59,587 matches
-
central (să zicem, creierul), ansamblul reacționează (transpiră), ceea ce reglează temperatura (echilibru homeostatic). Kaplan folosește această analogie atunci cînd scrie că " sistemul internațional nu e doar stabil, ci [...] ultrastabil, în sensul că el acționează selectiv, în funcție de stările variabilelor sale interne și respinge ceea ce provoacă stări instabile" (Kaplan 1969: 293). Cealaltă analogie este cu piața și mecanismul ei de echilibrare a prețurilor - o abordare individualistă. În acest caz, echilibrul este consecința firească a acțiunii individuale raționale, fără intervenția vreunui centru conducător. Aplicată la
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
acest lucru. Mai mult, Hedley Bull, probabil autorul cel mai reprezentativ, argumentează că însuși punctul de plecare al realismului, anume starea de natură așa cum o concepea Hobbes, este eronat. După ce analizează trăsăturile caracteristice date de Hobbes stării de natură, Bull respinge analogia cu sistemul internațional. El arată că nici inexistența unei reguli legale și morale, nici absența comerțului, a industriei (în sensul pe care i-l dă Hobbes), a navigației, nici starea de război nu descriu în mod convingător domeniul internațional
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
salvat prin includerea în analiză a rezultatelor celorlalte modele. Dacă sînt contradictorii, realismul ar fi preferabil pentru unele explicații și mai puțin preferabil pentru altele; aceasta se poate determina prin analiza empirică, dar nu e necesar ca realismul să fie respins de la început. Dacă modelele se exclud reciproc, atunci ar rezulta că nu există nici o suprapunere logică între ele. În acest caz, ultimele modele nu-l pot falsifica pe primul. Realismul ar fi iarăși salvat. Singurul punct comun al celor trei
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
cele financiare provoacă o competiție internațională între monopoluri și o reîmpărțire a lumii între țările cele mai puternice. Acest argument se opune altei faimoase teorii marxiste, anume teza ultra-imperialismului a lui Kautski (pe care atît Luxemburg, cît și Lenin o resping). Kautski, figură centrală a partidului social democrat german (care era încă marxist la acea vreme), susținea că burghezia ar fi suficient de rațională pentru a împărți lumea fără a se expune riscurilor (și costurilor) războiului. Acest ultra-impe-rialism semnifică exploatarea solidară
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
înregistra eșecuri sau sistemul internațional nu afișa caracteristicile așteptate, nu era acuzată politica, ci era ajustată teoria. Într-o lume a adevărului, teoria și practica trebuie să fie în armonie. Deși analiștii sovietici au depus un mare efort pentru a respinge teoriile occidentale (ca și cum marxismul n-ar fi tot o teorie occidentală), unii analiști din Vest au accentuat vizibila asemănare dintre conceptele lor principale și tezele teoriilor și politicii externe americane din timpul războiului rece (Light 1988; Lynch 1989).3 Anarhia
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
se poate aplica și pentru Aron. Cînd Aron distinge între omogenitatea și eterogenitatea sistemelor internaționale, pe el nu-l interesează sistemul intern ca atare, ci similaritatea statelor din cadrul sistemului. Conceptele însele nu au sens la nivelul unităților. La fel, Waltz respinge teoria balanței puterii a lui Kaplan pe motiv că acesta din urmă "introduce fraudulos în teoria sa sistemică reguli caracteristice unităților". Dar este evident că regulile nu sînt caracteristici ale nivelului unităților, deși înțelegerea lor particulară ar putea fi. Regulile
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
decît un singur lider. Totuși argumentele realiste inițiale susțin că furnizarea de către un singur lider este cel mai probabil să intervină. Kindleberger (1976: 26 și urm., 38) a analizat pe larg diferitele posibilități pentru asigurarea bunului public și le-a respins pe toate, cu excepția a ceea ce el numea primat. El a argumentat că orice administrare, fie cu ajutorul legilor, fie cu ajutorul instituțiilor, este prin definiție dependentă de guverne și de interesele lor. Acest lucru scoate din discuție altruismul, pentru că el va fi
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
toate procesele de diferențiere socială și diminuează mărimea piețelor lor interne" (Laclau 1979: 37). De aceea el descrie relațiile de putere în cadrul sferei de schimb (monopolul) și în cadrul sistemului politic (coerciția extra-economică). La fel, Bill Waren (1980) reinstituie autonomia politicii, respingînd determinismul economic care apare în unele scrieri despre dependență. În viziunea lui, identificarea (leninistă) a imperialismului cu extinderea pieței mondiale duce la confuzia între efectele negative ale creșterii capitalului, care ar trebui văzută ca un fenomen economic, și impactul statelor
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
dar sînt prea deterministe și anistorice (Gilpin 1981: 48-9). Totuși, scriitorii neomarxiști ce fac parte din tradiția dependenței a lui Cardoso sau se revendică de la vreo teorie critică se consideră ei înșiși ca făcînd parte dintr-un "marxism istoricist care respinge noțiunea de lege obiectivă a istoriei" (Cox 1981: 248). Uneori, Gilpin atrage într-adevăr atenția asupra similarităților între realism și marxism în abordarea naturii și dinamicii relațiilor internaționale. După părerea lui Gilpin, ele diferă în ce privește "dinamica de bază: realismul pune
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
descriu situația de după criza petrolului, ignorînd importanța banilor și a finanțelor. Unul dintre motive este ideologia neoclasică de la baza lor, care susține piețele financiare necontrolate, chiar dacă ele alocă resurse într-un mod total ineficient (Strange 1986b: 12 și urm.), dar respinge frînările comerțului, chiar dacă astfel de frînări ar putea fi necesare pentru atenuarea căderilor în ceea ce privește cererea ciclică. Ea a ridiculizat puțin sau poate nu chiar puțin presupunerea că, din moment ce piețele tind întotdeauna spre echilibru, ele au întotdeauna dreptate. Dacă ceva merge
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
face cu o lărgire conceptuală exagerată? Această carte se bazează pe definirea realismului ca paradigmă. Politics Among Nations a lui Morgenthau a fost în general receptată ca un astfel de model. Ea a impulsionat dezbaterile, care au rafinat și au respins unele dintre asumpțiile, conceptele și explicațiile sale. Problema cu realismul este că gînditorii care aderă doar la unele aspecte ale teoriei sînt de asemenea numiți realiști. Un teoretician al balanței puterii, precum Waltz, este un realist. Realist este și un
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
binevenită pentru pluralismul teoretic și o reamintire a faptului că o critică teoretică trebuia, cel puțin într-o oarecare măsură, să fie făcută din interiorul perspectivei criticate. Dar, odată ce disputa paradigmelor a devenit o categorie instituită, ea ispitea cercetătorii să respingă critica pentru simplul - și simplu de invocat - motiv că ea vine din partea altei școli de gîndire. Disputa paradigmelor, deși avea intenția să deschidă dezbaterea, se putea deteriora pînă la a ajunge o doctrină a sferelor de influență care să legitimeze
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
din cadrul respectivului mediu cultural. Astfel s-ar putea spune că această referire necesară la motivele și intențiile umane, la înțelegerea desfășurată de cineva, presupune o diferență calitativă între științele naturii și științele umane. Totuși, Weber nu credea că pozitivismul trebuie respins în întregime. El a susținut că legile cauzale au și ele un rol, însă nu sînt un scop, ci doar un mijloc în științele sociale. Tipurile ideale pot fi extrapolate, ceea ce ar putea sugera un cadru cauzal pentru înțelegerea evenimentelor
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
accepta o teorie pur inductivă a cunoașterii. Teoria cunoașterii propusă de Weber era una neokantiană. Weberienii acceptau întru totul perspectiva kantiană asupra construirii cunoașterii (prin conferirea de înțelesuri), adică existența unor categorii care întemeiază posibilitatea însăși a cunoașterii. Totuși, ceea ce respingea școala sociologiei istorice era abordarea bazată pe legea acoperitoare, specifică pozitivismului. 2 Această definiție a behavioralismului este cam bizară. De obicei, behavioralismul este definit ca o teorie care își propune să explice comportamentul, care este o variabilă dependentă, pe baza
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
afirmă că în paginile L. sunt așteptați toți scriitorii români de peste hotare, „oricât de diverse ar fi idealurile lor estetice și de antagoniste perspectivele lor spirituale”, pentru a oferi o imagine „a bogăției și varietății curentelor culturale românești”. Totodată este respinsă în termeni virulenți concepția „retrogradă, obscurantistă și reacționară” impusă în țară de „normativele ocupantului și susținută prin mitralierele lui”. Articolul Literatură și destin de Alexandru Busuioceanu, de fapt o introducere la o istorie a literaturii române, încearcă o definire a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287874_a_289203]
-
și un junimist, cum nu era Duiliu Zamfirescu. Alții vor ataca valorile junimiste pe față. Anghel Demetriescu (1847-1903) adulă pe Titu Maiorescu într-o compoziție savantă cu mare aparat critic (imitație după Lessing) și mari figuri clasice ("Ca Hector ce respingea pe Achei până la corăbiile lor" etc.). Asta îl îndreptăți să atace pe Eminescu, găsindu-l "boem de o speță puțin amabilă, camarad incomod", om cu inspirație "bolnăvicioasă", de melancolie "moștenită", de cultură "superficială" și alte asemenea inepții filistine. Mai onest
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
acest ideal, altfel e contra științei care cere ca arta să fie determinată de mentalitatea vremii. De aci urmează la Gherea un sectarism teribil. O operă în contrazicere cu aceste idealuri nu e bună și criticul se cuvine s-o respingă. O poezie ce glorifică societatea feudală ori burgheză e condamnabilă: "...o revistă redactată de un om religios nu va tipări, și nu trebuie să tipărească vreo poezie în care se înjură religia, deci îndreptată împotriva ideilor, și idealului, care sunt
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
zdruncinați de durerea Leei, sunt biruiți și mărturisesc cazul bătrânului Manasse. Manasse e implacabil și reacționează cu o habotnicie sălbatecă, întrupare a iudaismului milenar. Incapabil a înțelege sentimente în afară de lege, el crede că poate cumpăra cu bani pe iubitul Leei. Respins cu indignare, conjură pe Leea în numele dumnezeului părinților, într-o revărsare de aprig și orb fanatism. Pentru ca noua generație, mai acomodată, să poată trăi, e necesar ca bătrânul să dispară. Ceea ce se și întîmplă. Cu toate imperfecțiile dramei, figura lui
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
cioban a fost ucis, și nevasta care-i știe drumurile calendaristice îi dă de urme și prinde pe ucigaș. Fundamental și remarcabil este aici simțul automatismului vieții țărănești de munte. Oamenii fac fel de fel de prepusuri, dar Vitoria le respinge. Lipan nu poate face în cutare lună decât asta și asta. Mișcarea este milenară, neprevăzutul nu intră în ea, ca și în migrațiunea păsărilor. Uneori ți se pare că citești unele din cele mai bune romane ale lui Jack London
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
Un scriitor "se naște" ceea ce este, pesimist ori optimist, cerebral ori pasional, iar mediul îl "selectează" după aspirațiile sale. Dacă un pesimist apare într-o epocă deprimată, el e selectat numaidecât și devine reputat. Dacă însă contrazice aspirațiile vremii, este respins. Însă un scriitor mare e atât de complex încît orice epocă va găsi în el o latură selectabilă. Un astfel de scriitor are o soartă "plină de peripeții". Este un fel de a spune că artistul, fiind inefabil în esența
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
din municipiu pe un deal, lipind lămpile una de alta." Adevăratul nucleu al pretinsului roman Cimitirul Buna-Vestire este capitolul despre învierea morților, ce pare a fi inspirat din cazul de la Maglavit și conține atitudinea scriitorului față de miracol. Biserica oficială ce respinge anomalia, neprevăzută în texte, e confruntată cu credulitatea babelor. Remarcabilă, afară de măreția halucinației, este posibilitatea raporturilor sociale ieșite din noua ordine de lucruri. Turburarea autorităților, răsturnarea vieții zilnice sub imperiul miracolului sunt văzute cu un mare simț al evenimentelor fantastice
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
Milița Petrașcu, S. Perahim, B. Herold și alții), e cea mai tenace. În general se refuză în ele orice constrângere academică, se face elogiul visului, se stimează elucubrațiile paranoicilor și ale copiilor, se cultivă reportajul, se profesează libertatea instinctelor, se respinge critica, admițîndu-se numai simpatia. Doctrina reportajului a dat un prozator remarcabil în Geo Bogza, autor mai înainte de poeme brutal priapice. În Țări de piatră, de foc și de pământ, autorul procedează ca un fotograf de artă, intuind o notă dominantă
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
călinesciană, sintezele acestora vor părea unilaterale și parțiale. ă...î Călinescu vrea să fie prezent acolo unde n-au vrut sau n-au putut - dintr-un motiv sau altul - să fie prezenți Iorga și Lovinescu. Nici Lovinescu, nici Iorga nu resping și nu ignoră literatura română din a doua jumătate a secolului al XIX-lea, mai precis autorii "Junimii". În legătură cu Eminescu au amândoi aprecieri superlative. Pentru Iorga, Eminescu este "expresia integrală a sufletului romînesc", pentru Lovinescu, el reprezintă singura noastră tradiție
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
iar în refugiu întemeiase la Iași o bibliotecă de 3 000 de volume și îi dăruise diurna de deputat. În ceea ce privește situarea politică, I. este, prin excelență, un naționalist democrat. Democratismul consecvent și incoruptibil l-a determinat în perioada interbelică să respingă hotărât naționalismul extremist, șovin, să combată intransigent mișcările de extremă dreapta, să înfiereze nazismul și să denunțe ca antinațională politica de orientare spre Germania hitleristă. Stârnind prin aceasta ura legionarilor, „dascălul neamului” a plătit cu viața curajul de a fi
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287605_a_288934]
-
din Istoria literaturii românești contemporane (1934). În cuprinsul acesteia, literatura secolului al XX-lea, în special cea de după 1918, e considerată din perspectivă îngust ideologică, de pe poziții naționaliste rigide și în spiritul conservatorismului estetic radical. Modalitățile artistice noi, moderne sunt respinse tranșant și menținute în atenție cele tradiționale, oricât de epigonice. Tudor Arghezi e pus la stâlpul infamiei și sunt apreciați cu bunăvoință, chiar elogiați, autori submediocri. Însă contribuția la cunoașterea literaturii de până la 1900 rămâne substanțială. Dintr-un curs a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287605_a_288934]