1,735 matches
-
dar, sfârșind repertoriul și neavând de unde să-l reînnoiască, crezând că nu voi descoperi frauda, compuseră un nou cântec cu câte o strofă din fiece cântec ce știau. Vorbele se loveau în cap și melodiile împestrițate formau un pot-pourri foarte caraghios. Când au văzut că nu m-au înșelat, s-au rușinat; înfricoșați, au luat-o la fugă de frica bătăii ce-și închipuiră că le voi da în ziua aceea, în loc de zahăr. Au revenit însă și am rămas prieteni; adesea
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
rezistența Moldovei luate între două focuri. Și tocmai atunci, în acele momente așa de tragice, Marghiloman dete un dejun lui Czernin și Kühlmann, crezând că va obține printr-o astfel de favoare condițiuni mai bune. Nimic mai caracteristic și mai caraghios decât descrierea acestei inconștiențe în propriile lui memorii, atât de inoportun publicate după moarte. [Costache și cu mine ne-am întâlnit de două ori nas în nas cu Czernin pe scara Hotelului Bulevard, dar am trecut înainte, întorcând capul cu
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
tocmai atunci bărbatul ei era unul din protagoniștii dării în judecată a ministerului liberal. darea în judecată a guvernului brătianu Căci acolo ajunsesem, cu vrăjmașul încă în țară, guvernul Marghiloman dădea în judecată pe cei care declaraseră războiul! Și, lucru caraghios, tocmai pe Duca și pe Mihai Pherekyde, cei mai înfocați partizani ai declarării ostilităților încă din 1915, tocmai pe ei îi scosese de pe lista vinovaților. Amândoi însă au protestat cu energie ca să-i lase solidari cu făuritorii României Mari de
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
mă ia la rost individul de la fereastră imediat ce intru, întorcîndu-se spre mine contrariat. E același bărbat cu care m-am întîlnit nas în nas la ușă, cînd am venit prima oară la Consiliu; mi-a rămas în minte gestul lui caraghios de a-mi indica ușa vecină cu degetul mic. Îl caut pe tovarășul Fărcășanu. Eu sînt. Ce problemă ai cu el? E vorba de o repartiție la blocul-turn..., strîng eu din umeri. Ajuns lîngă calorifer, Fărcășanu se așază pe elemenții
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
intră. Spune un "bună ziua" tărăgănat, aproape surprins, trece pe lîngă mine, care continuu să mă uit în pămînt, și se oprește în fața biroului secretarei, întrebînd dacă au fost semnate niște acte. Ciudată voce!" tresar eu. Îmi dau seama că sînt caraghios, așa, ca un obiect uitat în mijlocul secretariatului. Mă întorc, spun "bună ziua" cu glas scăzut și ies. Nu iau încă nici o hotărîre. Voi merge în capătul celălalt al etajului, pe palierul scărilor de serviciu și mă voi gîndi. Din mers, prin
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
Dar ce mă înspăimânta dincolo de orice era căderea. Cum să cadă un om căruia îi plac înălțimile? Poți să cazi de pe scaun, ca mine, când te bâțâi prostește, poți să aluneci pe gheață în mijlocul străzii și să cazi în mod caraghios, stârnind hohote de râs în jur, poți să ți scrântești piciorul când dai peste o denive lare neașteptată pe trotuar... Dar asta-i o nimica toată! Eu m-am gândit întotdeauna la înălțare, nu la prăbușire, visez că mă înalț
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
pentru continuarea terapiei. îl refuzase până acum cu îndărătnicie. înveți ceva când ești mic și cu asta basta! Ce rost are să se străduiască de-abia acum, ditamai găliganul, să dea din mâini și din picioare în apă, ca un broscoi caraghios? Dar acum l-a cuprins subit o ciudă îngrozitoare că nu știe să înoate și că, dincolo de asta, e ceva care îl reține să intre în mare. Deodată vede în fața lui, chiar la țărm, o femeie înaltă și mus culoasă
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
așa cum a fost și cu scena aia cu mingea... E o zi senină, încă destul de rece, de aprilie. Dar în curând nici marea nu va mai cuteza să-l trateze cu dispreț și să-l răstoarne ca pe o minge caraghioasă. Va reveni aici de 1 Mai. Va fi cu totul altfel atunci. De 1 Mai va intra în mare. Asta era, își amintește Eduard, asta era! De 1 Mai era vorba să se întâlnească la mare cu Clara. își promiseseră
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
cu ochii închiși pe canapea. Părea foarte înțepată și dezagreabilă, cum ședea acolo, strângând în degete lanțul de la gât. Iar faptul că ținea ochii închiși și că poate adormise în acea atitudine țepoasă o făcea să pară de-a dreptul caraghioasă, dar nu neapărat respingătoare. Anda exagera, ca de obicei. Avea mereu exprimări vehemente față de ceea ce-i plăcea sau îi displăcea. — Mda, e departe de a fi genul meu! admisese el cu un zâm bet. Dar mai știi... Poate fi o
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
Bobo se anină cu privirea de portretul Clarei. De creștetul inundat de viziuni și de pupilele care, în mod ciudat, priveau înăuntru, în loc să privească în afară. îi era dor de ea. De glasul ei răstit și răgușit, de ochelarii ei caraghioși și de părul ei zbur lit. De mișcările ei stângace, de tresăririle ei nebănuite, ca și cum vedea mereu ceva ce altora le scăpa. Deseori vorbea cu portretul Clarei. Chiar îi vorbea. îi povestea despre iubirea lui și despre dorința lui de
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
când în când cu bombeul pantofului în pietri celele din caldarâm și uneori în roțile de mașini parcate ici și colo pe trotuare. în timp ce izbea cu furie roata unei Dacii 1100 grena, se împiedică, gata să cadă ca un handicapat caraghios ce era, și se sprijini de portiera mașinii, care se deschise cu nepă sare în fața lui, etalând pe bancheta din spate un pachet desfăcut de biscuiți. Bobo se uită de jur împrejur și, nevăzând pe nimeni, întinse mâna spre pachet
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
cine ura mai mult: pe Edi, pe Clara, sau pe sine, handicapat și incapabil de luptă cum era. Se aștepta la orice reacție din partea Clarei, dar ceea ce rosti ea cu un glas răgușit, aproape de nerecunoscut, îl înțepeni în poziția lui caraghioasă, gârbovit asupra rucsacului, gata parcă să intre cu totul în el: — Ce-i cu schița aia de portret de pe scaun, Bobo? Bobo se ridică cu greutate și se întoarse cu fața spre ea, pri vind-o mut și simțindu-se privit
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
unei prinsori pe care o pusese el cu Anda. Ce tâmpenie! Un amestec de trupuri într-o prinsoare făcută la beție, în timpul unui dans la o petrecere! își aminti din nou tremurul Clarei de atunci. I se păruse neavenit și caraghios, dar îi și plăcuse în măsura în care îi atingea va nitatea. „N-ar fi trebuit să mă grăbesc“, își spuse Eduard, dez bră cându-se de haine și aruncându-le pe nisipul umed. „Dar eram foarte surescitat de provocarea Andei. Naiba să mă
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
iar Brunetti trebui să se opună tentației constante de a suna la baza americană și-a Încerca să ia legătura cu el. Îl sună pe Fosco la Milano și-i răspunse doar robotul lui telefonic. Nesimțindu-se câtuși de puțin caraghios pentru că era nevoit să discute cu un aparat, Îi spuse lui Riccardo ce-i zisese Ambrogiani despre Gamberetto, Îl rugă să vadă ce altceva mai putea afla și-i spuse să-l sune. Dincolo de asta, nu se putea gândi la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
Ghighinei i se păreau inaccesibile. Se așteptase să fie regina unui bal fastuos, când de fapt și-a petrecut aproape toată seara lângă părintele ei, la masa de stejar. A dansat o singură dată, când un individ destul de trecut și caraghios, probabil o rudă de-a gazdei, a venit s-o invite. Apoi au mai rămas o săptămână și, pentru că drumurile în cetate și evenimentele din ce în ce mai numeroase o încântaseră pe fată, spătarul prelungise șederea. Tot anturajul devenise brusc mulțumit chiar de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
ți-a spus nefericitul acela de Ianache. Ca orice corp locuit de Zogru, Alecu se simțise într-o stare euforică, vorbind fără să fie convins de ce spune, dar fără să se poată opri. Numele de Zogru i se părea deopotrivă caraghios și familiar, precum ceva ce tocmai îi trecuse prin gând și nimic mai mult. Nici o clipă nu se gândea la Zogru ca la un stăpân care îi sfărâma viața. Pentru Alecu nu exista nimic altceva decât o toană care-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
vidanjorii și ciomăgarii de presă care dispar astăzi în neant, aerisind puțin locul. Parcă se respiră mai ușor fără ei, fără toxinele lor. HotNews.ro, 6 ianuarie 2010, 127 comentarii dorubarbu 1) Cum este posibil ca presa să întrețină circul (caraghios, penibil și grotesc) referitor la Gigi Becali și mai apoi tot presa să se mire de penibilul acestui circ mediatic? Cum explicați această stare schizoidă a presei după 20 de ani de la spargerea borhotului comunist? 2) Referitor la audio-vizual (ca
BULVERSAREA VALORILOR by Dan Tãpãlagã () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1337_a_2737]
-
de la robinet. Uriașa mașină comercială făcuse chiuveta inutilizabilă. Dar Ravelstein nu avea nevoie de chiuvete - cafeaua era importantă. El și Nikki dormeau pe așternuturi Pratesi, acoperiți cu pături de angora. Ravelstein știa bine că toată această risipă de lux era caraghioasă. Dar nu‑l deranjau câtuși de puțin acuzațiile de absurditate. Nu avea să trăiască o viață lungă. Înclin să cred că nutrea idei homerice În legătură cu scurtimea vieții lui. Refuza să accepte Întemnițarea În fundătura celor câteva decenii moarte, nu, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
vezi că soarele acesta pârjolește tot? Nici un râu pe nicăieri, un izvor, o fântână, nimic. Apoi deodată spre cai: Hoo! Ptrr! Nene ia vezi ce este acolo lângă linie. Nenea se uită încotro arăta Mihu cu coada biciului, holbându-și caraghios ochii miopi din care cauză fusese dat la partea sedentară a marii unități de infanterie. Zise cumpătat: - Ce să fie mă? Vreun stârv de sălbăticiune, ce crezi că ai putea găsi pe aici? Dă drumul mai departe la gloabele astea
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
un fior de frig ți trecu pe șira spinării, dar de undeva din adânc o apă călduță îl învălui și îl inundă treptat, ridică încet cu luare aminte capul, îi văzu atunci pe ceilalți mici, îl văzu pe Lăscărică gesticulând, caraghios ca o paiață, cu glasul său când răgușit, când curat ca și cum în gâtlejul înăsprit de tutun s-ar fi înțepenit ceva. „Miliția a căutat peste tot și la gară, la autogară, pe când veneam încoace tocmai soseau oamenii de la trenul
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
se părea un miracol și parcă nu-i venea să creadă. Un câine mic și negru se zvârcolea de mama focului, lătrând și arătându-și colții, încerca să urce malul abrupt căzând apoi spre vale ca un ghem de blană caraghios. Simiuc găsi un șir de trepte, consolidate in loc în loc cu scânduri și țăruși mici de lemn, coborî precaut, cu ochii spre casa aceea care părea dintr-o altă lume. Mai aruncă o privire soarelui care apunea și care probabil
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
dibuit nici până acum. Anul trecut am râs teribil de el. Mama și tata l-au lăsat să se creadă nedescoperit, l-au tras de barbă și i-au pus piedică. Smocul de vată i se desprinsese și era tare caraghios să-l vezi cum se chinuie să-l țină acolo unde îi era locul. Unchiul Dali a ieșit foarte mândru de prestația lui. Se opri în fața fetei și repetă categoric: Verișoară dragă, nu există Moș Crăciun! Era al doilea pumn
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
după regim pe hepatici de diabetici. Se străduia să ghicească povestea fiecăruia, să și-i imagineze În viața lor normală și, uneori, o Îndemna și pe soția lui să ia parte la această distracție. Cei doi, pe care Îi numeau „caraghioșii”, Îi fascinau; bărbatul grăsuț, parcă tot timpul pe punctul de a veni să dea mîna cu el, și soțioara lui care semăna cu o bomboană. Cu ce se ocupau? Îl recunoscuseră pe comisar după fotografia din ziare? Aici prea puțini
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2055_a_3380]
-
cu corzi luaseră locul celor de suflat și muzica era mai serioasă, ca și fețele celor care Îl ascultau. Nu o zăriră pe doamna În lila. Nu o Întîlniră nici pe aleile parcului, unde trecură Însă pe lîngă cei doi „caraghioși”. Erau Îmbrăcați mai Îngrijit ca de obicei și se grăbeau spre teatrul cazinoului unde se juca o comedie. Patul de fier... Timpul trecea cu o viteză surprinzătoare cînd nu avea nimic de făcut. Cornurile, cafeaua, bucățelele de zahăr Împachetate În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2055_a_3380]
-
viața, În comportamentul numitei Hélène Lange ceva care o predestina Într-un fel unui sfîrșit violent? De cînd o zărise la umbra copacilor din parc, Îi atrăsese imediat atenția. Este adevărat că interesul Îi fusese stîrnit și de cei doi caraghioși. Comisarul Lecoeur a făcut parte din echipa dumneavoastră? — A lucrat la Poliția Judiciară din Paris. — V-ați Întîlnit? — Am dat mîna cu el. — Vă mai Întîlniți? — Probabil. — Veți discuta cu el despre crimă? — Poate. Sau poate că vom vorbi doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2055_a_3380]