59,062 matches
-
și Ceruri nomade (cuprinzând perioada 1990-1996). S. a înregistrat fidel starea de tensiune trăită de exilul românesc anticomunist de la Paris, evaluând cu luciditate evenimentele - semnarea tratatelor de la Helsinki („această nouă înfrângere a occidentalilor”), Carta ’77 și noua poziție a intelectualității franceze („Filosofi, profesori, normalieni resping acum marxismul, totalitarismul și Uniunea Sovietică, dar rămâne subînțeles că mai toți provin din rândurile stângii. Cu alte cuvinte, refugiații, exilații, emigranții care n-au încetat să denunțe totalitarismul vor rămâne la fel de necunoscuți ca mai înainte
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289963_a_291292]
-
pentru Adano, București, 1946; Remus Luca, Ana Nucu, București, 1955; Emil Cioran, Des Larmes et des saints, Paris, 1986; Lucian Blaga, L’ Étoile la plus triste, Paris, 1992. Repere bibliografice: Matei Cazacu, „Duiliu Zamfirescu”, „Limite”, 1982, 34-35; Horia Stamatu, Poezia franceză a Sandei Stolojan, „Limite”, 1983, 40-41; Matei Cazacu, „Avec de Gaulle en Roumanie”, „Lupta”, 1991, 161, 162; Andreea Deciu, „Cu de Gaulle în România”, RL, 1994, 31; Annie Bentoiu, Portret și portrete, RL, 1996, 33; Marius Vlad, Farmecul discret al
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289963_a_291292]
-
1933, devine elev la Liceul „Nicu Gane” din Fălticeni, pe care l-a absolvit în 1937. În același an se înscrie la Facultatea de Litere și Filosofie a Universității din Iași, terminată în 1942, cu o licență în filologie modernă (franceză și română). Concomitent cu studiile universitare, urmează Școala de Ofițeri de Rezervă din Bacău (1939-1940). În 1941 este înrolat și un an mai târziu trimis pe frontul de Răsărit. În 1942 este luat prizonier de trupele sovietice. Până în 1946, când
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286265_a_287594]
-
sprijin ale peregrinărilor sale sunt destul de îndepărtate în spațiu și nu numai. Personajul are rădăcini (și un punct fix de fascinație) în Transilvania (ținutul celor șapte cetăți, cum este numit aici), își constituie un univers de referință în mediul universitar francez, precum și un terminus, nu se știe dacă definitiv, peste ocean, în Canada. Cititor din ce în ce mai pasionat, colportor, editor virtual, în fine, autor de scrieri diverse, Louis este în multe privințe un alter ego al autorului. Pe de altă parte, textul manevrează
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288734_a_290063]
-
intellectuelle (1988), în versiunea românească - Mirajul lingvistic (1993), carte reluată într-o variantă engleză cu titlul The Feud of Language. A History of Structuralist Thought (1989; Premiul „René Wellek” al Asociației Americane de Literatură Comparată). Între cele două variante, cea franceză și cea engleză - întregită cu un Post-Scriptum: The Heidegger Affair - există diferențe semnificative, iar ediția română o reproduce pe a doua, beneficiind și de o Addenda în exclusivitate. Structuralismul și poststructuralismul francez din decadele a șaptea și a opta ale
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288734_a_290063]
-
de Literatură Comparată). Între cele două variante, cea franceză și cea engleză - întregită cu un Post-Scriptum: The Heidegger Affair - există diferențe semnificative, iar ediția română o reproduce pe a doua, beneficiind și de o Addenda în exclusivitate. Structuralismul și poststructuralismul francez din decadele a șaptea și a opta ale secolului trecut sunt tratate în primul rând ca aspecte ale unui fenomen de fascinație (mirage). Conform demonstrației lui P., structuralismul trădează nu atât o fascinație exemplară a limbajului, cât un caz de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288734_a_290063]
-
probează că P. merge mai departe, concepând destinul spectaculos al structuralismului în relație cu mecanismul mutației paradigmelor intelectuale și cu efectele lui. Carte „de o seninătate destructivă”, cum o numește Jean François Revel, Le Mirage linguistique spune ceea ce lumea intelectuală franceză a trecut sub tăcere un timp îndelungat și aruncă o lumină revelatoare asupra comportamentului discreționar al intelectualilor francezi, care au manipulat lingvistica în scopuri precise. Autorul face radiografia inclementă a unei forme de totalitarism științific falimentar, dar și o evaluare
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288734_a_290063]
-
și cu efectele lui. Carte „de o seninătate destructivă”, cum o numește Jean François Revel, Le Mirage linguistique spune ceea ce lumea intelectuală franceză a trecut sub tăcere un timp îndelungat și aruncă o lumină revelatoare asupra comportamentului discreționar al intelectualilor francezi, care au manipulat lingvistica în scopuri precise. Autorul face radiografia inclementă a unei forme de totalitarism științific falimentar, dar și o evaluare a costurilor sale morale. Cartea consemnează despărțirea de structuralismul tinereții și al debutului românesc, fiind scrisă evident din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288734_a_290063]
-
Ipoteza, evident polemică, este că proiecțiile imaginative de orice fel beneficiază de o autonomie absolută în raport cu determinațiile exterioare; căci ele trimit la viața spiritului, funciarmente liberă de presiunile socialității. Ostentația demonstrativă are o țintă precisă - sociologiile literare, prizate de intelectualitatea franceză gauchistă a anilor ’60-’70. În viziunea lui P., imaginarul clasicist se constituie în interiorul lumii reale ca un element alogen: un domeniu cu statut privilegiat, beneficiind de o demnitate simbolică inegalabilă. Pentru a o traduce conceptual și a o diseca
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288734_a_290063]
-
1990, 9; Monica Spiridon, Despre „aparența” și „realitatea” ficțiunii, VR, 1990, 10; Lovinescu, Unde scurte, I, 323-326; Andreea Deciu, Lumi ficționale și lumi reale, RL, 1993, 19; Florin Berindeanu, Mirajul ficțiunii, RL, 1993, 19; Ovidiu Verdeș, Creșterea și descreșterea structuralismului francez, RL, 1993, 23; Florin Mihăilescu, Complement la Toma Pavel, ST, 1993, 11; Andrei Ionescu, O viziune funcțională asupra ficțiunii, VR, 1994, 5-6; Virgil Nemoianu, Arhipelag interior, Timișoara, 1994, passim; Monica Spiridon, Apărarea și ilustrarea esteticii, București, 1996, 182-186; Mihai Zamfir
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288734_a_290063]
-
Adrian Nicolaescu, țărani, și soția scriitorului Romulus Vulpescu. Urmează la Craiova Școala „Regina Elisabeta” (1939-1943) și Liceul „Elena Cuza” (1943-1946), continuat în particular din motive de sănătate (absolvit în 1952), și la București Facultatea de Filologie, secția limba și literatura franceză (1953-1958). După licență este documentaristă, apoi cercetător științific la Institutul de Lingvistică al Academiei Române, Sectorul lexicografie și lexicologie (1959-1974). Debutează în 1966 la revista „Familia” cu povestirea Scrisoare către un cunoscut, și editorial în 1963 cu traducerea unui roman de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290669_a_291998]
-
Vulpescu a publicat repovestirea romanelor Gargantua și Pantagruel de François Rabelais, iar singură, Extraordinarele aventuri ale lui Tartarin din Tarascon (Tartarin din Tarascon, Tartarin în Alpi, Portul Tarascon) după Alphonse Daudet. Are o bogată activitate de traducătoare din literaturile engleză, franceză și spaniolă, concomitent transpunând în limba franceză pagini din literatura modernă și contemporană românească. În 1991 i se acordă Premiul „România Mare” pentru întreaga activitate literară. Cele mai importante romane scrise de V. alcătuiesc o trilogie: Rămas-bun, Arta conversației și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290669_a_291998]
-
Pantagruel de François Rabelais, iar singură, Extraordinarele aventuri ale lui Tartarin din Tarascon (Tartarin din Tarascon, Tartarin în Alpi, Portul Tarascon) după Alphonse Daudet. Are o bogată activitate de traducătoare din literaturile engleză, franceză și spaniolă, concomitent transpunând în limba franceză pagini din literatura modernă și contemporană românească. În 1991 i se acordă Premiul „România Mare” pentru întreaga activitate literară. Cele mai importante romane scrise de V. alcătuiesc o trilogie: Rămas-bun, Arta conversației și Carnetul din port-hart. Personajul liant, doctorul Daniel
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290669_a_291998]
-
a fi fost adevărata sa vocație. El se dovedește un lector nu doar comprehensiv, ci și bine orientat în actualitatea literară. Îl interesează în egală măsură marii scriitori ruși (Tolstoi, Cehov, Gorki), câțiva din nordul Europei (Bjșrnson, Selma Lagerlöf) sau francezi (Alphonse Daudet între alții), dar și romancierii germani de după 1920 ori Multatuli și Axel Munthe. Iar notele de lectură, mai ales acelea din revista „Transilvania”, unde avea o rubrică permanentă, îl arată deschis către orientări diverse, moderne și mărturisesc, totodată
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288772_a_290101]
-
Păun-Pincio („concetățeanul nostru”). În paginile gazetei este reprodus un pasaj, intitulat Moldoveni și munteni, dintr-un articol al lui Mihai Eminescu, publicat în „Curierul de Iași” din octombrie 1877, și este găzduită o poezie a lui Lucien Bazin, Un imn francez lui Eminescu, în traducerea lui St.O. Iosif. În 1911 și în 1912 e prezent, tot mai des, Ion Sân-Giorgiu, fie ca poet, fie ca recenzent al unor volume de versuri recent apărute, semnate de D. Anghel, Cincinat Pavelescu, St
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288219_a_289548]
-
Brătianu a luat poziție față de majoritatea măsurilor cu caracter economic adoptate de Guvernul Gh.Gh. Mironescu, acordând o atenție deosebită celor din domeniul politicii financiare. În februarie 1931, guvernul a contractat un împrumut extern, în valoare de 1,3 miliarde franci francezi, cu una din cele mai ridicate dobânzi ale timpului, de 10,23%416. Oficiosul georgist aprecia că negocierile pentru angajarea împrumutului nu se desfășurau în condiții de egalitate între state, guvernul român ezitând să se manifeste cu demnitatea unui solicitant
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
timpului, de 10,23%416. Oficiosul georgist aprecia că negocierile pentru angajarea împrumutului nu se desfășurau în condiții de egalitate între state, guvernul român ezitând să se manifeste cu demnitatea unui solicitant solvabil 417. În timpul tratativelor desfășurate la Paris, partea franceză a cerut prelungirea șederii consilierului tehnic, venit în țară în 1929, cu ocazia contractării împrumutului de stabilizare. Guvernatorul Băncii Naționale, Dumitru Burileanu, s-a opus, fapt care a determinat înlocuirea lui, cu Constantin Angelescu, fruntaș al PNȚ418. PNL-Gheorghe Brătianu a
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
fusese atinsă de criza economică, Germania făcuse apel la președintele american Hoover, pentru a fi ajutată. A obținut astfel un moratoriu asupra datoriilor sale, o limitare a acestora și, apoi, dreptul la reînarmare, prin clauza egalității în drepturi. În fața reticențelor franceze față de aplicarea clauzei egalității drepturilor, Germania a părăsit conferința pentru dezarmare și Societatea Națiunilor, în octombrie 1933. În schimb, Franța a continuat politica de securitate, căutându-și aliați. În decembrie 1932, ea a semnat un pact de neagresiune cu U
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
nu și-au dat acordul. Din 1932, România recunoștea competența C.E.D. de la mare până la Brăila, în schimb, C.E.D. se abținea în a-și exercita competența judiciară între Brăila și Galați. La 29 iulie 1936, Nicolae Titulescu acorda un interviu ziarului francez "Le Temps", în care vorbea despre necesitatea suprimării C.E.D., pentru a pune capăt "acestei servituți și acestui control străin [...] care le constituie Comisia Europeană"819. Gheorghe Brătianu și-a exprimat poziția față de această problemă, în interviul acordat ziarului "Curentul", la
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
efectuată în străinătate, liderul georgist îi informa pe fruntașii partidului că vizitase Spania, încercând să obțină o întrevedere cu generalul Franco, vizitase Franța, având la Paris întevederi cu ministrul de externe al acestei țări, Delbos și cu cunoscutul om politic francez, André Tardieu și își încheiase periplul prin Europa, în Germania, întâlnindu-se la Berlin cu personalități ale vieții politice precum Goering și Rosemberg 855. Capitolul 8 Reîntregirea Partidului Național Liberal 8. 1. Revenirea georgiștilor în Partidul Național Liberal Mereu reluate
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
georgist, care să activeze sub masca unei asociații culturale. Organizația urma să se numească "Renașterea Latină", sau "Frontul Româno-Latin". Tineretul georgist intenționa să obțină aprobarea lui Georghe Brătianu pentru formarea acestei organizații și să trimită invitații de aderare studenților italieni, francezi, spanioli sau portughezi 893. Acțiunile politice ale lui Gheorghe Brătianu au continuat, cu intesitate diferită și în anii care au umat acestor evenimente. Până în 1940, politicianul liberal s-a implicat în reorganizarea Partidului Național Liberal, a încercat să stabilească contacte
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
rezistat doar câteva numere. A tradus pentru scenă o seamă de piese din autori italieni (Luigi Pirandello, cu Șase personagii în căutarea unui autor, Giuseppe Adami, Rosso di San Secondo, Giovanni Penzato, Gherardo Gherardi, Federico Nardelli, Alessandro de Stefani) și francezi (Alfred Gehry, Charles Vildrac; o dramatizare după Jules Renard, Morcoveață). Prin intermediul unor texte transpuse în limbile pe care le stăpânea, a mai realizat versiuni românești din Shakespeare (Macbeth), Calderón de la Barca (Viața e vis), N. V. Gogol (Cartoforii, împreună cu Th. Kiriakoff
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289518_a_290847]
-
nu prea există în aceste însemnări, mai ales în prima parte, cea „teoretică“. Să luăm, de pildă, atacul său brutal asupra romanticilor. De îndată ce cuvîntul este rostit, urmează negarea lui. Care romantici? Așa ceva nu există! Ei sînt caricaturi ai celor autentici, francezi sau germani. „Larg om la suflet este romanticul nostru și cel dintîi șmecher dintre toți șmecherii noștri, vă încredințez de asta... chiar din experiență“ - ne spune paradoxalistul, sugerîndu-ne că a trecut și el prin această școală a imitației. Și a
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
vecinătatea aceea banală, asemenea unui meteorit căzut dintr-o galaxie necunoscută, cât pe-aci să se confunde cu pietrișul de pe alee... Așa am ghicit lacrimile tăinuite de bunica noastră și am presimțit că în inima ei exista acel îndepărtat iubit francez care-l precedase pe bunicul nostru Fiodor. Da, un ofițer chipeș din Marea Armată, bărbatul care strecurase în palma Charlottei ciobul colțuros „Verdun”. Descoperirea aceea ne tulbura. Ne-am simțit legați de bunica printr-un secret la care nimeni altcineva
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
care ne-a călăuzit prin Paris... Câțiva ani mai târziu, aveam să aflăm adevărata cronologie a acelei vizite auguste: Nicolae și Alexandra veniseră nu în primăvara lui 1910, după potop, ci în octombrie 1896, adică mult înainte de renașterea Atlantidei noastre franceze. Însă prea puțin ne păsa de logica aceasta reală. Pentru noi conta doar cronologia lungilor istorisiri ale bunicii: într-o zi, în vremurile lor legendare, Parisul se ivea din apă, soarele strălucea și, în același moment, auzeam strigătul încă îndepărtat
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]