59,587 matches
-
frontieră, organizațiilor comerciale, bancare, diverselor instituții ș.a. Invenția amprentelor digitale a condus la apariția altui mod de identificare și autentificare, prin culegerea probelor de pe obiectele aflate la locul înfăptuirii unui delict. Până la 11 septembrie 2001, metodele de identificare biometrică erau respinse cu duritate de potențialii beneficiari direcți supuși unor metode de identificare ce le-ar fi afectat sănătatea sau intimitatea. Cum invențiile și inovațiile din domeniu nu au ținut cont de părerile lor, au apărut o mulțime de tehnologii biometrice în
[Corola-publishinghouse/Science/2140_a_3465]
-
de un anumit emițător. Legătura este astfel realizată încât semnătura digitală poate fi verificată de receptor sau de o terță persoană și nu se poate spune că a fost uitată. Dacă doar o cifră binară nu corespunde, semnătura va fi respinsă în procesul de validare. Semnătura digitală stabilește autenticitatea sursei mesajului. Dacă o persoană nu-și dă în vileag cheia personală privată nimeni nu poate să-i „imite” semnătura. O semnătură digitală nu înseamnă și recunoașterea dreptului de proprietate asupra textului
[Corola-publishinghouse/Science/2140_a_3465]
-
să-și asume rolul de vorbitor. Sunt complet/perfect de acord. Locutorul 2 preia cuvântul prin încurajare. Prostii, nu sunt de acord... Locutorul 2 preia cuvântul prin ripostă. Nu cred./ Până acum nu am făcut niciodată așa.34 Locutorul 2 respinge mesajul locutorului 1. Nu știu/chiar nu știu... Locutorul dorește să cedeze cuvântul. De asemenea/și/mai mult/în plus... Locutorul dorește să păstreze cuvântul. Pe de o parte, pe de altă parte/În primul rând, ..., în al doilea rând
Comunicare: discurs, teatru. Delimitări teoretice şi deschideri aplicative by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Science/921_a_2429]
-
sătean din Perieni - Tutova, alte diferite articole lămuritoare pentru alegeri, semnate de Gh. Manoilescu, I.C. Antonovici, N. Simionescu, C. Dornescu. * După ce în 1897 Nicolae Iorga este ales membru corespondent al Academiei Române - la 26 de ani, în anul 1901 Academia îi respinge de la premiere și publicare „Istoria literaturii române în secolul XVIII‐ lea, despre care A.D. Xenopol scrisese: „Constituie una dintre lucrările cele mai însemnate ce s‐au scris în timpul din urmă asupra trecutului vieții românești. Ar fi cea mai mare pierdere
Mari personalităţi ale culturii române într-o istorie a presei bârlădene 1870 – 2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Science/1655_a_3098]
-
ghete albe, buze roșii...” Scrise cu doar doi ani înainte de moarte, versurile atestă că Vlahuță, în ciuda altor păreri, era viu și v ehement împotriva aroganței dar și a militarismului prusac care n e cotropise țara. Cinstit și demn, Vlahuță a respins retractarea a ceea c e a scris în atacul din „Minciuna stă cu regele la masă”: „Ce‐mi pasă de ura celor puternici și de micile lor răzbunări! Eu prețuiesc viața prin binele pe care‐l pot face, prin adevărul
Mari personalităţi ale culturii române într-o istorie a presei bârlădene 1870 – 2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Science/1655_a_3098]
-
socială individuală și o identitate personală specifică. Aceste trei tipuri de identitate se sprijină pe integrarea (totală sau relativă) a valorilor morale specifice. Pentru atribuirea unei identități comune necesare ca să trăiască împreună și să existe în fața celor care i-au respins, deținuții trebuie să-și acorde, adică să împărtășească (sau să pretindă că o fac) valori morale specifice. Din poziția lor de excluși, ei prezintă valori morale aparent opuse celor ale cetățenilor obișnuiți, ceea ce le-ar permite să-și regăsească o
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
a fi practică, a nu face nimic la întâmplare, preocupată de detalii, a avea sânge rece în fața pericolului, boemă, cu imaginație creatoare, nu acordă atenție oamenilor și realităților materiale; - naivă, directă, sentimentală, stângace; - măcinată de presentimente, anxietate de tip infantil, respinsă de grup, incapabilă de integrare, prost adaptabilă; - tendință spre lipsă de control, spre a fi în conflict cu sine, este supusă impulsurilor, surmenată, frustrată, excitată, agitată, iritabilă, nerăbdătoare, exces de energie stimulată dar nedescărcată. Studiu de caz 3 M.C. - născută
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
noastre vieți, apare ca firească reacția de respingere și de apărare în raport cu stările și trăirile enumerate mai sus și apare ca tentant să inversăm rolurile, să nu mai fim noi cei respinși, dimpotrivă să fim puși în situația de a respinge. Aceasta nu este decât una dintre intențiile și totodată tendințele fundamentale ale omului, aceea de a exclude și de a nu fi exclus, de a nu fi cel definit, ci cel ce definește, destinatarul tuturor întâmplărilor pe care le inițiază
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
oamenii apreciază, respectă, doresc să obțină, recomandă, propun ca ideal poate fi considerat o valoare. Idei, emoții, gesturi, atitudini, instituții, lucruri materiale... pot poseda această calitate, în virtutea căreia sunt apreciate, dorite, recomandate. Dar ceea ce este atrăgător pentru unii poate fi respins de alții. La fel, valorilor le corespund "contravalori", care sunt depreciate, dezaprobate, respinse. Naționalismul și internaționalismul, proprietatea privată și proprietatea publică, libertatea și egalitatea pot fi, în opinia unuia sau altuia, valori sau contravalori. Ce sunt valorile? Pentru a înțelege
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
când cele două părți vorbesc de stigmatizare (contra-valoare). Din perspectiva partizanilor, fetele sunt stigmatizate când poartă vălul, iar cei care sunt împotrivă se gândesc la stigmatizare și la excludere când fetele care nu vor să se supună acestei interdicții sunt respinse către mediile lor de origine, închise, rigide. Cele două valori, Republica și laicitatea sunt evocate mai ales de cei care sunt în favoarea acestei legi. În raționamentul acestora, Republica nu este doar o formă a statului, ci un ansamblu de valori
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
fost creată de Republică pentru a exclude din viața publică influența preponderentă a Bisericii catolice, în special prin instituțiile sale. Acest conflict s-a aplanat, dar, în opinia partizanilor, pericolul vine astăzi din direcția islamului. Cei care se opun legii resping o "laicitate prea temătoare". Pentru ei, laicitatea nu trebuie să creeze un spațiu golit de religios, ci mai degrabă un loc al pluralismelor, unde se pot întâlni și influența reciproc opiniile, prin dialog liber. Noțiunea opusă Republicii de către partizanii legii
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
de religios, ci mai degrabă un loc al pluralismelor, unde se pot întâlni și influența reciproc opiniile, prin dialog liber. Noțiunea opusă Republicii de către partizanii legii interdicției este comunitarismul (o contravaloare care ia un sens peiorativ în discuții). Republica laică respinge particularismele. Tradiția iacobină franceză preconizează o putere centrală, care administrează un teritoriu uniform, de la Dunkerque la Marsilia. Dincolo de comunitarism se profilează grupuri intermediare de tot felul, în special etnice, care își afișează identitatea, își revendică drepturile, nesocotind dispozițiile bine puse
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
trișeze sau existența unei contradicții între ce spune o persoană și ce face aceasta. Reproșul adus siste-mului socio-economic: acesta este bazat pe căutarea profitului și a competiției, în timp ce marile forțe spirituale predică dra-gostea pentru aproapele și dreptatea. "Morala burgheză" este respinsă din același motiv. Ea este esențial o morală a aparențelor: totul e în regulă atâta timp cât fațada este intactă. O societate de indivizi liberi și pluralistă, în care coexistă o mulțime de opinii și de valori diferite, chiar opuse, nu poate
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
dintre aceste criterii sunt și ele tot valori (ca natura sau spiritul critic), pe care le situăm la începutul analizei. S-ar putea să ni se pretindă să le și justificăm. Vom încerca să o facem. În al doilea rând, respingem trei argumente care sunt adesea invocate pentru a justifica o judecată de valoare. Legile înțelegerii Marii filosofi au explorat ceea ce putem numi gândirea, înțelegerea, rațiunea, spiritul, pentru a identifica natura și funcționarea. Aristotel, Descartes și Kant, între alții, au exprimat
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
balanță consecințele sociale ale măsurilor luate și fără să se fi reflectat la victimele acestor măsuri. Decenii de rătăciri ar fi putut fi evitate dacă ar fi existat puțin spirit critic și o anumită doză de bun-simț." Argumente care trebuie respinse Vrem să prezentăm trei argumentări frecvent folosite și care, contrar celor nouă criterii precedente, duc la judecăți de valoare nefondate și la acțiuni dăunătoare. 1. Prima pornește de la ideea că într-o societate pluralistă, unde coexistă mai multe concepții politice
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
conturul neregulat al cercului mare) la fel ca și „zona conștiinței critice” a acestuia (cercul punctat neregulat din interior). Din acest motiv bolnavul psihic nu mai este capabil să discearnă situația sa reală. Bolnavul psihic nu se consideră „bolnav” și respinge, dintr-o atitudine cu caracter defensiv, orice ajutor medical (săgeata punctată), considerând-o chiar, în unele situații clinice, ca fiind ostilă persoanei sale. Rolul medicului psihiatru este în acest caz de a stabili diagnosticul clinic (săgeata continuă) și de a
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
felul acesta bolnavul va fi identificat cu patologicul. În acest moment se încheie procesul de „observație-cunoaștere” în psihopatologie, așa cum se poate vedea din schema de mai jos. fig. p. ms. 95 Relatare Se recunosc Se identifică Nu se recunosc Se resping Cunoaștere P B N Identificare Interogare Comparare Ascultare M Privire Spațiul clinic unii specialiști insistă în situația mai sus prezentată pe importanța „fenomenului de oglindă” aplicat la cunoașterea psihologică a persoanei (H. Wallon, J. Lacan, J.M. Leger și R. Garoux
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
un stigmat care va persista încă multă vreme, chiar după vindecarea bolnavului. Trecutul acestuia, psihobiografia lui, chiar „antecedenții”, în cazul în care există și sunt cunoscuți, vor greva serios asupra persoanei sale, asupra statutului său social. Chiar dacă nu va fi „respins” de societate, suspiciunea față de acesta nu va dispare ușor sau chiar deloc. Rezultă, din cele de mai sus, faptul că semnificația pe care statul o atribuie bolii psihice are un pronunțat caracter social-politic. Statul vede în boala psihică un act
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
acțiune mijloacele de anulare sau de „mascare” ale acesteia. Refuzul social al nebuniei se manifestă, din punct de vedere psiho-moral, prin actele de sublimare ale formelor sau manifestărilor sociale ale nebuniei. În plan formal, direct și deschis, societatea nu poate respinge, refuza, nici nebunia și nici pe bolnavii psihici. Ea are datoria de a-i accepta și proteja. Vom vorbi mai departe despre aceste aspecte. Faptul de a-i accepta pe bolnavii psihici, presupune însă o schimbare de opinie față de nebunie
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
solicitată. Frații au o relație bună, uneori apărând mici conflicte spontane cauzate de dorința ambilor de a petrece cât mai mult timp la calculator. 1.8 Influențe extrafamiliale: Elevul B.D. obișnuiește să se joace singur, evitând compania prietenilor. Adesea este respins de copiii de aceeași vârstă din cauza faptului că nu respectă și dorințele celorlalți, încercând să se impună în fața lor. II. Prezentarea cazului B.D. este veșnic agitat, atât în timpul orelor de curs, cât și în timpul recreațiilor. Se ridică în picioare atunci când
Managementul problemelor de disciplină la şcolarii mici by Rodica Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Science/1651_a_3071]
-
comedia D-ale carnavalului este fluierată, iar scurta perioadă de directorat la Teatrul Național (stagiunea 1888-1889) se sfârșește rău pentru Caragiale, toată presa fiind împotriva lui. Năpasta este primită cu mari rezerve de către critică și public. În 1891, scriitorul este respins de la premiul Academiei prin intervenția mărginită a lui D.A. Sturdza, care îl acuză de imoralitate în operă. Toate acestea contribuie la dezgustul crescând al scriitorului față de lumea în care trăiește, cu atât mai mult cu cât el, împreună cu familia, continuă
Lumea politică pe scena lui I. L. Caragiale by Corina Baraboi () [Corola-publishinghouse/Science/1677_a_3045]
-
în Ardeal, la Sibiu sau la Brașov, dar nu reușește. Cu toate acestea, Caragiale continuă să scrie cu o viziune critică din ce în ce mai limpede. Delavrancea este cel care, în cele din urmă, scoate în evidență rolul educativ al operelor lui Caragiale, respingând acuzațiile ce li se aduc și stăruind asupra caracterului lor binefăcător: „Rolul lui a fost de a contribui în parte la însănătoșirea vieții noastre publice. Și, în fond, în dramaturgia lui, nu e răutate, ci iubire. Caragiale nu urăște pe
Lumea politică pe scena lui I. L. Caragiale by Corina Baraboi () [Corola-publishinghouse/Science/1677_a_3045]
-
Caragiale a schimbat „brusc drumul scenei românești înnămolită, atunci, de puzderia traducerilor fără valoare, a prelucrărilor neîndemânatice, de pacostea localizărilor, de melodrame, în cel mai bun caz naive, și de false bulevardiere“. Dacă ținem cont de faptul că scriitorul este respins de la premiile instituite de Academia Română de către D.A. Sturdza și fluierat la reprezentarea unora din piesele sale, el ne apare ca cel mai hulit dintre scriitorii literaturii noastre clasice. N. Barbu își continuă studiul afirmând: „Criticii mai rafinați în descendența lui
Lumea politică pe scena lui I. L. Caragiale by Corina Baraboi () [Corola-publishinghouse/Science/1677_a_3045]
-
produsul imaginației sau al limitelor imaginației. Există două tipuri de evenimente gîndite ca sigure: un imposibil și, pe același plan, un non-imposibil. Un imposibil este o certitudine pe care o putem califica de negativă: evenimentul nu se va produce, este respins, de neimaginat. Un non-imposibil este o certitudine pozitivă: evenimentul se va produce, nu are cum să fie altfel. Ideea de posibil poate, la rîndul ei, să fie însoțită de o negație. Dacă nu o facem să apară ca variantă distinctă
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
pe Julien n-ar putea fi, pur și simplu, inexplicabil? Dorința de a explica ceea ce fac, spun, gîndesc și visează oamenii n-ar fi o negare a libertății? Libertatea nu înseamnă, de exemplu, a refuza posibilul care susține viața, a respinge iubirea, a prefera moartea? NESTĂPÎNITUL ROD AL IMAGINAȚIEI În fine, eliberîndu-se de "tot harnașamentul de scrupule fără rost, de lașitatea paralizantă", el cu funcție de conducere în întreprinderea italiană Scabelli din Paris, cap de familie deja matur a hotărît ca, fără
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]