6,854 matches
-
Moise, după omucidere, ca lider politic și religios al poporului ales din era dinainte de Hristos. Ba, Îndrăznesc să afirm că cinstirea ce i se cuvine lui Corneliu Zelea Codreanu o Întrece pe a lui Moise, Întrucât Căpitanul a intrat În veșnicie prin moarte trupească de mare mucenic. Mai mult, nutresc necontenit convingerea nestrămutată că multă vreme nu va mai trece până ce pleiada noastră de sfinți sărăcuță În acest veac satanic se va Îmbogăți cu marii mucenici Ioan I. Moța, Vasile Marin
Zborul unui Înger Înapoi, la cer by Mihai Stere Derdena () [Corola-publishinghouse/Imaginative/865_a_1495]
-
regretatului nostru camarad Constantin Em. Bucescu, mare cărturar, patriot și naționalist creștin, strălucit orator, excelent recitator (având memorie fantastică) și cozeur fermecător, ale cărui rămășițe telurice se odihnesc În cimitirul Sfânta Vineri din Capitală. Însă, neuitând data trecerii sale În veșnicie, vreau să-l evoc printr-o amintire din vara anului 2000, când am fost prezenți la inaugurarea Monumentului Martirilor de la Poarta Albă. După sfeștania oficiată de un sobor de preoți creștini, cu participarea și a unui hoge, au urmat luările
Zborul unui Înger Înapoi, la cer by Mihai Stere Derdena () [Corola-publishinghouse/Imaginative/865_a_1495]
-
scoasă la anchetă, căutam să merg pe linia mozaicului ca să nu mă balansez. Dar bieții băieți?” Ca timpul să treacă mai repede Își va face program zilnic de activitate intelectuală. „Timpul se târa lent, secundele păreau zile, ziua părea o veșnicie, iar noaptea un calvar, pe scândura tare, numai În rochița de vară, simțeam cum cimentul Îmi absoarbe bruma de căldură ce se mai ținea printre oasele Înșirate pe sub piele. Căpitanul Capotă m-a Învățat să folosesc betonul ud drept cataplasmă
Zborul unui Înger Înapoi, la cer by Mihai Stere Derdena () [Corola-publishinghouse/Imaginative/865_a_1495]
-
liniile vieții din palmă, m-a scos, m-a anulat, m-a sustras, m-a ridicat, m-a ales. Și m-a reîntors la ce fusesem dintotdeauna, ce nu încetasem să fiu, ce aveam să fiu pentru o mie de veșnicii, pentru un eon de eoni: plete de aur până la brâu, sâni rotunzi de femeie pe pieptul musculos, șolduri largi adăpostind între curbele lor sexul viril - și un trandafir între degete, cu petale de lumină de aur. Creșteam în aurul rarefiat
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
timp. Această veșnică nesiguranță a intensificat romantismul meu când venea vorba despre condiția iubirii. Nu exista nici o garanție că iubirea va supraviețui până mâine. Dacă erai iubit măcar o clipă, asta mi se părea extraordinar. Clipa iubirii echivala cu o veșnicie aparte. Precum algele pe valurile oceanului, ținându-se împreună un timp, așa era și cu oamenii - întâlnindu-se, trăind împreună un timp, pentru ca apoi să se despartă, dispărând pentru totdeauna. Dispariția fiind lucrul cel mai sigur în această lume. Imaginea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
exclamă Gaskell. Uite, Penis ieșind din spuma mării... Bărbatul reveni la motor și se uită nesigur la el. Poate că era un blocaj în blocul de alimentare. Nu părea foarte probabil, dar trebuia să încerce ceva. Puteau sta înțepeniți o veșnicie pe bancul ăsta de noroi. Pe puntea din față, Sally o curăța pe Eva cu un burete. Acum jumătatea de jos, draga mea, zise ea, desfăcând nodul funiei. — O, Sally! Sally, nu! — Drăguță lăbiuță! — O, Sally, ești îngrozitoare! Gaskell se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
cel de judo, la trambulina elastică și - cazul cel mai nepotrivit - în dansul oriental. în cele din urmă încercase să-l descopere în eliberarea sexuală, în Emanciparea Femeilor și în Taina Sfântă a Orgasmului, în care se putea pierde pentru veșnicie. Lucru care, dacă stăteai să te gândești, chiar părea să se fi întâmplat. Și-i luase și pe afurisiții ăia de soți Pringsheim cu ea. Ei bine, era clar că va trebui să dea niște explicații atunci când o să se întoarcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
A descifra O, Veșnicie , ce știi citi! Mi-ai dezordonat visele efemere Făcând ca la viață să nu mai sper Le-ai învățat poetice minciuni Scăldate în cuvinte și amăgiri. Le-nalți la cer și le adormi Apoi la mine visând le cobori... Va
A doua oară unu by Huţanu Mădalina () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91792_a_92935]
-
nalți la cer și le adormi Apoi la mine visând le cobori... Va fi doar întunericul arzând, Lumina de la lună suspinând. Stele-n abis cântând nemărginirea Speranța viselor plutind în neștirea Vieților de mult uitate În eternitatea gândurilor neumblate. O, Veșnicie, ce știi citi! Singură m-ai lăsat în pragul tăcerii În fața eternității seci de idealuri Dispar într-o picătură inefabilă Printre orbite să des-ciferz Hieroglifele supunerii tale!
A doua oară unu by Huţanu Mădalina () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91792_a_92935]
-
suave Un chip angelic din lacrimi puștii, Mă apasă misterul gândului eminescian Ai Bine, Adevăr, Frumos în blândele priviri. În graiul tău au coborât luceferi blânzi Popor viteaz fără de asemănare printre stele, Statornic precum munții din ținuturi efemere Calea spre veșnicie niciodată nu ți-o pierzi. Sufletul tău soarbe din fântână dorului Eroi ce s-au înălțat în fericirea cerului, Viteji de faptele ce astăzi le slăvim Mereu în nemărginirea înaltului trăind. Ești trecerea în etern din vise neîmplinite Unicul poet
A doua oară unu by Huţanu Mădalina () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91792_a_92938]
-
în nemărginirea înaltului trăind. Ești trecerea în etern din vise neîmplinite Unicul poet ce nu te saturi cu limba românească, Graiul unic precum dorul nemărginit Dorul pictat din gânduri ecumenice. Magia versului eminescian scluptată cu vis în agonie Răsare când veșnicia se ascunde prin fericire, Cănd cerul sfânt își rupe din greutatea firească Căzând pe pieptul fără viață a unicului Eminescu.
A doua oară unu by Huţanu Mădalina () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91792_a_92938]
-
și a existat - iată pariul meu - atunci lumea există, și eu nu mai voi fi silit să închid ochii și, cu pielea zbârcită pe oase, cu carnea pe dinafară ca o blană de sânge, să înaintez așa pentru cât ține veșnicia. Din povestea asta îmi fac un acvariu, cel mai mizerabil, căci nu mă interesează un acvariu decorativ, în care eu si el, fiecare garanție pentru realitatea celuilalt, să încercăm sa supraviețuim, ca doi pești semitransparenți, cu inima vizibilă în zvâcnirea
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
cu neputință de estimat (dar pe care l-aș numi eternitate), la marginea vederii mele se ridică un alt Dumnezeu enorm, aidoma cu primul. L-am străpuns și pe-acesta și am țâșnit înainte în vid. Apoi, după o altă veșnicie, apăru altul. Șirul de Dumnezei, privind în urmă, se mărea tot mai mult. Erau sute, apoi mii, prăbușiți cu fața în jos când spre dreapta, când spre stânga, asemenea dinților unui fermoar gigantic de flacără. Și descheind fermoarul în zborul
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
frică. Are în el ceva nefast. Nu mă hotărăsc ce să fac cu textul ăsta. Nu vreau să-l arunc, dar nici nu vreau să mai dau de el. Să-l pun undeva bine, undeva unde să poată sta o veșnicie fără primejdia de-a fi aruncat cu vreun ziar sau alte hârtii, căci nevastă-mea este meșteră la așa ceva... GEMENII Bărbieritul îi luă mai mult timp decât crezuse. Se mai răsese cândva la subțiori, iar de vreo două săptămâni, adică
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
cațere pe picioare. La parter, toate animalele, acum răgând, mugind și fornăind și chițcăind și lătrând, se îndreptau asupra noastră, ca un zid de colți și coarne ascuțite. Eram izgoniți. Abia am nimerit poarta muzeului. Ni s-a părut o veșnicie până am deschis-o și ne-am strecurat în aerul răcoros al nopții de-afară. Când am trîntit-o apoi în urma noastră, am auzit ca un cutremur valul de animale, păsări, reptile, insecte izbindu-se de ușa grea, ferecată. Am coborât
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
lăbuță și, bucuroși nevoie mare, ne-am îndreptat spre foișor. Doar ieri nu trecuserăm pe-acolo, dar mă simțeam vinovată de parcă aș fi irosit aiurea o zi, ce spun, poate un an întreg, parcă nu aș fi fost de-o veșnicie. Mi-era dor de Egor și chiar de maică-sa. Când am intrat, nu ne-a venit să credem: casa era plină de flori. Toate sticlele, paharele, cănile de apă, ca să nu mai vorbesc de vaze, de la cele de cristal
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
și ore apăsase la întîmplare pe clapele albe și negre, pe câte una singură sau pe mai multe deodată, simțindu-se ca un adolescent care se trezește pe neașteptate în patul primei femei. Ar fi vrut să rămână acolo o veșnicie, să încerce toate combinațiile posibile, luând clapele întîi câte una, apoi câte două, apoi câte trei... Unele succesiuni de sunete îl bucurau, ca și când le-ar fi știut dinainte și le-ar fi așteptat de multă vreme, altele însă, cele mai multe, îi
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
totul este doar un înveliș jalnic în care și-a găsit refugiul o exaltare tăcută. Mă apropii de masă. Cât fac pasul, până când îndoi piciorul din genunchi ca să-l pun cu teamă paralizantă în pământ, îmi pare că trece o veșnicie; mișcarea pare să nu aibă sfârșit. Dar, după ce pasul a fost făcut, după ce mișcarea s-a sfârșit, această mișcare îmi apare în amintire atât de fantomatic, de parcă n-au existat nici ea și nici efortul care a însoțit-o. Știu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
dorul de a se odihni pe un relief, ochi care privesc fix în întunericul sângeriu și pulsatoriu. Și fâșâitul chibritului pe care mâna înghețată și țeapănă îl freacă frisonând și nesigur de cutie; până se aprinde chibritul, parcă trece o veșnicie, dar când, în sfârșit, cu un șuier lung, flacăra lui izbucnește, sar înapoi înspăimântat, și bățul aprins cade pe divan. Apoi, nevoia de a priza cocaină la fiecare zece minute când mâinile ostenite de atâta veghe iau, tremurând, de pe hârtia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
Le sărut în cădere și scluptez pasărea sufletului meu, Tu îmi atingi melancolic aripile moarte și le învii, Încep să zbor prin templul inimii tale incolor. Mă plimb pe trupul în clocot de poezie Împăturesc speranțele și le arunc în veșnicie, Visele le-am pictat pe obrazul inconștientei Idealurile le-am ars în palmă zilelor de cerneală. Pe unghiile tale am să vărs culoarea veacurilor albe... Vor rămâne doar inscripțiile unei nopți în versuri, Imprimate cu iubire pe trupul tău gol
A doua oară unu by Huţanu Mădalina () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91792_a_92934]
-
De-am umplut cu oase zarea, De n-avem nici un chibrit Să ne-aprindem lumânarea? Țăranii doar la moarte plâng Și foarte rar la câte-o bucurie; Durerile le-acopăr și le strâng, Le iau cu ei, când trec în veșnicie.
La capitalismul rural by VASILE FILIP () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84146_a_85471]
-
este de această dată mai curând existențial. Astfel aș înțelege ceea ce spune în fragmentul 6.43: „Lumea celui fericit este alta decât a celui nefericit“. Cel care face experiența trăită a lumii nu va vorbi în termenii unui savant despre veșnicie. Însă poate trăi el însuși, întrun anume fel, această posibilitate. „Dacă prin veșnicie nu se înțelege o durată de timp infinită, ci atemporalitate, atunci trăiește etern cel care trăiește în pre zent“ (§ 6.4311). Întro astfel de experiență nu poate
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1017]
-
fragmentul 6.43: „Lumea celui fericit este alta decât a celui nefericit“. Cel care face experiența trăită a lumii nu va vorbi în termenii unui savant despre veșnicie. Însă poate trăi el însuși, întrun anume fel, această posibilitate. „Dacă prin veșnicie nu se înțelege o durată de timp infinită, ci atemporalitate, atunci trăiește etern cel care trăiește în pre zent“ (§ 6.4311). Întro astfel de experiență nu poate fi vorba de un sfârșit, cel puțin nu în accepțiunea obișnuită a cuvântului
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1017]
-
a coborât în existență, în timp“, spune în Postscriptum). Se face cunoscut ca atare în lume, deși nu este din lume. Posibilitatea recunoașterii o oferă clipa unică a revelației, paradoxul acesteia. Ea apare astfel ca „prima reflectare în timp a veșniciei, prima ei încercare dea opri întrun fel timpul“. Cele care în mod obișnuit se exclud, temporalul și veșnicia, se ating nemijlocit în clipă. Paradoxul depășește acum ceea ce poate fi exprimat conceptual, relația a ceva temporal cu cele eterne. Conduce mult
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1017]
-
este din lume. Posibilitatea recunoașterii o oferă clipa unică a revelației, paradoxul acesteia. Ea apare astfel ca „prima reflectare în timp a veșniciei, prima ei încercare dea opri întrun fel timpul“. Cele care în mod obișnuit se exclud, temporalul și veșnicia, se ating nemijlocit în clipă. Paradoxul depășește acum ceea ce poate fi exprimat conceptual, relația a ceva temporal cu cele eterne. Conduce mult mai departe, căci înseamnă însuși adevărul etern coborât în exis tența temporală. Paradoxul absolut, liber, „nu mai este
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1017]