6,026 matches
-
oboseală timp îndelungat, iar testele funcționale hepatice rămân alterate timp de două luni. Faza parenchimatoasă: în care se accentuează sau reapar unele semne digestive puțin specifice ca anorexia, grețurile, vărsăturile și astenia intensă. Examenul clinic obiectiv pune în evidentă o discretă hepatomegalie, de obicei dureroasă, subicter sau icter generalizat. Hepatita acută toxică, apare în forme severe de intoxicații și în aproximativ 50% din cazuri.Se probată prin sindromul biologic de citoliză hepatică; creșterea transaminazelor serice și a bilirubinei, alterarea testelor funcționale
A fi creştin by Rotaru Constantin [Corola-publishinghouse/Science/498_a_778]
-
să vă îngrijorați. Dacă rinichii nu funcționează bine, culoarea urinei va fi mai ștearsă, aproape inexistentă. Dar atenție! Dacă beți multe lichide în timpul zlei, este normal ca urina dumneavoastră să fie mai deschisă, mai diluată. Mirosul poate varia. În general discret, el poate deveni mai puternic uneori, semn că organismul încearcă să se debaraseze de substanțele inutile. Prin urmare, ce se poate face dacă veți constata că nu urinați suficient sau că urina eliminată are un aspect anormal? Răspunsul este simplu
Sănătate și energie Sfaturi practice pentru eliminarea toxinelor din organism by Alicia Hart () [Corola-publishinghouse/Science/2220_a_3545]
-
Balacciu-Chiriacescu, Dicționar, 246; Dan Milcu, Literatura în contextul culturii, RL, 1989, 18; Nae Antonescu, „Opțiuni și retrospective”, TR, 1989, 22; Dan Simonescu, „Opțiuni și retrospective”, SCD, 1989, 3-4; Ion Nijloveanu, Din poezia temnițelor roșii, R, 1991, 9; Gheorghe Bulgăr, Lirică discretă, VR, 1993, 2-3; Z. Ornea, „Amintiri și evocări”, RL, 1994, 12; Corneliu Crăciun, Prestanța rememorării, F, 1995, 3; Iacob Mârza, Încercări de a sparge zidul tăcerii, ST, 1995, 7-8; G. Mihăilă, Literatura română în limba latină, CC, 1996, 1-2; Teodor
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290150_a_291479]
-
mutuale) ce structurează relațiile de cooperare Între indivizi. Aceste relații manifestă un grad ridicat de stabilitate structurală, ceea ce l-a determinat pe sociologul Fligstein (2001) să vorbească de conturarea unei arhitecturi a piețelor. Piața concurențială „clasică” consideră schimburile economice impersonale, discrete, ghidate exclusiv de un calcul utilitarist și Într-o permanentă dinamică a cererii și ofertei. Atât instituționalismul lui Williamson, cât și studiile cele mai elaborate ale lui North sau instituționalismul sociologic, dar și sociologia economică a lui Granovetter Își propun
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
conținutul schimbului, el constituie o cedare a autorității asupra propriilor acțiuni În favoarea unui manager În schimbul unor recompense, În special de ordin material, dar nu numai. Sub aspect temporal, schimbul manifestă o continuitate pe o perioadă mult mai lungă decât cele discrete, realizate ocazional, pe piață. Schimbul se transformă În proces inter-temporal, cum ar spune Williamson (1993), proces generator de așteptări și În baza căruia se fac investiții pe termen lung. Supraviețuirea organizației depinde de stabilitatea În timp a acestor relații, iar
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
cum se structurează și statornicesc anumite relații sociale Într-un cadru instituțional și care este motivul pentru care se Întâmplă acest lucru? Referindu-ne la răspunsul lui Williamson, organizațiile apar pentru a economisi costurile tranzacționale prin reducerea incertitudinii asociate schimburilor discrete și impersonale. Vom adăuga aici asumpția că, prin stabilizarea anumitor relații, scopul fundamental urmărit de actorii constitutivi este reducerea incertitudinii prin diminuarea sau chiar eliminarea competiției. Această asumpție este necesară pentru a fundamenta microsocial, la nivelul acțiunii, teoria macrofuncționalistă a
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
Voința socială are un regim ce depășește limitele raporturilor contractuale Între părți ca urmare a dispozițiilor imperative ale legii și care reflectă componenta socială, instituțională. 7. Incompletitudinea contractelor și complementaritatea instituțională Piața concurențială alocă resursele prin intermediul relațiilor de schimb contractuale, discrete și, ideal, impersonale, ce se stabilesc Între agenți economici. Problema pieței ca instituție de organizare economică este aceea că Întotdeauna contractele, În calitatea lor de angajamente scrise de acțiune, reglementează doar imperfect sau incomplet schimbul dintre actori; aceasta se datorează
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
variază semnificativ Între relațiile comerciale, de „piață”, formele hibrid de cooperare (implicarea relațiilor În rețele) și organizarea ierarhică În cadrul unei firme. Totuși, din exemplele menționate se poate concluziona că, mai degrabă, ne aflăm În fața unui continuum decât a unor valori discrete, baza legală (componenta instituțională) variind de la stabilitatea relațiilor comerciale clasice, la elasticitatea relațiilor de muncă. Williamson (1993) consideră că selectarea componentei indtituționale sau a default-ului are În vedere reducerea costurilor tranzacționale. Alegerea ar fi astfel rezultatul unei analize de tip
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
vorba de resurse financiare, de munca salariaților sau avantajele acordate de comunitate prin suportarea poluării). Se știe, de asemenea, că mulți dintre actorii constitutivi se angajează Într-o relație socială pe termen lung cu organizația, nu doar Într-o relație discretă de schimb (tranzacție). O astfel de relație presupune o logică diferită față de cea a relațiilor impersonale de piață. Angajații nu schimbă bunăoară forța de muncă pe recompense materiale, așa cum se tranzacționează mărfurile pe piață, ci, mai degrabă „investesc” atât resurse
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
cuiva prin faptul că ea formează o relație Între investitori și lucrul În care aceștia investesc - relație ce cuprinde un element prospectiv (sublinierea noastră - M.P.), deoarece consumarea relației de investiție presupune continuitate, În vreme ce vânzarea reprezintă de multe ori o tranzacție discretă, completă În sine” (prin care se schimbă valori echivalente - M.P.) Angajații ar putea accepta un salariu mai mic decât cel pe care l-ar obține În altă parte, tocmai fiindcă se identifică cu organizația și vor să contribuie la depășirea
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
cum anumiți creditori pot investi prin acordarea unor condiții speciale de finanțare. Toți acești constituenți se angajează În relații pe termen lung ce conțin elemente prospective În baza propriilor percepții și valori, investesc În organizație, nu se invoiesc la tranzacții discrete prin care schimbă valori echivalente. Ei se așteaptă ca investiția lor să fie recuperată În viitor, intrând Într-o relație fiduciară cu organizația. În acest sens, maximizarea valorii de piață a firmei nu este un concept neutru, atât timp cât doar proprietarii
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
set de interese și beneficii asupra altuia.” (Donaldson și Preston, 1995:68) Teoria „investitorilor” enunță, În general, constituenții unei organizații se angajează Într-o relație pe termen lung, investesc În respectiva organizație, și nu doar se implică Într-o tranzacție discretă a resurselor la prețul „corect”, prețul pieței. Angajații investesc ani din viață Într-o organizație, comunitățile investesc bunuri publice și din loialitate față de organizație, nu doar În schimbul prețului corect. Făcând o investiție, ei se așteaptă la recompense viitoare ale loialității
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
bilaterale manifestând un grad ridicat de interacțiune ce nu conduce Însă și la integrare administrativă propriu-zisă. Relația este considerată mai degrabă ca o investiție În care beneficiile sunt așteptate pe o perioadă lungă de timp, nefiind considerată ca o tranzacție discretă al cărei raport cost-beneficiu să fie unul net pozitiv. Balanța costurilor și beneficiilor se reglează pe termen lung. Încrederea crește pe măsură ce partenerii au ocazia să-și asume unilateral riscuri și, respectiv, să reciprocheze. Se formează astfel o structură a interacțiunii
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
raționalitatea relațională presupune calculul costurilor și câștigurilor asociate relației În sine. O relație poate fi astfel menținută chiar dacă nu există un câștig tranzacțional pozitiv, În condițiile În care există un câștig social, relațional, pe termen lung. Astfel, o tranzacție episodică, discretă nu este În mod necesar simetrică sau echilibrată din perspectiva costurilor și câștigurilor materiale. Dacă considerăm Însă implicarea ei Într-o relație socială pe termen lung, Împreună cu avantajele sociale ce decurg din aceasta, atunci putem intui tipul de raționalitate la
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
actor distinct pe piață. Integrarea În rețele este o strategie antreprenorială având valoare instrumentală: Larson păstrează astfel argumentul eficienței, dar extins la o perspectivă temporală mai cuprinzătoare (viabilitatea pe termen lung a relației În cadrul rețelei) și nu aplicat la tranzacția discretă ca unitate fundamentală de analiză. Cercetarea empirică realizată de Uzzi B. Uzzi (1996, 1997) a realizat un studiu etnografic asupra unui număr de 23 de firme din industria confecțiilor din New York Încercând să dezvolte o Înțelegere sistematică a efectului implicării
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
o mai mare măsură decât pe contracte explicite, facilitează transferul de informații mai mult decât simplele cotații de preț și implică o logică a acțiunii satisfăcătoare Într-un context temporal mai larg, mai degrabă decât o logică maximizatoare a schimburilor discrete. Așa cum arăta și Larson (1992) aceste tipuri de structuri de cooperare ce formează rețele nu pot fi explicate nici de teoria costurilor tranzacționale, nici de teoria agent - principal, nici de teoriile instituționaliste fiindcă presupun o logică specifică, diferită de cea
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
cooperare ce formează rețele nu pot fi explicate nici de teoria costurilor tranzacționale, nici de teoria agent - principal, nici de teoriile instituționaliste fiindcă presupun o logică specifică, diferită de cea a maximizării economice. Aceste structuri de cooperare nu consideră tranzacția discretă ca unitatea de bază a analizei și nici nu apelează la norme sau construcții simbolice generalizate (ce ar determina, la rândul lor, Încredere generalizată sau asigurare). Actorii implicați În rețele se orientează În funcție de viabilitatea relației pe termen lung; ei investesc
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
implicare mai scăzut; ea este totuși mai mult decât o legătură ocazională (arm’s-length tie) deoarece aceasta din urmă nu presupune transferul de resurse sociale (Încredere), ci presupune doar o balanță pozitivă a costurilor și beneficiilor materiale asociate unei tranzacții discrete. În teoria lui Granovetter, legăturile tari sunt mult mai probabil redundante, În sensul că relațiile relațiilor mele sunt, de asemenea, În legătură directă cu mine. Gradul de suprapunere a cercurilor de prieteni a doi indivizi variază direct proporțional cu „tăria
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
roluri ce se permanentizează și astfel devine stabilă; prin opoziție, piața concurențială clasică presupune o structură care se ipostaziază la un anumit moment, dar care devine evanescentă pentru a permite actorilor să se regrupeze În funcție de interesul economic În fiecare tranzacție discretă. 4. Rețele sociale și capital social Termenul de capital social este definit de Putnam ca fiind „caracteristicile organizării sociale, cum ar fi Încrederea, normele, relațiile care pot Îmbunătăți eficiența socială prin facilitarea acțiunilor coordonate” (2001:188). Definiția folosită de Putnam
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
Organization: The Transaction Cost Approach, American Journal of Sociology, Volume 87, 1981a: 548-577. Williamson, O.E., The Modern Corporation: Origins, Evolution, Attributes, Journal of Economic Literature, Volume 19, Issue 4, 1981b. Williamson, O.E., Comparative Economic Organization: The Analysis of Discrete Structural Alternatives, Administrative Science Quarterly, Vol. 36, 1991: 269-296. Williamson, O.E., The Logic of Economic Organization În Williamson, O.E., Sidney, W.G., (eds.), The Nature of the firm: origins, evolution and development, Oxford, Oxford University Press, 1993. 90116
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
lungime și 8 kg în greutate (6). Datorită creșterii de volum a chiștilor, rinichii sunt palpabili în 50-90% din pacienții peste 40 de ani. Există totuși și cazuri la care este posibil ca degenerescența chistică să existe, dar să fie discretă, necomplicată și neexprimată până în decada a opta sau a noua de viață. Dacă procesul de proliferare celulară tubulară nu este însoțit de hipersecreție, atunci în rinichi se pot forma adenoame; ele sunt prezente la 22% din bolnavii cu ADPKD (9
Boala polichistică renală autosomal dominantă (ADPKD) by Mircea Covic () [Corola-publishinghouse/Science/91917_a_92412]
-
HTA în ADPKD este exclusiv (?) hipersecreția de renină determinată de compresiunea vaselor renale de către chiștii renali, cu ischemie consecutivă. Există însă studii mai recente care arată că HTA este prezentă și la copilul cu ADPKD (7) care prezintă o formă discretă de polichistoză și chiar la membri ai familiilor afectate care nu au încă polichistoză (dar care probabil moștenesc gena). Aceasta aduce în discuție, categoric, și alte mecanisme de inițiere a HTA în ADPKD în afara ischemiei prin chiști: poate secreția aberantă
Boala polichistică renală autosomal dominantă (ADPKD) by Mircea Covic () [Corola-publishinghouse/Science/91917_a_92412]
-
nu există leac inofensiv. Pharmakon-ul nu poate fi niciodată pur și simplu binefăcător”. Întălnim specificații similare și la pharmakonul cioranian: descrierea sinelui (fie pentru sine, fie pentru alții), eseistic sau aforistic este ambivalentă: încăntarea stilistică vine cu tristețea metafizică, umorul discret cu cel mai adănc pesimism, elogiul muzicii cu pulverizarea divinității ș.a., fapt ce l a făcut pe exegetul Stéphane Barsacq să afirme că „dacă Cioran a fost un scriitor atăt de dezamăgit, a ajuns așa doar pentru că el însuși este
Ieşirea în etern. Exerciţiu împotriva căderii by Cosmin Oproiu () [Corola-publishinghouse/Science/1134_a_2287]
-
organism complicat de cooperație, și atunci însăși creatura simplu politică a fost silită să se transforme într-o creatură administratoare. Și aceasta a fost schimbarea cea dintîi și cea mai directă pe care a suferit-o tipul politic, prin puterea discretă dar tenace a tipului tehnic. Dar natura politică caută negreșit să dea activității administratoare o dezvoltare excesivă și parazitară, potrivit apetitelor sale elementare de putere, de glorie și universală acaparare. Iar viața tehnică se trudește să anuleze încălcările absurde ale
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
aveam atunci de scandalul cu pricina și, cu rare excepții, nu știam mai nimic despre celebrii noștri antecesori: Al. Călinescu, Sorin Antohi, Dan Petrescu, Luca Pițu, Liviu Antonesei, Dan Alexe sau George Pruteanu, astfel încât, entuziaști și inocenți am început, sub discreta îndrumare a lui Andrei Hoișie și Ștefan Afloroaei, o aventură intelectuală formidabilă care, mie unuia, mi-a marcat definitiv destinul jurnalistic și cărturăresc. Cum întâmplarea a făcut ca întrega mea copilărie să se fi petrecut sub semnul tipografiei (părinții mei
[Corola-publishinghouse/Science/84960_a_85745]