852 matches
-
și o bucată de lemn subțirică să țină piciorul nemișcat. Pâinișoara o mâncau Împreună. Ținea bobocul găsit În mărăciniș aproape de satul vecin, numai la sânul său și-l hrănea din mâna lui. Într-o lună era vindecat dar tot mai șchiopăta. Mai avea el și o altă meteahnă, nu mânca nimic de la nimeni, numai din mâna lui Ionuț, chiar de ar fi stat nemâncat toată ziua. Grija lui Ionuț mai era și un motan enorm al unor vecini care după spusele
În vâltorile Dunării de Jos by Flora Mărgărit Stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1138_a_2049]
-
pentru că, atunci când popa le-a pus pirostriile, tanti Magdalena l-a călcat energic pe picior. S-a asigurat astfel c-o să-l aibă sub papuc toată viața. Sigur că, dat fiind excesul de zel al lui tanti Magdalena, soțu’ a șchiopătat toată nunta, dar asta e partea a doua. Și o amintire frumoasă. O amintire șchioapă. Prostituția e cea mai sigură sursă de venit în orășelul despre care vorbim. Putem anexa aici o cugetare din filmul lui Nae Caranfil Asfalt tango
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
ridicînd tonul ca să se facă auzit cum trebuie. — Deci le putem da la cap nenorociților? își face în sfîrșit Picioruș de Ghips apariția din celălalt capăt, izbind de perete ușa care îl ferise pînă atunci de privirile celorlalți, apropiindu-se șchiopătînd. — Nici măcar atîta osteneală nu merită, e de părere Broscoiul, puteam să-i dăm pe mîna populației ca să-i linșeze, și am fi scăpat de o grijă. — Uite cît ne costă toată dezorganizarea asta, spune Picioruș, alăturîndu-se în sfîrșit grupului, vorbind
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
și-l trase înapoi pe șosea, spre mașină. Daniel, clătină ea din cap, tu n-ai știi să joci așa ceva nici dacă te-ar ține legat într-o mașină de curse și ar bloca pedala de accelerație. Mark tot mai șchiopăta și avea încă fața brăzdată de contuzii, dar altfel părea aproape vindecat. La două luni după accident, unor străini le-ar fi părut un pic cam greoi și înclinat spre teorii ciudate, dar nimic care să iasă din norma locală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
bun mers al meu. Dacă voiam să nu-mi observe nimeni problema cu mușchii, făceam în felul următor: încercam să aduc un picior înaintea celuilalt în cea mai corectă poziție și, în același timp, încordam șoldul. Asta micșora șchiopătatul. Când șchiopătezi și lumea se leagănă cu tine în vreme ce mergi, ai mereu în fața ochilor o imagine ușor înclinată. M-am apropiat. Vocii i s-a adăugat o față, feței i s-au adăugat riduri și o cunună de fire de păr împrejurul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
mereu în fața ochilor o imagine ușor înclinată. M-am apropiat. Vocii i s-a adăugat o față, feței i s-au adăugat riduri și o cunună de fire de păr împrejurul cheliei. Bunicul Annei se uita la picioarele mele. „De ce șchiopătezi?” a întrebat el. „Nu știu. Tata știe”, am răspuns eu. „Poverino.” A ridicat mâna dreaptă de pe masă și mi-a pus-o pe creștet. „Principalul e să ai idei clare”, a zis. N-am înțeles cum adică, fiindcă noi copiii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
pe jos. Cum a reușit, nici una dintre noi nu va ști. A vorbit tot drumul, amintindu-mi încontinuu de toate momentele de cumpănă pe care le trăiserăm împreună, de toate listele în capul cărora mă aflasem. Pe parcurs începuse să șchiopăteze, lucru pe care m-am străduit din greu să-l ignor. Într-un final, am ajuns la imensa clădire cu balcoane, în care Maria avea un micuț apartament cu două camere. Plănuisem niște cuvinte tăioase cu care s-o expediez
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
totul. Plângeam în continuare, simțindu-mă complet ridicolă. — Îmi pare rău! Nu mă pot urca din nou pe cal, pur și simplu nu pot. Așa că am mers pe jos tot drumul până la grajduri, Ed ducând cei doi cai în timp ce eu șchiopătam în spatele lui, cu fiecare pas trupul fiindu-mi traversat de crampe îngrozitoare. Lucrul bun în legătură cu această tortură a fost că m-a făcut să nu mă mai gândesc la faptul că Ed nu-și dorește copii. Dar chiar și așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
pe canapea cam un an, împăturind hârtie și bucurându-mă de singurătate. Reveria mi-a fost întreruptă de un gând rău în legătură cu Ed. Trecuse ceva timp de când era la baie. M-am ridicat cu greu de pe canapea și am mers șchiopătând până la baie. —E totul în regulă? Ușa se deschise brusc și Ed aproape dădu peste mine ieșind furios din baie. Măcar acum știu de ce nu ai vrut să rămân la tine. Am aruncat o privire în baie, în urma lui. Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
ridicând o lăbuță din spate, fiecare din ele fiind împopoțonate cu câte un pampon, și ușurându-se pe stâlpul cutiei. Mami a găsit scrisoarea, a împins-o prin deschizătură și a întrerupt-o pe Daisy în plină acțiune. Daisy a șchiopătat câțiva pași, până și-a regăsit echilibrul, driblând pe un picior. Ceva din scena aceasta îmi era cunoscut. M-am uitat fix la cutia poștală, întrebându-mă ce ar putea fi. Apoi mi-am dat seama că e de fapt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
isonul doar din tropăitul cizmelor și era sigur că ochii lui sunt reci. O milă cumplită îl cuprinse. Îi era milă de ea, de el, de Nicos mirele, de Sofula nu. Sofula învinsese. Și-o amintea venind spre el seara, șchiopătând, în brațe cu Gheorghios care mirosea a lapte și cumva a pui. O să i dea basmaua jos și-o să-i despletească părul ca să-l sărute șuviță cu șuviță. Ce diavol l-a stăpânit până acum? Îi venea să cadă în
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
un an și jumătate. Doamna Watkins s-a întors să predea la clasele unu-trei după vreo șase luni. Ne întâlneam pe hol în fiecare zi, dar ne feream privirile. O recunoșteam după zgomotul ciudat pe care îl făcea când șchiopăta. Când s-a întors, unul din picioare i-a stat în ghips o lună. Era cel care arăta atât de rigid și pe care ea abia pășea. Domnișoara Moore era o învățătoare bună, pe care nu prea reușesc să o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2063_a_3388]
-
multe fasoane, soldații ruși alungă santinelele române și cu patul puștii încep să numere prizonierii. Se aud murmurele și vaietele celor cu răni grave. Într-un târziu, o comandă aspră pune coloana în mișcare. Mult în spate, un soldat tânăr șchioapătă cu greutate. Gărzile îl împing cu brutalitate. Neamțul încercă să dea explicații, să-i facă să înțeleagă, dar ochii oblici ai paznicilor îl privesc cu indiferență rece. Unul dintre ei îl lovește brutal cu piciorul, forțându-l să grăbească pasul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
Își descarcă automatul către niște siluete întunecate. Trage orbește, fără speranța să nimerească pe cineva. Doi soldați în mantale lungi de iarnă sunt proiectați în perete. Încremenesc căzuți la podea, ghemuiți unul peste celălalt în poziția grotescă a morții. Pornește șchiopătând mai departe. Lovește cu piciorul ușa imediat următoare, care se sparge în mai multe bucăți. Din interior răsună o salvă furibundă. Prima rafală a lui Marius îl nimerește pe trăgător în burtă. A doua în gură, împroșcându-i partea din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
comandantului, chiar dacă nu într-o formă prea grozavă. Merg jos să văd despre ce este vorba. Morții mai pot aștepta. Prin holul întunecat al parterului se încrucișează mereu cu soldați care aleargă către posturile unde fuseseră desemnați. Unii dintre ei șchiopătează, alții sunt bandajați la o mână, sau cap. "Oh, Doamne, ce puțini am rămas!". Sublocotenentul Novăceanu se apropie alergând. Domnule locotenent, aparatul lui Bocioagă a fost atins de schije în timpul atacului. Nu mai este bun de nimic. Asta nu e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
Bart aruncă într-un colț al biroului hârtiile trase la imprimantă și socoti necesar să-și ia un pic de răgaz, regretând totodată că nu avea încă la dispoziție un “cap limpede” competent și dinamic, care să-i arate unde șchiopătau demersurile sale gazetărești. Patronul i-l promisese, însă promisiunea nu se materializase. Practic, îi dăduse de înțeles că nu erau suficienți bani pentru încă un post în redacție și că avea deplină încredere în limpezimea minții redactorului său șef. Oricum
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
putând doar să le prescrie exerciții repetitive; ei însă tânjeau după mai mult. Su Qi era perimat; Naio Ba He era prea pretențios; cât despre Senshe sau Tai Shui, mulți se alegeau cu luxații și îi vedeam seara, la rugăciune, șchiopătând în lumina zecilor de lumânări. Sui îmi spuse: - Așa nu mai merge. Am nevoie de sfaturile maestrului. Mă gândesc numai la gleznele care mă dor și scurtez din zi în zi timpul acordat meditației. Simplul exercițiu, cărțile și rugăciunile nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
și de-a valoriza ce-i bun. Aici intervin Prietenii, care ne înveselesc, ne poartă de grijă și sunt foarte atenți ca noi să ocolim abisul deznădejdii. Prietena Elenei se numea Ioana și era o fată cu părul blonziu, înăltuță, șchiopătând puțin cu piciorul drept, atrăgând arareori privirile asupra ei. Cei care totuși se uitau după ea o făceau fiindcă strada era de regulă pustie și nu aveau altceva mai bun de făcut. Din acest motiv, Ioana se plimba întotdeauna pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
ele. La gândul tuturor acelor capoate desfăcute simți cum Îl mai lasă Încordarea. Dar apoi dădu colțul, ajungând la chei, și senzația de pericol Îl cuprinse din nou. Dintr-un capăt al portului până În celălalt, soldați greci extenuați, cadaverici, murdari, șchiopătau spre punctul de Îmbarcare de la Ceșme, la sud-vest de oraș, așteptând evacuarea. Uniformele lor zdrențuite erau negre de cenușă, de la satele pe care le pârjoliseră În retragere. Cu numai o săptămână Înainte, elegantele cafenele În aer liber de pe malul mării
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
neamuri imaginare Începură să se cristalizeze În mintea lor. Se verificau unul pe celălalt cu legături obscure de rudenie, Lefty Întrebând: ― Cu cine e Însurat Iannis, vărul tău de-al doilea? și Desdemona răspunzând: ― E simplu. Cu Atena. Cea care șchioapătă. (Și greșesc eu oare când mi se pare că obsesia mea pentru relații de familie a Început chiar acolo, În barca de salvare? Nu mă verifica și mama cu tot felul de unchi și mătuși și veri? Pe fratele meu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
Stătea În picioarele goale prin jungla de buruieni care crescuse Între casele noastre. Pielea tocmai Începea să-i reacționeze la iarba tăiată, care se lipise de minge, iar umezeala mingii a fost explicată brusc de labradorul grăsan care a apărut șchiopătând. Clementine Stark avea un pat cu baldachin ancorat ca o corabie regală Într-un capăt al covorului bleumarin din dormitorul ei. Avea o colecție de insecte cu Înfățișare veninoasă, prinse pe un suport. Era cu un an mai mare decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
amărăciune, Milton avusese doar patruzeci. Sistemul hidraulic cedase. Partea din dreapta a mașinii se lăsase În jos și de atunci rămăsese la fel. (Și așase face că tatăl meu a Început să-și Înlocuiască mașina cu una nouă În fiecare an.) Șchiopătând și târându-ne pe șosea, ne-am Întors acasă. Mama a ajutat-o pe Desdemona să se dea jos din mașină și a condus-o spre casa de oaspeți din spatele clădirii principale. A luat ceva timp. Desdemona se tot sprijinea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
le stătea prost. Erau exact ca instrumentele care ne fixau pliurile fustelor scoțiene: neînsemnate, mohorâte, dar utile În felul lor. Nu-mi amintesc numele nici uneia dintre ele. Trecând de Brățările cu Talismane și printre Acele de Kilt, Calliope se duse, șchiopătând, și mai adânc În vestiare. Acolo unde gresia de pe jos era crăpată și tencuiala era Îngălbenită, sub neoanele care pâlpâiau, aproape de țâșnitoarea cu bucata de gumă preistorică În grătarul de scurgere, acolo m-am grăbit eu, acolo unde Îmi era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
În puterea lui de muncă, contractând noi avantajoase lucrări, Încercând să recupereze timpul pierdut. Întreg colectivul de muncă al grupului de șantiere triumfa, având În vedere Însfârșit, Tony Pavone reluându-și normal activitatea va putea onora atențiile financiare care cam șchiopăta de când cu necazul acelui besmetic anchetator. Băiat de treabă Gică Popescu,Contabilul Șef al Șantierului Îi zâmbea mustața cu speranța a zilelor ce vor urma, reușind un substanțial ciubuc procurând pe sub mână unele materiale dispărute din fondul pieții În timp ce Șeful
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
unui refuz poate și urmare a presiunilor tot mai insistente a ofițerului politic. Cu gândul la concediu și la revederea cu prietena mea dragă, jucând fotbal În loc să dau cu piciorul În minge, am Înfipt gheata alături. Am ajuns la infirmerie șchiopătând, iar doctorul baiat de treabă, văzănd entorsa dela glezna piciorului stâng, mai În glumă mai În serios mă trimise la Spitalul Militar Brașov, dorindu-mi o vacanță plăcută...! Am stat aproximativ zece zile sub observație și cum nu a fost
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]