6,175 matches
-
frapează, la el, înainte de toate, e contrastul brutal între o viziune sumbră asupra lumii și un generos angajament civic. Contaminarea pesimistă nu l-a împiedicat să adopte o atitudine militantă, al cărei substrat presupune finalmente o credință melioristă. N-a ezitat el, oare, mereu între extreme? E oricum semnificativ faptul că a început prin a recomanda lecturi din Schopenhauer și a sfârșit prin a vesteji pesimismul la modă, acea atitudine care subminează adesea "bucuria de a trăi și dorința de a
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
justiția, școala, sănătatea. Medicul, asemeni politicianului, era supus discuției publice. Nu erau amândoi cetățeni? Între corpul uman și cel social se stabili repede un paralelism plin de consecințe. Concepte și teorii analoage se regăsesc în ambele sfere. Doctorul Lettson nu ezita chiar să compare circulația aerului cu aceea a sângelui într-un corp omenesc și a bunurilor în societate. Oamenii de stat erau comparați la o vreme cu medicii, societatea cu un pacient. Se pierdea din vedere că politica nu devenise
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
nostru și cum se admite astăzi îndeobște. J. Godechot folosea chiar expresia de "revoluție în lanț" pentru perioada 1770-1848, fenomen stând sub semnul liberalismului, ca doctrină a unei burghezii în ascensiune și în exercițiul puterii 1. Robert Palmer n-a ezitat să-i atribuie un caracter și mai amplu în The World Revolution of the West (1954). Noul text subscris de Catherine Durandin se plasează în aceeași perspectivă, anunțată oarecum într-un studiu mai vechi, Les avatars du roumanisme (1983). A
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
Proudhon) sau retrăgându-se pur și simplu (E. Quinet, V. Hugo), e frapantă. Semnificativă apare și înclinația unor apuseni de a regăsi în experimentele americane o sursă revitalizantă. Se caută noi modele se provoacă la lucru conștiința critică. Autoarea nu ezită să compare momentul postpașoptist din secolul XIX cu momentul '68 din secolul nostru, când intelectualii francezi s-au văzut ispitiți concomitent spre extremele cardinale reprezentate de America și Rusia. Se ia în calcul și o a treia soluție, utopică, bascularea
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
Bălcescu, el sesiza dimensiunea morală și filozofică a Revoluției. Însemnătatea acesteia ar consta mai ales în puterea de a dezvălui transcendentalul. Căci "omul sporește pe măsură ce Dumnezeu se descoperă în el". Pe Michelet, dispus a se retrage după eșecul Revoluției, nu ezită să-l certe, stimulându-i voința de luptă pe mai departe, implorându-l să nu abdice de la un credo salutar pentru umanitate. Figuri luminoase ale resurecției românești, precum Bălcescu, Alecsandri, Kogălniceanu, C. A. Rosseti, I. Ghica, G. Barițiu, se perindă
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
Franceză a pus-o pe împărăteasă în fața unei mari dileme, din care nu putea ieși decât punând accent mai ferm pe principiile absolutismului. De aici până la Sfânta Alianță a monarhilor nu era decât un pas, pe care urmașii nu vor ezita să-l facă împotriva "maladiei franceze". Spiritul enciclopediștilor, cu care Ecaterina II cochetase un timp, trebui să intre în umbră. Nimic mai semnificativ decât evoluția lui Karamzin de la entuziasm reținut la o reținere deschisă față de marele eveniment pe care avusese
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
neamul și patrimoniul" (Ibid., 113). Ideea de a trezi și concerta spiritele apare la Pârvan ca o dramatică obsesie, cu accente de mesianism impacient și izbucniri de mânie punitivă. Ca și Eminescu, el nu ignoră "mizeria" noastră istorică și nu ezită a-și flagela compatrioții prea dispuși la atitudini lacrimogene, dacă nu lamentabile. Textul cel mai ilustrativ din acest punct de vedere, lăsând la o parte unele misive către Iorga și alți contemporani, e acea Scrisoare de la câțiva dascăli plecați în
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
Ideea aceasta, când compromisă de extremisme, când susținută cu profunzime, va primi tot felul de conotații în secolul nostru. Între un "europocentrism" agresiv și o insidioasă culpabilizare a sistemului european (A. Reszler, L'intellectuel contre l'Europe, 1976), intelectualitatea a ezitat mereu, cu argumente aproape egale. S-a spus chiar că ea ar fi "contra Europei", ca una pe care cultura însăși o îndruma spre localism și particularism național. În timpul din urmă, această atitudine a cunoscut o sensibilă schimbare. "Europele" sunt
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
viața lor intimă: celebritățile sunt oameni de bine. Au sentimente frumoase, sunt altruiste. Majoritatea au o fundație pentru oamenii necăjiți, o asociație oarecare care fac din ei persoane respectabile din punct de vedere moral, după canoanele umanitarismului televizual. Televiziunea nu ezită să arate vitrina cu sentimentele frumoase: într-o emisiune precum „Tout le monde en parle” (Thierry Ardisson, France 2, care nu se mai difuzează) sau „On a tout essayé” (Laurent Ruquier, France 2), nu trece zi fără ca un cântăreț, sportiv
[Corola-publishinghouse/Science/1849_a_3174]
-
vecina de vizavi”. Iată două întrebări similare, cu răspunsuri extrem de diferite. Pentru a demonstra importanța întrebărilor în viața de zi cu zi, încercați următorul exercițiu. Fără nici o introducere, întrebați pe cineva care e culoarea sa preferată. Aproape sigur că va ezita cîteva clipe înainte de a răspunde. în timpul acestei scurte pauze, interlocutorul evaluează întrebarea, așa că, în esență, i-ați deviat fluxul gîndurilor. Probabil că nu se gîndea la culori în momentul în care ați pus întrebarea, dar după ce a auzit-o, a
[Corola-publishinghouse/Science/1886_a_3211]
-
teme să o folosească. Șantajistul funcționează pe baza influenței pe care i-o conferă autoritatea sa. Știe că de el depinde salariul tău, posibilitățile tale de avansare, primele, echipa în care lucrezi și, în mare măsură, fericirea ta; nu va ezita să folosească aceste pîrghii în folosul său. De exemplu, dacă refuzi să faci ore suplimentare, îți va replica: „Cît de mult îți dorești să avansezi?” sau „Ai uitat că se apropie evaluarea anuală?”. Dacă refuzi să te supui unei solicitări
[Corola-publishinghouse/Science/1886_a_3211]
-
treilea rînd, se va gîndi de două ori înainte să-ți pună în brațe alt proiect. Stăpînul de sclavi Asemeni șefului dificil Exploatator, Stăpînul de sclavi are pretenția să fii la dispoziția lui douăzeci și patru de ore din douăzeci și patru. Nu va ezita să îți ceară să lucrezi seara, în weekend și în timpul concediilor și va fi foarte dezamăgit de fiecare dată cînd vei obiecta. Nu are scrupule în privința modului în care se comportă cu ceilalți. De fapt, se mîndrește cu atitudinea sa
[Corola-publishinghouse/Science/1886_a_3211]
-
ultima picătură de productivitate, Stăpînul de sclavi își exercită autoritatea cu maximă plăcere. Adesea, și el însuși este oarecum dependent de munca sa. Unicul lui scop este rezolvarea tuturor sarcinilor de serviciu, indiferent de consecințele acestei strategii asupra angajaților. Nu ezită să-și asume mai multe atribuțiuni, deoarece, la urma urmei, greul nu cade asupra lui. Este dificil să-i faci față, mai ales din cauză că de obicei în subordinea sa se află cîțiva oameni care lucrează cu toții la fel de mult pe cît
[Corola-publishinghouse/Science/1886_a_3211]
-
de vînzări care se evaporă ca prin farmec de fiecare dată cînd intră în magazin vreun client dificil, lăsîndu-i pe angajați să se descurce singuri. Invizibilul este un oportunist. Are obiceiul să sară de pe un cal pe altul și nu ezită să se ascundă în spatele celei mai convenabile persoane - de obicei, un angajat - pentru a evita asocierea cu orice fel de eșec. în ciuda declarațiilor sale, acțiunile lui dezvăluie că este loial doar față de sine. Nu va recunoaște că ți-a spus
[Corola-publishinghouse/Science/1886_a_3211]
-
respecta vreme îndelungată. E maestrul schimbărilor rapide, care își modifică strategiile ca să dea impresia unei gîndiri progresiste și înaintate. împăciuitorul este foarte enervant datorită inerției pe care o creează. îți cere să ai miriade de planuri și de idei, dar ezită cînd vine vorba de aplicarea acestora. Dacă pune în practică vreo idee a ta, arareori îi acordă timp suficient ca să atingă efectul scontat. Nu uita că el este convins că metodele pe care le aplică reprezintă un stil de management
[Corola-publishinghouse/Science/1886_a_3211]
-
însă cele mai des întîlnite. Am luat decizia să nu includ unele din tipologiile mai îngrijorătoare, cum ar fi Hărțuitorii Sexuali, Bigoții și Rasiștii. Acestea sînt cazuri extrem de grave, care necesită măsuri serioase, iar dacă vă confruntați cu așa ceva, nu ezitați să apelați la ajutorul altor persoane - avocați, polițiști etc. Cred că veți descoperi că strategiile prezentate de mine vă vor ajuta să faceți față majorității tipurilor de șefi dificili pe care e posibil să-i întîlniți. Concluzii Arată-le ce
[Corola-publishinghouse/Science/1886_a_3211]
-
legionară.” * Atunci când studiau o persoană - candidat la recrutare -, ofițerii urmăreau dacă respectivul era sociabil, dacă se putea angaja ușor în discuții, dacă avea multe cunoștințe. În următorul caz se pare că ofițerii au găsit exact persoana potrivită, care nu a ezitat deloc atunci când i s-a propus colaborarea. Și a urmat o colaborare sinceră, dar neconștiincioasă, materialele date fiind relativ puține, iar informatorul lipsit de punctualitate! Raport cu propuneri de recrutare ca informator a numitului M.A., din com. P, jud.
[Corola-publishinghouse/Science/2229_a_3554]
-
și a stilurilor dominante care transmit conținuturile și reproduc valorile tradiției clasice. El părăsește sistemul corporațiilor. Impresioniștii și neoimpresioniștii, ca Édouard Manet, Claude Monet, Paul Signac, simbolizează această trecere. Pictând în aer liber, după tehnici inedite până atunci, ei nu ezită să contrarieze normele de lucru și regularitatea formelor pe care școlile și academiile continuau să le transmită. Monet, de exemplu, alătură pete și tușe de culoare cu scopul de a trece direct de la umbră la lumină. Putem, în această privință
by Matthieu Béra, Yvon Lamy [Corola-publishinghouse/Science/1069_a_2577]
-
privit în raport cu celelalte forme ale muncii și poziții sociale. Polul artistic apare ca un contrapunct al salariatului. Este situat mai aproape de polul liberal, de realizarea de sine, în fața polului alienat. Domniei necesității i se opune cea a libertății. Marx nu ezită să se gândească la depășirea istorică a acestui dualism care-i aruncă pe muncitorii de la bază în diviziunea muncii, în timp ce artiștilor le rezervă exprimarea singularității și realizarea de sine. El asociază această reprezentare celei a intelectualului: producător de sens, creator
by Matthieu Béra, Yvon Lamy [Corola-publishinghouse/Science/1069_a_2577]
-
fel de dirijor și purtătorul oficial de cuvânt al creatorilor pe lângă colecționari și muzee; editorii de cărți, aflați la granița dintre lumea eco-nomică și lumea simbolică, sunt conștienți de funcția pe care o monopolizează, de valorizare a muncii autorului; nu ezită să-și aroge alura unor "dive"; jurnaliștii sunt conștienți de puterea lor de a face sau desface notorietăți și de a legitima unele semnături; prin stăpânirea scriiturii sau a imaginii catodice și difuzarea lor masivă, tendința lor este de a
by Matthieu Béra, Yvon Lamy [Corola-publishinghouse/Science/1069_a_2577]
-
este avidă, periculoasă, distructivă și, pe termen scurt, este la originea tuturor formelor de inegalitate și nedreptate. Iresponsabilitatea ei este dovedită prin faptul că diluează responsabilitățile în timp și spațiu. Pentru a combate și a contrabalansa această tendință, statul nu ezită să înscrie bunul cultural în durată, în cadrul raporturilor intergeneraționale, luând ca martor colectivitatea însăși (Jonas, 1990). Mijloacele: înscriere și conservare Puterile publice protejează juridic (aplicarea unui drept specific) și prin conservare (prin mijloace tehnice puse în practică pentru a conserva
by Matthieu Béra, Yvon Lamy [Corola-publishinghouse/Science/1069_a_2577]
-
practică pentru a conserva, fie în starea actuală, fie prin simpla restaurare a unui statu quo ante cum a fost cazul Centrului de Artă Plastică Contemporană din Bordeaux, conservat ca antrepozit tocmai fiindcă fusese transformat în muzeu). Astfel, statul nu ezită să sustragă bunurile din dreptul comun sau din cel comercial. El defiscalizează, în parte, bunurile și locurile. În cercetarea sa despre excepționalitatea bunurilor culturale, juristul Jean-François Poli (1996) arată, în primul rând, că protejarea înseamnă integrare în patrimoniul național. Astfel
by Matthieu Béra, Yvon Lamy [Corola-publishinghouse/Science/1069_a_2577]
-
se exercită continuu în afara oricărei intervenții sau manifestări directe, ireductibile la intervențiile intenționate și punctuale [...] ale puterii structurale care se realizează prin efectele nu numaidecât dorite [...] ale tendințelor imanente structurii câmpului". Pierre Bourdieu, 1997, p. 53. • Obiectivism sau convenționalism? Socioeconomia ezită între două optici: pe de o parte, ea consideră că există valori stabile și obiective care nu depind practic niciodată de liberul joc al actorilor; de pe alta, ea arată că valorile sunt convenționale, va-riabile și contextuale, construite în plan social
by Matthieu Béra, Yvon Lamy [Corola-publishinghouse/Science/1069_a_2577]
-
viitor (intențiile) decât pe trecut. Interacționiștii preferă să insiste pe libertatea creatoare a actorilor, pe "ordinea negociată" a socialului (Strauss), pe inventivitate și schimbări. Sociologism Determinismul lui Bourdieu este, în plus, destul de apropiat de un materialism economic, căci el nu ezită să reducă poziția indivizilor în spațiul social la coordonate economice (capital economic) sau culturale (capital școlar) și să deducă de aici, într-un mod statistic și probabilist, practicile și gusturile lor (Bourdieu, 1979). Această reducere a individului la date este
by Matthieu Béra, Yvon Lamy [Corola-publishinghouse/Science/1069_a_2577]
-
superstiții, până la ritualuri destul de elaborate, ca practici populare, sub forma unui melanj sincretist sau, pur și simplu, ca kitsch. În esență, toate analizele mele au pendulat între dimensiunea umană și expresiile sociale (culturale și mentale) ale fenomenului divinatoriu. Nu am ezitat să mă opresc și asupra dimensiunii simbolice a faptelor studiate. Instrumentele și tehnicile de lucru utilizate sunt preponderent calitative, chestionarul fiind folosit doar atunci când am dorit să aflu opiniile și audiența practicilor divinatorii în anumite comunități sociale. Trebuie să recunosc
by Cristina Gavriluţă [Corola-publishinghouse/Science/1065_a_2573]