59,587 matches
-
chiar obiectiv, preferăm să-l numim un poet realist. Poezia sa face apologia unei relații directe și transparente cu realitatea: "Eu iubesc copacii pentru că sunt copaci și fără gîndul meu."18 Această viziune realistă asupra lumii creează o poezie care respinge imaginile, metaforele, emoțiile: Fluturele nu e mai mult decît un fluture/ Iar floarea e floare, nu mai mult19." Tautologiile atît de prezente într-o astfel de poezie, par să refuze poezia însăși: "Despre piatră spun "e o piatră"/ despre plantă
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
e o plantă"/ Despre mine spun "sunt eu"/ Și nimic în plus. Ce mai e de spus20?". Caeiro este un înțelept, nu un filosof. Invitația adresată omului de a intra în comuniune cu natura e o viziune a lumii care respinge filosofia: "Nici o filosofie nu e trebuincioasă/ pentru filosofie nu există copaci, nu sunt decît idei.21" Denunțînd nevoia bolnavă de a interpreta lumea ("De ce-mi pun oare întrebări, dacă nu fiindcă sunt bolnav"22), această poezie este antispiritualistă. E
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
să fiu altceva decît un visător.29" A ales, spune el, să viseze viața reală: "Am topit în culoarea unică a bucuriei frumusețea visului și realitatea vieții.30" Văzută ca o boală a spiritului, un cancer al imaginației, acțiunea este respinsă în mod radical. În această proză poetică, "neliniștea" (traducere a cuvîn-tului portughez desassossego) înseamnă incapacitatea de a intra în comuniune cu lumea, cu realitatea. E o viziune asupra lumii care se apropie cel mai mult de ceea ce impregnează scrierile semnate
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
scandalos, ceea ce-i provoacă oroare. Ipoteza generală este că specificitatea unei lumi se exprimă mai ales prin ceea ce această lume exclude, încearcă să împiedice și să prevină. Aplicînd teoria posibilelor-imposibilelor încercăm să studiem lumile prin prisma posibilelor pe care le resping; a posibilelor pe care le consideră amenințătoare; a posibilelor pe care încearcă să le facă imposibile. Nu căutăm cea mai bună dintre lumile posibile și nici nu credem în vreo vîrstă de aur a omenirii, în trecut sau în viitor
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
al XI-lea și al XIV-lea, în principal în regiunea cuprinsă între Toulouse, Alpi și Carcassonne) și papalitatea aliată regelui Franței este total: religios, politic, economic, militar, cultural 85. Catarii cred în natura pur divină a lui Iisus Hristos, resping simbolul crucii (considerată instrument de tortură), neagă păcatul originar și liberul arbitru al omului (pentru ei, omul nu alege să facă răul), admit femeile în rîndul clericilor, resping sistemul feudal, reabilitează împrumutul pe dobîndă (camăta), denunță implicarea mondenă a Bisericii
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
cultural 85. Catarii cred în natura pur divină a lui Iisus Hristos, resping simbolul crucii (considerată instrument de tortură), neagă păcatul originar și liberul arbitru al omului (pentru ei, omul nu alege să facă răul), admit femeile în rîndul clericilor, resping sistemul feudal, reabilitează împrumutul pe dobîndă (camăta), denunță implicarea mondenă a Bisericii, condamnă războiul (deci cruciadele). Considerîndu-se adevărații continuatori ai apostolilor, sprijinindu-se pe o lectură numită dualistă a Scripturilor, Oamenii Buni cred în existența a două lumi opuse: cea
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
88, scopul ultim este o relație ambivalentă cu viața în lume, căci lumea prin care peregrinează creștinul în această viață este în același timp un obstacol și o condiție pentru mîntuire. Cea mai convenabilă este perspectiva ierarhică, căci nimeni nu respinge sau neagă în mod direct viața în lume, ci doar o consideră relativă, în raport cu destinul omului, respectiv contopirea cu Dumnezeu și fericirea din lumea de dincolo." La început, noțiunea de fericire pămîn-teană nu-și găsește locul este un imposibil în
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
la sistemul modern al concentratelor. În ciuda unei idei intens vehiculate, nu toate țările au procedat în același fel. Există o excepție notabilă. În Belgia a vut loc ceva șocant, scandalos, dar salvator: cîțiva oameni (responsabilii națiunii) au refuzat schimbarea, au respins inovația tehnologică, au spus nu progresului. Singura țară modernă care nu s-a supus imperativului modernizării a fost Belgia. Tocmai pentru că ea a refuzat tehnica concentratelor, n-a cedat în fața presiunii comerciale a unei "tehnici și mai performante", a hotărît
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
domeniul picturii, a luat, în secolul al XVII-lea, sensul de a se opune de o manieră evidentă: "Contrastul este splendoarea supremă a unui tablou", scrie, în epocă, Furetière114. A susține incomensurabilitatea lumilor, ca în teoria de față, înseamnă a respinge ideea liniștitoare de progres (idee care presupune comparații, deci un sistem de referință comun). Pentru a repinge actuala teorie a lumii este suficient să o consideri relativistă, deci nocivă din punct de vedere moral. A postula incomensurabilitatea lumilor înseamnă însă
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
alte povești, să-și creeze alte posibile și imposibile, total imprevizibile? Omul este un animal surprinzător. Propunem, în loc de "arie de posibilități", ideea de posibile. Noțiunii de "marjă de libertate" i-o preferăm pe cea de libertate. A folosi sau a respinge cuvintele "arie" sau "marjă" nu e doar o alegere conceptuală. E o decizie morală și politică. III. NEBUNIE POETICĂ "Orice om simte cu toată ființa că, în fiecare clipă, poate să facă sau să nu facă un anumit lucru; dar
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
două milioane de voturi și 34 de locuri în Parlament față de scrutinul din iulie. Chiar dacă partidul său deține majoritatea în Parlament, pentru Hitler e o grea lovitură. Pe 1 ianuarie 1933 Frankfurter Zeitung titrează: "Asaltul naziștilor asupra Statului democratic a fost respins". În aceeași zi, editorialul din Vorwarts, organul partidului social-democrat are drept titlu: "Mărirea și decăderea lui Hitler". Știind că, peste mai puțin de o lună, Hitler avea să fie numit, în deplină legalitate, cancelar al Germaniei, semnele de optimism ale
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
să văd lumea din perspectiva mea europeană, încît vedeam mai curînd intersecții decît bifurcații 136." Abia după treizeci de ani, reușind să localizeze, dacă putem spune așa, punctul său de orbire, etnologul ajunge să vadă specificul spațiului shongaï. Fernand Braudel respinge categoric lucrările lui Pierre Clastres la care ne-am referit îndelung. O societate fără ierarhie socială, fără guvernanți și guvernați, fără dominare, fără șefi, fără stat, este, pentru el, cu totul imposibilă. El pune accentul pe două non-imposibile: limbajul nu
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
afirmă posibilul dar acțiunea, actualizarea, realitatea primează. În viziunea noastră asupra conceptului de posibil ținem cont de cele două distincții făcute de Aristotel dar teroria pe care o propunem dă prioritate posibilului în raport cu realitatea. Filosof al eliberării, refuzînd orice transcendență, respingînd credința în voința divină, Epicur (342-271 î.Hr.) este un alt mare gînditor al posibilului. El neagă finalitatea și necesitatea, acordă o importanță majoră întîmplării, crede că viitorul este cu totul imprevizibil și afirmă pluralitatea infinită și caracterul contingent al lumilor
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
ocupă, între stoici, Crisip (280-cca 200 î.Hr.), care postulează existența posibilului: "Tu, [Crisip] spui: "Evenimente care nu vor avea loc sunt posibile; de exemplu, e posibil ca această piatră prețioasă să fie spartă, chiar dacă nu trebuie să fie niciodată."143." Respingînd "necesitarismul" filosofiei stoicilor, Crisip refuză "argumentul leneș" pe care aceasta îl conține, respectiv ideea că omul nu e în nici un fel responsabil de ceea ce i se întîmplă, din moment ce tot ce se întîmplă trebuie să se întîmple. Recunoscîndu-i o anumită libertate
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
bună dintre lumile posibile. Vorbind de "posibilitate reală", Hegel (1770-1831) se înscrie, oare, printre gînditorii posibilului? Posibilul este real în sensul în care el este realitatea în germene. Filosoful german trimite la noțiunea aristotelică a lui "a fi potențial". El respinge cealaltă dimensiune a posibilului propusă de Aristotel, "a fi contingent." Hegel reduce noțiunea de posibil și ne putem întreba dacă nu o neagă de-a dreptul: Ceea ce, în consecință, este în mod real posibil nu poate să mai fie altfel
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
însemnînd pentru el necesitate istorică, Marx ar fi în aceeași măsură un filosof al libertății și un gînditor al necesității. Împrumutînd de la Hegel conceptul de "posibilitate reală", el refuză, ca și acesta, noțiunea de "a fi contingent" a lui Aristotel. Respinge întîmplarea, adoptă, ca și Spinoza, aceeași definiție a libertății (cunoașterea necesității): Marx este, oare, un gînditor al posibilului? Critica cea mai susținută și cea mai recentă, de altfel, a ideii de posibil a fost formulată, fără îndoială, de Bergson (1859-1941
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
invers, că posibilul implică realitatea corespunzătoare și încă ceva pe deasupra, de vreme ce posibilul este efectul combinat al realității odată întîmplate și al unui mecanism care o proiectează în trecut 149." Un examen atent al textelor arată totuși că filosoful francez nu respinge ideea de posibil. Ceea ce refuză în mod categoric este noțiunea lui Aristotel de "a fi potențial": posibilul conceput ca un real potențial, real care nu e încă real, real pe cale de a se realiza. Pe de altă parte, cum ar
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
cuvînt tot ceea ce presupun aceste expresii, înseamnă a gîndi în termenii "marjă de libertate". A gîndi de pe o poziție realistă. Între posibile și "cîmp de posibilități" există aceeași opoziție epistemologică și filosofică ca între libertate și "marjă de libertate". A respinge expresiile "cîmp de posibilități", "arie de posibilități", "marjă de libertate" înseamnă, oare, a crede că totul este posibil? Și da și nu. Vom reveni asupra acestui aspect către sfîrșitul cărții. Poziția constructivistă este cel mai greu de acceptat mai ales
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
cîmp de posibilități", "arie de posibilități", "marjă de libertate" înseamnă, oare, a crede că totul este posibil? Și da și nu. Vom reveni asupra acestui aspect către sfîrșitul cărții. Poziția constructivistă este cel mai greu de acceptat mai ales pentru că respinge ideea de exterioritate și refuză noțiunile de ambient, context, mediu. A refuza evidența unei lumi exterioare însemna a fi nebun? Neurofiziologia ne învață că nu trăim într-un mediu exterior care conține sunete, culori, căldură, frig. Nuanțele de galben, de
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
pe pămînt. O TEORIE "COMPLEMENTARĂ" A LUMII Ce este lumea? Există două răspunsuri, două moduri opuse de a fi în lume. Ele se și exclud oare? Apărător înverșunat al realismului, considerînd constructivismul de natură obscurantistă, John Searle 168 încearcă să respingă teoriile "antirealiștilor", pe care le crede ridicole și periculoase. Obiectivul filosofului american este acela de a dovedi că există o realitate socială independentă de reprezentările umane: "Scopul nostru este de a face ca realitatea socială să fie asimilată ontologiei noastre
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
-i cerem să-și afișeze și să-și asume decizia? Alegînd realismul, istorici, sociologi, economiști, psihologi aleg să lucreze împotriva libertății și responsabilității. NICI UN TEREN NU E SIGUR Cum să concepem omul și lumea dacă adoptînd o poziție riguros constructivistă respingem noțiunile de mediu, context, ambient, dacă refuzăm ideea de exterioritate și, în consecință, distincțiile obișnuite între exterior / interior, înafară / înăuntru, obiect / subiect, obiectiv / subiectiv? Făcînd apel la imaginea buclei 10, de exemplu. Imagine care presupune că nu există nici interior
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
credem că putem face sau spune; ceea ce poate, după părerea noastră, să se întîmple; ce putem concepe; ce am prevăzut, ce prevedem, ce sperăm, ce visăm. Imposibilele noastre sunt ceea ce nu ne vedem făcînd sau zicînd; ceea ce nu acceptăm, ceea ce respingem, refuzăm să credem și să vedem; ceea ce pentru noi este de neconceput, de negîndit, de nespus. Un posibil, un imposibil este un eveniment, în sensul larg al termenului. Un același eveniment poate fi în același timp un posibil și un
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
fără reticență noțiunea că oamenii se opun schimbării. De acum știți că nu este așa. Cu toate acestea, am fost cu toții martorii problemelor apărute la schimbarea sistemelor, proceselor și procedurilor organizaționale. Există vreo modalitate de a prezice când va fi respinsă schimbarea și există vreo modalitate de a face schimbarea mai ușoară? Pentru cei care înțeleg analiza comportamentală există. Pentru cei care nu, viitorul le va rezerva mai multe lucruri de acest gen - adică o perioadă de haos și un cost
[Corola-publishinghouse/Science/2338_a_3663]
-
-i conferă determinarea originară. Prima dintre ele este dată de faptul că omul, deși ființă biologică, nu acceptă lumea așa cum i se dă, ci o transformă pentru a-și satisface necesitățile ce decurg din această situație. Pe de altă parte, respingînd lumea care i se dă ca senzație fugitivă, omul își creează o lume a sa pentru necesitățile sale ca ființă spirituală, pe care să o poată gîndi, studia și transmite sub formă de cunoaștere despre lume. De aici cele două
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
filozofarea la cercetarea limbii, cum se întîmplă în unele sisteme neopozitiviste contemporane lui, și nici filozofia culturii la filozofia limbii, ca în multe doctrine neohegeliene și concepe într-o manieră opusă aceleia profesate de Martin Heidegger investigarea filozofică a limbii, respingînd ideea că aceasta ar trebui să privească înapoi spre situațiile și structurările originare. Limbajul, arată Cassirer, alături de alte forme de expre-sie creatoare de cultură (precum mitul, religia, arta, știința), creează o mare bogăție de imagini și de reprezentări care vizează
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]