7,345 matches
-
ivi figura lui Hicks. Bărbatul căscă ochii descoperind spectacolul din interiorul blocului operator. Îi era cu neputință să separe mecanismul ușii suficient de repede; se dădu înapoi, ridică țeava vibratorului. La impactul proiectilelor, geamul cu trei straturi se făcu țăndări, desenând o stea prin care caporalul se aruncă înăuntru. Bărbatul pătrunse în sală într-o explozie de cioburi: cometă umană cu coadă de cristal. Se rostogoli pe jos până la femeia care se sufoca. Monstrul reușise să-și înfășoare coada puternică în jurul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
pe mine mă captezi. Vocea lui Hudson parcă se frânse. ― Nu, nu! Nu ești tu, au intrat. În refugiul nostru. Ei sunt aici! ― Calm, Hudson, făcu Ripley care încerca să străpungă tenebrele culoarului. Vasquez, ar trebui să confirmi. Operatoarea criblorului desenă un arc de cerc cu detectorul și cu arma. Mișcarea se sfârși exact în spatele ei și aparatul emise un bip strident. ― Mi-e că Hudson are dreptate. Ripley și Hicks se priviră. Măcar nu mai aveau de așteptat. Evenimentele se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
Abia am intrat în ascunzătoarea ta, și n-aveam harnașamentul celorlalți. Și-apoi, unii sunt mult mai corpolenți decât mine. N-au cum să te urmeze. ― Nu e același pasaj, explică fetița, nerăbdătoare. Mai e unul. O gură de aerisire desena un dreptunghi sumbru pe perete. Newt descuie grila de protecție și o deschise. Ea se apleca deja pentru a plonja în conductă când Ripley o reținu. Copilul îi aruncă o privire iritată. ― Știu ce fac. ― Sunt convinsă, Newt. Dar acuma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
ani și stăpânea un imperiu, adică un magazin de jucării. Dacă domnul Magorium are într-adevăr 243 de ani și l-a cunoscut pe Edison (având de la el un bilet pe care așa-zisul Edison s-a semnat și a desenat un becă, sau dacă nu e decât un bătrân trist - chiar că nu contează. Cu magicul, e destul de simplu. Crezi în magic, de pildă, atunci când continui să-ți spui că ai văzut OZN-uri pe cerul Bucureștiului, deși a doua
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2191_a_3516]
-
decenii de când a fost mixat. E semn clar că societatea nu și-a vindecat boala - vezi animația cu individul care iese înarmat din casă și împușcă la nimereală. Notă aparte, iconografia Megadeth de pe cover-books și din videos este avizată sau desenată de însuși Dave, ale cărui coșmaruri se exprimă și-n pictură. Poate fi studiată ca expresia unui sindrom. Omul obișnuit, consumator de muzică mai ales la/ pentru distracție, nu înghite lejer nici muzica, nici imaginile. Nu e ușor de suportat
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2166_a_3491]
-
alunițele de pe corp, iar ea va uni cu un ruj, puțin mai târziu, câteva dintre ele și va obține „Carul mic“; ea își pune pielea și colăceii de pe abdomen la treabă, realizând astfel o nouă coregrafie; cu același ruj, el desenează pe spatele ei, în partea stângă, o inimă, iar efectul vizual e de milioane. Folosind urina ajunsă natural pe scenă, vor șterge din ce au scris la începutul spectacolului și va rămâne: ERIC (din „Seguette Frédéric“) CHAN (din „Claire Haenni
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2166_a_3491]
-
de simplu pe atât de deștept, guvernat de bun-simț și însiropat cu un umor optimist și detașat, umorul celui care a trecut prin multe, dar care nu răspunde la rău prin rău. Marjane Satrapi, ale cărei celebre cărți de benzi desenate cu același titlu au stat la baza acestui lungmetraj, a găsit tonul cel mai potrivit pentru o autobiografie aflată la ani-lumină de patetism, „răutăcisme“ și remușcări. Copilăria, adolescența și tinerețea acestei iraniene confruntate cu intoleranța de acasă și pe urmă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2208_a_3533]
-
ne-a fost scris, s-avem tihna vântului și nestatornicia apelor. Dar nu ne plângem. Rămânem. Suntem. Toți. Azi aici, mâine-n Focșani, ce-am avut și ce-am pierdut. — Am ajuns - zise tătarul, arătând poarta haremului pe care era desenată tradiționala stemă tătărască: un cap de bour înfipt într-un cap de suliță. Dedesubtul stemei stătea scris cu litere deșănțate un vechi dicton asiatic: „Inter arma silent musae”. — Eu nu întru - zise călugărul cu hotărâre. — Dacă tu nu întri, eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
Bei o cafea? - întrebă țigăncușa. „Aș bea”, gândi Broanteș. — Ce să-ți dau eu să nu te plictisești? - făcu țigăncușa, punând cafeaua la fiert. Ia uită-te puțin într-ăsta. E familia mea. îi dădu un album în care erau desenați părinții, bunicii, mătușile, frații numeroși ai Cosettei. Pe prima pagină era portretul tatălui Cosettei, un țigan masiv cu perciuni și mustață pe oală, cu cercei în urechi, ușor încruntat în momentul pozării. — îi murise calul - lămuri Cosette, văzând privirea întrebătoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
pe Metodiu, trebuie să spunem - și credem că suntem în asentimentul tuturor - că visa următoarele: se făcea că el era un băiețel de șase-șapte anișori și se juca în nisip cu trupșoru-i grăsuliu lângă un stejar, pe undeva pe lângă Borzești. Desena cu un bețigaș triunghiuri, cerculețe, mulțimi vide, rățuști. Deodată, pe cerul senin, apăru întunecat un stol de corbi grămadă croncănind din răsputeri: „Vin tătarii! Vin tătarii!” Micul Metodiu se sculă pe piciorușele-i rozalii, își puse mâna streașină la ochi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
nu simți un nod în gât când aruncând în treacăt o privire prin ușa deschisă a unei biserici de pe o străduță ca oricare alta dând din via Cavour, zărești deodată pe Moise al lui Michelangelo, iar alături de statuie pe Fellini desenând ceva într-un carnețel? Și-apoi Collosseum-ul, Via Appia, Capela Sixtină, „Stadio Olimpico”, Roma-Napoli I-I, Cinecittâ, Claudia Cardinale, etc, etc. Cum se vor descurca bunii noștri călugări moldoveni, chit că se află în secolul al XVII-lea, printre atâtea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
alta - cu mânurile mele - dacă aș fi fost de meserie constructor, având experiență, tot n-aș fi construit-o mai cu pricepere, mai cu plăcere (mai cu sete). Când nu-mi ajungeau cuvintele luam creionul și-l purtam pe hârtie, desenând un detaliu, chiar un „secret” (local, tatàl - când În fapt era doar al meu, deci abia.... filial). Prietenul mă urmărea cu gura, la propriu, căscată, mă Întorcea la „pasajele” nu Îndestul de limpezi, Îmi mai cerea amănunte, mă punea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
casele de la voi, din Basarabia, sunt construite așa?» Eu am răspuns tăios și supărat pe lumea toată: «Nu!!!» Ca s-o dreg - ce mă apucase? - am Încercat să-i spun adevărul, vreau să spun: adevărul-meu, anume că tot ce desenasem, explicasem era... «dintr-un roman». Nu m-a lăsat să termin ce Începusem. Nu mă credea - și s-a supărat pe mine: de ce Încercam să-l mint? Pe el, prieten al meu? De ce voiam să-mi iau jucăriile Înapoi? Stau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
rămăsese din el, după trecerea frontului... N-ai apucat perioada lor de aur. După Ocupație, apoi după Liberare, chiar dacă au continuat să pună harbuji, nu s-au mai ținut de prepeleacuri atât de... - ... Înalte - În caietele cu Monografia Manei, mama desenase câteva, notase dimensiunile - e adevărat că al lui Blănaru avea peste douăzeci de metri? - Douăzeci? Cât o casă cu șase-șapte etaje? - Atunci zece. Mama povestea că, prima oară, când v-ați dus la Mana... - Prima oară? Uite cum a fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
vorbe grele, nu-ți crapă obrazul de rușine, că, uite: mie a Început să-mi sângere inima de durere...Vrasăzică eu mă străduiesc, În numele lui Hristos (și dă-i, trei crucioaie, din creștet până-ntre picioare, de-ai zice că desenează o troiță...) să te scap de sub jugul blăstămatului de Turc păgân și tu, nerecunoscător ce ești...» - și plânge Ivan, plânge cu lacrămi cât pearja... Tu, moldovean-cap-de-bou-omenos, te simți nu-știu-cum, că l-ai nedreptățit, l-ai obijduit, l-a ocărât pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
teatru. Și cad și cad și nu mai cad, Îi opresc eu pe amândoi, crucea cu omul ei În spinare, din mișcarea Înghețată. Îi șterg de pe tablă - de spaimă oprită inima mi s-a urcat ea În gât. Șterg tabla, desenez altceva - pe calidor. Din calidor le văd pe toate: Fetițele, fetișoarele, fetișcanele, fetele-mari, fetele-și-mai-mari (și mai mici) cu care m-am avut eu bine În viața mea, de la Mana. O văd mereu, mereu, din calidor pe. La scăldat o văd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
asta mă duc, altfel mă prefac interesat de cărțile lui - cele de jucat, nu de-nvățat. Ionaș, așa-l cheamă pe fratele surorilor (toate mai mari și decât el), face cărți de joc. Eu Îi aduc carton, creioane, culori; el desenează, colorează. Băietu’ Ionaș desenează cu șabloane inimile, tobele, ghindele șipicile; liber, „chipurile”. Îi ies rău de tot valeții, rigile - dar, mai cu seamă, reginele. Profilurile desenate de el parc-ar fi zimțuitul unui fierăstrău - nici măcar știrb; dacă n-ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
mă prefac interesat de cărțile lui - cele de jucat, nu de-nvățat. Ionaș, așa-l cheamă pe fratele surorilor (toate mai mari și decât el), face cărți de joc. Eu Îi aduc carton, creioane, culori; el desenează, colorează. Băietu’ Ionaș desenează cu șabloane inimile, tobele, ghindele șipicile; liber, „chipurile”. Îi ies rău de tot valeții, rigile - dar, mai cu seamă, reginele. Profilurile desenate de el parc-ar fi zimțuitul unui fierăstrău - nici măcar știrb; dacă n-ar fi literele de la capul figurilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
și decât el), face cărți de joc. Eu Îi aduc carton, creioane, culori; el desenează, colorează. Băietu’ Ionaș desenează cu șabloane inimile, tobele, ghindele șipicile; liber, „chipurile”. Îi ies rău de tot valeții, rigile - dar, mai cu seamă, reginele. Profilurile desenate de el parc-ar fi zimțuitul unui fierăstrău - nici măcar știrb; dacă n-ar fi literele de la capul figurilor n-ai ști care ce e. M-am tot uitat peste umărul lui, așteptând să mă-ntrebe el dacă-mi place. Nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
Ai stricat bunătate de carton! Nu-așa se fac cărțile! - Dar cum?, m-am revoltat eu. Avem și noi cărți de joc acasă, figurile sunt corect desenate, după ele m-am luat! Și, dacă vrei să știi, eu știu să desenez! Mama m-a Învățat! - Lasă, bre, c-aicea nu-i după-nvățătură, nu-i după cărți de fabrică... - Dar după ce? După...? - și cu o mână fluturată lângă tâmplă am arătat după-ce. Vrei să zici că-i chip de om ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
pe-aproape nu s-apropie! Nici nu se lovește, darmite să semene chipurile tale! - Da eu nu fac chipuri, măi băiete; eu fac sămne. Sămne. Nu mai auzisem. Iar din ce mi-a explicat Ionaș n-am Înțeles nimic. - Ia desenează-mi un... Un sămn de-al tău, l-am Îndemnat. El a scris un băț; un baston; drept - cum fac copiii, la Început de tot, când Învață scrisul literelor. - Și gata?, am zis. Ce-i ăsta: un băț! - Prost mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
Eu! - Cum, tu? Tu ești un băț? - Nu, măi. Sămnul meu e-un băț - aista! - și mi-a arătat brațul, sculat. Ceva-ceva voi fi Înțeles - n-am mai Întrebat. Am trecut mai departe: - Da-al lui tată-tău? Ionaș a desenat alt băț - culcat acesta. Eu: - A-ha. C-adica-i mort... El a dat rar din cap - c-așa-i. Îl ridicaseră Rușii. Fiindcă avea cai. - Și mamă-ta? Care-i semnul ei? Ionaș a făcut un cerc. Apoi l-a umplut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
raft concertul Metallica 1997 -- Cunning Stunts, înregistrat la Fort Worth, Texas. Nu-l mai rulasem de câțiva ani, dar țineam minte elementul ce-mi plăcuse: scena din mijloc. (Pe-atunci nu văzusem concertul Yes din 1975, iar Peter Gabriel nu desenase perfecțiunea din turneul Growing Up.) Am neglijat să (re)citesc pe copertă playlist-ul, așa că lovitura inițială a fost nemiloasă. „You boring little fuck/Who cares what you do?/Who cares about you? So What! So What! So What!“ Piesele au
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2184_a_3509]
-
traversat și m-am Îndreptat spre parcare. De sîrma ghimpată care o Împrejmuia atîrnau trei plăcuțe: PARCAREA - 70 YENI/ORA TARIF LUNAR SPECIAL Dedesubt era scris cu roșu un număr de telefon. Apoi un indicator pentru hotel, pe care era desenată o mînă de vreun metru: CHIAR AICI Și ca un fel de tendă pentru ghereta de la intrare: HANAWA - SERVICIU PARTICULAR DE TAXIURI I-am Înmînat șaptezeci de yeni paznicului care Își Încolăcise picioarele În jurul hibachi-ului și pe a cărui față
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
de restul printr-o foaie de placaj, era Înzestrată cu mobilă: mese și scaune din plăci de inox. Se vedea de la o poștă că-l costaseră ceva bani. Trei pereți, exceptîndu-l pe cel cu ferestre, erau acoperiți de hărți mari, desenate de mînă, cuprinzînd Împărțirea suburbiei În trei secțiuni: nord, nord-vest și vest. Schemele complicate, divizate mărunt În trei culori - roșu, albastru și verde - Îți lăsau impresia că nu fuseseră executate cu prea multă Îndemînare. Întocmai ca pe hărțile anatomice, unele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]