59,587 matches
-
puternică" ("strong postmodern theory") și teoria moderată ("modest mode of postmodern discourse"). Prima dintre ele postulează ruptura modernism postmodernism, care se răsfrânge și în aceea dintre discursurile moderne și cele postmoderne, accentul căzând aici pe particula "post-"; teoria modernă este respinsă în totalitate ca fiind universalistă, esențialistă și fundaționalistă. În această categorie sunt incluși teoreticienii din mai tânăra generație a postmodernilor, care se angajează în diverse polemici și dispute, în care apără un discurs bazat pe retorică și stil. A doua
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
este concepută ca fiind ceva sacru, existând în sine, singurul ei înțeles fiind cel estetic în arta abstractă, de exemplu, formele și culorile sunt folosite doar pentru a se ajunge la o expresie estetică apropiată de realitate și puritate. Postmoderniștii resping caracterul izolat, privilegiat al operei pe care o reintroduc într-un context, cel mai adesea cotidian, fapt ce conduce la colapsul distincției dintre ceea ce poate fi etichetat cu denumirea de artistic și ceea ce nu poate primi acest calificativ. Arta este
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
happening-ul224 (primul happening fiind realizat de către Alain Kaprow în 1957), body-art (în care corpul artistului este mediul, mai degrabă decât convenționalele pânză, piatră, lemn), arta conceptuală (în care Ideea este mai intens valorificată decât obiectul), Earth Art sau enviromental art (resping comercializarea artei și propovăduiesc întoarcerea la natură). De asemenea, noile tehnologii au pătruns și în domeniul artistic, apărând forme precum High-Tech Art sau Light-and-Space Art, ce pun accentul pe percepțiile senzoriale și pe utilizările radicale ale noilor materiale în vederea "dematerializării
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
elaborarea unei teorii care să aibă drept puncte de reper noțiunile de scriitură, text, producere. Deși literatura și politica sunt considerate interdependente (în sensul că literatura este percepută ca o "revoluție simbolică" ce pregătește schimbări economice și sociale), grupul Tel-Quel respinge ideea de literatură angajată, de unde rezultă necesitatea de a o analiza în proprii ei termeni. În consecință, o teorie și o practică a scriiturii devin imperative ale cercetării. Din reperele pe care și le-au fixat membrii curentului, și anume
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
origine a teoriei și a criticii este legată intrinsec de atitudinea de devalorizare a narativului, prezentă în La Condition postmoderne. Logos-ul și metanarațiunile totalizatoare care au pretenția de a se institui drept grile universale de receptare sau interpretare sunt respinse. În aceeași direcție, apelul la antilogos din operele lui Deleuze implică repudierea logos-ului ca Idee platoniciană și afirmarea repetițiilor diferenței și nu ale asemănării. Derrida, de o altă manieră, introduce logos-ul în jocul diseminării și al deconstrucției, luându
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
acest sens, el propune înțelegerea consumului ca un mod al activității sociale, astfel încât dacă se dorește a fi integrat în societate, e datoria individului să consume. Astfel, consumul este în viziunea sa o activitate fără sfârșit și fără limite, dar respinge explicațiile de tip psihologic și cele de tip mecanicist sau bazate pe creșterea consumului dintr-o "constrângere de prestigiu". Baudrillard recunoaște că ideea de bază a consumatorului este aceea de a consuma din ce în ce mai mult355, dar respinge "metafizica vulgară" a consumului
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
și fără limite, dar respinge explicațiile de tip psihologic și cele de tip mecanicist sau bazate pe creșterea consumului dintr-o "constrângere de prestigiu". Baudrillard recunoaște că ideea de bază a consumatorului este aceea de a consuma din ce în ce mai mult355, dar respinge "metafizica vulgară" a consumului, care se întemeiază pe ideea unui subiect real care vede în obiecte sursa satisfacerii trebuințelor sale și nu trece spre nivelul următor, al explicării ideologiei consumului. În aceeași manieră, Baudrillard critică și proiectul unei temperări a
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
determinante nu doar din punct de vedere teoretic, ci și din perspectiva înțelegerii naturii umane în general. Conceptele lor s-au imperializat, impunându-se ca modele totale de analiză și interpretare a diferitelor domenii. Baudrillard critică această dominație teoretică și respinge ca neadecvată "mixarea" marxismului și a psihanalizei, deoarece "marxismul, ca și psihanaliza, nu au coerență decât în circumscrierea lor parțială (în ignorarea lor), și nu sunt generalizabile ca scheme de analiză"400. Mai mult, consideră Baudrillard, cele două câmpuri critice
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
i se pare a fi aceea a schimbului simbolic, care valorifică ideile despre dar și potlatch ale lui Mauss și Bataille. Baudrillard se va distanța apoi de teoriile, dar și de vocabularul marxist pe care îl utiliza consecvent și va respinge distincțiile consacrate dintre bază și suprastructură, economie și ideologie etc., polemizând pe marginea multor concepte ale teoriei marxiste. În Le Miroir de la production va cataloga categoriile și teoriile utilizate de marxism drept mult prea conservatoare pentru a putea fi utilizate
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
contradicție internă între natura umană și capitalism. Caracteristicile intrinseci și "naturale" ale omului sunt considerate a fi în relație cu sărbătoarea, excesul, cheltuirea energiei, în timp ce imperativele muncii, efortului, utilității, economiei sunt văzute ca fiind împotriva firii omenești; prin urmare, Baudrillard respinge primatul marxist al producției, considerând că toate formele de schimb simbolic sunt mult mai apropiate naturii umane decât producția. Într-o recenzie la Operele complete ale lui Bataille, Jean Baudrillard critică teoria marxistă, în timp ce afilierea cu ideile lui Georges Bataille
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
al economiei sau al inconștientului, precum și ca o etapă importantă în ceea ce privește revoluția sensului: "Veritabila revoluție a secolului al XIX-lea, a modernității, este distrugerea radicală a aparențelor, dezvrăjirea lumii și abandonul său în fața violenței interpretării și a istoriei"434. Baudrillard respinge acest univers care a demistificat realitatea și a distrus aparențele în căutarea faptelor și a progresului și trece la analizarea unui alt tip de revoluție, cel din secolul XX, care duce la anihilarea sensului și la conturarea perfectă a imploziei
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
gigantică hologramă" sau un imens cinematograf, ci este și simulacrul perfect, dar care poate fi perceput astfel doar de către un european, deoarece americanii nu posedă limbajul simulării, ci sunt doar "configurarea perfectă a acestuia" sau chiar modelul său. Astfel, Baudrillard respinge interpretarea banală în termenii visului sau ai imaginarului, propunând varianta în care "America nu este nici un vis, nici o realitate, ea este o hiperrealitate. Este o hiperrealitate pentru că e o utopie care s-a trăit ca realizată chiar de la început"496
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
Herman Parret răspunde negativ acestor întrebări, el fiind, de altfel, nemulțumit de opinia lui Greimas și Courtés care vedeau în seducție o categorie a manipulării, caz în care competența manipulatului se modelează după o structură a vrea/a face. Parret respinge ipoteza asemănărilor dintre seducție și manipulare pe baza următoarelor motive: a) seducția nu este intențională, ea nu vizează competența de acțiune a seducătorului, principiul intențional fiind străin atât subiectului seducător, cât și celui sedus. Seducția nu se conformează unei structuri
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
seducția nu este o metodă sau un demers prestabilit, cu etape obligatorii și scopuri precise. Astfel, "seducția nu este o temă care să se opună altora sau care să dea răspuns altor teme. Seducția este ceea ce seduce, atâta tot"562. Respingând capcana unei logici bivalente, Baudrillard transformă seducția într-un operator discursiv care dezvoltă tensiunea dintre termenii folosiți pentru a crea relații conceptuale noi. Pentru Derrida, deconstrucția nu reprezintă o anulare a dualităților sau eterogenităților și nu vizează o căutare a
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
o "exorcizare eșuată" a istoricității postmodernismului, mai ales că definiția oferită de Eco nu pare a fi utilizabilă în alte discursuri care nu sunt orientate istoric. De o eroare similară este acuzat și Lyotard, care într-un articol din 1983 respinge dimensiunea periodizatoare a termenului, deoarece aceasta aparține în mod esențial modernității. 28 Jean Baudrillard, L'illusion de la fin ou la grève des événements, Éditions Galilée, Paris, 1992, p. 108. 29 Gianni Vattimo, Societatea transparentă, trad. de Ștefania Mincu, Editura Pontica
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
fi susținut, iar când consensul e devalorizat din principiu, la fel se întâmplă și cu dezacordul semnificativ. Deși nu împărtășesc perspectiva lui Habermas asupra postmodernității (bazată pe identificarea, nevalidată istoric, a postmodernității cu gândirea neoconservatoare), maniera arogantă în care Lyotard respinge dialogismul lui Habermas mi se pare greșită din punct de vedere filosofic, nu numai fiindcă nu e argumentată, ci și pentru că, în ultimă instanță, se autocontrazice". 124 În același timp, Habermas speră într-o unitate a experienței, care să oprească
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
teoretizând despre noile forme ale tehnologiei, culturii, societății, ar fi trebuit să ofere Teoriei Critice un număr însemnat de subiecte de aprofundat, în timp ce realitatea a arătat că majoritatea teoreticienilor critici nu s-au confruntat cu această problematică, în timp ce alții au respins-o mai mult ideologic. 126 După cum declară Lyotard, "Consensul a devenit o valoare desuetă și suspectă. Dreptatea însă nu e nici desuetă, nici suspectă. Trebuie să ajungem la o idee și la o practică a dreptății care să nu fie
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
de utilizare a ironiei și parodiei, Hutcheon subliniază că "nu este vorba de faptul că modernismul era serios și important, iar postmodernismul este ironic și parodic, așa cum au susținut unii; diferența este dată mai curând de faptul că ironia postmodernă respinge acea imperioasă nevoie de închidere sau măcar de distanță a modernismului. Complicitatea însoțește întotdeauna critica" (ibidem, p. 105). 221 Susan Sontag, Împotriva interpretării, p. 338. 222 Ihab Hassan, The Postmodern Turn, p. 171. 223 Ibidem. 224 Pentru detalierea acestui tip
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
disputa Derrida Searle, care are drept temă proiectul performativului la Austin. 292 Rorty (A se vedea Richard Rorty, Pragmatism și filosofie post-nietzscheană. Eseuri filosofice 2, pp. 172-191) comentează disputa Derrida Searle, amintind poziția acestuia din urmă în ceea ce privește deconstrucția. Astfel, Searle respinge ideea conform căreia proiectul deconstructivist ar fi ceva absolut nou și important în filosofie. Din punctul său de vedere, el este doar o variantă a antifundaționalismului. Ceea ce ar avea în comun filosofia lui Derrida și concepția antifundaționaliștilor ar fi aceeași
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
stilul interpretativ, dominat de jocuri de limbaj, al culturii franceze (Sokal și Bricmont precizează că justificările lui Baudrillard au fost transpuse de către Pascal Bruckner în "Le risque de penser", Le Nouvel Observateur, 25 septembrie 1997, p. 121). Sokal și Bricmont resping această justificare, argumentând că nu toți gânditorii francezi optează pentru stil în defavoarea clarității, la fel cum postmodernismul nu este doar un fenomen francez, ci se regăsește dezvoltat și în America, de exemplu, astfel încât justificarea pe baza unor trăsături specifice culturii
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
acoperiș, sau chiar de-a dreptul în același pat, după cum afirmau unii. Cu toate acestea, ei susțineau că aceste practici erau de origine apostolică. 3. În schimb, papa a aprobat alți religioși, care se numeau săracii minori. Aceștia din urmă respingeau toate aceste practici nesănătoase și superstițioase și umblau desculți, atât vara cât și iarna; nu primeau bani sau alte lucruri, cu excepția hranei și a îmbrăcămintei când aveau cu adevărat nevoie, dacă cineva era dispus să le ofere spontan. 4. Aceștia
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
fost făcut episcop de Tuy, în Galiția. A scris împotriva ereticilor. Era diacon la canonicii regulari de la Biserica Sfântul Isidor de León când a scris această lucrare, unde se poate găsi o notă prețioasă referitoare la stigmatele lui Francisc. El respinge afirmația celor care susțineau că Răstignitul a avut doar trei răni provocate de cuie. Pentru aceasta, se inspiră direct din 1Cel, așa cum rezultă din citatul literal (1Cel 94). Scrierea este databilă între 1231 și 1235. Fragment din LUCAS TUDENSIS, Adversus
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
contrare cu perfecțiunea Ordinului Fraților Minori. 37. A venit și fratele Henry de Burford care, pe vremea când era încă novice și cantor la frații din Paris, a compus în timpul meditației următoarele versuri împotriva ispitelor pe care voia să le respingă: «Tu, ce ești frate minor, să nu râzi nicicând, fiindcă îți sunt mai potrivite lacrimile; fă ca viața ta să corespundă numelui tău. Minor ești cu numele: să fii la fel și în fapte; îndură truda cu bunătate iar răbdarea
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
deosebit pe membrii Ordinului Sfântului Augustin. Cu ceva timp în urmă, îi primise cu multă căldură pe carmelitani, ce fuseseră aduși în Anglia de Richard de Gray, la întoarcerea contelui Richard din Siria. [Domnul Robert, episcop de Lincoln, i-a respins pe frații ordinului a căror haină era însemnată cu o cruce; de asemenea, fuseseră respinși, pe bună dreptate, și frații Ordinului Crucii]. Frații Ordinului Sfintei Treimi veniseră în Anglia cu mult timp înainte; ei fuseseră întemeiați din inspirație divină în timpul
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
căldură pe carmelitani, ce fuseseră aduși în Anglia de Richard de Gray, la întoarcerea contelui Richard din Siria. [Domnul Robert, episcop de Lincoln, i-a respins pe frații ordinului a căror haină era însemnată cu o cruce; de asemenea, fuseseră respinși, pe bună dreptate, și frații Ordinului Crucii]. Frații Ordinului Sfintei Treimi veniseră în Anglia cu mult timp înainte; ei fuseseră întemeiați din inspirație divină în timpul pontificatului papei Inocențiu al III-lea de un maestru în teologie, pe nume Ioan, căruia
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]