1,725 matches
-
Ierusalimului . În anul 1157 , Imperiul Selgiucid este distrus sub presiunea luptelor interne cu dinastiile irakiene , siriene și palestiniene , a invaziilor catolice venite din Europa Apuseană și a rivalilor din Dinastia Turcă a Hozem-șahiilor . Doar câțiva reușesc să îi înfrângă pe bizantinii din Anatolia și să se stabilească acolo formând un emirat cu capitala la Konya , independent de Imperiul Selgiucid , dar dispare în anul 1279 sub atacurile invadatorilor mongoli . După caderea Imperiului Selgiucid , Califatul Fatimid se destramă și el sub presiunea războaielor
Istoria islamului () [Corola-website/Science/328234_a_329563]
-
și a mutat un număr mare de trupe din Asia Mică în Europa. Între timp, Sultanatul de Rum, principalul rival al Imperiului Bizantin din Asia Mică, a devenit din ce în ce mai slăbit. Acest lucru nu a însemnat însă o veste pozitivă pentru bizantini, dimpotrivă, sultanatul a fost zguduit de fanatici islamiști Ghazi care au format Sultanatul selgiucid de Rum. Unul din liderii lor, Osman I, a început hărțuirea frontierelor estice bizantine. În 1299, s-a autoproclamat ca sultanul Osman I și, ulterior, teritoriile
Războaiele Bizantino-Otomane () [Corola-website/Science/325582_a_326911]
-
kırım tumanilor cuprindeau 6-7,000 oșteni, sub comanda beiului tribului șirin, Iminek Bek. În schimb tribul din Dașt i Kıpcak îi era ostil. Mai târziu, Sahib Ghirai I va muta capitala la Bahcisarai. În vara anului 1433 aliatul hanului, principele bizantin Alexios de Mangop al „principatului crimeean al lui Theodor”, a pus stăpânire pe portul Cembalo sau Balaklava. Drept reacție, Senatul Genovei și Banca San Giorgio au trimis în zonă o flotă de 20 de galere sub conducerea amiralului Carlo Lomellino
Hadji Ghirai I () [Corola-website/Science/326895_a_328224]
-
de sate în zona podișului Mehedinți, în Argeș, Vâlcea și Gorj. Nu în ultimul rând, zone consistent populate au fost și văile principalelor râuri din partea centrală și estică a țării (Dâmbovița, Prahova, Slănic, Teleajen, Buzău) precum și malul mării. Potrivit cronicarului bizantin Chalkokondyl, muntenii din vremea lui Mircea erau în majoritate țărani, ocupându-se cu păstoritul. Principalele orașe de atunci (Argeș, Târgoviște, Severin, Bistrița, Buzău, Târgu Jiu, Râmnic, Câmpulung, Pitești, Russenart, Giurgiu, Brăila, Turnu) erau legate de drumuri pentru negustori și cărăuși
Mircea cel Bătrân () [Corola-website/Science/297281_a_298610]
-
și moștenirea heruliană s-a risipit. Herulii rămași s-au alăturat longobarzilor și au năvalit cu ei în Italia, iar unii dintre ei au căutat refugiu la gepizi. Marcellinus consemnează că romanii (adică "romanii de est" sau în denumirea modernă "bizantini") le-au permis acestora să se reinstaleze pe terenurile depopulate ale orașelor de lângă Singidunum (Belgrad astăzi); acest lucru a fost făcut prin ordinul lui "Anastasius Caesar" undeva între 29 iunie și 31 august 512. Dar, după o generație, acest "regat
Heruli () [Corola-website/Science/319602_a_320931]
-
lângă orașul Pomorie, Bulgaria, între trupele bizantine conduse de Iustinian al II-lea și cele bulgare ale hanului Tervel. În 705, Tervel îl ajută pe Iustinian să-și recapete tronul pierdut, după zece ani în exil. Ca mulțumire, noul împărat bizantin le oferă cantități enorme de aur, argint, mătase, precum și teritoriul situat între Stara Zagora, Sliven și Marea Neagra. Dar trei ani mai târziu, Iustinian se consideră destul de puternic pentru a recuceri teritoriile pierdute. Bătălia a avut loc lângă fortăreața Anchialus. Bizantinii
Bătălia de la Anchialus (708) () [Corola-website/Science/327031_a_328360]
-
bizantin le oferă cantități enorme de aur, argint, mătase, precum și teritoriul situat între Stara Zagora, Sliven și Marea Neagra. Dar trei ani mai târziu, Iustinian se consideră destul de puternic pentru a recuceri teritoriile pierdute. Bătălia a avut loc lângă fortăreața Anchialus. Bizantinii și-au ridicat tabăra, inconștienți că armata bulgară se afla în apropriere. Tervel și cavaleria au zdrobit trupele periferice bizantine, în timp ce infanteria ataca tabăra. Hanul a capturat cai, arme și numeroși prizonieri. Împăratul bizantin, Iustinian al II-lea, a fost
Bătălia de la Anchialus (708) () [Corola-website/Science/327031_a_328360]
-
când orașul a fost unul dintre cele mai importante centre ale statului bulgar și când s-au construit noi biserici. În 1366, orașul a fost cucerit de cruciații conduși de "Amédée al VI-lea de Savoie", care l-au predat bizantinilor. Cronicile din Mesambria ne dau informații despre perioada când orașul a fost subjugat de către turci în 1396, iar în 1453 a căzut total sub Imperiul Otoman, cu capitala la Constantinopole. Orașul și-a păstrat importanța ca port de-a lungul
Nesebăr () [Corola-website/Science/297293_a_298622]
-
Mihail a fost ridicat la rangul de co-împărat, în 840, iar în 842 - la doi ani - a devenit împărat sub regenta mamei sale, Teodora ÎI, a unchiului său, Sergios, si a ministrului Theoktistos. În timpul minoratului sau, arabii îi înfrâng pe bizantini în Cretă, Pampilia și Siria, dar flotă bizantina obține o victorie în 853. De asemenea, bizantinii trebuie să facă față invazilor slave din Peloponez. Cand Mihail a crescut, el l-a numit pe unchiul său, Bărdaș, "Caesar" și a acceptat
Mihail al III-lea Bețivul () [Corola-website/Science/307286_a_308615]
-
a devenit împărat sub regenta mamei sale, Teodora ÎI, a unchiului său, Sergios, si a ministrului Theoktistos. În timpul minoratului sau, arabii îi înfrâng pe bizantini în Cretă, Pampilia și Siria, dar flotă bizantina obține o victorie în 853. De asemenea, bizantinii trebuie să facă față invazilor slave din Peloponez. Cand Mihail a crescut, el l-a numit pe unchiul său, Bărdaș, "Caesar" și a acceptat asasinarea lui Theoktistos în noiembrie 855, iar în 856, tot cu ajutorul lui Bărdaș, a înlăturat regenta
Mihail al III-lea Bețivul () [Corola-website/Science/307286_a_308615]
-
avea drept scop apărarea, consolidarea și extinderea autorității coroanei maghiare la sud de Dunăre. În războiul lui Béla al IV-lea împotriva lui Ottokar al II-lea al Boemiei din 1260, bulgarii sub conducerea țarului Constantin I Assan (1257-1277), și bizantinii conduși de împăratul Mihail Paleologul (1259-1282), au trecut Dunărea și au ocupat cetatea și Banatul de Severin până când magistrul Laurențiu, fiind numit ban, a recucerit cetatea și regiunea. Cavalerii ioaniți, a căror îndatorire era să apere regiunea și cetatea, părăsiseră
Drobeta-Turnu Severin () [Corola-website/Science/296950_a_298279]
-
cetatea și regiunea. Cavalerii ioaniți, a căror îndatorire era să apere regiunea și cetatea, părăsiseră cetatea fie în timpul atacului bulgar, fie mai înainte. În 1268, banul Alexandru, împreună cu garnizoana cetății, a participat la mai multe bătălii victorioase împotriva bulgarilor și bizantinilor. Cetatea Severinului are o istorie particulară în raport cu alte cetăți din spațiul carpatic. Rolul și importanța sa au fost preponderent militare, comerțul aducător de bunăstare fiind dificil din cauza poziției geografice și a faptului că au stăpânit-o într-o succesiune permanentă
Drobeta-Turnu Severin () [Corola-website/Science/296950_a_298279]
-
, Nicephorus Gregoras,() cca.(1295-1360), istoric bizantin, învățat și polemist. s-a născut la Heraclea din Pont, în Paflagonia. Unchiul său, Ion Metropolitul Heraclei din Pont, l-a îndrumat spre studiile de filozofie greacă și teologie creștină. Nichifor Gregoras l-a admirat pe unchiul său și i-
Nichifor Gregoras () [Corola-website/Science/305619_a_306948]
-
o cetate mai mare a fost construită în secolul I cu numele de Cusum și a fost inclusă în provincia română Pannonia. În secolul al V-lea, Cusum a fost devastată de invazia hunilor. Până la sfârșitul secolului al V-lea, bizantinii au reconstruit orașul și l-au numit prin numele Petrikon și Cusum. Orașul a fost cucerit, mai tarziu, de ostrogoți, gepizi, avari, franci, bulgari și, din nou, de către bizantini. Regiunea a fost cucerita de Regatul Ungariei între secolul al X
Novi Sad () [Corola-website/Science/297122_a_298451]
-
fost devastată de invazia hunilor. Până la sfârșitul secolului al V-lea, bizantinii au reconstruit orașul și l-au numit prin numele Petrikon și Cusum. Orașul a fost cucerit, mai tarziu, de ostrogoți, gepizi, avari, franci, bulgari și, din nou, de către bizantini. Regiunea a fost cucerita de Regatul Ungariei între secolul al X-lea și al XII-lea, iar orașul a fost menționat, sub numele Bélakút sau Peturwarad (Pétervárad, sârbă: Petrovaradin), în documentele din 1237. În același an (1237), alte câteva localități
Novi Sad () [Corola-website/Science/297122_a_298451]
-
conciliu, prezintă apelul adresat „rasei francilor” ca o perorație ce a constat punctul culminant al apelului lui Urban pentru ortodoxie, reformă și supunere a Bisericii. Robert consemnează că Papa a cerut creștinilor occidentali, săraci și bogați, să sară în ajutorul bizantinilor din răsărit, deoarece „"Deus vult"” („Așa vrea Dumnezeu”), strigăt cu care Urban și-a încheiat cuvântarea. Robert scrie că Urban a promis iertarea păcatelor tuturor celor care merg în orient, deși "Liber Lamberti", un izvor bazat pe notele episcopului Lambert
Conciliul de la Clermont () [Corola-website/Science/324309_a_325638]
-
istoria ducatului de Benevento. Sub succesorii Zotto, ducatul și-a extins teritoriul în dauna stăpânirilor bizantine. Astfel, ducele Arechis (originar din Friuli, a capturat Capua și Crotone și a jefuit Amalfi, însă a fost incapabil să ocupe Napoli. După domnia sa, bizantinii mai păstrau în sudul Italiei doar Napoli, Amalfi, Gaeta, Sorrento, Calabria și orașele maritime din Apulia: (Bari, Brindisi, Otranto etc. În anul 662, ducele Grimoald I s-a deplasat în nord pentru a acorda ajutor regelui Godepert împotriva fratelui său
Ducatul de Benevento () [Corola-website/Science/324618_a_325947]
-
interceptat o parte a trupelor bizantine la Forino, între Avellino și Salerno și a distrus-o. O pace între ducatul de Benevento și Imperiul Bizantin a fost semnată în 680. În deceniile ulterioare, Benevento a cucerit alte câteva teritorii de la bizantini, însă principalul său dușman era acum tocmai Regatul longobard din nord. Regele Liutprand a intervenit în câteva rânduri pentru a impune un candidat preferat pe tronul ducale. Succesorul său, Ratchis, a declarat ducatele de Spoleto și Benevento ca fiind țări
Ducatul de Benevento () [Corola-website/Science/324618_a_325947]
-
de către coruri. "(Traducere a Mitropoliei Ortodoxe Române pentru Europa Occidentală și Meridională)" "(Traducere după slavonă. Versiunea Chevetogne: prima versiune francofonă.)" "(Versiune ruteană. Traducere după slavonă.)" "(Versiune flamandă.)" "(Versiune amsteleză.)" În ritul armean, Troparul pascal are alt text decât în cel bizantin, și se folosește drept jamamud, adică înlocuiește imnul Unule-născut.
Tropar pascal () [Corola-website/Science/302599_a_303928]
-
moscheea actuala. Creștinii au fost despăgubiți pentru pierderea bisericii. Datorită importanței deosebite pe care o dobândise Damascul, cea de capitală a califatului, noua moschee trebuia să fie o construcție grandioasă. La realizarea să au lucrat meșteri egipteni, persani, indieni și bizantini. Arhitectură moscheei a fost inspirată după Moscheea profetului din Medina.Moscheea cuprindea o sală de rugăciune, o curte și anexe pentru pelerini. Sala de rugăciune, are o lungime de 160 de metri și un acoperiș din lemn susținut de coloane
Marea Moschee din Damasc () [Corola-website/Science/329368_a_330697]
-
respins atacul cruciaților asupra orașului. Mai târziu, el a însoțit armata cruciată ca reprezentant al împăratului bizantin, având sub comanda sa două mii de soldați. Tatikios a luat parte la asediul Niceeii și la negocierile cu garnizoana cruciată, ca urmare cărora bizantinii au reușit să facă rost de oraș, înșelând cruciații. După capturarea Niceeii, a însoțit cruciați în timpul trecerii acestora prin Anatolia, având grijă ca pământurile cucerite să fie transferate în temeiul contractului. Potrivit Gesta Francorum el a dat în mod repetat
Tatikios () [Corola-website/Science/326947_a_328276]
-
cruciaților, spunându-le informații importante. Probabil, el și oamenii lui au luat parte și la Bătălia de la Dorylaeum. Tatikios a participat și la asediul Antiohiei, însă prezența lui nu era dorită de Boemund de Taranto, care nu voia să întoarcă bizantinilor Antiohia. Prin urmare, Boemund la convins pe Tatikos că unii conducători ai cruciadei au inițiat un complot împotriva lui. Speriat Tatikios a plecat imediat din armată și sa întors în Cipru, cu promisiunea de a trimite mai târziu întăriri armatei
Tatikios () [Corola-website/Science/326947_a_328276]
-
Tatikos, Boemund a izbucnit cu acuzații și blesteme la adresa lui, în final conducătorii cruciadei au decis că Tatikios i-a trădat și a părăsit armata pe propriai lașitate. Ulterior, acest incident a aut un impact negativ asupra relațiilor dintre europeni și bizantini. Ultima mențiune despre Tatikios datează din 1099, când acesta a condus cu succes flota bizantină, împotriva piraților-cruciați din Pisa.
Tatikios () [Corola-website/Science/326947_a_328276]
-
În timpul retragerii sale, împăratul Bizantin este atras într-o ambuscadă organizată de Ioan Asan care ocupase trecătorile din Balcani, ambuscadă din care abia scapă cu viață, pierzându-și mare parte din armată și din comorile avute asupra sa. Victoria asupra Bizantinilor l-a adus pe Ioan Asan în prim-plan și Petru al IV-lea se pare că în 1189 deja îl încoronase co-împărat. Cu Ioan Asan lăsat responsabil la Tărnovo și conducător al campaniilor împotriva Bizantinilor, Petru al IV-lea
Petru al IV-lea al Bulgariei () [Corola-website/Science/337010_a_338339]
-
asupra sa. Victoria asupra Bizantinilor l-a adus pe Ioan Asan în prim-plan și Petru al IV-lea se pare că în 1189 deja îl încoronase co-împărat. Cu Ioan Asan lăsat responsabil la Tărnovo și conducător al campaniilor împotriva Bizantinilor, Petru al IV-lea se retrage a Preslav, fără a abdica insă de la tron. După asasinarea lui Ioan Asan în 1196, Petru al IV-lea mărșăluiește spre Tărnovo, asediază pe asasinul Ivanko, și îl forțează să fugă la Bizantini. Un
Petru al IV-lea al Bulgariei () [Corola-website/Science/337010_a_338339]