9,442 matches
-
din cel pe care îl parcurgem. Contururile se modifică necontenit, povestea de dragoste de pe fundalul anilor '60 se mută în plin război mondial, evenimentele încep să se amestece și firele ficțiunii să-l înfășoare, tot mai strâns, pe derutatul autor. Ficțiune și infanterie e un exemplu clasic de postmodernism literar, în care metaromanul apare și crește în exces, copleșind narațiunea inițială printr-o pletoră reflexivă. Tulpina firavă a intrigii se rupe. Nu mai contează ceea ce apărea în versiunea primă a romanului
Testiban rescrie un roman by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/11002_a_12327]
-
sunt bine marcate și exploatate în romanul cu fund dublu al lui Costache Olăreanu. Pagini întregi sunt date cu litere italice, titluri din bibliografia scriitorului (Dragoste cu vorbe și copaci, Lupul și Chitanța) sunt menționate și împrumutate între personaje, iar Ficțiune și infanterie, titlul cărții de față, e comentat de Testiban și preluat de întreprinzătorul Condeescu cu o justă intuiție a impactului pe care l-ar putea avea. La final întâlnim și bine cunoscuta buclă postmodernă, variantă narativă și compozițională a
Testiban rescrie un roman by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/11002_a_12327]
-
preluat de întreprinzătorul Condeescu cu o justă intuiție a impactului pe care l-ar putea avea. La final întâlnim și bine cunoscuta buclă postmodernă, variantă narativă și compozițională a benzii lui Möbius. Condeescu citește amicilor primele pagini din cartea sa Ficțiune și infanterie, iar debutul acesteia e identic cu începutul romanului scris de Costache Olăreanu, pe care, astfel, tocmai ce l-am încheiat. Întrebarea legitimă este în ce măsură acest complicat (dar aproape banalizat astăzi) construct epic mai reține în el și un
Testiban rescrie un roman by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/11002_a_12327]
-
se sufocă în plasa unei cercetări și a unei descripții prea minuțioase. Prin urmare, dacă e preferabil să ne oprim pe suprafețele netede, de ce n-am recunoaște-o, conștienți fiind nu numai de forța, ci și de limitele realismului? În Ficțiune și infanterie nu se întâmplă mai nimic, prozastic și prozaic vorbind. Se meditează, în schimb, în mod substanțial la condiția scriitorului și a literaturii. Nu am de unde să știu cum era romanul pierdut de Victor Testiban; dar acesta scris și
Testiban rescrie un roman by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/11002_a_12327]
-
C. Rogozanu Jurnalul este una dintre obsesiile lui Eugen Simion. Și, după lectura celor trei volume ale sintezei Ficțiunea jurnalului intim, poate fi numită o "obsesie benefică". Eugen Simion analizează jurnalele cu instrumente aparte (teorie literară, mai ales franceză, mai ales Barthes și Genette) încă din anii '70. Este un exeget de mare încredere al acestui tip de scriere
Despre jurnal în o mie de pagini by C. Rogozanu () [Corola-journal/Journalistic/15570_a_16895]
-
ori, Eugen Simion face critică "impresionistă" preferențial. Teoria literaturii este cea care îi asigură un loc aparte în critica română contemporană. Nu pentru că ar face teorie literară pură, ci pentru că folosește corect instrumente și achiziții ale teoreticienilor străini. De ce este Ficțiunea jurnalului intim un eveniment? Pentru că reprezintă o încercare de sinteză coerentă, cursivă, care se întinde pe mai bine de o mie de pagini. Pentru că devine automat, prin amplitudinea și corectitudinea informațiilor critice, o referință obligatorie pentru orice analist al textelor
Despre jurnal în o mie de pagini by C. Rogozanu () [Corola-journal/Journalistic/15570_a_16895]
-
într-o estetică (sau, mai precis) în scrieri programatice. Retorica sincerității, în toată istoria ei, rămîne independentă de aprecierea estetică. Pepys nu intră în "sistemul literaturii" și, totuși, posedă perfect retorica jurnalului. Sintagma propusă de Eugen Simion în titlul cărții "ficțiunea jurnalului intim" arată totuși o limitare a perspectivei la regimul estetic sau mai larg literar. Un studiu amplu despre jurnal ar fi trebuit să cuprindă în mod obligatoriu cîteva jurnale de istorici sau de oameni de știință. Limitarea la "jurnalul
Despre jurnal în o mie de pagini by C. Rogozanu () [Corola-journal/Journalistic/15570_a_16895]
-
astfel de text. Există un unic Maiorescu în notele cotidiene? Sau un unic Eliade? etc. Numai într-un jurnal "slab" imaginea creată este compactă, fără distorsiuni grave, autorul căutând să-și "vândă" un chip unic fără să stăpânească arta autenticității. Ficțiunea poate crea un astfel de chip cu succes, jurnalul, nu - autenticitatea neagă aura personajului literar. Am putea spune că cetățeanul cu acte în regulă este chiar personajul literar în vreme ce personajul jurnalului este o prezență subversivă pentru că este instabil, lacunar, greu
Despre jurnal în o mie de pagini by C. Rogozanu () [Corola-journal/Journalistic/15570_a_16895]
-
Negruzzi, Galaction, Radu Petrescu etc. în istoria jurnalului românesc "trăiriștii" sînt o pată de culoare, dar nu îi avantajează cîtuși de puțin o comparație cu restul reușitelor în acest gen. Eugen Simion își însușește prea cu elan teoria jurnalului ca ficțiune, teorie care are la bază și autenticismul istoric de care vorbeam, un reflex care duce la ambiguități. O ultimă problemă ar fi introducerea în "istorie" a unor jurnale atipice (I.D. Sîrbu sau Steinhardt). M-așteptam de la un analist cu arme
Despre jurnal în o mie de pagini by C. Rogozanu () [Corola-journal/Journalistic/15570_a_16895]
-
ceva mai reținut jurnalul retrospectiv (și implicit portretul retrospectiv și cam univoc) al unui Steinhardt, de pildă. A trecut febra pe care a stîrnit-o acea carte - poate e timpul să ne apropiem cu mai multă luciditate de "bombele" deceniului trecut. Ficțiunea jurnalului intim este titlul unui proiect critic foarte bun, umbrit însă de o decizie editorială nu prea strălucită. Apoi, încercarea de combinare a analizei teoretice cu observații "impresioniste", "de largă respirație", duce la un semi-eșec. Un mesaj teoretic interesant se
Despre jurnal în o mie de pagini by C. Rogozanu () [Corola-journal/Journalistic/15570_a_16895]
-
se pierde printre sute de pagini scrise în registru cu totul diferit. E. Simion lansează o dublă provocare: multe idei interesante despre jurnal și o junglă de comentarii, analize și clasificări din care ideile respective ar trebui desprinse. Eugen Simion, Ficțiunea jurnalului intim, vol. 1-3, Editura Univers Enciclopedic, 2001, f.p.
Despre jurnal în o mie de pagini by C. Rogozanu () [Corola-journal/Journalistic/15570_a_16895]
-
să nu se mai poată urni din loc. România pierdută, a cărei nostalgie bântuie fără contenire, forfotește pretutindeni în paginile cărții. Istoria, punctul de fugă al romanului, va atrage spre lectură oameni pe care nu-i captează în mod obișnuit ficțiunea - pasionații de istorie, cu pliurile ei, îndrăgostiții de România interbelică. Dar cei fascinați de ficțiune găsesc topite miraculos într-o singură carte, de peste 440 de pagini, aventurile unui om căruia istoria îi fracturează viața, istorisirea unor iubiri, suita de inițieri
Descântec fabulos despre o Românie pierdută by Elisabeta Lăsconi () [Corola-journal/Journalistic/3491_a_4816]
-
contenire, forfotește pretutindeni în paginile cărții. Istoria, punctul de fugă al romanului, va atrage spre lectură oameni pe care nu-i captează în mod obișnuit ficțiunea - pasionații de istorie, cu pliurile ei, îndrăgostiții de România interbelică. Dar cei fascinați de ficțiune găsesc topite miraculos într-o singură carte, de peste 440 de pagini, aventurile unui om căruia istoria îi fracturează viața, istorisirea unor iubiri, suita de inițieri ale unui străin în „misterele Bucureștiului”. Felix Kanmacher își găsește refugiu în România grație unui
Descântec fabulos despre o Românie pierdută by Elisabeta Lăsconi () [Corola-journal/Journalistic/3491_a_4816]
-
de Casa Monteoru, Ioan Es. Pop, Traian T. Coșovei, Liviu Ioan Stoiciu, Horia Gârbea, Adrian Popescu, Nicolae Prelipceanu, Gabriel Chifu. În poemele ultimilor trei, Casa Scriitorilor e un personaj, cu toate umbrele ei, cu trecutul de glorie și prezentul de ficțiune. Dovadă că despărțirea e doar o bornă, nicidecum un sfârșit. P.S.: Participanților le-a fost oferit gratuit câte un exemplar din dialogul dintre Ion Cucu și un cristian, Fotograf la zece președinți.
Despărțirea de Sala Oglinzilor by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/3754_a_5079]
-
mai au forța și nebunia de a se arunca necondiționat în marea zbuciumată a profesiei lor și să apară sus, pe creasta valului. Foarte puțini mai iubesc repetițiile, acel timp privilegiat în care se caută și se prepară drumul spre ficțiune, acel timp dăruit în care fiecare se redescoperă pe sine și pe celălalt, în care o alchimie ciudată face și preface stări, umori, amestecă bucuria imensă cu disperarea fără de margini, ziua cu noaptea, siguranța cu îndoiala, putința cu neputința. Puțini
Decembrie 2000 by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/16542_a_17867]
-
am străbătut cu mașina, cu trenul, cu avionul ca să merg la un spectacol, la un festival, la o întrunire în intervalul unui an. E o curiozitate pe care nu mi-am satisfăcut-o. Toate peripețiile călătoriilor amestecă bizar realitatea și ficțiunea, roluri, texte, relații, situații. Dimensiunile imaginarului înghit de multe ori realitatea, astfel încît spectacolele propriu-zise au fost dublate de altele jucate în gări, în vagoane, pe străzi. Orice drum spre un teatru, devine în România o experiență, o etapă inițiatică
Decembrie 2000 by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/16542_a_17867]
-
bărbat de stat român ar fi capabil de atâta franchețe?... Dacă am avea, ca scriitori, un asemenea exemplu, am lasă țocul jos, obosit... Închipuiți-vă, oricum, la noi, un bărbat de stat făcând astfel de judecați în cultura... Pare o ficțiune. Să punem, totuși, sus, ficțiunea asta; puneți-l, la întâmplare, pe Manolescu, hélas! - întrucât depinde și pește ce păstorești.
O ipoteză trăznită by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/16235_a_17560]
-
fi capabil de atâta franchețe?... Dacă am avea, ca scriitori, un asemenea exemplu, am lasă țocul jos, obosit... Închipuiți-vă, oricum, la noi, un bărbat de stat făcând astfel de judecați în cultura... Pare o ficțiune. Să punem, totuși, sus, ficțiunea asta; puneți-l, la întâmplare, pe Manolescu, hélas! - întrucât depinde și pește ce păstorești.
O ipoteză trăznită by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/16235_a_17560]
-
intelectuală, mereu în răspăr cu locurile comune ale spațiului public, scriitorul însuși scufundă într-o ceață și mai densă palidele tendințe de separare a apelor în propria-i creație. Dacă un critic scrie măgulitor despre o carte a sa de ficțiune, acelui critic i se va reproșa ignorarea faptului că autorul a mai scris și câteva zeci de cărți de eseistică și critică literară. În oglindă, dacă i se laudă o carte de eseistică, scriitorul nu va întârzia să își facă
În umbra unei crime by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/7523_a_8848]
-
sale, romanul Simplex este o carte cu o miză foarte mare în creația lui Alexandru George. Pornind de la o crimă oribilă petrecută în perioada de destindere a regimului comunist, el se transformă într-o meditație asupra raportului dintre realitate și ficțiune în opera literară, pentru ca, în final, să ducă la o încercare de (auto)definire a identității artistice a autorului însuși. Este lesne de înțeles că avem de-a face cu un metaroman, o carte-șantier cu ingredientele la vedere, inclusiv gândurile
În umbra unei crime by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/7523_a_8848]
-
timp vor funcționa după regula calului de la jocul de șah. Tot romanul din roman se transformă într-o masă de disecție a creației artistice. Iar rezultatele acestui experiment, admirabil expuse în Argument-ul final, sunt valabile pentru întreaga operă de ficțiune a lui Alexandru George. Cum spuneam, criticul Alexandru George este cel mai bun comentator al prozatorului Alexandru George. Nici nu este foarte greu dată fiind poziția cu totul privilegiată în care se află. Pentru că, spre deosebire de toți ceilalți critici nevoiți să
În umbra unei crime by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/7523_a_8848]
-
la țară, în regiunea de munte. Dacă nu am scris încă această poveste a subiectelor mele nescrise, a fost pentru că nu am vrut să mă ocup prea mult de autobiografie. Deși experiența personală intră în operă, ea este ascunsă de ficțiune, nu e vizibilă. Mi-am zis totdeauna că a scrie în mod direct confesiuni, nu ține de proza literară. Ai fi avut posibilitatea să-ți scrii opera în germană, o limbă foarte răspândită, de mare tradiție literară, de ce ai ales
Gion Deplazes: Romanșa îmi venea din stomac by Magdalena Popescu-Marin () [Corola-journal/Journalistic/17236_a_18561]
-
onzas (Plase și lațuri). E povestea unei bătrâne oarbe care croșetează pătrate ce vor forma prin asamblare o cuvertură. Fiecare pătrat este o poveste personală sau de familie. Romanul se întinde de-a lungul a trei generații și conține multă ficțiune, pornind de la o istorie reală: viața unui unchi de-al meu. Este tot un crâmpei de viață romanșă. Mai am pe masa de scris o lucrare de istorie literară La spina ella spatla (Spinul dintre omoplați). Spinul reprezintă meseria de
Gion Deplazes: Romanșa îmi venea din stomac by Magdalena Popescu-Marin () [Corola-journal/Journalistic/17236_a_18561]
-
de Muzeul Picasso. M.C.: Domnule Gérard Genette, ultima dumneavoastră carte, Operă artei, în două volume, Imanenta și transcendență și Relația estetică, este în curs de apariție la Editură Univers, unde s-au publicat deja o antologie din Figuri, Arhitextul și Ficțiune și Dicțiune. Am onoarea, plăcerea, si, în același timp, misiunea dificilă să traduc această lucrare solidă și ambițioasă care deschide poetica înspre estetică, sau, care, cum spuneați în Introducere, își propune "să urce la etaj". Va rog să aveți amabilitatea
În exclusivitate cu Gérard GENETTE by Muguraș Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/18045_a_19370]
-
denumirea științifică a insectei este musca domestica. O atenție mai mare va fi acordată muștelor abia cu 132 de ani mai tîrziu, în 1989, de Jean Echenoz, în romanul său Lac. În următorii ani, musca devine o prezență familiară în ficțiunile franceze, simptomatică în același timp: pentru moartea "subiectelor mari", pentru mizeria contemporaneității, pentru penuria de autentic. Pe de altă parte, musca redeschide un spațiu vital evacuat din literatură în anii 1950 sub acuzația de convenție burgheză, umanizează, printr-un aparent
Literatura de apartament by Alexandru Matei () [Corola-journal/Journalistic/13780_a_15105]