59,587 matches
-
Fraților, nu îmi revine mie, nici vouă, să determinăm pe cineva să aleagă viața noastră, ci noi trebuie să predicăm tuturor penitența cu exemplul faptelor și cu cuvântul, și să-i atragem pe toți la iubirea și urmarea lui Cristos, respingând și disprețuind lumea. Doar lui Dumnezeu îi aparține decizia, singurul care cunoaște ceea ce este indicat pentru oameni, să aleagă acest mod de viață și să-i cheme pe cei pe care el îi consideră potriviți și cărora le-a dăruit
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
mai larg în 1943 (după ce o ediție din 1942 fusese confiscată de cenzură), de Astăzi V.V.M. la 33 de ani (1943) și de România mea (1945), un poem-anamneză, recapitulare a fundamentelor prin care ideea de patrie străbate, vie, timpurile. Avocat, respingând noul regim politic, M. va avea de suportat ani cutremurători de închisoare. Între 1947 și 1952, la Aiud, apoi cu domiciliu forțat lângă București, ispășește vina de a fi fost găsit pe o listă de persoane ce intenționau să părăsească
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288046_a_289375]
-
această carte se dovedește mult mai ambițioasă, încercând sondarea unui psihic incert care, deși păstrează aparențele normalității, este gata oricând să o încalce. Raluca, posedând o incredibilă disponibilitate de a trăi în imaginar, refuză realitatea sau, în orice caz, îi respinge orice imixtiune în forul său interior. Drama se declanșează în momentul când realitatea evidentă se impune imaginarului cu violență, când eroina își dă seama că nu mai este victima propriei imaginații bolnave, că nu-și inventează suferințele, ci, cu adevărat
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286507_a_287836]
-
manager. Cu toate acestea, managerii continuă să practice „furișarea fundașului”, astfel Încât să se bucure exclusiv de glorie. Gândiți-vă la următorul aspect. O coordonatoare tânără și talentată vine cu un concept inovator pentru dezvoltarea departamentului ei, dar ideea Îi este respinsă de un manager critic. Ulterior, managerul preia ideea și o transmite superiorilor ca fiind a lui, primind de la aceștia o apreciere scrisă și o primă pentru economiile generate de ideea respectivă. Un manager de magazin din cadrul unui lanț comercial ajunge
[Corola-publishinghouse/Science/1890_a_3215]
-
o comandă, a remarcat cât de veseli păreau cu toții. Și chiar erau. Tot ce nădăjduiserăm să realizăm se transformase În realitate. Ironic a fost faptul că aranjamentul ales de grupul nostru, În afară de vreo două fișete, era același pe care Îl respinseseră atât de categoric cu câteva săptămâni În urmă. A doua redecorare a biroului a fost primită cu urale, și nu cu huiduieli pentru că cei care s-au ocupat de efectuarea schimbărilor au fost implicați personal În Îndeplinirea acestei sarcini. Misterul
[Corola-publishinghouse/Science/1890_a_3215]
-
de acum câțiva ani. Ă Vina nu afirmă, ci atacă. Ă Vina nu repară, ci rănește. Ă Vina nu rezolvă, ci complică. Ă Vina nu unește, ci dezbină. Ă Vina nu aduce zâmbete, ci Încruntări. Ă Vina nu iartă, ci respinge. Ă Vina nu construiește, ci distruge. Nu-mi face probleme În timpul unuia dintre seminarele mele, un tânăr manager mi-a povestit despre problemele pe care le Întâlnise când a preluat conducerea unui nou departament. Condus anterior de un individ care
[Corola-publishinghouse/Science/1890_a_3215]
-
le făcusem noaptea trecută. Când am plecat de la ședință, eram aproape sigur că voi face afaceri cu acea companie. Vă puteți Închipui cât de mare mi-a fost mirarea când mi s-a transmis prin telefon că respectivul consiliu Îmi respinsese oferta. „Au spus care au fost motivele deciziei lor?”, l-am Întrebat pe cel care mă sunase. „Sincer să fiu”, a spus omul, „ni s-a părut că ești cam obosit”. Încă mă mai gândeam cum pierdusem afacerea seara, când
[Corola-publishinghouse/Science/1890_a_3215]
-
academică, judecăți de valoare inadecvate. Exegeți celebri, în frunte cu R. Pichon 34, au analizat poezia lui Ovidiu prin criterii etice sau retorice, nu estetice. Critica modernă din ultima jumătate de secol, disociind universul literar de referentul său istoric, a respins însă acest mod de lectură simplificator. De aceea considerăm utilă analiza modernă a operei ovidiene, ca univers imaginar autonom cu structuri și funcții specifice, în perspectivă istorică și comparată. Poetul, înainte de exil, era monden, ludic, luminos, dar acum coboară în
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
se putea imputa de concordia discors a reprezentanților guvernului, pe de o parte, și de ai opoziției, pe de altă parte, poate chiar mai intransigenți decât primii pe acest teren. Aceștia atât unii cât și ceilalți în ciuda viziunilor politice diferite respingeau și condamnau totodată atentatele, din scrierile și din viața lui, la moralitatea și la tradiția religioasă, înnobilată și elevată de noua spiritualitate și tot ei, pentru a vorbi cu Ovidiu, se uneau în orașul devenit lume (orbis in urbe fuit
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
calități numele tău și nu lași ca geniul tău să fie învins de noblețea ta, tu, pe care te-am cultivat până în ultima clipă a vieții mele (prin ce diferă oare această stare a mea de moarte?), tu, fără să respingi un prieten în dizgrație, faci un lucru mai rar decât oricare altul din vremea ta"379. Acest început nu diferă deloc de cel din scrisoarea I, II, care a fost deja comentat 380: "Maxime, tu care onorezi al tău faimos
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
cu ocazia bimilenarului de la nașterea poetului de către N.I. HERESCU, Paris, "Les Belles Lettres", 1958, p. 386 și urm. Poate întrunirile întregului popor roman, denumite comitia centuriata, erau analoage. 209 Ex Ponto, IV, XIII, 35-36. 210 S. LAMBRINO, op. cit., p. 383, respinge opinia lui E. GALLETIER, Les préoccupations litteraires d'Ovide pendant son exil, în "Rev. des Et. Anc.", 1940, p. 439-447. 211 Ex Ponto, IV, XIII, 23-32. 212 Despre poziția lui Ovidiu și a populației getice față de Augustus vom vorbi într-
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
se prelungește cu imaginea unei imense gropi de foc. Este, mai Întîi, „uietul”, cosmic, vîjÎirea corpurilor care se surpă urmărite de trăsnete „Înmulțite”, aprinderea haosului, lățirea (dezagregarea) În spațiu a legiunilor rebele („cad unul peste altul, ruine spirituale/ Și se resping teribil...”), afundarea În „turmente”. Nouă zile ține căderea și, pentru a da sugestii de vuiet cosmic, Heliade repetă unele sunete: „mai răpezi vîjÎiesc”, „să mai vază”, „ca flacăre În vortici”... , „vîrteje ascuțite”, „și șuieră vîlvoarea”, „deschide volborînd”, din nou „vîrteje
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
grad maxim. Virginității obiectului Îi corespunde, În versurile lui Bolintineanu, o suspectă moliciune. Privirea, intensă și Îndelungată, corupe frăgezimea lucrurilor. Matinalul trece repede spre un apus al voluptății, plăcerile tinere devin „plăceri molatici”. Exilatul din poemul cu același titlu le respinge În numele datoriei sacre față de patrie: „Nu voi plăceri molatici născute-n sărbătoare, Nici tinere fecioare, fragile, blînde flori”... Însă lumea Bosforului (lumea fizică și pasională) este, cu precădere, o sărbătoare a voluptăților molatice, a răsfățului. Sentimentul securității Începe la Bolintineanu
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
fugit de pe cîmpul de bătălie: „În cîmpia sîngeroasă Frații mi-am lăsat, Și la tine-a mea frumoasă Iată c-am zburat. .................................. Fără tine-n astă lume Nu pot să trăiesc...”, Însă justificarea nu este primită, amorul fără onoare este respins: „Ce zici tu, o, neferice, MÎndrul meu iubit”... Mărioara găsește, În fine, o soluție convenabilă: pleacă la luptă Împreună cu bărbatul pe care Îl iubește preferind să moară pentru țară decît să trăiască În rușinea lașității. Alte femei sînt mai intratabile
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
plece la moșie, pune În trăsură o Întreagă uzină cosmetică: „cutii, o tualetă, un vazon cu floricele, săculețe, gavanoase, cutii cu două capele”... Nu iese decît Însoțită de o gaiță și un cățeluș. Îndepărtează bucătarul țigan și angajează altul, francez. Respinge eticheta provincială, nu se atinge de păstrămuri, lapte acru, cașcaval, turtă dulce, strafide; vrea cotlete, blanmanjele, după rețeta lui Nodé, fazan fript În pene, pește În lapte etc. La țară organizează bal cu masce, jocuri d-artifiție. O rachetă (sic), aruncată
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
sufletului". Nesigur pe el, cu toate că simte imboldul unor atingeri mai îndrăznețe, Bizu ezită s-o sărute pe Diana, căreia îi explică metodic mobilurile comportamentului său (face teoria amânării necesare). Femeia, în schimb, recunoscătoare, îi mângâie mâna pe care i-o respinsese anterior, mărturisindu-și mai întâi sentimentele prietenești (evident, cumplit de jignitoare pentru un bărbat), iar apoi, fără pic de milă, frigiditatea. Iubita lui Bizu nu e însă cu totul frigidă, de vreme ce "simțea chemarea căreia nu i se rezistă", chiar dacă "amețeala
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
urban indică mai curând evoluția de la o literatură axată pe psihologia colectivă și nediferențiată (sufletul țărănesc) la o literatură reflectând psihologia individuală, modelată de o mentalitate specific urbană. Acestea fiind spuse, se observă cu ușurință că motivele pentru care Lovinescu respinge proza eminesciană se dovedesc complet arbitrare, nefiind justificate nici măcar de propria teorie privind evoluția epicului de la subiectiv la obiectiv. Teorie care, pe de altă parte, pare să contrazică nu doar subiectiva proză eminesciană, ci și întreaga literatură a criticului de la
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
procesului de eroziune, al mutației de valori), atunci cum se mai justifică, oare, perenitatea operei cu pricina, capabilă, am văzut, să miște sufletul omului modern, și încă într-o măsură neegalată de nimeni altcineva? Ca să înțelegem motivele pentru care Lovinescu respinge proza eminesciană și, în genere, romantismul, trebuie readuse în discuție opiniile criticului despre sugestia muzicală și, în particular, despre simbolism. După cum știm, în Mutația valorilor estetice criticul afirmă că "în evoluția poeziei contemporane, mișcarea simbolistă răspunde precis tendinței de a
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
în epocă de N. Davidescu, adversar înverșunat al criticului de la Sburătorul. Însă, dacă nu voia să-i acorde lui Eminescu statutul de precursor al simbolismului, măcar prin unele elemente ale operei, Lovinescu se vedea pus în situația de a-l respinge pur și simplu, și nu o putea face decât într-un singur fel: admițând că literatura noastră evoluează organic (idee ce contrazice teoria sincronismului și a imitației formelor străine) și că, în această evoluție, simbolismul n-a fost decât un
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
cultura sentimentului", deoarece "adoptă față de viața sentimentală o atitudine estetică, în care valorificarea ei practică nu mai joacă niciun rol", Vianu se referea, de fapt, și la decadență, ambele fenomene caracterizând, am văzut, opera eminesciană ("sinteză a contrastelor"). Filosoful culturii respingea ipoteza potrivit căreia Eminescu ar fi fost un poet "subiectiv", de confesiune facilă, apreciindu-l, în schimb, drept "un psiholog al unor stări sufletești străine"186. Ar exista, astfel, trei situații fundamentale, relevabile în toată poezia de dragoste a lui
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
mereu același"210. Or, deși intuise că în Sărmanul Dionis se află și "cheia" metafizicii și a psihologiei eminesciene, și "secretul" literaturii adevărate, criticul-prozator n-a izbutit să descifreze corect mecanismul epic al nuvelei. Poate că, de n-ar fi respins de plano genul fantastic (pe care, pretindea Todorov, psihanaliza l-a îngropat definitiv 211), Lovinescu ar fi reușit să înțeleagă mai bine proza eminesciană și, o dată cu ea, marea literatură (diferența dintre "psihologic" și "fantastic" fiind doar una de limbaj, de
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
se întâmplă ca psihologia personajului lovinescian să se "obiectiveze", ceea ce înseamnă că nici clișeul" nu rămâne, în literatura criticului, doar o realitate lingvistică (ambiguitatea raportului dintre "imagine" și "cuvânt" fiind una dintre caracteristicile definitorii ale genului melodramatic). Prin urmare, deși respinge hotărât interpretările în cheie psihologistă, studiul Ligiei Tudurachi mi-a oferit, de fapt, prilejul unor clarificări binevenite, dintr-o perspectivă nu neapărat opusă (cum am avut inițial impresia), cât complementară. Optând pentru o lectură a romanului lovinescian "ca text dificil
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
literaturii românești contemporane. Crearea formei", în volumul Eminescu, ed. cit., p. 259). 151 Observațiile lui Lovinescu vor fi confirmate, în timp, de cercetătorii manuscriselor eminesciene. Iorga e primul care înțelege "metoda" de lucru a poetului, și de aceea tot el respinge clasificarea poemelor eminesciene în antume și postume: "Eminescu dădea greu, după multe solicitări, la tipar, scrisul său, pe care din vechi încercări îl pregătea din nou, după o metodă care lui, în chip excepțional, îi reușea" (Nicolae Iorga, "Eminescu în
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
romantica, 1930, și The Hero in Eclipse in Victorian Fiction (Oxford, 1956), traducere din limba italiană de Angus Davidson. 183 În opinia lui Mario Praz, secolul al XIX-lea e "cel mai sexualizat" secol. Criticul italian combate pe Croce și respinge viziunea evoluționist-organicistă, istoristă, potrivit căreia decadentismul ar ilustra etapa finală, "agonică", a romantismului. Pentru că, precizează Praz, romantismul agonizează de la bun început. De aceea, romantismul și decadentismul sunt fenomene sincronice. Pentru "dosarul" complet al problemei, vezi și Angelo Mitchievici, Decadență și
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
înregistrarea inspecțiilor și încercărilor. 12) Controlul echipamentelor de inspecție, măsurare și încercare; 13) Controlul produsului neconform care trebuie analizat în conformitate cu proceduri documentate: * reprelucrare pentru a satisface condițiile; * acceptare prin derogare, după fabricație, cu sau fără reparare; * reclasare pentru alte utilizări; * respins sau rebutat. 14) Acțiuni corective și de prevenire: * tratarea reclamațiilor clientului referitoare la neconformitățile produsului; * acțiuni preventive rezultate din informațiile asupra produsului și tehnologiei de fabricație; 15) Manipulare, depozitare, ambalare, conservare, livrare; 16) Controlul înregistrărilor calității; 17) Audituri interne ale
Managementul calității by Roșca Petru, Nan Costică, Gribincea Alexandru, Stroe Cosmin () [Corola-publishinghouse/Science/1648_a_3154]