59,062 matches
-
Ipoteza pare incitantă, deși se clădește uneori pe conjecturi improbabile (de exemplu, poemul Corabia beată e citit ca „o fantastică transpunere imagistică a unui coit in extenso”). Interpretând poezia lui Rimbaud drept „sursă originară a realității”, P. deliteraturizează imaginea poetului francez, dezvăluindu-și, totodată, afinități cu unii critici timișoreni (Livius Ciocârlie, Mircea Mihăieș) preocupați de aceeași sferă a biograficului. SCRIERI: Marin Preda - timpul dialogului, București, 1983; Eu, personajul, București, 1988; Lumea personajului. O sistematică a personajului literar, Cluj-Napoca, 1997; Rimbaud, Cluj-Napoca
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288968_a_290297]
-
Bălcescu. Un singur om, V. Alecsandri, a susținut în secolul al XIX-lea paternitatea lui Alecu Russo. Scriind lui A.I. Odobescu,în 1863, Alecsandri vorbise de „o mare taină literară”: poemul aparținea lui Russo, fusese compus de acesta în limba franceză și numai tradus în românește de Bălcescu. Studiul lui P.V. Haneș, „Cântarea României” (1900), punând enigmatica scriere în seama lui Alecu Russo, generează o bruscă schimbare de optică. Ipoteza dublei paternități, larg argumentată de Paul Cornea, a fost formulată întâia
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286071_a_287400]
-
A. Comăneanu și N. Coculescu. Și între aceste limite cronologice periodicul a apărut neregulat, schimbându-și uneori și titlul (în anul 1861 s-a tipărit sub titlul „Popolul”, iar în 1866 sub acela de „Constituționalul”) sau scoțând ediții în limba franceză (o versiune a fost redactată de V. d’Equevilley în 1863-1864 și de J.A. Vaillant în 1864). Veșnic în opoziție, Valentineanu a combătut mai întâi antiunionismul, apoi ideile politice ale unor miniștri ai lui Al. I. Cuza (N. Kretzulescu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289164_a_290493]
-
fi occidental. Din acest punct de vedere, studiile de geopolitică sunt necesare pentru a putea concepe o interculturalitate pentru spațiul european. Diversitatea culturală europeană trebuie, din punctul nostru de vedere, să înglobeze trei viziuni din ce în ce mai largi: cultura patrimonială în sens francez, modurile de viață din concepția britanică și ideea de civilizație în sens german. O identitate culturală europeană nu poate eluda nici una din aceste trei viziuni, după cum nici o definiție a culturii în general nu le poate ignora. În același timp, credem
Comunicarea interculturală. Paradigmă pentru managementul diversităţii by Silvia Popescu [Corola-publishinghouse/Science/923_a_2431]
-
exemplu istoric relevant este cel al Uniunii Sovietice, care a întreprins, începând cu 1925, o campanie agresivă de promovare externă a "culturii sovietice", pentru a obține recunoașterea comunității internaționale. Această campanie, concurată ca dimensiune, în Europa, doar de acțiunea statului francez, a determinat reacția celorlalte state occidentale, care pentru a contrabalansa campania sovietică au început să își promoveze propriile culturi. În mod legitim statele slabe nu au încredere în statele puternice. Acest lucru nu trebuie să conducă la refuzul dialogului, ci
Comunicarea interculturală. Paradigmă pentru managementul diversităţii by Silvia Popescu [Corola-publishinghouse/Science/923_a_2431]
-
Insulin Growth Factor) [43]. Studiile ulterioare au arătat că susceptibilitatea legată de gena insulinei nu se restrânge doar la pacienții purtători ai antigenului de risc HLA-DR4 ea fiind prezentă de fapt indiferent de tipul HLA al pacientului [3]. Același grup francez care a descris în 1991 asocierea genei insulinei cu T1DM restrânge zona de pe cromozomul 11 în care se află locusul de susceptibilitate la un interval de doar 4.1 kbp care cuprinde gena insulinei și regiunea VNTR (Variable Number of
Tratat de diabet Paulescu by Cristian Guja, Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92235_a_92730]
-
putut identifica nici o asociație cu obezitatea sau T2DM [77]. Mai recent, au fost descrise două polimorfisme la nivelul regiunii reglatorii 5’ a genei ce s-au dovedit asociate cu obezitatea dar nu și cu T2DM pe o populație de origine franceză din regiunea Quebec, Canada [31]. 3. Genetica Complicațiilor Cronice ale DZ Complicațiile cronice ale diabetului zaharat reprezintă în prezent principala cauză de morbiditate și mortalitate la pacienții diabetici. Ideea că în spatele apariției complicațiilor cronice există și o bază genetică de
Tratat de diabet Paulescu by Cristian Guja, Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92235_a_92730]
-
rînd aspirația grupurilor comunitare asemănătoare de a se uni sub autoritatea unor guvernanți ce corespund idealurilor lor. Acest deziderat, relativ nou, datează din a doua jumătate a secolului al XVIII-lea și se datorează revoluțiilor, mai întîi americană și apoi franceză, triumfului legitimității democratice asupra celor sacre, ereditare, aristocratice, etnice sau obținute pur și simplu prin luptă. În al doilea rînd însă devine semnificativă nelămurirea cu privire la ceea ce este indezirabil. Sentimentul național ar trebui considerat drept suport indispensabil al guvernării reprezentative și
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
acțiuni voluntare, sau nu, de fragmentare antagonistă a unităților naționale deja constituite. Astfel, tocmai pe baza acestei instrumentări particulariste pline de înfruntări intercomunitare, multiculturalismul încetează de a se mai înrudi cu concepția civică și individualistă a sensului național după model francez sau englez, luînd forma etnoculturală și comunitară ce se obser-vă acum în toată violența ei în Europa Centrală sau Orientală, în Irlanda de Nord și în Țara bascilor. Rupturile "tribale" ale țărilor scăpate din comunism nu pot calma temerile pe care locuitorii
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
context istoric și politic oferă posibilitatea unei disocieri între două concepții asupra națiunii și naționalismului, generînd astfel o dezbatere îndelungă și controversată. Dacă luăm în considerare terminologia propusă de Alain Finkielkraut vorbim, pe de-o parte de "națiunea-contract" în stil francez, englez sau american, bazată pe adeziunea față de unele principii și valori poli-tice comune și, pe de altă parte, de "națiunea specifică", sau națiunea culturală (Kulturnation), noțiune considerată în mod abuziv drept o invenție germană.65 Susținută de argumentele pertinente pe
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
se graveze pe Alcazar inscripția "Glorie domnului nostru sultanul Don Pedro"92 în arabă nu înseamnă altceva decît voința de a șterge insulta dominării musulmane, în același mod în care liderii decolonizării moderne s-au ridicat împotriva colonizatorilor englezi sau francezi, exprimîndu-se în limba acestora. Nu atît regresul într-o societate pluriligvistică și pluri-religioasă cît, mai ales, neacceptarea unei suveranități străine, ce le rănea sentimentul național, a fost ceea ce a întreținut la cei mai mulți dintre spanioli voința de rezistență și speranța vie
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
cu populația în mijlocul căreia se introduseseră.107 Era vorba de negustori de origine germană în Anvers, de studenți englezi la Sorbona, de musulmani europeni, bizantini, armeni sau jidovi în Imperiul otoman, dar în nici un caz nu se vorbea de națiunea franceză în Franța sau, cu atît mai puțin, de națiunea italiană în Italia. Specificarea de sine a completat această noțiune simplă de alteritate abia mai tîrziu, cînd grupurile sociale aparținînd sau nu aceleiași coroane, văzîndu-se supuse unei autorități străine, au devenit
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
situează existența primelor elemente ale naționalismului modern în epoca revoluției engleze de la mijlocul secolului al XVII-lea. Acestea pot fi considerate ca atare de altfel, în Europa continentală sau în America de Nord abia la sfîrșitul secolului următor, o dată cu revoluțiile americane și franceze, cu prima împărțire a Poloniei sau cu în-frîngerea prusacilor de către armatele napoleoniene (înfrîngerea de la Iéna în 1806, apelul lui Fichte către națiunea germană în 1807). Pe deasupra, stimulînd acest joc de repunere în discu-ție a problemei identităților naționale respectivii autori se
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
burghezie, în fața autorității regale.124 Aceasta nu împiedică faptul ca logica contestării să de-vină politică, să se extindă, cuprinzînd pături sociale diverse și să afecteze în diferite grade cea mai mare parte a marilor orașe. Conștiința de a fi francez și de a avea dreptul activ de cvasi-cetățean a cărui identitate provine din relația sa cu semenii se naște în acest moment. Ea se manifestă din nou în momentul revocării edictului de la Nantes în 1685 de către masele populare; revocarea a
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
Genève ca și în unele regiuni din Țările basce, Alpii de Sus sau Lozera 142 protestantă. În schimb, cea mai mare parte a sudului este prea puțin influențată de acest progres de instruire, pînă la mijlocul secolului al XIX-lea. Exemplul francez, care ar putea fi completat cu multe altele, confirmă ideea că, răspîndirea învățămîntului public destul de timpuriu în anumite medii țărănești s-a datorat în principal luptei dintre cele două confesiuni rivale preocupate să-și îndoctrineze cît mai mult credincioșii, și
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
susține un proiect de educare a poporului. Dezvoltarea unei clase a "dascălilor universali" destinați să pună în funcțiune aceste tehnici apărea mai curînd ca un fapt neliniștitor. "Luminile" rămîn rezervate unei elite. Ea își nu-anțează sentimentul chiar în ajunul Revoluției franceze. Aceste nuanțe nu alterează totuși obiectivul de fond. Diderot prefigurează în mod cert principiul egalității șanselor susținînd ideea promovării celui mai bun. Însă fiziocrații făceau caz de preocupări mai comune și probabil mai răspîndite. Dacă aceștia reneagă prejudecata mercantilă conform
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
este pedagogia din care se revendică, începînd cu 1813 British and Foreign School Society ce zdruncină monopolul școlii anglicane Na-tional Society for Promoting the Education of the Poor. Metodele acestei noi rețele de școli publice pentru săraci suscită admirația vizitatorilor francezi. Aceștia sînt frapați de faptul că dascălul acționează doar ca ordonator al muncii monitorilor selecționați dintre cei mai avansați dintr-o sută de elevi, cît nu-mără fiecare clasă.146 În epocă, acest procedeu pare să reprezinte culmea progresului și a
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
cuvîntului. Este vorba doar de simpla sa existență, de faptul ca acesta să fie deja recunoscut ca atare și disponibil, atunci cînd cea mai mare parte a populației continuă să-l ignore sau să-l practice prost. La începutul Revoluției franceze, în 1791, faimosul Rapport al abatelui Grégoire arătase că franceza nu constituia limba dominantă decît în 16 din 89 de departamente, că 6 milioane de persoane un sfert din populație nu o înțelegeau și că numai 3 milioane o vor-beau
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
progresivă, se cuvine să spunem din nou că apariția sa se datorează destul de puțin statului de pînă la generalizarea serviciului militar și a școlilor primare publice. Faptul este demonstrat de exemplul periferiilor francofone ce au scăpat de sub autoritatea puterii centrale franceze. Astfel, Savoia se situează în avangarda francofoniei cu toate că a fost supusă pînă în 1860 unei dinastii piemonteze și că aceasta era italofonă. În momentul alipirii de Franța, 97,8 % dintre școlarii între 7 și 13 ani din departamentul central al
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
referință comună. Și tot datorită acestui fapt, burghezia germană, cea universitară în special, se convinge de faptul că în absența statului centralizator nu are altă identitate decît cea a limbii imprimate; faptul constituie și o reacție la cosmopolitismul de expresie franceză caracteristic multora dintre curțile princiare. Începînd cu 1750 universitățile germane se străduiesc să desăvîrșească acest mic vector de unitate cenzurînd vocabulele străine, nu atît pentru a se demarca de cochetăria cosmopolită a nobilimii ci, mai cu-rînd, pentru a-l transforma
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
a confunda aspectul subsidiar cu esențialul, sau suportul cu obiectul în sine, pentru un motiv lesne de închipuit. Să admitem că ideea modernă de națiune ca și derivatul său, naționalismul, se trag dintr-o dinamică politică contemporană, începînd de la Revoluția franceză încoace, ar însemna să o asociem cu formarea "noului regim", adică a modalităților de guvernare ce au înlăturat Vechiul Regim. Pudoarea ideologică ne împiedică să o facem, căci ceea ce ar trece drept "revoluție de înaltă clasă" cum s-a întîmplat
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
regim". El este perfct explicit în ambiția sa de a constitui națiu-nea modernă în sensul său politic. Are o istorie veche ce se prefigurează mai întîi în Anglia și în Franța de dinainte de 1789. Turnura definitivă se imprimă o dată cu Revoluția franceză înainte de a concepe în discursurile integratoare împărțite între școală și cazarmă, vlăstarul îndoielnic, dar indispensabil care este naționalismul. Anglia și Franța în secolul al XVIII-lea Comunitate mentală de origine colectivă reflectînd sentimentul dominant al țării, ideea de națiune se
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
whigs care infiripau o clasă de parveniți îmbogățiți din negustorii și finanțe și admiși fără nici o plăcere de către elite. În schimb, în rest și mai cu seamă în Franța, lucrurile stăteau cu totul altfel. Patriotismul "de stat" pe care monarhia franceză, asemenea altora, se străduia să-l insufle supușilor săi164 pe măsură ce intensificau confruntările sale cu Marea Britanie, Austria și Prusia, nu găsea teren favorabil. În afara episodului fericit al războiului pentru independență al americanilor, faptele evoluau mai curînd în detrimentul monarhiei. Patriotismul ca atare
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
totuși faptul că inventarea de către francezi a principiului de legitimitate al națiunii suverane, principiu valabil și astăzi, s-a produs încă înainte de căderea capetelor încoronate. Calea s-a deschis cu ușurință: nu este altă soluție decît de a urma modelul francez sau de a-l respinge; astfel, o alternativă pentru destinul politic în mod necesar național, practic nu exista. Exista desigur alternativa americană ce marcase drumul legitimității republicane. Aceasta însă nu viza o natură politică, cel mult se referea la un
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
prin trîndăvia sa". Națiunea este de asemenea suveranul care poate deposeda pe rege, este deținătoarea unei le-gitimități ce se referă nu numai la locuitorii adevărați ai țării, ci și la cei ce se recunosc în ea. Refractarii, fie ei chiar francezi, nu aparțin Națiunii. Deputații stării a treia aleși din februarie pînă în mai 1789 în statele generale confirmă de îndată acest principiu ce pune bazele unei colectivități politice care repudiază Vechiul Regim, în timp ce registrele cu doleanțe abordează prea puțin problemele
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]