5,832 matches
-
aceeași poziție incomodă, oamenii temîndu-se să desfășoare mai multă parîmă. Și, deși în felul acesta au pierit numeroase ambarcațiuni, tîrîte în adîncuri, tocmai manevra asta, numită „ține-te tare“, prin care chinuita balenă e prinsă pe la spate cu fierul țepos înfipt în carnea ei vie, o silește adesea să se ridice din nou la suprafață, pentru a înfrunta lancea dușmanilor săi. Dar, pe lîngă că această operațiune e atît de primejdioasă, am impresia că nici nu e întotdeauna eficace, deoarece e
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
cum un rîu continuă să curgă, chiar pe vreme de secetă, deoarece izvoarele lui se află departe în munții nevăzuți. Bunăoară acum, cînd ambarcațiunile vîsliră înspre balenă, primejdios de aproape de coada ce se zbătea, iar lăncile începură să i se înfigă în trup, din fiecare rană nouă țîșnea cîte un jet înalt, în vreme ce răsuflătoarea naturală din creștetul capului își trimitea doar la intervale rare înfricoșătorul lichid în văzduh. Prin această răsuflătoare nu ieșea încă sînge, deoarece deocamdată nu fusese lovită nici o
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
cît o baniță, într-o latură a pîntecului. Ă Frumos buboi! exclamă Flask. Ia să-l mai împung o dată! Ă Oprește-te! îi strigă Starbuck. N-are nici un rost! Dar omenosul Starbuck vorbise prea tîrziu. în clipa cînd Flask își înfipse fierul, un jet ulceros țîșni din această nouă rană cumplită: balena, fulgerată de o durere insuportabilă, începu să scuipe șuvoaie de sînge gros și se năpusti, cu o furie oarbă, asupra atacatorilor, împroșcîndu-i pe oamenii triumfători cu o ploaie de
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
fu prinsă în lanțurile cele mai solide, căci era limpede că s-ar fi dus la fund numaidecît, dacă n-ar fi fost susținută astfel. Cînd începură s-o taie cu sapele, oamenii găsiră în carnea ei un harpon ruginit, înfipt în partea de jos a umflăturii descrise mai înainte. Dar cum în cadavrele balenelor capturate se găsesc adesea frînturi de harpoane, în jurul cărora carnea e complet vindecată și a căror prezență nu e semnalată de nici o umflătură - în cazul de
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
Perseu și a Andromedei; vă mai aduceți aminte cum încîntătoarea Andromeda, fiică de rege, a fost legată de-o stîncă la malul mării și cum, în clipa cînd leviatanul se pregătea s-o răpească, viteazul Perseu, prințul balenierelor și-a înfipt harponul în monstru, slobozind-o pe fată, pentru a o lua apoi de nevastă. A fost o performanță cu adevărat artistică, rareori egalată de cei mai destoinici harponiști din zilele noastre. Căci pomenitul leviatan a fost omorît din prima lovitură
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
lor, ele făcură cale întoarsă, fugind precipitat și în neorînduială, ca bărcile Cleopatrei la Actium. Totuși, ambarcațiunile noastre, în frunte cu cea a lui Stubb, le urmăriră mai departe. Cu mare trudă, Tashtego izbuti în cele din urmă să-și înfigă un harpon; dar balena atinsă continuă să fugă, cu o viteză sporită, în linie orizontală, în loc să plonjeze. O asemenea presiune neîntreruptă asupra fierului înfipt, sfîrșește inevitabil prin eliminarea lui. Trebuia neapărat să înfigem în balenă o lance sau să ne
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
izbuti în cele din urmă să-și înfigă un harpon; dar balena atinsă continuă să fugă, cu o viteză sporită, în linie orizontală, în loc să plonjeze. O asemenea presiune neîntreruptă asupra fierului înfipt, sfîrșește inevitabil prin eliminarea lui. Trebuia neapărat să înfigem în balenă o lance sau să ne resemnăm a o pierde. Dar era cu neputință să aducem ambarcațiunea lîngă flancul balenei, căci prea alerga repede și cu furie. Ce ne ramînea de făcut? Dintre numeroasele stratageme șiretlicuri, scamatorii și alte
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
lancea ajunge la vreo cincisprezece picioare în văzduh. E ca un jongler care-și cumpănește pe bărbie o prăjină lungă. în clipa următoare, cu un zvîcnet greu de descris, oțelul strălucitor străbate, ca un superb curcubeu, distanța înspumată și se înfige, fremătător, în centrul vital al balenei; aceasta nu mai scuipă apă acum, ci sînge roșu. Ă Asta i-a luat piuitul! exclamă Stubb. E Patru Iulie pentru noi! Din toate fîntînile trebuie să curgă vin astăzi! Bine-ar fi să
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
lua rămas bun de la viața normală; nu mai exiști decît într-o stare de delir. Oarbă și surdă, balena gonea, ca și cum ar fi vrut, prin simpla forță a vitezei sale, să se descotorosească de lipitoarea de fier ce i se înfipsese în cîrcă; iar ambarcațiunea noastră, împresurată din toate părțile de monștrii înnebuniți, își croia drum printr-un vîrtej de spumă, întocmai ca o corabie care, împresurată de ghețari în timpul unei furtuni, încearcă să se strecoare prin păienjenișul canalelor și strîmtorilor
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
pe măsură ce înaintam în turmă, balena cu pricina nu și-ar fi micșorat viteza; mai mult încă, de ce ne depărtam de circumferința clocotitoarei turme, de aceea zbuciumul părea să se domolească, astfel încît, cînd balena izbuti în sfîrșit să elimine fierul înfipt în spinarea ei, dispărînd undeva în mulțime, forța imprimată ambarcațiunii de brînciul ei final ne împinse, între două balene, drept în inima turmei, ca și cum un torent de munte ne-ar fi proiectat pe apa lină a unui iezer. Aici, furtunile
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
nu te minunezi. Amușinînd ca niște cîini, veneau pînă sub copastie, încît ai fi zis că se domesticiseră ca prin farmec. Queequeg le mîngîia pe frunte, iar Starbuck le scărpina spinările cu lancea, pe care se abținea deocamdată s-o înfigă, de teama consecințelor posibile. Dar undeva, departe, dedesubtul acestei admirabile lumi de la suprafață, una și mai stranie se oferea ochilor noștri, cînd ne aplecam să privim. Parcă suspendate sub aceste bolți de apă, pluteau siluetele mamelor alăptătoare, precum și cele ale
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
ambarcațiunile mai zăboviră un pic, pentru a încerca să captureze balenele atinse de drugi, rămase în urmă, mai ales balena omorîtă și însemnată de Flask cu un waif. Waiful e o țăpoaie prevăzută în vîrf c-un fanion, care e înfiptă în trupul unei balene moarte, pentru a-i semnala locul pe mare, cînd sînt în preajmă și alte eventuale prăzi și în același timp pentru a preveni ambarcațiunile vreunei alte baleniere că respectivul trofeu nu le aparține. Rezultatul acestei expediții
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
vînătorii nu prea au asemenea scrupule morale. Cu vreo cincizeci de ani în urmă, a avut loc în Anglia un litigiu ciudat asupra unei balene, reclamanții pretinzînd că, după o primejdioasă urmărire a acesteia în Mările Nordului, ei reușiseră să înfigă un harpon într-însa, dar fuseseră apoi nevoiți s-o abandoneze, părăsind chiar ambarcațiunea - cu saule cu tot - pentru a scăpa cu viață. Ceva mai tîrziu, împricinații îechipajul unei alte nave) s-au apropiat de balena aceea, au lovit-o
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
legea însăși? Dar dacă doctrina „peștelui capturat“ e aplicată pretutindeni, doctrina înrudită a „peștelui pierdut“ e cu atît mai aplicabilă, pe plan internațional și universal. Ce altceva era America în 1492, dacă nu un „pește pierdut“ în care Columb a înfipt drapelul spaniol, în chip de waif pentru stăpînii săi, regele și regina? Ce altceva era Polonia pentru țar? Sau Grecia pentru turci? Ori India pentru englezi? Și ce va ajunge să fie Mexicul pentru Statele Unite? „Niște pești pierduți“... Ce altceva
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
pe care-au să-l scoată ei n-o să ajungă nici pentru lampa cu fitil a căpitanului. Da, cunoaștem noi toate astea! Dar iată un broscoi care se mulțumește cu deșeurile aruncate de noi, cu cașalotul în care ne-am înfipt noi drugii. Da și cu oasele ăluilalt hoit prețios, de colo! Sărmanul! Hai, băieți, careva dintre voi să-și scoată pălăria, ca să facem o chetă pentru nițeluș ulei, de pomană. Căci uleiul pe care-o să-l stoarcă dumnealui din
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
muncitori; aceștia lucrează de obicei cîte doi: unul cu cangea, altul cu sapa. Cangea pentru balene seamănă întrucîtva cu unealta cu același nume folosită pentru abordare de echipajul unei fregate. Ea are în vîrf un cîrlig, pe care omul îl înfige în stratul de grăsime, încercînd să-l țină, ca să nu lunece cînd vasul are tangaj. între timp, omul cu sapa, stînd chiar pe fîșia aceea, o taie perpendicular, în bucăți ușor de transportat. Sapa asta e ascuțită la maximum, pe
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
partea cea mai încăpătoare a punții. Grinzile de sub ele au o rezistență deosebită, pentru a putea susține greutatea acestei construcții de cărămidă și mortar, înaltă de cinci picioare și cu o suprafață de zece pe opt picioare. Temelia nu e înfiptă în punte, dar pereții instalației sînt sprijiniți la bază prin crampoane masive de fier, ce-i fixează de grinzi. Pe margini, instalația are o bordură de lemn, iar deasupra e acoperită complet cu un capac mare și înclinat, făcut din
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
și noi și voi și ei, sîntem cu toții niște lilieci, eu sînt un corb, mai ales cînd mă cațăr pe bradul ăla, pînă-n vîrf. Cra, cra, cra! Nu-s oare un corb? Dar unde-i sperietoarea? Uite-o! Două ciolane înfipte în cracii unui pantalon vechi și alte două vîrîte în mînecile unei haine ponosite. „Mă întreb dacă nu cumva despre mine vorbește?! Frumos compliment! Bietul băiat! îmi vine să mă spînzur! Pînă una-alta, mă duc de-aici, îl părăsesc
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
mării a țîșnit val-vîrtej o balenă uriașă și gheboasă, cu un cap alb ca laptele, plin de zbîrcituri și de riduri. Ă Ea era, ea era! exclamă Ahab, care-l ascultase cu răsuflarea tăiată. Ă Lîngă aripa-i dreaptă erau înfipte niște harpoane. Ă Da, da, ale mele, harpoanele mele! strigă Ahab cu exaltare în glas. Dar continuă! Ă Atunci, lasă-mă să vorbesc, spuse englezul, cu umor. Ei bine, străbunicul ăla venerabil, cu capul și cu cocoașa albe, se repezi
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
strigă Ahab cu exaltare în glas. Dar continuă! Ă Atunci, lasă-mă să vorbesc, spuse englezul, cu umor. Ei bine, străbunicul ăla venerabil, cu capul și cu cocoașa albe, se repezi drept în cîrd, mușcînd cu furie saula harponului meu, înfipt în balena aceea. Ă Da, da, voia desigur s-o taie, ca să slobozească balena prinsă de voi - e unul din trucurile ei, o cunosc eu bine! Ă Nu știu precis cum s-au petrecut lucrurile, urmă căpitanul ciung - dar, cînd
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
de față îapropo, faceți cunoștință: domnul căpitan - domnul Mounttop) și, cum spuneam, am sărit în ambarcațiunea domnului Mounttop, care era lipită în clipa aceea de ambarcațiunea mea, copastie lîngă copastie și, apucînd cel dintîi harpon aflat la îndemînă, l-am înfipt în acel strămoș venerabil. Dar, îți jur pe Dumnezeul meu, domnule, în clipa următoare eram mai orb ca un liliac, amîndoi ochii-mi erau încețoșați de o spumă neagră, prin care întrezăream coada monstrului, ridicată drept în văzduh, ca un
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
ambele jumătăți; apoi, cocoașa albă și-a croit drum, cu coada înainte, printre sfărîmături, de parc-ar fi fost niște așchii. Am început cu toții să înotăm voinicește. Ca să scap de loviturile-i cumplite, m-am agățat zdravăn de prăjina harponului înfipt în balenă și am stat o clipă așa, ca o lipitoare. Dar un val înalt m-a luat pe sus și, în aceeași clipă, monstrul, făcînd un salt înainte, a plonjat fulgerător, iar vîrful de fier al celui de-al
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
vajnicii noștri Coffin și Macey din Nantucket și Vineyard trimiseseră o mare flotă împotriva leviatanului, însă numai în Atlanticul de sud și de nord, nu și pe alte mări. Subliniez că nantucketezii au fost primii oameni din lume care au înfipt în marele cașalot un harpon făurit din oțelul civilizației moderne, rămînînd timp de o jumătate de secol singurii mînuitori ai acestei arme. în 1778 o corabie frumoasă, Amelia, echipată anume în acest scop, de către cutezătorii Enderby, pe propria lor cheltuială
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
căpitanul Ahab părăsise coloana Samuel Enderby din Londra, îi pricinuise unele mici neplăceri. Se aruncase cu atîta forță pe o banchetă a ambarcațiunii sale, încît piciorul de fildeș îi plesnise pe jumătate. Iar cînd, reîntors pe puntea corabiei sale, își înfipsese din nou piciorul în gaura de pivot și se răsucise cu fața spre timonier pentru a-i da un ordin urgent îca de obicei, îl mustra că nu ține destul de ferm cîrma) piciorul de fildeș, deja crăpat, se șubrezise și
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
nume, de care e mereu nevoie pe-o navă mare, pornită într-o expediție de trei-patru ani, hăt-departe de civilizație. Era gata oricînd să-și îndeplinească sarcinile obișnuite - să dreagă ambarcațiunile sfărîmate și vergile smulse, să îndrepteze vîslele strîmbate, să înfigă în punte vreun „măr-călăuză“ sau vreo pană în scîndurile laterale și să facă orice alte treburi legate nemijlocit de meseria lui; mai mult încă, se arăta întotdeauna dispus să facă tot felul de lucruri, pentru care erau necesare aptitudini adesea
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]