6,555 matches
-
lucrul și s-a dus acasă ca să se pregătească de Înmormântare. Fiul lui lucra tot la Comtim dar urma să fie mutat Într-un post mai Înalt cu o placă de erou pe piept, imediat după slujba bisericii evanghelice specifice Înmormântărilor. După aceea, șvabul și-a adunat sculele, nevasta și cei doi copii de liceu și s-au urcat Într-un tren fiecare cu câte o valiză În mână și după ce trenul s-a pus În mișcare nu i-a mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
sub pașii petrecăreților care se Întorceau la casele lor, tehui, doborâți de oboseală. Urmau câteva ore de somn, apoi totul de la capăt. Și tot așa până la Sfântul Ioan Botezătorul. Pe lângă bucurii, sărbătorile aduceau, odată cu excese de tot felul, și câteva Înmormântări. Nopțile de priveghi treceau Însă de la o vreme mai ușor, Întrucât pe casetele video, ce nu lipseau din nici o casă, se putea vedea revelionul ce tocmai se Încheiase, cu mortul care Încă mai era În viață. Se Închina mereu În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
putea aplica la fel de bine și mie. Îmi doresc să-i fi putut dărui un sfârșit pierdut în anonimat: câteva cuvinte concise în raportul unui detectiv de la Omucideri, o copie la indigo în dosarul medicului legist, alte câteva formulare completate pentru înmormântarea ei în cimitirul săracilor. Singura bubă cu dorința asta a mea este că ea nu și-ar fi dorit așa ceva. Deși cele întâmplate au fost de-o atrocitate înspăimântătoare, ea ar fi dorit ca ele să fie aduse la cunoștința
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
tu cum ai venit din Alpha? întrebă Felix S 23. După ce am ieșit din galaxie - răspunse suspinând Benga -, m-a mai ajutat un alt echipaj, dar ei ziceau că nu merg la Philadelphia, ci la Proxima Centauri, unde aveau o înmormântare. — Mda, făcu gânditor Felix S 23. Acum să știi, băiețaș, că nici noi nu te putem duce până la Philadelphia, că și noi avem treabă. După ce ne-o terminăm, te putem lăsa la Drăgănești-Vlașca și de acolo iei trenul. — Cum doriți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
Ferentari, da’ după tată mă trag dă la ștrand, din Tei. — Și-n spațiu cum ai ajuns? zise Stejeran 1. — Păi cu construcțiile, că noi eram cu lalelele. Am luat răsadurile și ne-am mutat. Ce, în spațiu nu e înmormântări, nu e botezuri? E! Și dacă nu e petreceri și omu’ vrea să stea cu nevasta sau cu artista în aparatu’ lui, poftim, îți dă Jan jaluzele, le tragi și poți juca giamparaua, cine te vede? — Și de ce ți se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
eu am adăugat încă un strat de sare pe așternut. Dar când am visat-o pe Werenro, ea zâmbea larg cu toți pistruii ei și stătea într-un copac imens, cu o pasăre mare pe umăr. A doua zi după înmormântarea lui Werenro, m-am dus la Rebeca dimineața, ca de obicei, dar ea era deja îmbrăcată, parfumată și vopsită. Stătea pe perne, tăcută și retrasă. Nici nu știu dacă m-a văzut când am intrat. Am tușit. Nu și-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
mi-o recunoșteam. Ai avut o înțelegere și ai mințit, iar fiii tăi au ucis oameni cinstiți, lovindu-i când erau slăbiți din cauza sacrificiului pe care tu l-ai cerut. Ai jefuit trupurile morților și le-ai golit locurile de înmormântare, așa că umbrele lor te vor bântui pentru totdeauna. Tu și fiii tăi ați făcut o generație de văduve și de orfani care nu vă vor ierta niciodată. Iacob, am zis, cu o voce care avea ecou ca un tunet, Iacob
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
îl părăsiseră. Nu merita nimic mai blând decât agonia de a ști că fiul său Iosif ar fi fost devorat de animale sălbatice. Dacă Ruben m-ar fi găsit la porțile Salemului, aș fi fost acolo ca să-i fac Rahelei înmormântarea pe care ar fi meritat-o. Rahela a murit pe drum, pe drumul pe care Iacob fugise ca să scape de mâinia din în vale, de răzbunarea oamenilor pentru distrugerea lui Hamor și pacea Salemului. Rahela a murit în agonie, dând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
i-l pregătească pentru cealaltă viață cu ritualuri complicate în mormântul tatălui ei în Memfis, acolo unde se ridica și o statuie în memoria ei. Ritualurile aveau să țină trei zile. Nakht-re m-a întrebat dacă voiam să asist la înmormântare împreună cu el. I-am mulțumit, dar am spus nu. Cred că s-a simțit ușurat, pentru că știam amândoi că nu mi-aș fi găsit locul printre cei care făceau acele ritualuri. În zilele care au urmat morții lui Re-nefer, am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
mai bine decât Iosif. Dimineața, Iuda a început pregătirile pentru ca trupul lui Iacob să fie înmormântat alături de părinții lui în Canaan. Iosif a urmărit cum i-au pus trupul în lectica aurită, pe care el o adusese pentru călătoria de înmormântare. Înainte ca Iuda să plece cu trupul tatălui său, el și Iosif s-au îmbrățișat pentru ultima oară. Mi-am întors privirea de la acea scenă, dar, înainte de a ajunge la cortul meu, am simțit o mână pe umăr și m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
Andrei care știa asta de când sărise cu parașuta. Bătrânul n-a reușit să facă decât un singur adept, unul bolnav de Parkinson, căruia îi bâțâia capul tot timpul și care s-a sinucis. Cu acel prilej s-a organizat o înmormântare mai deosebită. Din partea administrației a fost adusă o mare coroană de flori, cu aceste cuvinte pe panglică: „Moartea este începutul nemuririi”; și Bătrânul în persoană ar fi ținut un discurs pe aceeași temă. Totul se petrecuse într-un fel de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
din jurul lui. Ascultam necazurile altora, dar numai când erau mărunte; cele mari mă puneau pe fugă. Au existat totdeauna, se pare, în mine o lașitate și o nepăsare care au ieșit la iveală foarte devreme, încă de la patru ani, la înmormântarea bunicului meu dinspre mamă, pe care nu-l țin minte decât din fotografii; avea o mustață lungă și blondă, era un bărbat frumos și înalt, care își bomba pieptul când stătea pe scaun. Fugisem de lumea care jelea, nu-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
picioare, pe piept, pe gură și pe ochi, secretând ceva lipicios, care îmi provoca scârbă, până mi-am dat seama că mă înfășurau cu fire de mătase, că mă transformau în gogoașa lor, în carcera lor, în mormântul lor. 18 Înmormântările se făceau după un ritual cam degradat care în linii mari se repeta. Până la sosirea Moașei, toți sporovăiau, uitând adesea că se aflau lângă un mormânt. Discuțiile ajungeau să fie pipărate, iar Călugărul nu pierdea niciodată prilejul să ne aducă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
Se gândeau că și ei aveau să fie într-o zi în locul mortului și nu le plăcea ideea că ar fi putut fi tratați atunci într-un chip jignitor. Reculegerea era un fel de poliță de asigurare că propria lor înmormântare urma să fie cât de cât cuviincioasă. Se aduceau și coroane de flori cu panglică neagră pe care erau scrise cam aceleași cuvinte și pe care, după aceea, Dominic ni le repeta multă vreme, înduioșat. Moașa ținea un scurt discurs
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
să fie acoperite cu voaluri negre. Mai ales acest amănunt le plăcea tuturor. Îi emoționa gândul că oglinzile despre care toată lumea vorbea vor fi îndoliate și la moartea lor. Retorica obișnuită nu acceptă că poți să fii fericit la o înmormântare decât dacă îl urăști pe cel răposat. Eu nu-l uram pe individul cu mers de pisică. Sau, nu-l mai uram. Uitasem toate necazurile pe care mi le făcuse și mă pregăteam să-i cioplesc o piatră funerară cât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
la doi pași de stâncile de marmură. Încă un motiv de recunoștință. Viața are de obicei eleganța să ne dezguste de ea înainte de a o părăsi, or eu o simțeam în acele momente arzând în mine aproape scandalos pentru o înmormântare. Păstram o aparență cuviincioasă, de reculegere, cum se cădea într-o asemenea împrejurare, dar eram, mărturisesc, fericit uitându-mă la marea care strălucea și la valurile care se spărgeau foarte aproape de noi, îmbietoare și sfâșietor de tandre. Eu mă mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
-i ierte Laurei afrontul de a le aminti mereu că purtau proteze care le jucau în gură? Adevărul vârstei lor bătrânii îl știau foarte bine, îl simțeau în oase, nu aveau nevoie să-l audă strigat. Laura nu venise la înmormântare. Când s-a terminat ceremonia, m-am hotărât s-o caut. Laboratorul fiind încuiat, m-am mai învârtit pe-acolo, până când, spre surpriza mea, la capătul unui coridor în care nu ajunsesem niciodată până atunci, am zărit pe o ușă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
se aducă un cordon de polițiști care să mă apere de aglomerație, căci am această fobie, iertați-mă, și n-aș vrea să fac o figură neplăcută chiar în timpul ceremoniei. Mai bine amânăm puțin. Am auzit că în Danemarca la înmormântarea regelui au fost mobilizați toți polițiștii din țară și tot n-au ajuns, s-au adus și polițiști din import. Dar nu sunt dispus să le sugerez eu autorităților soluția. Să-și spargă singure capul. Eu mi-am făcut datoria
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
pe care-l zărisem, să nu sufăr, să mă apăr. Din acele zile n-am amintiri. Am aflat după aceea că Dinu mi-a adus în câteva rânduri mâncare și că tot el m-a împiedicat să iau parte la înmormântare; în halul în care mă găseam aș fi făcut o figură lamentabilă. Nu mai țin minte decât că într-o zi am șters praful de pe masă, am spălat scrumiera, mi-am adunat lucrurile aruncate prin cameră și mi le-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
liber și singur. Ce prostie! Cum să fii liber dacă ești singur? Singur nu ești liber niciodată. Singurătatea nu e libertate, ci sclavie. Nu suntem liberi decât legați profund de un om sau de o idee. Am aflat că la înmormântare, la sfârșitul ceremoniei, a cerut voie și Vecu să spună câteva cuvinte. Toată lumea a devenit curioasă fiindcă era prima oară când Vecu ieșea din tăcere în public. S-a apropiat de groapă și cu o voce înăbușită a rostit o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
plece. Era păcat să-și piardă timpul când sunt atâtea meserii de făcut. Mi-am amintit și de o întâmplare pe care mi-o povestise Dinu, despre o femeie căreia îi murise bărbatul de cancer și care spunea tuturor la înmormântare, printre bocete fără lacrimi și grija de a nu fi cumva furată de rudele mai puțin pioase, cum scumpul ei soț o certase, „Stricato, nu mă mai târî pe la toți doctorii, că oricum o să mor”, după care a îngenuncheat teatral
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
se deschidă. Doreau să le-o trântesc în nas? Foarte bine! Nu cumva le-ar plăcea să mă sinucid și eu? i-am replicat lui Dinu când m-a sfătuit să fiu rezonabil. Te pomenești că mi-ar organiza o înmormântare frumoasă, la care ar veni cu toții, ar spune vorbe plăcute și ar ruga-o, poate, pe Moașa să arunce o floare pe mormântul meu. Dar n-am chef, află, să mă sacrific ca să le întrețin moralul. Să se descurce și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
vadă? o umbră? - apoi să sigileze sicriul și să permită accesul celor din azil. Privind doar capacul sicriului își puteau imagina orice. Le ajungea atât ca să se închine. Pentru mine am rezervat obligația de a ține un discurs emoționant. După înmormântare am luat-o pe Moașa de mână, îndreptându-ne spre azil. În sala cu oglinzi m-am dus singur. Păzit de Francisc, m-am privit din fotoliul de răchită al Bătrânului multă vreme. Apoi l-am trimis pe Francisc după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
-mă că măsluisem acel mormânt ca să ascund adevăratul mormânt al Bătrânului. Fiindcă, adăugase Mopsul, îl omorâsem cu siguranță pe Bătrânul, altfel n-aș fi organizat toată mascarada cu mormântul fals. Probabil, îl înjunghiasem și dacă ar fi asistat cineva la înmormântare s-ar fi descoperit crima. Ca s-o ascund, înjghebasem o farsă. Îl înmormântasem pe Bătrânul noaptea, ca un tâlhar, fără martori, undeva în bălării, și apoi săpasem un mormânt fals în altă parte ca să șterg orice urmă. „N-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
căpătâiul bolnăvicioșilor membri ai familiei James. Înainte de a adormi În camera de oaspeți, În seara aceea, Își amintește că Henry s-a oprit la Cork pe drumul Înapoi spre Anglia, după ce asistase la ultimele zile de suferință și apoi la Înmormântarea mamei sale, În 1882, deci poate că, În mintea sa tulburată, există o legătură Între Cork și moarte. Soțul ei, marele psiholog care a lansat expreisa „fluxul conștiinței“, ar fi manifestat interes față de acest exemplu de asociere de idei și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]