731 matches
-
își dă, ca să zicem așa, poalele sufletului peste cap, în fața musafirilor, Rogojin e împodobit foarte kitsch. "...avea la gît un fular nou de mătase, de un roșu aprins combinat cu verde, pe care stătea înfipt un diamant enorm, reprezentînd un cărăbuș, iar pe degetul murdar al mîinii drepte un inel de aur masiv cu un briliant de dimensiuni impresionante". De fapt, chiar lui Dostoievski, Nastasia Filippovna îi calcă mărunt și ascuțit pe nervi. De asta pune, la un moment dat, pe
“Sinucigaș ratat, bășică de fiere spartă pe două picioare” by Emil Brumaru () [Corola-journal/Imaginative/13979_a_15304]
-
cazând împreună - vântul serii Zăpadă pe munți - în vale înflorește liliacul alb Se lasă seara - pe mormântul vecinei flori de liliac Vântul șuieră - prin urdiniș nu trece nici o albină Ploaie de seară - fetița colorează o buburuză Târziu în noapte - un cărăbuș zboară în jurul lămpii Plouă în noapte - în plasa păianjenului doar o petală Un fluture dă târcoale cănii de ceai - zi senină Echinocțiu - vrăbiile țopăie în cuibul berzei Nuc înmugurit - un pițigoi îngână alt pițigoi Zi ploioasă - pe lespedea de piatră
SEMNE DE PRIM?VAR? by Maria Tirenescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83875_a_85200]
-
Roxana-Maria Cărăbuș, clasa a VIII-a Liceul Tehnologic Dumești județul Iași Nimic nu se compară cu apusul soarelui pe malul mării. Cerul îmbină armonios culorile, oferind un peisaj fascinant. Marea „de sânge” o poți compara cu o cortină în spatele căreia sunt ascunse
ANTOLOGIE:poezie by Roxana-Maria Cărăbuş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/246_a_664]
-
în câteva luni toată lumea a înțeles că arhiva a devenit inutilizabilă. Dosarele au fost date la topit, iar enorma hală de la subsol a fost transformată de municipalitate într-o anexă a morgii, unde erau spălate, bărbierite și fardate cadavrele. Prinse cărăbușii amintirilor, le înfipse printre elitre câte un ac în trupul lichid și-i reașeză, fiecare la locul său, în insectarul memoriei. În cele din urmă, îndrăzni să cerceteze sipetul negru din fața sa. Era un cufăr din lemn de paltin, ferecat
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1748]
-
ținuturile și prin toate casele;/ Prin dumbrăvi și prin cărări,/ Prin munți și prin păduri,/ Să cate pe Zlot-al meu/ Ce mi-i de la Dumnezeu,/ Ce-i de ursitori ursit,/ Dar de oameni răi vrăjit..." Sempronia scoase apoi un cărăbuș negru dintr-o cutie de aprinjoare, îl legă cu un fir subțire de borangic și-l lăsă să dea ocol unui țăruș de alun înfipt în pământ. Când hodorogită și bolovănoasă, când mânioasă și amenințătoare, când mieroasă și lingușitoare, când
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1748]
-
să nu uiți,/ Că de nu-i uita și m-oi asculta/ Un copil de la fată mare/ Nebotezat, necreștinat/ L-oi lua și ți l-oi da..." Când se crapase de ziuă și firul de borangic de care era legat cărăbușul se înfășurase în întregime pe țăruș, apăruse la cimitir Zlota, ca un inorog bolnav de dragoste să-și culce cornul în poalele fecioarei Sempronia. O liotă de poterași îi împresură pe el și pe cei doi ortaci care-l însoțeau
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1748]
-
poalele fecioarei Sempronia. O liotă de poterași îi împresură pe el și pe cei doi ortaci care-l însoțeau, punându-le saci negri pe cap, lanțuri la mâini și ghiulele la picioare. Șeful poterei strivi cu bocancul trupul lichid al cărăbușului. Se spune că Zlota ar fi încercat să scape, preschimbându-se într-un fluture, dar un poteraș reușise să-l prindă cu chipiul. Ciracii lui Zlota sfârșiră în chinuri crunte: unul cu intestinul înfășurat pe butucul roții unei fântâni, învârtit
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1748]
-
brichetă neîndemânatic meșterită dintr-un cartuș, un pachețel aproape gol de hârtie "LUX" pentru țigarete, un ban găurit pe care era scris "Bun pentru un leu", un ac de siguranță ruginit, un mic magnet, o bucată arsă de tămâie, un cărăbuș cu elitre verzi cu reflexe aurii. Mai era în cutie un calendar mic de carton, pe spatele căruia scria: "ParfumØe avec «Fleur de lilas» Albert Dubois Nancy". Hârtia păstra încă o vagă aromă de liliac. Pe partea cealaltă, cu creioane
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1748]
-
veniseră de la neamurile cele vii. Înspăimântați că vor muri a doua oară de foame și uitare, morții începură să se foiască, stârnind un amenințător vuiet subpământean. Clănțănindu-și danturile puternice, au început să rupă scândurile buretoase, pline de larve-nchis-tate de cărăbuși, să sape cu labele lor ca de cârtiță tunele de la unii la alții, să țină sfat câte doi, câte trei și-n cele din urmă toți deodată, satul de dedesubt, înghesuiți într-o hrubă străbătută de rădăcini, de unde sicriele, deasupra
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
femei erau încotoșmănate bine și cu galoși de cauciuc peste ghete, cum o cerea moda lui '55. Prin stații, oamenii înghețau în zăpadă, așteptând să vină tramvaiul. Câteva mașini, Pobede și Warszawe, se încumetaseră să-și care carcasele greoaie, de cărăbuși, pe suprafața deja albă a bulevardului. Pe lângă ele, Volgile negre păreau adevărate limuzine. Alungîndu-și, mai departe, gândurile despre Costel, cu care avea întîlnire la cinematograful "înfrățirea-ntre popoare", Mana se scufundă din nou în trecut, pe când tramvaiul luase viteză, troznind
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
birou, cu claviculele și sânii reliefați de conul de lumină al lămpii și cu buclele arămii întunecate, în afară de o șuviță arzând ca flacăra în preajma veiozei. Într-o seară de aprilie, cățărat pe scara lui în formă de A, luptîndu-se cu cărăbușii care țineau neapărat să se izbească de tâmplele încrustate cu licheni ca niște firișoare de tutun ale lui Pușkin, Ionel observă o fisură neagră ca smoala chiar la baza bustului, acolo unde se îmbina cu piedestalul. Se distrase toată după-amiaza
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
da seama dacă bucurie sau spaimă era ceea ce simțea văzând că bustul glisează ca pe un pivot înfipt în umărul drept, și că în postament se cască un puț adânc, cu trepte din bare de metal pe o parte. Un cărăbuș îl lovi ca un glonte greu de aramă în buză. Mireasma de liliac devenea tot mai intensă pe măsură ce cădea noaptea. Deja o jumătate de cer devenise de un albastru adânc, încărcat de luna în crai nou și de câteva stele
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
răsputeri în gornițele ce se lungeau, când văzu deodată în mulțimea ce căsca gura la un prezentator de pe estrada barăcii o figură teribil de cunoscută. Un flux de adrenalină rece ca gheața îi copleși arterele. Dumnezeule, seara aceea de mai, cărăbușii zbîrnî-ind greoi prin trandafiriul întunecat al parcului Ghica Tei, mireasma amețitoare de liliac. Coborârea, prin postamentul statuii lui Pușkin, în imperiile verzi ale fricii... Levitația peste palatele și halele unui iad transparent... Și chipul de sfinx al prințesei din fereastra
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
cîte-un tramvai, clopoțind către intersecție, cîte-o patrulă de miliție, câte un vagabond singuratic. Cîte-o somnambulă goală, cu părul buclat înăturînd asfaltul de praf și de flori risipite de liliac. Groapa era grosolană, cu margini de pământ pline de pupe de cărăbuși, cu țevi smolite traversînd-o ca niște rădăcini de copaci. Fundul nu i se vedea, dar o scăriță de ciment, cu trepte din care ieșeau fiare-ndoite, ducea către adânc. Herman o coborâse de câteva ori, și găsise sub casă tunele
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
cel mai strălucitor punct din întreaga poză. Fotografia dispăru la loc în poșetă și Coca, dând colțul pe Colentina, fu izbită de îngrozitorul damf de râncezeală de la fabrica de săpun. Așteptă în stație tramvaiul, care se vedea venind ca un cărăbuș din capăt, de la ceas, urcă și merse două stații, îmbrîncită încoace și-ncolo de clătinaturile vagoanelor și asurzită de zgomotul lor de fierărie. De unde stătea, agățată de mânerul din plafon, vedea spatele neobișnuit de gras al vatmanului revărsîndu-se-n pliurile unui
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
de mic, îi oblojise rănile, îl învățase primele deprinderi practice. Și asta de la o vârstă la care sora ei mai obișnuia să se joace cu păpuși din lemn în praful din fața pavilionului fraților-savanți. Femeia scuipă cu ciudă în direcția unui cărăbuș care zbura greoi în calea ei. Viața era o prostie... Cum de lași, Doamne, asemenea nedreptăți pe lume? Cum de îngădui ca oamenii să fie atât de diferiți? Ai văzut cum mi-a pus toate întrebările cu putință, dar nu
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
am apropiat încet de Ea. O credeam vie, reînviată, dragostea mea insuflând viață în trupul Său. Dar, fiind lângă Ea, am simțit miros de cadavru, de cadavru în putrefacție. Viermi minusculi se încolăceau pe Ea și, în lumina lumânărilor, doi cărăbuși zburau în jurul corpului. Ea era moartă de-a binelea. Dar atunci cum I s-au deschis ochii? Nu știu. Visam sau totul era aievea? Nu mă întrebați asta, mai ales. Esențialul era fața Ei - nu, ochii Ei. Acum îi aveam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]
-
identificarea mormântului. M-am achitat atât de bine de această povară, încât eu însumi eram incapabil să mai disting ceva. Terminându-mi treaba, mi-am examinat hainele; erau murdare de pământ și rupte, pline de cheaguri negricioase de sânge. Doi cărăbuși zburau în jurul meu, viermi minusculi mișunau, lipindu-mi-se de corp. Am vrut să curăț petele de sânge care îmi acopereau hainele, dar cu cât îmi umezeam cu salivă mâneca, cu cât frecam mai mult, cu atât sângele se întindea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]
-
m-am întors în cameră. Am aprins lampa. Am scos vasul din batista în care era înfășurat și l-am curățat de pământ cu mâneca hainei. Era un vas vechi emailat, violet și translucid. Avea reflexul castaniu-auriu al elitrelor de cărăbuș. Pe una dintre fețe era decorat un cadru în formă de romb, făcut dintr-o ghirlandă de nuferi albaștri. Iar în centrul cadrului... În centrul cadrului în formă de romb era desenată fața Ei... O față de femeie, cu ochii negri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]
-
tare, că-i tremurau umerii; strângând la subsuoară batista înnodată, se îndepărta șontâc-șontâc, până dispăru în ceață. Atunci m-am întors și mi-am examinat ținuta: hainele îmi erau rupte; din cap până-n picioare eram acoperit cu sânge închegat. Doi cărăbuși zburau împrejurul meu: viermi albi, minusculi îmi colcăiau pe trup - și greutatea unui mort îmi apăsa pe piept... Limba de comunicare oficială sasanidă, poartă numele pahlavi și a încetat să fie folosită puțin înainte de sec. al VII-lea e.n., odată cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]
-
pornirea prin faptul că în fragedă pruncie niște părinți ceva mai încuiați nu le permiteau să mănânce un picuț mai pipărat? În timp ce Eugeniei Ionescu i se refuză gloria, iată însă că alții prosperă. De curând, Constantin Tănase a angajat la Cărăbuș o cântăreață cu voce cam groasă, dar cu mult sentiment în câtecele populare pe care le știe. E brunetă și are ochii albaștri. Un nume pur românesc - Maria Tănase. Dar dacă lumea va crede că e vreo rudă a sa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
de morți/ și Între patru pereți mă Împiedicam zilnic/ de un geamantan cu prieteni plecați”. Iluziile au acea specifică diafanitate otrăvită a macabrului inevitabil: „Apoi Îți scoteai singură câte un ochi și Îl puneai alături./ Pentru zilele În care poate-poate cărăbuși,/ dihanii azurii și litanii vor țâșni din creierul tău/ și se vor pierde spre asfințit printre alte vise noroioase și departe de casă”. Nostalgia normalității temperate și domestice? Doar acutizează vibrația, ca un vuiet, vaietul fără leac al elegiei sardonice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
cântând În cor. Gândindu-te la anul 2000. Noaptea vine cu liniște. Peste oraș s-a lăsat o pulbere fină, ca o pudră, ca un praf de porțelan, cu un gust acru și străin. Un zumzet imperceptibil, ca al unor cărăbuși Într-o pădure de stejari, treieră aerul care i-a adormit pe toți. Țes pânze păianjenii și se apropie Sfintele Paști. Lumini firave vor umbla pâlpâinde pe străzi. În seara de Înviere, la liceu, se organizează În sala de sport
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
Femeia votă. * În timp ce înaintau prin coridorul strâmt și alunecos, cei doi șefi se gândiră că doar femeia decisese totul și se întrebară ce fel de șefi sunt cei care pot să decidă doar câți oameni să ia cu ei. AHILE Cărăbușii lui Hector mă deranjează. Dacă nu-i ține în borcan are prostul obicei să-i lase prin cameră să se plimbe pe perne, după care îi culege cu penseta și-i vâră pe rând sub lentila microscopului. Are un Optik
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
el e un tolerat. Toate trucurile pentru a-mi demonstra superioritatea, reminiscențele liceului, iscuțimea de brici a minții... le puteam da deoparte. El nu trăia în conflict, ci mai degrabă în împăciuire. Se îndrăgostise de ceva timp de coleoptere - sunt cărăbușii colepotere? nu știu, parcă mi-a explicat, dar am uitat - și de câte ori avea ocazia se juca cu băieții din borcan, cum îi numea. Îi scotea, îi înșira, îi număra și-i contempla. Așa coleg mi-au dat. Mă uitam la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]