2,262 matches
-
anti-egalitarist, ea permite o recunoaștere pozitivă a alterității și, constituind o contestare radicală a etnocentrismului, autorizează studierea unei societăți după propriile-i criterii. După cum rezumă Ruth Benedict, „antropologia era prin definiție imposibilă atâta timp cât distincția Între noi și primitivi, noi și barbari, noi și păgâni domina mintea oamenilor” (Benedict, 1963, p. 3). Prin generalizarea metodei „observării participative”, etnologii ajung la o cunoaștere intimă a reprezentărilor, a valorilor și a credințelor societăților studiate. Acestea din urmă sunt transformate În culturi, fiecare caracterizată printr-
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
anumitor configurații ideologice În care interferează cu alte „isme”: naționalism, colonialism, eugenism, evoluționism, darwinism social etc. (Kevles, 1995). Construcțiile sau interpretările istorice asupra „celorlalți” văzuți prin prisma apartenenței la o rasă (diferiți de „noi” și opuși „nouă”) variază de la „sălbatici”, „barbari” și „primitivi” la „mai puțin evoluați” sau la „prea puțin evoluați”, de la imperfectibili sau „necivilizabili” la „degenerați” și alți purtători de „tare” sau defecte presupuse ereditare, de la „indezirabili” la „neasimilabili”, de la „inferiori din punct de vedere biologic (sau genetic)” la
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
unește cu toți ceilalți locuitori ai Terrei. Mișcarea de extindere a sferei personale (rudele apropiate, concetățenii, Întreaga umanitate) poate fi făcută În ambele sensuri: de la mine Înspre umanitate și de la umanitate Înspre mine. Se șterg astfel distincțiile existente: grecii și barbarii, oamenii liberi și sclavii, bărbații și femeile. Toți sunt „parte din Dumnezeu și Întregul care ne cuprinde este tot Dumnezeu: noi suntem asociații Lui și membrii Lui” (Seneca, Scrisori către Luciliu, 92). Bineînțeles, aceste accente evocă creștinismul: „Nu mai este
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
civilitatea, viața morală și cea intelectuală pot fi menținute în vremurile întunecate care s-au abătut asupra noastră. Iar dacă tradiția virtuților a reușit să supraviețuiască ororilor ultimei perioade întunecate, mai avem motive să păstrăm speranța. De astă dată însă, barbarii nu sunt adunați la frontiere; ei ne conduc deja de o bună bucată de vreme. Parte din nenorocirea noastră este că nu suntem conștienți de asta. Nu-l așteptăm pe Godot (din piesa cu același titlu a lui Beckett, n.
by TĂNASE SÂRBU [Corola-publishinghouse/Science/1010_a_2518]
-
mai puțin "oficial" până în jurul anului 1000. Tânărul M. Eliade credea că "Daco-romanii au fost primii dintre popoarele din Nordul Dunării care s-au convertit la creștinism. S-au convertit nu au fost botezați în virtutea unui ordin, nici forțați ca barbarii după secolul al VII-lea. În creștinismul său se observă o dublă moștenire rasială și culturală. Au păstrat de la geto-daci disprețul față de moarte, credința în nemurirea sufletului, seninătatea în fața suferinței; de la romani au asimilat simțul ordinii și ierarhiei, echilibrul spiritual
by TĂNASE SÂRBU [Corola-publishinghouse/Science/1010_a_2518]
-
ales-o cu atâta "convingere" să-i conducă spre zări mai luminoase. Și N. Djuvara (31) a mai revenit la opinia sa că dacii ne-ar fi lăsat ca moștenire tendințele dezbinării intercomunitare. A mai nuanțat opinia aceasta descriind influențele "barbarilor" migratori, ale imperialilor din cele trei zări, ale efectelor celor două războaie mondiale "calde" și ale urmelor îndelungatului Război Rece care se văd în atâtea și atâtea polemici, rapoarte și alte "documente". Spre Est, Republica Moldova trece prin mișcări de separare
by TĂNASE SÂRBU [Corola-publishinghouse/Science/1010_a_2518]
-
p. 148), din cauza numeroaselor ei atitudini duplicitare de la intrarea în UE până astăzi. Ca și Turcia, Grecia nu aparține civilizației occidentale. Grecia antică și coloniile sale au creat civilizația elenică, preluată de romani, care, la rându-le au transmis-o "barbarilor" deveniți treptat, făuritori ai civilizației occidentale. Din secolul al IX-lea, Turcia a încercat să introducă unitate în civilizația arabă, fiind împiedicată de Persia. (1b, p. 204) De la căderea Bizanțului până la începutul secolului al XX-lea, otomanii au amenințat dar
by TĂNASE SÂRBU [Corola-publishinghouse/Science/1010_a_2518]
-
ales deontice, adică de obligare) din sistemele propuse de stoici și sceptici confruntați cu amenințările epocii de criză pe care o traversau, precum și spiritul combativ au dominat acele vremuri ("cruzimea și superstițiile" stimulate de gustul pentru aventură și cuceriri ale "barbarilor" sunt descrise în diferitele saga, în romanele cavalerești și alte creații literare și religioase medievale). Așa cum se știe, o scurtă vreme greco-romanii au rezistat valurilor de migratori, obligați la un moment dat să se fixeze într-un loc, trăind din
by TĂNASE SÂRBU [Corola-publishinghouse/Science/1010_a_2518]
-
și erau împodobite îndestulător. Costumele populare de astăzi păstrează multe din vechile piese vestimentare, din culorile, croielile, podoabele femeilor, bărbaților, copiilor și tinerilor daci. Nenumăratele piese arheologice adunate în ultimul secol, completate cu descrierile scriitorilor greci, romani, alexandrini, spanioli și "barbari", permit să refacem trăsăturile morale, arta, religia, știința și tehnica, stilurile de viață etc. Potrivit aceleiași lucrări (39, pp. 356-388), în credințele populare erau invocați "marele zeu", "marea zeiță" și alte zeități intermediare. Mai ales aristocrații practicau religia lui Zalmoxis
by TĂNASE SÂRBU [Corola-publishinghouse/Science/1010_a_2518]
-
prin slăbirea preocupărilor "iluministe", a celor filosofico-științifice îndeosebi. Comerțul s-a încetinit drastic, din cauza crizelor interne ale Imperiului, precum și ca urmare a atacurilor și amenințărilor triburilor germanice și ale hunilor lui Attila (406-453). În cadrul creștinismului care se extindea și asupra "barbarilor" s-au iscat controversele eretice. Printre ele, aceea dintre Chiril din Alexandria (c. 378-444) și Nestorie din Constantinopol (c. 386-c. 451) referitoare la raportul dintre "divin" și "uman" în Hristos, pe care monofiziții l-au tranșat în chip monist. (20
by TĂNASE SÂRBU [Corola-publishinghouse/Science/1010_a_2518]
-
creștin pe ruinele Imperiului Roman. În prima sa formă, creștinismul aducea mângâiere și speranță în sufletele deznădăjduite de poverile prea mari puse pe umerii plebei de către patricienii, senatorii, împărații și cezarii Romei. Imperiul Roman din Apus a sucombat sub loviturile barbarilor, Occidentul s-a fărâmițat, iar Orientul s-a micșorat prin amputarea Bizanțului de către musulmani, care au cucerit cele mai frumoase provincii. În secolele al VI-lea al VIII-lea s-au constituit regatele francilor, longobarzilor, anglo-saxonilor, care, prin încreștinare, dar
by TĂNASE SÂRBU [Corola-publishinghouse/Science/1010_a_2518]
-
băștinași, fiindcă este o lege universală ca atunci când se prăbușește un imperiu, cum este cazul imperiului roman, cei de acolo, care sunt oarecum, folosesc un cuvânt nițel vulgar, politicește scopiți, le-a dispărut aristocrația, stau cu capul la pământ, iar barbarul, cu spada în mână, vine și are ambiția să facă un stat nou. De aceea nu este de mirare că, după niște încercări timide la noi, cel care are inițiativa este descendent al unui neam de cumani. Prima carte însă
NEAGU DJUVARA - „Cred într-o forță care ordonează, care mă vede și la care mă rog“ by Lucia Toa () [Corola-journal/Journalistic/6198_a_7523]
-
Cărtărescu, Zen, Humanitas, Bogdan Ghiu, Contracriza, Cartea Românească, Gheorghe Mocuța, Cea mai bună dintre lumi, Tracus Arte, Ioana Pârvulescu, Lumea ca ziar, Humanitas, Eugen Simion, Andrei Grigor, Cronologia vieții literare românești, vol. IV-VII, Muzeul Literaturii Române, Cassian Maria Spiridon, Despre barbari sau Invazia omului plat, Litera, și Doina Uricariu, Scara leilor, Polirom. Volumul câștigător a fost anunțat de Varujan Vosganian și i-a revenit lui Cassian Maria Spiridon. În ce privește Premiul pentru poezie, juriul a avut de ales dintre Gabriel Chifu, Însemnări
Premiile USR pentru anul 2011 by Redacția () [Corola-journal/Journalistic/4560_a_5885]
-
Vasile al II-lea la Mihail al VII-lea). Ana Comnena (1083 - 1153) a fost o prințesă bizantină, fiică a împăratului Alexios I Comnen; a scris "Alexiada"(despre domnia tatălui ei), afirmând că cruciadele sunt periculoase și că occidentalii sunt barbari. Ioan Kinnamos, secretarul împăratului Manuel I Comnenul, i-a continuat lucrarea lui Ana Comnena, scriind despre Manuel I și despre superioritatea bizantinilor asupra occidentalilor. În timpul Renașterii Paleologilor, s-a remarcat Niketas Choniates (1155 - 1215 sau 1216), un istoric grec bizantin
Istoriografie () [Corola-website/Science/299380_a_300709]
-
romană a transmis Europei regimul municipal, obiceiurile, regulile, principiul libertății, legislația civică comună, ideea puterii absolute, a majestății sacre a împăratului, principiile ordinii și suveranității. Organizarea bisericii creștine a salvat creștinismul în momentul colapsului imperiului și I-a unit pe barbari cu romanii. Transmite ideea separării guvernanților de guvernați, impunerea unei legi pentru guvernare, exercitarea stăpânirii fără acceptul liber al voinței lor. Susține principiul teocratic și monarhiile absolute în derimetrul libertății supușilor. Barbarii au transmis libertatea individuală, sentimentul personalității. Libertatea antică
Istoriografie () [Corola-website/Science/299380_a_300709]
-
momentul colapsului imperiului și I-a unit pe barbari cu romanii. Transmite ideea separării guvernanților de guvernați, impunerea unei legi pentru guvernare, exercitarea stăpânirii fără acceptul liber al voinței lor. Susține principiul teocratic și monarhiile absolute în derimetrul libertății supușilor. Barbarii au transmis libertatea individuală, sentimentul personalității. Libertatea antică este libertatea cetățeanului, îi aparține și se sacrifică pentru oraș și biserică. Independența personală fără scop este barbară și esențială pentru civilizația europeană. Charles Alexis de Tocqueville (1805-1859) provenea dintr-o familie
Istoriografie () [Corola-website/Science/299380_a_300709]
-
și Salamina până la „Marseilleza” Revoluției franceze. Imnul de stat al României este alcătuit din unsprezece strofe. La ocazii festive se interpretează strofele 1, 2, 4 și 11. Deșteaptă-te, române, din somnul cel de moarte,<br> În care te-adânciră barbarii de tirani!<br> Acum ori niciodată, croiește-ți altă soarte,<br> La care să se-nchine și cruzii tăi dușmani.<br> <br> Acum ori niciodată să dăm dovezi la lume<br> Că-n aste mâni mai curge un sânge de
Deșteaptă-te, române! () [Corola-website/Science/296604_a_297933]
-
Dar romanii aduseseră cu ei o invenție nouă: Gorfa. O piatră sfântă, adusă tocmai din India, care răspândea căldură în jurul ei. Cu ajutorul ei, topiră ghețurile eterne, alungară urșii și focile, iar peștii muriră în apa clocotindă. Poporul norvegian era disperat: barbarii triumfaseră! Dar spiritul nostru de luptă nu fusese încă înfrânt. O cale de scăpare continua să existe. Sfatul bătrânilor de la Markafjald se adună în peștera Rengersfengen. Acolo, pe întuneric, își uniră mâinile cu pielea crăpată de căldură, ziseră cuvintele magice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
stau acolo ca niște vulturi și așteaptă suprimarea Templului ca să pună stăpânire pe bunurile lui. Teutonii au fost creați În Palestina de către Împărații germani ca o contracarare a Templierilor, dar foarte curând au fost chemați În nord, să oprească invazia barbarilor prusieni. Și au oprit-o așa de bine, că În decurs de două secole aceștia au devenit un stat ce se extinde peste toate teritoriile baltice. Circulă Între Polonia, Lituania și Livonia. Fondează Königsbergul, sunt Înfrânți o singură dată, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
măreț la fapte, A primit să stăpânească Țara cea de miazănoapte... Și-au domnit așa-n unire multe sute de văleaturi, Până când, de la o vreme, ale Patriei lor vaduri Începur-a fi pândite, rând pe rând, cu gând de moarte, De barbarii asiatici, ce curgeau puhoi de hoarde. Crăcănați, cu gambe strâmbe, cu ochi mici și frunți înguste, Pârjolind în cale totul, ca și norii de lăcuste, Ei cuprinseră-mprejurul ca-ntr un cerc de foc și sânge Și hotarele străbune începuser-a se
Înstrăinata noastră Basarabie by Ion Lupu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/833_a_1563]
-
frânge... Mai întâi, spre Soare-apune astfel de ordii pribege Le izbesc cu vrăjmășia celor ce n-au nici o lege. După lupte sângeroase, cei dintâi s-au fost plecat Chiar CRIȘANA cea mezină și frățâne-său, BANAT, Și-n scurt timp barbarul crâncen trece sângeros în iureș Peste ARDEAL, feciorul mare, și mezinul MARAMUREȘ... Și-ăstă fu doar începutul, scurtă vreme mai apoi, Alte armii sângeroase vin din miazăzi puhoi Tot barbari de-același sânge și de aceeași seminție, Iau DOBROGEA, mijlocia, ce
Înstrăinata noastră Basarabie by Ion Lupu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/833_a_1563]
-
CRIȘANA cea mezină și frățâne-său, BANAT, Și-n scurt timp barbarul crâncen trece sângeros în iureș Peste ARDEAL, feciorul mare, și mezinul MARAMUREȘ... Și-ăstă fu doar începutul, scurtă vreme mai apoi, Alte armii sângeroase vin din miazăzi puhoi Tot barbari de-același sânge și de aceeași seminție, Iau DOBROGEA, mijlocia, ce căzu și ea-n robie... Du-te vreme, vino vreme, au trecut așa mulți ani, La hotarele rămase, se iviră alți dușmani E OLTENIA acum cea care sub cizmă
Înstrăinata noastră Basarabie by Ion Lupu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/833_a_1563]
-
și pretutindeni, a format cel mai sigur semn de înflorire socială, de vitalitate și distincțiune morală. Și mi-am adus aminte de vechea, strălucita înfățișare pe care o aveau obicinuit spectacolele teatrului național, de pildă. Atunci, pe atunci, ca și barbarul din antichitate, care ieșind de la o ședință a senatului roman spusese uimit "am sentimentul c-am luat parte la o adunare de regi", orice străin ar fi avut ocaziunea de a petrece o seară într-o așa societate nu s-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1539_a_2837]
-
au primit de la colonii romani uzul limbei latine; după altul, ar fi de aceeași origine cu populațiunile române ale Daciei. A treia opinie pretinde că evacuarea Daciei ar fi fost completă, sub Aurelian, care voia a scuti aceste populații în contra barbarilor dindărătul Dunării, după care ele s-au întors în patria lor, prin secolul al doisprezecelea, însă lăsând pe brazda ocupată din nou o fracțiune a emigrațiunii, originea grupurilor romanice actuale de lângă Pind și Olimp. A patra opinie pretinde în fine
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
copii macedoromâni se primblă cu o ramură de oliv, pe când în România, ramurile naturale lipsind, se {EminescuOpXII 336} fabrică artificiale; Moșii, sărbătoarea străbunilor, e aceeași la nordul ca și la sudul Dunării și, spre aducerea aminte a luării Romei de către barbari (gali ), populația, atât în România cât și regiunile balcanice, are obiciul de a bate cânii într-o anume zi din fevruarie. Douăzeci de alte exemple de aceeași natură se pot cita. Oare toate acestea n-au o semnificațiune reală? În
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]