil, cică, văzuse, de curând, într-o margine a târgului, o pereche de lupi albi. Animalele stăteau nemișcate și priveau spre așezare. La început a crezut că sunt câini, erau departe, dar după un timp au început să urle, ridicând boturile în aer. Sigur erau lupi, i-a văzut și i-a auzit! O femeie a zis că, într-un amurg, zărise o astfel de fiară pe un deal din apropiere. „Da, dinspre miazănoapte vine pericolul!” le-a spus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1901_a_3226]
-
lui Angir, care intrase pe punte în timp ce toți ochii erau ațintiți asupra lui Kaan și a căpitanului fu și mai neașteptată, lăsând pe toată lumea cu gura căscată, mai puțin pe Gardian, care, nemaiputându-se stăpâni, se repezi amenințător înspre el urlând cât îl ținea gura: - Nu se poate ca un puțoi ca tine să-mi distrugă viața! Te voi trage în jos odată cu mine! Înainte ca cineva să intervină, cu o iuțeală neșteptată pentru gabaritul său, Kaan se înfipse cu mâinile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85108_a_85895]
-
Însuși uimit de rezultat, fiindcă, Într-adevăr, acum lamentația inițială suia În spirală către perfecțiunea confuziei și a penibilului; nu se mai Înțelegea nimic, cuvintele se izbeau nefericite unele de altele până la delir, până la exasperare. — Așa da, dom’le! a urlat Încântat Ionel Manea. Așa mai vii de-acasă! Păi să ne ții matale de păcălici?!... Asta nu se face. Și a dat din cap mulțumit. — Batere de câmpi, domnu’ Ionescu, degeaba! a con cluzionat Însă Puiu Nistea indignat. — Ce te-
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
prieteni, și-au amenajat un subsol dintr-un bloc În construcție, unde Îi dau lecții de literatură Lorenei B., sau că prim-secretarul județului, Parolică, Își regulează nevasta numai la Pietroasele, la cramă, și niciodată acasă, pentru că, se spune, aia urlă de trezește tot blocul... În singularitatea acestui popor nu mai e nevoie de Securitate, nimic nu Îl poate apăra de el Însuși, fiindcă oamenii care Îl alcătuiesc știu totul despre ceilalți și nimic despre ei Înșiși. E un popor de
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
sticle... Așa că se așeză la masa aceea, cu fața la zid, cu spatele la toți ceilalți, care nu suportau să bea singuri și vociferau unii la alții, semn că, de fapt, erau mai singuri decât Vasile, dacă nu puteau vorbi omenește și trebuiau să urle. A comandat o cană de vin de șase lei, a băut-o pe jumătate, apoi a Închis ochii și, cu ochii Închiși, și-a aprins o țigară. Numai cu ochii Închiși poți distinge În mod real cuvintele, cuvintele nevoite să
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
Vasile Înveselit. — Ai noștri! Ura, mă băiatule! i-au răspuns câțiva mai abțiguiți. Și-a continuat drumul, și când a ajuns În dreptul com plexului „Big“ a remarcat o coadă sălbatică, la care oamenii se călcau În picioare ca niște animale, urlând, Înjurându-se, și buna dispoziție i-a dispărut. A lăsat capul În pământ și a grăbit pasul, Înfricoșat, de parcă priveliștea sărăciei disperate, inumane, i-ar fi trezit În minte vorbele nemiloase pe care taică-său i le aruncase ceva mai
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
mângâie cu palma pe umăr, Însă mă retrăsei scârbit. O condamnam, o alungam cu privirea din lumea asta, din viața asta, și ea simțea lucrul acesta. Văzui disperarea cuprinzând-o, o văzui izbucnind În plâns și izbind masa cu palmele, urlând și smulgându și părul din cap. Tăcurăm minute În șir. Tristețea ne copleșea, o tristețe murdară, vinovată. — Să mergem, i-am spus. Am ieșit ținându-ne de mână. Și În clipa În care am inhalat prima gură de aer proaspăt
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
Înzăpeziți, de mort, ai omului tânăr care era Vasile Moare. Vezi că leșină! a strigat Puiu Nistea Îngrozit. Lorena B. s-a apropiat de el și l-a pălmuit cu furie. — Să nu faci asta! Nu tu! — Nu aici! a urlat și avocatul Baculovschi. — De ce dați dom’le În el? Descheiați-l la cămașă! a sărit Ionela În apărarea lui. — Eu am plecat, soră-mea e singură acasă... — Lașule, i-a șuierat Ionela, du-te să dai raportul... Șarpe. Dar Cristian
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
de balustrada ruginită. O mână l-a prins atunci de guler și l-a Împiedicat să cunoască viciul subtil al căderii, la care credea că adesea visează când citea poezie. Surprins, Vasile a bătut aerul nopții cu mâinile și a urlat, de frică, de bucurie că În clipa aceea fatală de luciditate, când totul devine ireversibil, chiar și regretul sau ceva din Întunericul lumii s-a opus dispariției lui, clipei de prostie și de slăbiciune care trezise În el acea hotărâre
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
albaștri care văzuseră pentru ultima oară trenul apropiindu-se, trenul călătoriei altundeva. Și dintr-odată gălăgia din jur i s-a lăsat grea În creștetul capului, ca un tavan prăbușindu-se. Dolănescu, dat la maxim, Îi făcea pe toți să urle, trei femei Îmbrăcate În negru pregăteau masa la bucătărie vorbind vrute și nevrute, trântind vasele cu furie; bărbații lor, Împreună cu un grup de câțiva invitați, unchii de la țară, colegii de la Liceul Agricol, diriginta clasei etc., luau aperitivul, nevoiți și ei să urle
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
urle, trei femei Îmbrăcate În negru pregăteau masa la bucătărie vorbind vrute și nevrute, trântind vasele cu furie; bărbații lor, Împreună cu un grup de câțiva invitați, unchii de la țară, colegii de la Liceul Agricol, diriginta clasei etc., luau aperitivul, nevoiți și ei să urle ca să se Înțeleagă unii cu alții. Matei stătea singur În camera lui, uitat, de parcă ar fi fost Încă În viață, din când În când Îl chemau să bea ceva cu ei... A intrat În sufragerie și a umplut două pahare
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
lăsați-mă dracu’... i-a Întâmpinat Căreală plin de amărăciune. Bine că ai venit, Siboiule, altfel o beleam. — Păi, după cum vedeți, suntem doi, tovarășul maistru, suntem aici amândoi. — Care amândoi, Siboiule? Ăsta nu există. Tu nu exiști, bă! i-a urlat În față lui Vasile. Ce să fac eu cu tine? Așa mi-a zis Rogoz, că nu exiști, așa că pleacă de aici! Hai! Ușcheala! — Mai ușor, tovarășul maistru, l-a luat Cristian cu blân dețe, am Înțeles, Vasile nu există
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
e absurd, tovarășul maistru! E absurd! Și lacrimile i-au țâșnit din ochi cu violență, vocea i s-a Înecat repetând Întruna „e absurd! e absurd!“, gura i s-a strâmbat și chipul i s-a Învinețit: — E absurd! Absurd! urla fără să se mai poată opri. E absurd, nenorociților! Nu mai vreau să trăiesc! Nu mai vreau! Nu v-am făcut nimic! Mă duc peste ei! Mă duc la Ceaușescu! Trecătorii Întorceau capul, uimiți de isteria tânărului, nici unul nu se
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
2307 câne - cînește sufixul -esc bătrân - bătrânesc nebun - nebunesc copil - copilăresc, copilăros [5] 2306 A praepositio, dar care și-au pierdut în mare parte natura sa prepozițională, însemnează cătră, la, ca și, de și există încă în frazele: a casă, urlă a pustiu, miroase a brânză, vremea-i a ploaie, a ninsoare, este vrednic a mare întristare și lacrimi (Pravila lui Matei Basarab,... ) {EminescuOpXV 106} [TERMINOLOGIE CASNICĂ ȘI DE MESERII] [1] 2276A pârtie dârdâie dordora fleură zmeură 106 {EminescuOpXV 107} a
Opere 15 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295593_a_296922]
-
înapoi, încercând să strige: „Ce faci?“, însă nu-și dădu seama dacă a reușit să scoată vreun cuvânt. Se gândi că adversarul lui era greoi; el era tânăr, trebuia doar să fugă din cryptoporticus, să ajungă în atrium. Vru să urle, dar își dădu seama că îi pierise glasul. De la oricine s-ar fi așteptat la trădare, dar nu de la Chereas. Îl împinse cu forță, reuși să-l izbească de perete, în timp ce încă o lovitură de pumnal cădea în gol. Împăratul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
ajunsese în mijlocul mulțimii, strecurându-se printre coatele ofițerilor. Preceptorul încerca să-l ia de-acolo. Un tribunus mârâi: — Lasă-l, lasă-l să învețe! Strigau: — Adu-ți aminte că Tiberius a preluat puterea din mâinile Mașterei. Un cor de voci urlă niște insulte pe care Gajus le învățase din discuțiile grosolane ale soldaților, dar care îl tulburau acum, când îi erau adresate mamei împăratului. Se vorbea despre insurecție, și copilul se înfioră de emoție când un bătrân tribunus, cu platoșa grea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]