770 matches
-
Mai degrabă și-a adus aminte Juan Lucas că e ziua lui Julius, printr-una din ciudățeniile vieții (ieri, În timp ce se bărbierea la frizeria hotelului, se strîmbă brusc și frizerul se scuză crezînd că l-a tăiat din greșeală cu briciul), dar hotărî să tacă mîlc, n-o să-i spună bunăoară: a cui zi e poimîine?, el nu era făcut pentru așa ceva, ar fi timpul ca băiatul ăsta să se facă și el bărbat odată și să-și schimbe vocea, pînă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Carlos mai luă unul și Abraham n-avu Încotro și trebui să-și plece capul rușinat În fața unei asemenea dovezi de superioritate, „ești grozav, don Carlos“, Îi spuse. Între timp, Într-una din camerele de baie, Bobby se tăiase cu briciul cînd se bărbierea. Văzînd sînge, Își aminti că orhideea Încă nu venise. Azvîrli briciul și alergă la parter, ca să-i spună lui Juan Lucas că din vina lui o să rămînă fără serbare de absolvire. În drum se Întîlni cu Susan
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
capul rușinat În fața unei asemenea dovezi de superioritate, „ești grozav, don Carlos“, Îi spuse. Între timp, Într-una din camerele de baie, Bobby se tăiase cu briciul cînd se bărbierea. Văzînd sînge, Își aminti că orhideea Încă nu venise. Azvîrli briciul și alergă la parter, ca să-i spună lui Juan Lucas că din vina lui o să rămînă fără serbare de absolvire. În drum se Întîlni cu Susan, care urca să se schimbe și o Întrebă unde-i Juan Lucas, din vina
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
deci nu poate fi practicată în orice zonă. Prostituția este un subiect care se află pe masa dezbaterilor în acest moment, existand voci din lumea politică ce susțin legalizarea ei, propunerea fiind analizată “cu mare atenție” de ministrul de Interne Brice Hortefeux. În Grecia, țară cu o puternică tradiție creștin-ortodoxă, prostituția este reglementată în detaliu. Această activitate poate fi desfășurată doar în bordeluri legal înființate, amplasate la o anumită distanță minimă de instituțiile publice, circa 200 de metri. De curând a
Cuvântul - dinspre şi pentru oameni... : declaraţii politice, texte de presă, discursuri, interviuri, corespondenţă by Sanda-Maria ARDELEANU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100953_a_102245]
-
mă privesc permanent, chiar și atunci când nu sunt în fața mea. Acești ochi tac acum (tac mereu), însă eu le cunosc taina. Casa lui e mohorâtă, urâtă și taina e în ea. Sunt sigură că are ascuns într-un sertar un brici înfășurat în mătase, ca al ucigașului aceluia de la Moscova; și acela locuia în aceeași casă cu mama lui, și el și-a înfășurat briciul în mătase ca să reteze un gâtlej. Tot timpul cât am stat în casa lor mi s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
mohorâtă, urâtă și taina e în ea. Sunt sigură că are ascuns într-un sertar un brici înfășurat în mătase, ca al ucigașului aceluia de la Moscova; și acela locuia în aceeași casă cu mama lui, și el și-a înfășurat briciul în mătase ca să reteze un gâtlej. Tot timpul cât am stat în casa lor mi s-a părut că undeva, sub dușumea, ascuns poate încă de taică-su, zace un mort învelit în mușama, ca și cel de la Moscova, având
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
Și ce-i cu asta? rânji Rogojin. Am văzut ceea ce știam. Ai citit scrisorile, nu? Cum, le-ai citit și tu? întrebă prințul, uimit de acest gând. — Ba bine că nu; fiecare scrisoare mi-o arăta. Doar ți-amintești de brici, ha-ha! E nebună! strigă prințul, frângându-și mâinile. — Nu se știe, poate că nu, spuse încet Rogojin, ca pentru sine. Prințul nu-i răspunse. — Bine, rămâi sănătos, spuse Rogojin. Știi că plec și eu mâine; să nu mă vorbești de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
îi smulge un suspin disperat lui Tiberius. Calvarul bărbieritului începe. O tiranie de care nu-i chip să scape. În spatele lui Lygdus se profilează deja siluetele celor doi frizeri, înconjurați de ajutoarele lor. Imediat, Panthagathus, bărbierul principal, începe să ascută briciul, o lamă de fier extrem de fragilă. Acesta e defectul ei cel mai mic, oftează nefericit Tiberius. Se simte aidoma unui animal pregătit pentru tăiere. Degeaba îl tot freacă Panthagathus de piatra zgrunțuroasă adusă tocmai din Spania și îl umezește întruna
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
fier extrem de fragilă. Acesta e defectul ei cel mai mic, oftează nefericit Tiberius. Se simte aidoma unui animal pregătit pentru tăiere. Degeaba îl tot freacă Panthagathus de piatra zgrunțuroasă adusă tocmai din Spania și îl umezește întruna cu salivă, tăișul briciului rămâne pe cât de redutabil, pe atât de ineficient. De multe ori, bucăți întregi de piele cad jupuite odată cu barba. Fără îndoială, Panthagathus este un expert, crema elitei din profesia lui. Dar ceilalți... Oleacă mai pricepuți decât niște călăi. Nici măcar în
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
bucăți întregi de piele cad jupuite odată cu barba. Fără îndoială, Panthagathus este un expert, crema elitei din profesia lui. Dar ceilalți... Oleacă mai pricepuți decât niște călăi. Nici măcar în Antiohus nu are încredere să-l lase să-i umble cu briciul pe față ori pe gât. Doar câte un pic, la ceafă. Își pipăie nervos cicatricele minuscule de pe bărbie. Încearcă să mai amâne un pic neplăcuta operație, și cere să urineze. — Olița, murmură în surdină către Lygdus. În timp ce se ușurează în
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
cu apă. Bărbierul își execută tacticos ritualul. Dexteritatea lui este fără cusur, la fel ca și lentoarea cu care se mișcă. Tiberius ridică precaut un deget în aer să-i atragă atenția. Începe să vorbească abia când se asigură că briciul e suficient de departe de fața sa. — Grăbește-te, îl repede nervos. Până termini și cealaltă parte, o să-nceapă deja să-mi crească peri albi pe obrazul ăsta. — Imediat, stăpâne, se umilește bărbierul și începe să se miște un pic
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
bucătăriei. Dar Alec nu răspunse. Pusese cordonul de la halat jos, și stătea lîngă chiuvetă, cu spatele pe jumătate Întors. Luase ceva de lîngă robinete. — Duncan, spuse el, cu o voce joasă și ciudată. Uită-te la asta. În mînă ținea briciul de modă veche al lui taică-său. Îl deschisese și se uita la lama lui ca vrăjit - de parcă ar fi trebuit să se forțeze să-și dezlipească ochii de la ea și să-l privească pe Duncan. — O să folosesc asta, zise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
-i așa? O s-o fac chiar acum. Tu o să mă urmezi. Te deranjază? Cred c-o să facem puțină mizerie. Să nu fim prea pretențioși. Măcar de-am avea două! Atunci am putea-o face În același timp... Privește! Arătă cu briciul spre peticul de hîrtie pe care-și scrisese scrisoarea. Fii bun și prinde-o de perete. Într-un loc În care s-o vadă toți. Duncan luă scrisoarea și pioneza, dar privi neliniștit la brici. N-o face cînd sînt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
același timp... Privește! Arătă cu briciul spre peticul de hîrtie pe care-și scrisese scrisoarea. Fii bun și prinde-o de perete. Într-un loc În care s-o vadă toți. Duncan luă scrisoarea și pioneza, dar privi neliniștit la brici. N-o face cînd sînt cu spatele, zise el. Îi era teamă să privească În lături... Căută un loc și, În final, prinse scrisoarea de ușa unui dulap. E bine? Da, e bine, dădu Alec aprobator din cap. Nu mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
cînd sînt cu spatele, zise el. Îi era teamă să privească În lături... Căută un loc și, În final, prinse scrisoarea de ușa unui dulap. E bine? Da, e bine, dădu Alec aprobator din cap. Nu mai avea aer. Ținea briciul de parcă era, pur și simplu, mort de admirație, dar cînd privirea lui Duncan se Îndreptă spre el, prinse mînerul mai ferm cu ambele mîini, ridică lama și-l lipi de gît. Îl puse chiar sub curbura maxilarului drept, acolo unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
O s-o fac imediat, zise Alec, iar pleoapele Îi tresăriră. — Cum ți se pare? — OK. — Ți-e frică? — Puțin, răspunse Alec. Dar ție? Ești alb ca varul! Nu leșina Înainte să-ți vină rîndul. Schimbă poziția mîinii În care ținea briciul. Închise ochii, rămase nemișcat... Apoi, cu ochii strînși, și pe un ton ușor diferit Îl Întrebă: De ce-o să-ți fie dor, Duncan? Nu știu, zise el, mușcîndu-și buza. De nimic! Nu, o să-mi fie dor de Viv... dar ție
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
Flowers. Și atunci, mi-a venit o idee genială! Jean Loup? Ești aici? Jean Loup este aproape, stă în rândul din spate, încolăcit, suplu, ca un arc galez. Este Jean Loup, scos dintr-o rigolă din Marseille, cu pomeții ca briciul, el, consolarea marinarilor, Jean Loup, gata să facă orice cu oricine, atâta vreme cât... ei bine, atâta vreme, doar. O va face. Cineva s-a trezit cu el la Cannes, altcineva l-a întâlnit pe un iaht la Cap d'Antibes. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
micul prost. Și iată-l că apare, târându-și pașii pe scări, pe drumul spre latrină, ridicându-și poalele sariului în timp ce merge. Mititelul! Jean Loup este încântat. Începuse să se cam plictisească. Ca la un semn, scoate din buzunar un brici și-i desface lama strălucitoare, răsucind-o între degetele sale pricepute. Este celebra manevră à la Marseilles. Pran se scarpină în fund, nu se gândește decât poate la vezica lui, în timp ce se târăște spre latrină. Jean Loup mărește pasul, ajunge
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
care să înflorească visele romantice ale unei fete de șaptesprezece ani. În figura lui aspră, colțuroasă, cu ochi scufundați în orbite și adumbriți de sprâncene stufoase, cu mustăți castanii, bogate și cu o bărbie lată și puțin învinețită de tăișurile briciurilor, părea că se simțea mai acasă ura decât dragostea. Deși scump la vorbă și veșnic serios, avea un glas pătrunzător de fierbinte, dovedind o inimă blândă și un suflet încordat de viață lăuntrică. A fost feciorul cel mai mare al
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
lui Apostol îi scăpără în suflet o scânteiere de ură. Ehei, strașnic te-ai schimbat, frate... De acum trei ani te-ai schimbat de nici nu te mai recunosc! Siguranța notarului transformă mirarea lui Apostol într-o nerăbdare ascuțită ca briciul. ― Ce vrei, Alexandre? Spune, aide, ce vrei? zise deodată cu o sticlire în ochi. ― Eu, răspunse Pălăgieșu, trecîndu-și degetele prin păr și dezvelindu-și fruntea. Eu ce vreau?... Nimic... adică mai nimic!... Întâi să te văd și apoi... să vorbim
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
împrejurările dezertării! zise deodată colonelul, țeapăn, mișcând buzele ca un automat. Bologa auzi întrebarea, strident, ca un cuțit ce cade pe o sticlă și o sparge. Și zgomotul acesta îi trezi toate gândurile și simțirile, ascuțindu-i-le ca niște brice gata să-i ciopârțească trupul și sufletul. Se uită spre fereastră și întîlni capul pretorului, mândru și încrezut, parcă el ar fi dezlegat de mult toate tainele lumii. Îl supără atâta suficiență și întoarse ochii în cealaltă parte, unde era
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
noi, probabil după gimnastica lui obișnuită, sau sub bubuiturile înspăimântătoare ale tunurilor, aproape de insuportabilul cântec al păsărilor, de parfumul obscen al caprifoiului, liliacului, trandafirilor, sub albastrul cerului, în vântul dulce. Împotrivă își inventase până la urmă un război al lui. Cu ajutorul briciului și al cuțitului și al excrementelor trasase contururile câmpului său de luptă, tranșeelor și infernului său. La rândul lui, își strigase suferința înainte de a-i cădea pradă. Puțea îngrozitor, e drept, dar primarul nu era în fond decât un caracter
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
povară. Coborârea liftului era prea lentă. Observă o scară lângă două tuburi de ascensor și urcă pe primele bare. În spate, Newt era ușoară ca un fulg. Un enorm braț negru zvâcni ca un piston și niște gheare tăioase ca briciul izbiră în podea și pătrunseră în metal, la câțiva centimetri de picioarele ei. Și acum încotro? Nu-i mai era frică. Nu avea timp să cedeze panicii. Era prea preocupată ca să fie îngrozită. Acolo: o scară spre nivele superioare ale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
mine dinspre bucătărie. Dă-mi definiția bârfei, așa cum o auzeai tu de cealaltă parte a peretelui-biscuit. Cât de importantă este o cafea bună pentru o bârfă bună? Bârfa e cea mai ispititoare femeie din lume, sâni, buze, șolduri, trup, minte brici, fără vârstă. Sigur, te părăsește, sigur, nu ești niciodată bun pentru ea, dar ce nostalgii trăiești apoi, nimeni nu ți le va lua. Bârfa mi-a țesut viața. I-a dat durată. Toată lumea e urâtă, numai tu ești deștept, magnific
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2166_a_3491]
-
s-a întins pe canapeaua aceea numai ca să-și etaleze atuurile. Câte erau. — Cum a mers reclama ta la brânză? am întrebat. Nici măcar nu merita să fac în așa fel încât să pară o întrebare ingenioasă; Helen avea o minte brici. M-a privit aspru. — Oh, extraordinar, mi-a răspuns grațios. A fost ca o vacanță gratuită. Am mers în Scoția. Ne-au cazat într-un hotel grozav, de patru stele, toate ca la carte. Era una dintre acele mărci de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]