59,062 matches
-
o republică populară și socialistă, a constituit la Început o curiozitate. Veneau mulți să mă vadă ca să audă, credeau ei, niște povești entuziaste despre gloriosul regim comunist și zorile luminoase de după ceea ce noi românii numeam Cortina de Fier și ceea ce francezii comuniști, care erau foarte numeroși și nu aparțineau numai clasei muncitoare, considerau a fi preludiul raiului pe pămînt. Am fost foarte prost văzut, pentru că relatările mele despre Închisori, despre sărăcie, colectivizarea forțată, despre cozile la alimente i-au decepționat Într-atît
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
ziceau progresiste, o critică a comunismului era prost văzută, ba chiar o dovadă de primitivism. Se cunoaște reacția lui Jean-Paul Sartre, dascălul stîngismului, care, În momentul dezvăluirii crimelor staliniste de către Însuși Hrușciov, a fost de părere ca ziarele de stînga franceze să relateze cît mai puțin despre aceste crime ca să, și aici citez, nu-i decepționăm pe muncitorii uzinelor Renault. Or, eu tocmai la uzinele Renault nimerisem. O serie de cadre, ingineri, medici, mai ales cei care veniseră din Algeria din cauza
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
spre a-și mobila rapoartele pe care le furnizau Bucureștiului. Un al patrulea motiv care nu m-a Împins spre o deosebită implicare În zbuciumul emigrației a fost că m-am căsătorit, trăind de atunci, mai ales, În mijlocul unei familii franceze și al unui anturaj francez. Continuam să văd români, rude, cîțiva intelectuali din emigrație, participam la reuniunile redacției periodicului Revue des Etudes Roumaines, citeam publicațiile diasporei. Dar sterilele controverse politice nu mă interesau. Legătura afectivă cu țara pierdută era păstrată
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
pe care le furnizau Bucureștiului. Un al patrulea motiv care nu m-a Împins spre o deosebită implicare În zbuciumul emigrației a fost că m-am căsătorit, trăind de atunci, mai ales, În mijlocul unei familii franceze și al unui anturaj francez. Continuam să văd români, rude, cîțiva intelectuali din emigrație, participam la reuniunile redacției periodicului Revue des Etudes Roumaines, citeam publicațiile diasporei. Dar sterilele controverse politice nu mă interesau. Legătura afectivă cu țara pierdută era păstrată de mine vie mai ales
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
Începutul misiunii, cercetări de bibliotecă pentru a pregăti discursurile generalului de Gaulle. Discursurile propriu-zise i le pregăteau serviciile Președinției pe baza unei documentări istorice pe care am furnizat-o eu, documentarea asupra politicii prezente fiind, natural, dată de serviciile Ambasadei franceze de la București. Discursurile erau Întotdeauna, la cererea părții române, pregătite dinainte, nu se improviza, și nu se improviza, În primul rînd, deoarece Nicolae Ceaușescu era incapabil să improvizeze, el fiind nu numai un foarte prost orator, din punctul de vedere
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
un om limitat ca inteligență. Era un om limitat ca formație intelectuală. Și, natural, un sclav al limbajului de lemn. Nu o dată, improvizațiile oratorice, avîntate, ale generalului de Gaulle au provocat surpriza publicului român. Prezența dumneavoastră ca traducător În delegația franceză nu era o pilulă prea amară pentru autoritățile române? Numele interpretului nu apare niciodată, nicăieri, pe nici un document publicat. Era comunicat doar oficialităților celeilalte părți, spre a i se rezerva un loc la ceremonii, În cursul deplasărilor etc. Discursurile erau
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
prea amară pentru autoritățile române? Numele interpretului nu apare niciodată, nicăieri, pe nici un document publicat. Era comunicat doar oficialităților celeilalte părți, spre a i se rezerva un loc la ceremonii, În cursul deplasărilor etc. Discursurile erau pregătite dinainte. Atît versiunea franceză, cît și cea românească erau schimbate Între părți, așa Încît toată această „prietenie călduroasă” era foarte Îngrădită de corsetul obligațiilor protocolului. De exemplu, la un moment dat, de Gaulle, căruia Îi plăceau comparațiile istorice curajoase și riscante, aici la București
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
implicat În treburile emigrației, n-am fost supus unor tentative prea dese de a fi tras de limbă. Lucrurile s-au schimbat mai tîrziu, cînd am ajuns la Europa Liberă. După vizita lui de Gaulle, am fost angajat la Ministerul francez de Externe În calitate de funcționar, nu de diplomat. În răstimp mi-am luat o diplomă la Institutul de Studii Politice și am lucrat, vreme de 15 ani, ca atașat la Serviciul de schimburi culturale și științifice la Ministerul de Externe. O
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
lucrat, vreme de 15 ani, ca atașat la Serviciul de schimburi culturale și științifice la Ministerul de Externe. O experiență foarte interesantă, am avut posibilitatea să cunosc somități culturale din lumea Întreagă care veneau la Paris ca invitați ai statului francez. Am mai fost chemat ca interpret și În alte dăți, cu ocazia vizitei făcute de Ceaușescu la Paris președintelui Pompidou și cu ocazia celor două călătorii făcute de președintele Giscard d’Estaing În România și de cei doi Ceaușescu În
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
evoluția României? Am venit de trei-patru ori. Prima dată, În 1968, reacția Ambasadei române a fost de surpriză..., evident dezagreabil surprinsă... De prezența dumneavoastră... CÎnd s-a dat numele meu... la Ambasada română, pe lista delegației, eram de acum cetățean francez... Mi s-a spus imediat de către francezi: „nici nu știți cît de prost văzut sînteți acolo, ne-au spus: pe ăsta de unde l-ați găsit?”. Era o reacție cu totul neobișnuită, dar românii nu puteau să refuze, argumentul originii nesănătoase
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
furnizat de autoritățile poloneze, cînta laude comunismului, adică Întorcea frazele În așa fel Încît să reiasă că președintele american era un admirator al comunismului. Deci am venit ca interpret... n-am fost hărțuit deloc, nu pot spune. Locuiam cu delegația franceză, de regulă singur Într-o clădire unde era Încartiruită toată delegația. Doar o dată, la Craiova, am stat În aceeași cameră cu unul dintre bodyguarzii președintelui de Gaulle. L-am văzut cu foarte multă nonșalanță scoțîndu-și pistolul și punîndu-l pe masa
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
foarte multă nonșalanță scoțîndu-și pistolul și punîndu-l pe masa de noapte. Eram protejat..., mi se dădea pe durata călătoriei un pașaport diplomatic. Natural, eu evitam să iau inițiative... anticomuniste. Eram interpretul... și atît. De obicei nu eram repartizat cu personalitățile franceze În același automobil. O dată, la prima vizită, am fost În mașină cu ministrul francez de Externe, Maurice Couve de Murville, care, profitînd și el de un sfert de ceas de puțină liniște, conversa mai relaxat și m-a felicitat pentru
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
se dădea pe durata călătoriei un pașaport diplomatic. Natural, eu evitam să iau inițiative... anticomuniste. Eram interpretul... și atît. De obicei nu eram repartizat cu personalitățile franceze În același automobil. O dată, la prima vizită, am fost În mașină cu ministrul francez de Externe, Maurice Couve de Murville, care, profitînd și el de un sfert de ceas de puțină liniște, conversa mai relaxat și m-a felicitat pentru calitățile mele de interpret și, datorită acestei remarce l-am Întrebat dacă pot rămîne
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
pus prea mult temei pe da-ul ăsta, dar foarte repede s-a ținut de cuvînt. Pentru că știam bine englezește, nu românește. De asta am fost angajat. La acea epocă limba engleză Încă nu pătrunsese prea temeinic În rîndurile administrației franceze. Pentru mine faptul de a Însoți o delegație oficială franceză Într-o țară din care plecasem pentru că nu mai voiam să trăiesc acolo nu a reprezentat un caz de conștiință... Cerusem să mi se dea, În cele trei-patru zile de
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
repede s-a ținut de cuvînt. Pentru că știam bine englezește, nu românește. De asta am fost angajat. La acea epocă limba engleză Încă nu pătrunsese prea temeinic În rîndurile administrației franceze. Pentru mine faptul de a Însoți o delegație oficială franceză Într-o țară din care plecasem pentru că nu mai voiam să trăiesc acolo nu a reprezentat un caz de conștiință... Cerusem să mi se dea, În cele trei-patru zile de program oficial, o oră liberă de care am profitat să
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
ceea ce se numea rămășițele burghezo-moșierimii. Așa că n-aveam mustrări de conștiință că am venit. Dacă nu veneam eu, venea altul. Și nu se schimba nimic. Singura, modesta mea contribuție patriotică la acele vizite oficiale a fost transmiterea În birourile Președinției franceze a unor cereri de eliberare de pașapoarte, cereri Încredințate mie de familii românești din Franța care aveau rude dincolo și nu reușeau să le scoată. La fiecare vizită oficială, Președinția Franței Înmîna lungi asemenea liste, cererile au fost de regulă
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
decembrie și În luna ianuarie din anul următor primește răspunsul de la miliție pentru cererea făcută: cererea era refuzată. Asta era birocrația securistă. Mama a venit În Franța de mai multe ori de atunci. Cum ați ajuns de la Ministerul de Externe francez la Europa Liberă? În urma victoriei socialiștilor la alegerile din Franța, În 1980, situația mea la Ministerul de Externe, care nu era deloc o situație nici vizibilă și nici foarte importantă, reprezenta totuși un ghimpe În ochii noilor zelatori socialiști. Am
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
acolo aveam un serviciu de presă extraordinar. Primea zilnic kilograme de hîrtie, două sau chiar trei kilograme de ziare, depeșe și rapoarte, din care selectam articolele importante apărute În principalele ziare din lume, și nu numai În presa engleză, germană, franceză..., dar și În ziare italiene, turcești sau suedeze. Pe această bază construiam, colegii mei și cu mine, o documentație foarte interesantă, culturală, economică sau politică. Pentru rapoartele săptămînale aveam mai mult timp. Fiind scrise În limba engleză și de redactori
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
În limba engleză și de redactori care nu vorbeau la radio, n-am fost cunoscuți În România, noi, cei de la cercetare. Buletinele noastre erau difuzate tuturor agențiilor de știri din lume, ambasadelor occidentale și universităților, atît americane, cît și engleze, franceze și așa mai departe. Dar rămîneau la stadiul de documente scrise. Pe cînd cei care vorbeau la radio se adresau cetățenilor români și erau mult mai expuși față de acțiunile Securității. Așa se și explică faptul că unii dintre ei, cum
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
sau mai puțin formale ale intelectualilor din exil și prin organizarea unor conferințe. Astfel, În prima jumătate a anului 1954, Misiunea română catolică din Paris a organizat o serie de conferințe la care au participat atît români, cît și invitați francezi, dintre aceștia putînd fi amintiți Sever Pop, Paul Scorțescu, François de la Noe, Mircea Eliade, Georges Barbul, Grigore Gafencu, Nicolae Herescu, Aurel Berghezan, Octavian BÎrlea. În afară de organizațiile menționate, la Paris românii au creat o serie de asociații cu caracter socioprofesional sau
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
dorea continuarea publicației cu același nume de la București. Unul dintre scopurile declarate ale revistei era să convingă cercurile de stînga din Franța de oportunitatea unei acțiuni occidentale În România, căci „exilații socialiști sînt În același timp și socialiști convinși. Un francez social-democrat nu poate rămîne insensibil la apelurile lor”. În fine, ziaristul Ion Dragu a publicat Cahiers Roumains, care combină articole de analiză politică cu altele de interes comun pentru exilații români. De pildă, În Cahiers Roumains a apărut un articol
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
aibă existență legală este nevoie de autorizație administrativă și mai ales de repartiția de hîrtie fără de care nici un ziar nu poate funcționa. Autorizația administrativă se poate obține, aceea de repartiție de hîrtie este Însă foarte problematică, dat fiind că presa franceză trăiește Încă sub regimul restricției... Cum Însă nu putem aștepta, ar trebui deocamdată să dăm ziarului o existență clandestină”. Inițiatorii au dorit o foaie bilingvă, dar, pentru a răspunde posibilelor așteptări din partea publicului, Curierul a apărut În două variante, una
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
America de Sud. Vom Începe deci prin a trimite corespondenților noștri, ce urmează să-l răspîndească la principalele gazete, la legațiile din țara respectivă și la ministere, precum și la personalitățile și prietenii României [...]. M-am gîndit Însă că un buletin În limba franceză nu atinge publicul de limba engleză care din punct de vedere politic este cel mai important”. În noiembrie 1948, Curierul român a devenit Uniunea Română. Organ al Uniunii Democrate a Românilor Liberi, sub direcția lui N.I. Herescu și avînd ca
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
Soluția la dezbaterea dintre publicațiile care se doreau a fi de masă și cele specializate este simplu de rezolvat, dat fiind numărul limitat al românilor care aveau acces la acestea. Pentru scopul pe care Îl susțineau exilații, publicațiile În limba franceză ar fi fost esențiale, ca și intrarea pe piața publicațiilor franceze, fapt greu de realizat În condițiile date. Coordonarea dintre publicațiile apărute În diferite țări consta, de cele mai multe ori, În consemnarea bibliografică reciprocă, În recenzii sau comentarii și În apariția
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
masă și cele specializate este simplu de rezolvat, dat fiind numărul limitat al românilor care aveau acces la acestea. Pentru scopul pe care Îl susțineau exilații, publicațiile În limba franceză ar fi fost esențiale, ca și intrarea pe piața publicațiilor franceze, fapt greu de realizat În condițiile date. Coordonarea dintre publicațiile apărute În diferite țări consta, de cele mai multe ori, În consemnarea bibliografică reciprocă, În recenzii sau comentarii și În apariția unor articole semnate de autori care trăiau În Spania, de pildă
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]