6,411 matches
-
firește, și de ce în ultima vreme scriitorul Marius Chelaru a lăsat impresia că laboratorul po(i)etic propriu e văduvit față de cel al altora, că infatigabilul traducător sau observator al liricii orientale și-a permis, cu bună știință, să își neglijeze temporar creația poematică. Volumele sale de poezii, în ciuda unei circulații restrânse, contrazic, totuși, această impresie, dovedind că travaliul de traducător și antologator ori veleitățile de critic literar doar i-au oferit suficiente resurse din care să își extragă poeticitatea de
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
Talpalaru pare a căuta, mereu, formula cea mai avantajantă, care să îi confere o distincție și o notă specifice. Exersează, abil, varii maniere scripturale, își înmoaie condeiul în cerneluri moderne (cu răsunătoarele, deja hulitele prefixe neoși post-), dar nu poate neglija nici alexandrinismele poetice de-odinioară; se joacă, într-un cuvânt, cu modelele și resursele po(i)eticului, jucându-și, astfel, propria biografie literară. Majoritatea cărților sale de poeme și în special cele cuprinse între Întoarcerea menestrelului (Centrul de Creație Botoșani
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
altfel, nici unul, nici altul nu s-au apropiat de această dimensiune a imaginarului, dimensiunea politică, adică subiectul nostru. Acestor remarcabili deschizători de drumuri trebuie să le definim modalitățile de adaptare a datelor studiului lor la o realitate pe care au neglijat-o amîndoi. Recunoaștem cu plăcere că răspunsurile la aceasta problemă, într-adevăr "dificilă", au fost împrumutate din recenta carte, pe cît de stimulatoare încă pe atît de puțin folosită, a lui Gilbert Durand, Structurile antropologice ale imaginarului 6. (De altfel
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
misiunea de a le urmări în dezvoltarea sau în declinul lor, de a le restitui, în toată complexitatea ei resimțită concret, puterea fascinației. Studiul viselor unei societăți constituie, pentru cunoașterea sa, un instrument de analiză căruia nu-i poate fi neglijată eficiența, și pune, într-adevăr, într-o lumină defavorabilă postulatele teoretice din pricina cărora istoricul își interzice o metodă de cercetare, o formă sau alta de investigație. A te situa la intersecția celor două discipline, a încerca să le îmbogățești pe
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
cultiva viciile, îi vor inculca alte vicii, îl vor împinge spre acel "dezmăț precoce" pe care îl recomandă pentru fiii celor ce nu suit evrei, primul Protocol (în marea dezbatere din secolul trecut privind școala, nu se poate, de altfel, neglija rolul pe care 1-a jucat în opinia publică franceză tema, reluată mereu, a pervertirii copilăriei. În ambele tabere, instituția disputată, colegiu religios sau liceu napoleonian, este denunțată ca "sursă de infecție", ca o școală a viciului și a corupției
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
o valoare interpretativă strict limitată. Că în planul secund al infinitelor forme de discurs pe tema Complotului discurs multiform, care renaște mereu, care este mereu în actualitate se pot discerne anumite speculații manipulatorii, e un lucru care nu poate fi neglijat. Dar, evident, ar fi extrem de riscant să concluzionăm că discursul în întregime trebuie abordat, analizat și înțeles pornind de la acel arierplan. Mai întîi pentru că, dacă în unele discursuri dorința deliberată de a manipula apare cu claritate, aceste cazuri sînt, în
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
ceea ce a fost sau de ceea ce se consideră a fi fost. Într-adevăr, o istorie a ideologiilor franceze ar părea trunchiată dacă n-ar ține seama de aceste imagini, dacă ar uita numărul mare al acestor reprezentări sau dacă ar neglija influența lor asupra felului de a gîndi și de a simți. Unele dintre aceste "vremuri de dinainte", ca și în cazul pe care 1-am menționat, au fost efectiv trăite înainte de a fi vîrste; imaginea lor a suportat acel proces
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
e vorba aici numai de această veche funcție de creativitate legendară pe care au exercitat-o "bătrînii" evocînd timpul care a trecut al tinereții. În societățile noastre numite moderne, aparent dominate de un ritm din ce în ce mai rapid al schimbărilor, nu poate fi neglijat acel fior emoțional, estetic și sentimental în același timp care pare a se lega din ce în ce mai mult de rămășițele, de epavele recuperate ale unui trecut încă surprinzător de apropiat: instrumente, utilaje, mașini datînd de la începutul revoluției industriale, unele de mult ieșite
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
și corupe trupurile, trebuie privită cu multă atenție. Ascultând atîtea glasuri ce evoca nostalgic epocile dispărute, ar fi, fără îndoială, insuficient de convingător să nu ținem seama de diferențele ce există între vremurile la care se referă istoria, sau să neglijăm nuanțele ideologice opuse. Dincolo de aceste diferențe și de aceste opoziții, n-am putea totuși să nu subliniem acel factor decisiv de permanență care este denunțarea unui același tip de societate: tipul de societate căruia se consideră că îi corespunde imaginea
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
unor crize dintre cele mai profunde și mai persistente, ce caracterizează o anumită cultură și o anumită civilizație. Revelatoare, de asemenea, a unora dintre cele mai acute probleme, pe care însăși evoluția civilizației le creează omului de azi. Nu putem neglija faptul că cele patru sisteme de reprezentare mitică pe care am încercat să le conturăm, fiecare solid structurat în jurul unui nucleu bine definit, se alătură, se amestecă și cîteodată se confundă într-o aceeași realitate, adică într-o aceeași contestație
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
autonomia unei forme în detrimentul funcției sale, într-o dinamică textuală narativă, explicativă sau argumentativă, acolo unde de fapt aceasta își regăsește sensul. Deși ne propunem, înainte de toate, să delimităm regularitățile lingvistice (propoziții descriptive și ordonarea lor în secvențe), nu vom neglija orientarea argumentativă a secvențelor descriptive, cheia raporturilor acestora cu discursul în care sînt inserate. O îndelungată tradiție a analizat pînă acum diversele aspecte ale narativității. Vom arăta că o caracterizare lingvistică și textuală a secvențelor descriptive este astăzi posibilă și
by Jean-Michel Adam, André Petitjean în colaborare cu F. Revaz [Corola-publishinghouse/Science/1084_a_2592]
-
obiecte considerate prin raportul de asemănare între ele; este deci un fel de comparație" (p. 246) Disimilitudinea care este "o paralelă între două obiecte diferite sau același obiect considerat prin prisma a două aspecte diferite" (p. 246). Dacă R. Barthes neglijează citarea acestor diferite tipuri de descriere, tradiția manualelor de stilistică și de retorică moderne le va păstra în general, fie integral, fie selectiv. Cu toate că mai există un manual din 1926 care reține încă șase categorii (prozopografia, etopeea sau portretul, caracterul
by Jean-Michel Adam, André Petitjean în colaborare cu F. Revaz [Corola-publishinghouse/Science/1084_a_2592]
-
corespund structurii [secv. descriptivă dominantă (secv. conversațională dominată)]. Să luăm drept exemplu două manifestări ale acestei eterogenități: (11) Lucille, cea de-a patra dintre surorile mele, era mai mare cu doi ani decît mine. Era cea mai mică și mai neglijată dintre fete, își strîngea lucrurile doar din ce rămînea de pe la surorile cele mari. Imaginați-vă o fată lungă, deșirată, mult prea înaltă pentru vîrsta ei, cu mîinile și umerii lăsați, timidă de abia dacă deschidea gura și care nu putea
by Jean-Michel Adam, André Petitjean în colaborare cu F. Revaz [Corola-publishinghouse/Science/1084_a_2592]
-
foarte lucid că trebuiau, în răstimpul unei vieți, să ridice un popor, rămas cu secole în urmă, la înălțimea unui «veac prea luminat». Ei se simt chemați să împlinească năvalnic, ca la început de lume, pornind de la nimic, ceea ce istoria neglijase vreme de o mie de ani” (Lucian Blaga). Iluminiștii ardeleni au acordat prioritate absolută domeniilor în care puteau activa în serviciul națiunii: istoria și lingvistica. În scrierile cu caracter istoric, realizate pe baze documentare fără precedent și urmând principii metodologice
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289563_a_290892]
-
încă o modalitate de depășire a limitelor școlii tradiționale, în special a celei herbartiene, pentru care chiar ,,interesul estetic" se provoca prin simpla receptare a reprezentărilor și prin contemplarea lucrurilor. Mișcarea pentru educația artistică atrăgea atenția asupra unei dimensiuni umane neglijate de școala și pedagogia secolului al XIX-lea: viața afectivă și a unui gen de creație proprie omului, cu o deosebită forță educativă arta, sub toate formele ei. 1.3. Educația extrașcolară După ce secole de-a rîndul societatea a depus
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
tezele fundamentale ale "educației noi". Așa cum se va vedea însă, între pedagogia acțiunii și școala activă există mari deosebiri în ceea ce privește activitatea practică. Deocamdată reținem orientarea lui Lay spre creșterea ponderii activităților practice în procesul de învățămînt. Accentuînd rolul "exteriorizării", el neglija însă procesul asimilării cunoștințelor (4). Cel care, prin cercetările și lucrările sale, s-a impus ca un autentic fondator al pedagogiei experimentale a fost ERNST MEUMANN (1862-1915), discipol al lui Wundt și apoi profesor de filosofie și psihologie la universitățile
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
a înfăptuit nici un progres. Cauza acestei evoluții diferențiate se află aprecia Foerster în sistemul educațional defectuos intelectualist și individualist. Școala vremii sale era criticată pentru că punea accentul pe dezvoltarea fizică și intelectuală, urmărind îndeosebi întărirea organismului și dezvoltarea inteligenței. Se neglija însă educarea caracterului, nesocotindu-se faptul că nu e nici o relație pozitivă între gradul de inteligență și valoarea caracterului. Spiritul vremii, promovat mai ales de filosofia lui Fr. Nietzsche, a condus la afirmarea individualismului ca unul din scopurile prioritare ale
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
pericolul ca datorită modului analitic de prezentare a faptelor și generalizărilor elevii să rămînă cu cunoștințe fragmentare, aparținînd unui obiect sau altul. Sistemul de instruire pe obiecte de învățămînt acordă toată grija procesului de analiză realizat sub conducerea profesorului, dar neglijează deseori procesul de sinteză, mai ales a unor sinteze privind un grup de discipline care să permită elevilor dobîndirea unei viziuni de ansamblu asupra fenomenelor realității obiective. Această sinteză este, de cele mai multe ori, lăsată pe seama elevilor înșiși, care, rareori, o
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
întemeiat, în perioada 1893-1914, de Constantin Stere și Garabet Ibrăileanu și promovat cu consecvență în paginile revistei "Viața românească" (1906-1914). Prin simpatia pe care o manifestau față de lumea satelor, sămănătorismul și poporanismul au creat o atmosferă favorabilă în jurul școlii rurale, neglijată în deceniile anterioare. În perioada interbelică, în politica școlară și în pedagogia românească se vor mai întîlni totuși ecouri tîrzii, dar puternice, ale acestor două tendințe. 5.1. Școala în perioada de aplicare a legislației haretiene și a luptei pentru
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
brigăzilor de muncă. Cealaltă încercare Sistemul Winnetka mai minuțios elaborată, a fost realizată de CARLETON WASHBURNE, în suburbia Winnetka a orașului Chicago, în 1920 (22). Și aici se oferea o soluție pentru individualizarea învățămîntului, potrivit înclinațiilor elevilor, dar nu se neglijau activitățile comune și nici stimularea capacităților creatoare ale elevilor. C. Washburne păstra clasele, însă nu după vîrsta elevilor și posibilitățile lor de a promova la toate obiectele de învățămînt, ci se constituiau clase pe obiecte. Astfel, un elev putea fi
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
nu a crescut însă atît cît ar fi fost necesar pentru economia națională. În deceniul al patrulea au fost formulate numeroase critici la adresa învățămîntului românesc, al celui secundar mai ales, și pentru motivul că acesta, avînd un caracter dominant intelectualist, neglija problemele educației. Tocmai pentru a se imprima o nouă orientare activităților din instituțiile școlare, din 1936, Ministerul Instrucției Publice a devenit Ministerul Educației Naționale. Această schimbare n-a fost însoțită de măsuri eficiente pentru realizarea unui echilibru între instrucție și
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
și tendința de a întemeia teoria pedagogică pe realitățile sociale specifice societății românești din acea perioadă și de a se constitui astfel o pedagogie românească. Nu înseamnă că aceia care au fost preocupați de fundamentarea filosofică a teoriei lor au neglijat aspectele psihologice ale educației; este vorba numai de o anumită pondere pe care o are în teoria lor viziunea filosofică, sociologică sau psihologică. Mai mult, direcția filosofică în pedagogia românească, la rîndul ei, cunoaște mai multe orientări: a) "școala formativ-organicistă
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
din slăbiciunile educației contemporane: goana după informație face să scadă preocupările pentru conștientizarea problematicii omului din lumea de azi, pentru valorificarea proceselor afective ale elevului în cultivarea sentimentului său de responsabilitate. Ei împing însă prea departe preocuparea lor pentru "autenticitate", neglijînd faptul că omul nu poate trăi numai filosofînd, că el este totuși homo faber, iar educația trebuie să țină seama de acest fapt esențial. Aceiași teoreticieni, la care s-a făcut referire mai sus, valorifică un alt concept existențialist cel
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
XVIII-lea și al XIX-lea au promovat cu prioritate ideea dezvoltării rațiunii; secolul XX a reacționat prin numeroase tendințe antiintelectualiste (psihanaliza, personalismul, existențialismul, non-directivismul ș.a.). Realizările din domeniul științei și tehnicii impun, în continuare, dezvoltarea rațiunii, fără a se neglija însă cultivarea sensibilității. Oamenii speră că în viitor vor exista condiții mai bune pentru antrenarea și dezvoltarea tuturor posibilităților și resurselor ființei umane. În problema relațiilor dintre dezvoltare și informare, așa cum a rezultat din prezentarea diverselor teorii, se înclină masiv
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
în viitor vor exista condiții mai bune pentru antrenarea și dezvoltarea tuturor posibilităților și resurselor ființei umane. În problema relațiilor dintre dezvoltare și informare, așa cum a rezultat din prezentarea diverselor teorii, se înclină masiv către un învățămînt care, fără a neglija aspectul informativ, creează condiții pentru dezvoltare. Semnalarea "decalajului uman", ca distanță existentă între complexitatea crescîndă a problemelor lumii contemporane și dezvoltarea ce rămîne în urmă, a propriilor noastre capacități, constituie un motiv în plus pentru orientarea școlii spre o modalitate
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]