1,670 matches
-
precum „Like I Love You” (de Justin Timberlake) sau „Toxic” (de Britney Spears). Richard Cheese and Lounge Against the Machine au abordat și ei compoziția pe discul lor din anul 2006, "Silent Nightclub". „Naughty Girl” este un cântec rhythm and blues scris într-o tonalitate minoră, prezentând totodată elemente specifice muzicii hip-hop și a celei dance. Suportul vocal este susținut integral de mezzo-soprana Beyoncé Knowles, interpretarea sa fiind în contrast cu cea emoțională susținută pe discul single precedent — „Me, Myself and I” — dar
Naughty Girl (cântec de Beyoncé) () [Corola-website/Science/308939_a_310268]
-
de la scurtmetrajul șlagărului european „Work It Ouț”. Pentru remixul realizat în colaborare cu Kanye West, solista a primit o nominalizare la premiile Grammy din anul 2010. Înregistrarea s-a clasat pe locul 3 în lista americană a cântecelor rhythm and blues Billboard Hoț R&B/Hip-Hop Songs, devenind cel de-al cincisprezecelea hit de top 10 al interpretei în acest top. Deși cântecul a fost lansat doar la nivel local, acesta a activat și în clasamentele din Asia, Europa sau Nouă
Ego (cântec de Beyoncé) () [Corola-website/Science/316331_a_317660]
-
(n. Jamesetta Hawkins, 25 ianuarie 1938, Los Angeles - d. 20 ianuarie 2012 în Riverside, California) a fost o cântăreață americană de muzică blues, rock and roll, soul, jazz, gospel și R&B. Cunoscută pentru vocea să gravă, caracteristică contraltelor, James și-a făcut debutul discografic în anul 1954, iar cele mai cunoscute cântece ale sale sunt „At Last”, "Tell Mama", "Something's Got
Etta James () [Corola-website/Science/323565_a_324894]
-
ca fiind cea care a acoperit breșă între R&B și rock and roll și a fost câștigătoarea a șase premii Grammy și a 17 premii Blue Music. A intrat în Rock and Roll Hall of Fame în 1993, în Blues Hall of Fame în 2001 și în Grammy Hall of Fame în 1999 și în 2008. Revista Rolling Stone a clasat-o pe James pe locul al 22-lea pe lista celor mai buni 100 de cântăreți ai tuturor timpurilor
Etta James () [Corola-website/Science/323565_a_324894]
-
anului 1955 cu titlul ”Roll with Me, Henry”, dar a fost schimbat din cauza cenzurii în ”Dance with Me, Henry” (”roll” având conotații sexuale). În luna februarie a aceluiași an, cântecul a urcat pe primul loc în clasamentul pieselor Hoț Rhytm & Blues. Acest succes a dat grupului prilejul să cânte în deschiderea spectacolelor turneului național al lui Little Richard. În timpul turneului cu Richard, cântăreața pop Georgia Gibbs a înregistrat o variantă proprie a cântecului lui James care a fost lansată cu titlul
Etta James () [Corola-website/Science/323565_a_324894]
-
voce de acompaniament în piesa lui Chuck Berry „Back în the U.S.A.”. Albumul ei de debut, "At Last!", a fost lansat la sfârșitul anului 1960 și a fost vestit pentru varietatea opțiunilor muzicale de la standard de jazz, ritmuri de blues până la doo-wop și R&B. Albumul conține și viitoarele piese devenite clasice „I Just Want to Make Love to You” și „A Sunday Kind of Love”. La începutul lui 1961, James a lansat piesă care urma să devină cântecul ei
Etta James () [Corola-website/Science/323565_a_324894]
-
pop. Un album cu același titlu a fost lansat în acel an și includea versiunea proprie a piesei lui Otis Redding, „Security”. Față B a lui „Tell Mama” conținea „I'd Rather Go Blind”, care a devenit un clasic al blues-ului și a fost preluat de mulți alți artiști.
Etta James () [Corola-website/Science/323565_a_324894]
-
multicolore, coregrafii impresionante) și muzica ei. Cea mai reprezentativă peliculă disco a fost "Febră de sâmbătă seara" (en. „Saturday Night Fever”, 1977), în regia lui John Badham. Original disco a început ca fiind diferite părți din cântece R&B (Rhythm&Blues) redate.
Muzică disco () [Corola-website/Science/318071_a_319400]
-
Bob Marley, ajungând, alături de Eric Clapton, să ocupe primul loc la single-urile cele mai bine vândute în SUA. În 1974, Bob Marley a petrecut majoritatea timpului în studio lucrând pentru "Natty Dread", un album ce includea melodii că "Talkin’ Blues", "No Woman No Cry", "Șo Jah Seh", "Revolution", "Them Belly Full (But We Hungry)" sau "Rebel Music (3 o’clock Roadblock)". Anul următor , Bunny și Peter lașară definitiv grupul pentru a se dedica unor cariere solistice, ceea ce a făcut ca
Bob Marley () [Corola-website/Science/310772_a_312101]
-
Rock To The Rock [1969] - Keep On Skanking [1970] - Soul Rebels [1971] - Soul Revolution [1971] - Soul Revolution Part ÎI [1971] - The Best Of The Wailers [1972] - Satisfy My Soul [1973] - African Herbsman [1973] - Burnin' [1973] - Catch A Fire [1973] - Talkin' Blues [1974] - Natty Dread [1974] - Rasta Revolution [1975] - Live From The Lyceum [1975] - Live! [1976] - Live Jam [1976] - Rastaman Vibration [1977] - Exodus [1977] - Live From London [1978] - Babylon By Bus [1978] - Kaya [1978] - One Love Peace Concert [1979] - Live From Kingston
Bob Marley () [Corola-website/Science/310772_a_312101]
-
Mimul francez Marcel Marceau l-a folosit de-a lungul carierei (din 1940 până în 1980) ca o parte din rutina mimilor. David Bowie este probabil primul muzician rock care executa această mișcare. James Brown a folosit mișcare în filmul "The Blues Brothers" din 1980. Un membru din grupul de dans "Electric Boogaloos", Timothy „Popin Pete” Solomon, de asemenea execută mișcarea de dans în video-ul "Crosseyed And Painless" al formației "Talking Heads" în jurul anului 1981. Există două tipuri distincte. Unul este
Moonwalk (dans) () [Corola-website/Science/316494_a_317823]
-
soția lui, Ellen trăiesc în Kangaroo Point în Sutherland Shire, Sydney. Cei doi au și o casă în Aalten, Olanda, orașul natal al lui Ellen. În ciuda faptului că fumează, Angus este abstinent în privința alcoolului. Young a fost influențat de muzicieni blues și rock and roll din anii 1950 și 1960, precum Muddy Waters și Chuck Berry. Angus a mai menționat și pe Eric Clapton și pe fratele său, Malcolm Young, ca și influențe muzicale. Participarea lui Angus în AC/DC a
Angus Young () [Corola-website/Science/312122_a_313451]
-
și influențe muzicale. Participarea lui Angus în AC/DC a servit ca sursă de inspirație, la rândul ei, pentru multe formații de mai târziu, între care: Guns N' Roses, Def Leppard ș.a. Angus Young are un stil foarte simplu de blues, cântând atât în gama minoră cât și cea majoră de 12-bar-blues. Pe înregistrările mai vechi AC/DC, se pot auzi power chorduri (ex.: „T.N.T.” și „It's a Long Way to the Top (If You Wanna Rock 'n' Roll)”). Chitaristul
Angus Young () [Corola-website/Science/312122_a_313451]
-
1970 și în anii 1980, cu legături dinspre punk rock-ul anilor 1970. Gamă largă de formații categorisite sub acest termen au fost o sursă de mare confuzie și controversă. Sunetul new wave al sfârșitului anilor 1970 a trecut de la blues-ul calm și sunetele rock&roll, pentru a creea muzică cu senzație de agitare, ritm de chitară schimbător și tempo-uri rapide. Inițial new wave a fost în pus în analogie cu punk rock-ul, înainte ca acesta să se
New Wave () [Corola-website/Science/314040_a_315369]
-
și inclusă pe albumele "Not That Kind" și "Freak of Nature" se încadrează în genul pop, însă majoritatea compozițiilor de pe acestea includ influențe din stiluri diferite. Spre exemplu, piesa ce dă titlul materialului de debut posedă elemente muzicale specifice muzicii blues sau R&B. De asemenea, în cadrul înregistrării „Cowboys & Kisses” solista exporează orizonturile unor stiluri precum country sau rock, aspect ce reflectă diversitatea muzicii sale. Cel de-al doilea disc al solistei include piesa „One Day in Your Life”, care o
Anastacia () [Corola-website/Science/309856_a_311185]
-
single, „I Can Feel You”, a fost compus de interpretul Ne-Yo, acesta punându-și amprenta pe linia melodică a înregistrării. De asemenea, compoziția „Same Song” a fost comparată cu piesele interpretate de britanica Amy Winehouse, solistă de muzică jazz și blues. Anastacia a vizitat pentru prima dată România la finele lunii noiembrie a anului 2004, în scopul filmării unui videoclip pentru înregistrarea „Heavy On My Heart”, ultimul disc single al albumului "Anastacia". Artista s-a declarat mulțumită de rezultat, considerând „Heavy
Anastacia () [Corola-website/Science/309856_a_311185]
-
pe scenele din Broadway, au fost traduse și reprezentate în întreaga lume, dobândind un loc de frunte în repertoriul teatral universal din secolul al XX-lea și al XXI-lea Între piesele sale se numără "Amintiri din Brighton Beach","Biloxi Blues" și "Un cuplu ciudat". a câștigat Premiul Pulitzer pentru dramă pentru piesă "Lost În Yonkers". După mai multe din piesele sale au fost realizate filme artistice, pentru care a scris scenariul. A mai scris și librete pentru musicals, ca de
Neil Simon () [Corola-website/Science/325837_a_327166]
-
colaborării cu producătorul Emanuel Azenberg au fost spectacolele „Băieții de aur” (The Sunshine Boys) în 1972, apoi „The Good Doctor”,„God's Favorite”, „Chapter Two”, „They're Playing Our Song”, „I Ought to Be în Pictures”, „Brighton Beach Memoirs” , „Biloxi Blues”, „Broadway Bound”, „Femeile lui Jake”,(Jake's Women)", „The Goodbye Girl” și altele. Neil Simon a mai scris scenarii pentru peste douăzeci de filme. Între acestea se numără adaptări după piesele sale, dar și scenarii originale precum „The Out-of-Towners”,„Murder
Neil Simon () [Corola-website/Science/325837_a_327166]
-
anii 1970-1980 au un substrat autobiografic, ca de pildă „Capitol secund” (Chapter two) (1977) despre a doua căsătorie a unui văduv, si mai ales trilogia despre tinerețea să, compusă din piesele „Amintiri din Brighton Beach” (Brighton Beach Memoirs) (1983), „Biloxi Blues” (1985) și „Broadway Bound” (1986) Simon s-a distins și prin libretele sale pentru musicaluri că de exemplu „Sweet Charity” (1967) „Promises, Promises” (1968) ,„They’re Playing Our Song” (1978) și „I Ought to Be în Pictures” (1980). A mai
Neil Simon () [Corola-website/Science/325837_a_327166]
-
(n. pe 2 februarie 1985 în New Jersey) este o cantautoare americană apreciată pentru muzica sa aflată la granița dintre jazz, muzica blues și pop. Gardot a început să cânte de la o vârstă fragedă, iar în adolescență a susținut recitaluri în restaurante și baruri pentru a-și putea plăti cursurile de design vestimentar. La vârsta de optsprezece ani interpreta a fost implicată într-
Melody Gardot () [Corola-website/Science/322519_a_323848]
-
în sine joacă un rol la fel de important; de asemenea, el afirmă că "similitudinile din glasul lui Melody cu tonalitățile fumurii ale Fionei Apple le-a oferit ascultătorilor un plăcut sentiment de «familiar, cunoscut»". Genurile muzicale abordate de Melody Gardot sunt blues, jazz, folk și muzica acustică, iar printre motivele cel mai des întâlnite în versuri se numără romantismul, melancolia sau senzualitatea. Stilul său muzical a fost descris drept „un amalgam de jazz domol și muzică blues introspectivă”. Editorii "BBC" i-au
Melody Gardot () [Corola-website/Science/322519_a_323848]
-
abordate de Melody Gardot sunt blues, jazz, folk și muzica acustică, iar printre motivele cel mai des întâlnite în versuri se numără romantismul, melancolia sau senzualitatea. Stilul său muzical a fost descris drept „un amalgam de jazz domol și muzică blues introspectivă”. Editorii "BBC" i-au aplaudat abilitățile lui Melody de a scrie versuri - „Gardot dă dovadă de mare precizie și îndemânare, precum un textier înnăscut. Fiecare piesă (n.r. - de pe discul "My One and Only Thrill") este o capodoperă”. De asemenea
Melody Gardot () [Corola-website/Science/322519_a_323848]
-
cu influențe de jazz, swing, R’n’B sau funk. În plus, este adeptă sesiunilor live, întregul proiect muzical Jazzy Jo fiind orientat către live-act-uri, cu instrumente live și improvizații. Admira și studiază intens tehnică unor clasici ai muzicii jazz, blues și swing, cum ar fi Etta James, Ella Fitzgerald sau Nat King Cole, ajungând până la Ștevie Wonder și Michael Jackson. O fascinează funk-ul și asculta cu plăcere Muse, Aerosmith, Alicia Keys și Basement Jaxx. A declarat că își dorește extrem de
Jazzy Jo () [Corola-website/Science/333221_a_334550]
-
pe lume primul lui copil, Adele. Ascultând muzica Ellei Fitzgerald, a lui Louis Armstrong, Bob Dylan sau a Ninei Simone, Mark a dorit ca pe Adele să o cheme și Blue, după genul muzical care-i plăcea atât de mult, blues. Când fiica lui avea trei ani, s-a despărțit iremediabil de familie, acum Adele afirmând că tatăl ei nu are vreun drept să vorbească despre ea, din moment ce nu și-l amintește. Moartea tatălui său, care suferea de cancer de colon
Adele () [Corola-website/Science/323002_a_324331]
-
Hello, I'm !” (“Bună, sunt Johnny Cash!”). Majoritatea muzicii lui Cash, în special cea de la sfârșitul carierei sale, evoca teme triste, de suferință morală și de salvare. Printre piesele sale de referință se numără: “I Walk the Line”, “Folsom Prison Blues”, “Ring of Fire”, “Get Rhythm”, “That Old Wheel” (un duet cu Hank Williams Jr.), “Cocaine Blues” și “Man in Black”. El a înregistrat de asemenea și câteva piese cu conținut comic precum: “One Piece at a Time”, “The One on
Johnny Cash () [Corola-website/Science/300130_a_301459]