59,062 matches
-
la rândul ei, depindea de existența unor porturi mari și a unor linii de comunicații adecvate. Aceasta a făcut oportună operațiunea "Dragon", respectiv delocarea forțelor aliate în sudul Franței și aducerea Marsiliei în mâinile forțelor aliate; dispunând de marele port francez, se putea accelera sosirea diviziilor americane din Statele Unite. Generalul Eisenhower scria: Situația noastră pe plan administrativ și în ce privește asigurarea tehnico-materială nu va fi la înălțimea cerințelor impuse de înfrângerea finală a Germaniei dacă nu vom cuceri Anversul în nord și
[Corola-publishinghouse/Science/1537_a_2835]
-
provocată de primul-ministru Churchill, care o minimaliza. Ritmul de urmărire a inamicului era afectat de dificultățile de aprovizionare. O statistică a efectivelor aliaților pe continent la finele lunii august înregistra 20 de divizii americane, 12 divizii britanice, 3 canadiene, una franceză și una poloneză. Pe teritoriul Angliei se mai găseau încă 6 divizii americane, din care 3 aeropurtate. Din cauza problemelor de aprovizionare, exista teama că va putea apărea undeva, în direcția Germaniei, "o limită unde să ne oprim, nu din cauza inamicului
[Corola-publishinghouse/Science/1537_a_2835]
-
Rezultate remarcabile obținea și armata americană, care debarca în sudul Franței la 15 august 1944 [2, p. 394]. Eliberarea capitalei Franței era o problemă foarte importantă. Trebuia evitat ca Parisul să devină un câmp de luptă. Acțiunile întreprinse de Forțele franceze libere din Paris au fost de o valoare inestimabilă în cursul campaniei în toate sectoarele frontului. Fără efortul lor, eliberarea Franței ar fi luat mult mai mult timp. "În momentul în care aceste forțe au organizat insurecția din interiorul capitalei
[Corola-publishinghouse/Science/1537_a_2835]
-
tăria loviturii. Care au fost țelurile inamicului? După părerea comandanților aliați, germanii erau interesați de ocuparea orașului Liège, pentru a captura depozitele de materiale, și de recucerirea Anversului. Un obiectiv părea a fi și Strasbourgul. Șeful Statului Major al armatei franceze i-a solicitat lui Eisenhower să apere Strasbourgul. Naziștii aveau și alte planuri, între care forțarea râului Meuse. Conducătorii militari, pe lângă grijile frontului, aveau și preocuparea menținerii moralului trupelor. Nu se ascundea faptul că ofensiva germană din Ardeni a provocat
[Corola-publishinghouse/Science/1537_a_2835]
-
ferate electrificate din arealul arab (52,6%). Regatul marocan este de altfel, singura țară arabă care a demarat în 2007 un proiect de anvergură de modernizare/adaptare a rețelei feroviare pentru garnituri de mare viteză (în cooperare cu un partener francez). În baza acestui program până în anul 2030 vor fi operaționale liniile Agadir - Marakesh - Rabat - Tanger și Casablanca - Oujda însumând 1.500 km. de cale ferată; în anul 2008 au fost introduse deja, pe traseul Casablanca - Rabat - Tanger, primele garnituri tip
Lumea arabă - un spațiu geopolitic intermediar by Cezar Teclean () [Corola-publishinghouse/Science/1590_a_3053]
-
de legătură interoceanice, au intrat demult în atenția diverșilor centri de putere de pe Glob, care le folosesc drept baze de sprijin pentru monitorizarea rutelor menționate. Portul Djibouti este folosit de peste un secol drept bază aeronavală de supraveghere de către forțele armate franceze, iar în ultimul deceniu și de către forțele S.U.A. și Germaniei. În poziție de cap de pod față de Djibouti se află portul yemenit Aden și insula Socotra, folosite până în 1990 ca baze de sprijin de către forțele navale sovietice, iar după anul
Lumea arabă - un spațiu geopolitic intermediar by Cezar Teclean () [Corola-publishinghouse/Science/1590_a_3053]
-
mapamond, cât și a tendințelor de orientare a propriilor strategii de securitate a statelor arabe. Practic, putem stabili o segregare de interese a spațiului arabofon, în care peninsula arabă se identifică ca o arie orientată către interesele americanobritanice și parțial franceze (în E.A.U.), o parte a fostului hinterland colonial francez (Ciad, Djibouti, Comore) este îndreptat către Franța, o parte dintre arealele circummediteraneene au rămas cu fața către nucleul ex-sovietic (Siria, Libia, chiar Liban), iar o serie de periferii estice, vestice
Lumea arabă - un spațiu geopolitic intermediar by Cezar Teclean () [Corola-publishinghouse/Science/1590_a_3053]
-
de securitate a statelor arabe. Practic, putem stabili o segregare de interese a spațiului arabofon, în care peninsula arabă se identifică ca o arie orientată către interesele americanobritanice și parțial franceze (în E.A.U.), o parte a fostului hinterland colonial francez (Ciad, Djibouti, Comore) este îndreptat către Franța, o parte dintre arealele circummediteraneene au rămas cu fața către nucleul ex-sovietic (Siria, Libia, chiar Liban), iar o serie de periferii estice, vestice și sudice ale domeniului arabofon sunt sprijinite militar de alte
Lumea arabă - un spațiu geopolitic intermediar by Cezar Teclean () [Corola-publishinghouse/Science/1590_a_3053]
-
tabloului de forțe străine din arealul arab. La nivelul întregului spațiu arabofon funcționează în prezent un număr de 56 baze militare străine permanente amplasate pe teritoriul a 14 state, dintre care 43 sunt baze americane, 3 baze britanice, 3 baze franceze, 3 baze marocane, 2 baze spaniole, 1 bază rusă și 1 bază germană (fig. 171). De menționat că Marocul este singura țară arabă ce dispune de baze militare în afara teritoriului său oficial recunoscut, respectiv în Sahara Occidentală. Angajamentul militar extern în
Lumea arabă - un spațiu geopolitic intermediar by Cezar Teclean () [Corola-publishinghouse/Science/1590_a_3053]
-
prezența militară a altor puteri străine, iar în 5 dintre ele prezența militară americană este exclusivă (în Egipt, Kuwait, Iordania, Oman și Yemen), precum și în Israel. Doar în Djibouti, ponderea infrastructurilor militare americane este concurată de prezența tradițională a trupelor franceze și mai nou, a celor germane (Tabelul nr. 114). În pofida îndelungatei colaborări militare americano-saudite, trebuie remarcată retragerea bazelor militare americane din Arabia Saudită, evacuate în anul 2003 sub motivația dispariției pericolului agresiunii irakiene după prăbușirea regimului lui Saddam Hussein. În realitate
Lumea arabă - un spațiu geopolitic intermediar by Cezar Teclean () [Corola-publishinghouse/Science/1590_a_3053]
-
ruse la Benghazi, precum și cu guvernul sirian în scopul amenajării unei a doua baze ruse în Siria, la Latakia, ca bază-suport de aprovizionare și mentenanță navală pentru flota rusă din Mediterana. Totodată, la concurență cu recenta deschidere a bazei aeronavale franceze de la Abu Dhabi, Canada poartă negocieri cu guvernul E.A.U. pentru stabilirea unei baze militare canadiene permanente, prin cesionarea dreptului de folosință a bazei aeriene Minhad de lângă Dubai. Așadar, până în anii 2015-2020, pe fondul reducerii numărului de baze permanente, am putea
Lumea arabă - un spațiu geopolitic intermediar by Cezar Teclean () [Corola-publishinghouse/Science/1590_a_3053]
-
alte spații din proximitate (incluzând forțe armate, speciale și informative), care să poată acoperi și regiunea arabă. Structura ponderii angajamentului militar extern ar include cca. 75-78% baze americane și 5-6% baze britanice (aproximativ egale cu cele actuale), cca. 9-10% baze franceze (față de 5,4% în prezent), cca. 15% baze rusești (1,8% în prezent), cca. 3% baze germane, 5-6% baze spaniole. Practic, S.U.A. și Marea Britanie își vor diminua prezența militară cantitativă, dar își vor menține ponderea acesteia, Franța ar putea să
Lumea arabă - un spațiu geopolitic intermediar by Cezar Teclean () [Corola-publishinghouse/Science/1590_a_3053]
-
a rămas un creator de istorii originale și abstracte și de noi perspective teoretice, istoriografice, politice, dincolo de "tema literară" hayden-whiteană din 1973, aceea a "distrugătorului istoriei" mai mult un șoc pentru mediul intelectual occidental, decât o realitate a gândirii autorului francez. Cinci ani mai târziu, în admirabilul eseu academic Foucault's Discourse: The Historiography of Anti-Humanism, Hayden White afirma că Foucault "respinge autoritatea logicii și a narațiunii convenționale"2. Evident că Foucault respinge autoritatea logicii lingvistice și formele tradiționale de narativitate
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
the morbid psyche. At times he is close to being an antiintellectual intellectual who uses logic to destroy logic..."3 Hayden White remarca "impenetrabilitatea" discursului foucauldian "în fața oricărei tehnici critice bazate pe principii ideologice diferite de ale sale"4. Gânditorul francez respingea, ori de câte ori avea ocazia, "critica", îndeosebi acea critică aflată în obediența factorilor ideologici și politici. Foucault, cunoașterea și istoria Nu sunt un filosof și nici un scriitor. Nu fac o operă, fac cercetări istorice și politice deopotrivă; sînt antrenat adesea de
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
lumii contemporane. De asemenea, nu am fost preocupat de actualitatea sau inactualitatea gândirii foucauldiene; de cât de actuale sau inactuale sunt ideilor sale, ci doar de întrebările pe care le-am formulat în convergență sau în diferență cu problematica gânditorului francez. Foucault este de citit, dar nu oricând și nu oricum. Este de citit dincolo de inevitabilele efecte de discurs ale gândirii sale; dincolo de limbajul său singular de mare povestitor de idei și de probleme, în același timp rațional și critic, bizar
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
oricând și nu oricum. Este de citit dincolo de inevitabilele efecte de discurs ale gândirii sale; dincolo de limbajul său singular de mare povestitor de idei și de probleme, în același timp rațional și critic, bizar și inexplicabil, rezonabil și original. Gânditorul francez, ce vine dinspre istorie spre filosofie și socio-umane chiar dacă manualele și lucrările de solemnitate academică s-au gândit să-l pună la... filosofie -, a cunoscut mult, poate prea mult într-o viață de om. A trăit numai 58 de ani
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
Foucault vorbește, dezbate, ține un discurs și un curs, atunci când își formulează anumite întrebări, atunci când cercetează și scrie, atunci când se adresează auditoriului său, în sfârșit, atunci când poartă un dialog pe o problematică aleasă. Din aceste considerente, de ordin "tactic", istoricul francez a respins, ori de câte ori a avut ocazia, ipostază funcționalistă, structuralistă și politică de... autor. În ciuda cursurilor și a cărților sale, Foucault își spunea: Nu sunt un autor! Ceea ce respingea profesorul de la Collège de France era funcția social-politică de autor, și nu
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
abstracte, încărcate de ambiguitate, bizarerie). Tablourile foucauldiene (acele serii de serii de reprezentări ale gândurilor sale singulare, ale ideilor desprinse din substanța istoriei) încă nu pot fi admirate, apreciate, criticate sau contestate pe de-a-ntregul din moment ce scrierile și spusele gânditorului francez sunt încă în curs de recuperare de către editurile din Franța și de cele din afara Hexagonului. Relațiile dintre cuvânt și imaginea plastică au avut o funcție epistemică esențială în cărțile lui Foucault. Imaginea are vocația de a transmite "ceva consubstanțial limbajului
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
la studiul cărților, al arhivelor și la modurile creative de a face cercetare istoriografică... Foucault, sinucigașul prin cunoaștere, contrastează puternic cu intelectualii contemporani lui, ce nu aveau cum să treacă de limitele psihice și mentalitare pe care le trecea gânditorul francez, de multe ori acesta pendulând pe latura unor fluidizări a relațiilor dintre ceea ce poate fi spus și ceea ce nu comportă nicio evidență reală! Arhiva este "legea a ceea ce poate fi spus", spunea Foucault, dar totodată această arhivă expresie a puterii
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
ascundă și să intrumentalizeze constatările ce se pot desprinde de pe urma studiului trecutului istoric. Scrisul lui Foucault, perceput drept dificil, nu este deloc unul fluviu, unul unde coerența și vizibilitatea paragrafelor sunt la ele acasă. Ceea ce a văzut/gândit/problematizat profesorul francez a rămas mai mult pentru el, în ciuda efectelor discursive contemporane; în ciuda efervescenței academice din jurul scrierilor sale. În paragrafele din cărțile sale, Foucault propune o gândire a cunoașterii din trecut într-o manieră originală și personală. Ceea ce obosește în cărțile sale
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
fond de cunoaștere personalizată dezvoltă un raport clar-obscur în gândirea foucauldiană. Din această perspectivă, gândirea și dialogurile lui Foucault sunt discontinue. De aici și mitul "postmodernului Foucault". Foucault nu a fost niciodată postmodern. Totuși ce poziție avea Foucault în societatea franceză contemporană? Din ceea ce spune el și din ceea ce spun prietenii lui (Veyne ș.a.), Foucault a fost mai tot timpul criticat (distructiv!), atacat într-un mod subversiv și plin de ostilitate față de ideile și problematizările sale, contestat de media intelectuală franceză
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
franceză contemporană? Din ceea ce spune el și din ceea ce spun prietenii lui (Veyne ș.a.), Foucault a fost mai tot timpul criticat (distructiv!), atacat într-un mod subversiv și plin de ostilitate față de ideile și problematizările sale, contestat de media intelectuală franceză, deși era profesor la Collège de France în ultima parte a vieții. Evidența istorică, cu toate că poate fi atacată, contestată, mistificată lingvistic și ideologic de către politicienii cunoașterii și ai discursului public acest vehicul al puterii social-politice! -, nu poate fi ignorată și
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
ei în ordinea obiectivă a lui Chronos, în ordinea istorică. Spre sfârșitul vieții sale, într-un interviu denumit Truth, Power, Self: An Interview with Michel Foucault (1982), hiper-mistificatul Foucault spunea următoarele: "Nu sunt chiar integrat în viața socială și intelectuală franceză. Dacă eram mai tânăr, aș fi emigrat în Statele Unite. I: De ce? M.F.: Văd posibilități. Voi nu aveți o viață culturală și intelectuală omogenă [monolitică, n.a.]. Ca străin, nu am nevoie să fiu integrat. Nu există nicio presiune asupra mea. Aveți
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
drept o simțire personală, vreo închipuire a lui Foucault, dar ea este confirmată de către alte evidențe similare, puse la dispoziție de către prietenul său Paul Veyne, care arăta, în frumoasa sa carte despre Foucault, printre multe altele, poziția social-politică a gânditorului francez: "A fost un nonconfomist și acest lucru a fost îndeajuns pentru a-l clasa la stânga"12. Într-un alt interviu memorabil, luat de Paul Rabinow, intitulat Polemics, Politics and Problematizations (mai 1984), Foucault spunea următoarele: "De fapt, am fost situat
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
împreună, pe de altă parte, ele înseamnă ceva"13. O parte dintre numeroasele și impotentele etichete atribuite lui Foucault au fost dispersate și de către Paul Veyne în Introducerea și în ultimul capitol la cartea recent apărută despre Foucault (2008, ediția franceză, 2010, ediția engleză citată în text). Foucault, definit de Veyne, ca "un sceptic rar"14, ne arată prin scrierile și pozițiile sale în societatea contemporană mai multe aspecte: 1) îngustimea mediei de intelectuali a căror activitate este să eticheteze; 2
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]