2,172 matches
-
picioarele mi s-au răcit, și m-am întins în patul murdar al lui Padilla, bolnav și complet distrus. Desigur că n-aveam cum să caut consolare la Sophie. Nici nu ar fi fost lucrul potrivit, să accept să mă consoleze și să nu îi spun de ce eram așa de amărât. Clem a fost cel căruia i-am povestit cât de doborât mă simțeam. Știu cum e. Am fost combinat cu fata unui polițist și mi-a făcut același lucru anul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
acuma ce să fac? a spus. Păi ce e de făcut? Nimic. O să ai un copil. Cine știe dacă nu cumva exact în felul ăsta ne-am nimerit să apărem pe lume și tu și George și eu? L-am consolat și eu cum m-am priceput. CAPITOLUL XXIII Dacă marea galaxie Andromeda ar depinde de puterile tale să nu se spulbere, unde s-ar afla oare acum decât căzută prin vreun hău? Păi bine, March, lasă sufletul profetic al întregii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
mea. Dacă i-am dat? Sigur. I-am dat o casă în Long Island. Dar, dacă nu o fi asta? Înțelegi încotro bat? Are secrete față de mine; duce o viață dublă. Își dădea și el seama că încerc să îl consolez. Trebuie să fie și alte explicații, mai simple. Dar dacă are nevoie de ei ca să plătească pe cineva? Oh, avocatura asta m-a făcut suspicios. Dar poți să mă înțelegi și pe mine, nu? m-a întrebat Mintouchian. Cu fața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
mai departe. Dacă s-a răzgândit, de ce nu i-a scris și n-a rupt-o cu ea ca un gentleman, pentru numele lui Dumnezeu? Înainte de a provoca atâta umilință? — Bine, nu pune la inimă, nu pune la inimă, a consolat-o soțul. Vocea lui își păstra încă nota de chicoteală, dar ceva mai înfrânată. — Nu, zău, vorbesc serios. De ce nu i-a scris, ca un bărbat, prevenind o asemenea tragedie? Ai cumva idee pe unde se găsește? m-a întrebat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
a uitat la mine și mi-a zâmbit jovial. Am turnat și un strop de gin în compoziție, am mințit-o când am început să amestec băutura în cană. Acum e atât de plăcut și de răcoare aici, m-a consolat doamna Silsburn. Îmi dai voie să-ți pun o întrebare? A lăsat din mână revista, s-a ridicat de pe canapea și s-a îndreptat spre birou. A întins mâna și a împuns cu arătătorul una dintre fotografiile de pe perete. — Cine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
îndrăznit mai mult. Săgeata gotică e semnul unui spirit care a țintit direct cerul, în timp ce, mai înțeleaptă, mai practică, Renașterea a preferat să descopere pământul. În Evul mediu, omul a visat să obțină aurul creîndu-l. Mai târziu, el s-a consolat să-l găsească. Oricâte zâmbete ne-ar stârni regia ocultă din jurul retortelor ce fierbeau inutil, putem vorbi doar de amăgire. Și nu le putem contesta alchimiștilor o îndrăzneală de care aventurierul, gata să împuște pentru o pepită de aur, va
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
moartea s-a așezat în spatele călăului și i-a șoptit la ureche: "acum e rândul tău". A venit o clipă când s-a furișat nevăzută în spatele judecătorului și i-a murmurat: "iată verdictul care te privește"... Dar cum să ne consolăm că asta înseamnă dreptate? Una dintre celule (un puț de un metru și jumătate înălțime și doi metri lărgime) se chema "Infern". Alta, "Purgatoriul". Numai "Paradisul" lipsea ca să ne reântâlnim cu Dante. Pașii noștri sună prea tare și, poate, în
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
acoperite cu frunze de palmier sau din cărămidă nearsă, înecate în ploaie sau strivite de lumină, înconjurate cu suliți de cactus și izolate într-o liniște pe care n-o tulbură nimic. Din păcate, n-avem vreme să coborâm. Mă consolez cu gândul că, astfel, taina acestor locuri, cu pecețile intacte, ne va lăsa liberă "fericita capacitate de a presupune", cum ar zice Burckhardt. Și poate că e mai bine așa decât un popas sumar și superficial. Păsările zboară jos, cu
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
vor mai ține pe ăsta șef de secție?! Te descalifici, băiete! În doi-trei ani n-o să știi decît chestii de rutină și-i păcat, păcat de vremea pierdută, căci nu-mi închipui ca tu să fii din ăla ce se consolează cu: "timpul trece, leafa merge", căci, dacă trece pe banii statului, se scade din fondul tău de timp... Cum stai cu emoțiile? schimbă el vorba. Știu că în curînd va fi o premieră aici. Da, sîmbătă. V-au plătit-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
repetate atît de des de unul din profesorii de la Medicină. M-am cam grăbit ieri murmură Radu, rotind îndelung țigara între degete, privindu-i scrumul scurt, sub care mocnește scînteia focului, gata să se stingă. Runca ar vrea să-l consoleze cu un "errare humanum est"2, dar se abține la timp, amintindu-și că Radu a mai făcut și alte greșeli, reparate cu greu. Asistenta șefă intră în cabinet cu condicile de medicamente sub braț, urmată de alte două asistente
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
femeie ce-i intersecta viața nutrea sentimente cinice; dacă vreuna îi intra în casă, o poseda violent, barbar, pervers, pînă cînd, brusc, așa cum numai pe mările în furtună se mai întîmplă, a devenit calm, senin indiferent! La urma urmei, se consola pentru început chiar și oameni mari ai antichității au procedat la fel; ce dac-au început să-mi placă și bărbații?!" Acum, stă aici, la Sălcii, și încearcă un refugiu interior, dar care interior?! Necontenit viața are nevoie-n noi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
mers la hora din sat de Crăciun. Ea era o jucăușă, m-a ironizat neșei Zînica: "stătea ca un mototol pe margine; habar n-are să miște picioarele", iar nașa i-a spus mamei. "Nu-i lumea ta, Mihăiță, m-a consolat mama n-ai ce căuta la horele din sat. Hora ta e-acolo, sus..." Atunci am început s-o urăsc pe Violeta păcat că-i frumușică... Și-apoi, în Spovedania de la Mănăstirea Bunavestire se zice că vițele Vlădenilor trebuie să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
anume fel gestul mă deranja grozav. — Păi, așa cred, spuse Rosemary. Oricum, de fapt, vreau să te rog să te porți cu tact și cu blândețe cu Alexander, să fii cât se poate de drăguț cu el. — Și să-l consolez pentru faptul că m-a părăsit nevasta, am spus. E-n regulă, bobocule! — Martin! exclamă Rosemary. Câteva minute mai târziu intram pe poarta de la Rembers. 6 „Și-am plecat din Plumtree, Și din statul Tennessee, Și de-atunci mereu A
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
Dar, în situația dată, puteam spera că Georgie va fi veselă și lucidă? Oare ce pretenții ar putea ridica ea acum, mai ales văzându-mă într-un asemenea moment de slăbiciune? Îmi doream cu disperare pur și simplu să fiu consolat. Dar era foarte probabil să o găsesc și pe Georgie într-o stare de profundă frământare. Mi-am încuiat biroul și mi-am pus în servietă lista clienților cărora le promisesem că îi voi vizita în ianuarie, precum și ciorna capitolului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
în desfășurarea acestui proces, relația dintre mine și Georgie s-ar întâmpla să se deterioreze, Antonia nu ar fi suferit prea tare. Ar fi urmat să-și asume, vai, cu cât de mult entuziasm și satisfacție, misiunea de a mă consola. Printr-o deschidere aurie în perdeaua de ceață, am urmărit curgerea apei pe sub podul Waterloo. Un soare voalat își arunca lumina peste marele contrafort alb. Și m-am dus cu gândul spre Honor Klein. De fapt mă gândisem la ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
am gândit puțin la Georgie, dar chipul ei, părând să aparțină deja unui trecut îndepărtat, mă privea cu atâta tristețe încât n-am putut suporta să mă opresc mult timp asupra lui. Nu-i puteam cere lui Georgie să mă consoleze pentru că iubeam pe altcineva, iar vechea dragoste, care acum îmi părea săracă și searbădă, nu mă putea lecui de cea nouă. Am băut mult și m-am culcat pe la nouă căutându-mi în somn uitarea. Acum mă întrebam dacă n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
În cartier, camioanele și căruțele primăriei Încărcate cu morți și pe vecinii lui români năpustindu-se asupra cadavrelor, și a Încercat cu slabele sale forțe să-i onoreze pe cei uciși cu o Înmormântare conform tradiției evreiești și să-i consoleze pe tinerii siliți să servească drept gropari. Numai cine a trăit cu credința că „Domnul este ajutorul meu, nu mă voi teme de ce-mi va face mie omul” (Psalmii 117.6) putea să se comporte asemenea lui. El nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2137_a_3462]
-
aflat (cei care erau capabili să Înțeleagă ceea ce li se spunea) că nenorocirea lor este mai mică În comparație cu ce se Întâmpla, chiar În acele zile, pe teritoriul Basarabiei XE "Basarabiei" - acolo sunt uciși toți evreii. Însă știrea nu-i putea consola pe evreii din Iași, ci să-i Înfricoșeze și mai mult - de unde spaima Îngrozitoare care i-a cuprins pe toți, că Armata română Își va duce misiunea la bun sfârșit. În ciuda doliului În care se afla Comunitatea, fruntașii ei au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2137_a_3462]
-
nu e bine să fii punctual la o Întâlnire. Sau regula asta era valabilă pentru cină? În timp ce-mi puneam cerceii de argint, am traversat garsoniera, făcând greșeala de a mai arunca o ultimă privire În jur. M-am consolat cu gândul că măcar nu erau niscai farfurii Împuțite putrezind În chiuvetă. Sau erau? Am rezistat tentației de a da fuga să verific. — Salut! zise Felice pe când trăgeam de ușa masivă. În costumul acela albastru, cu nasturi aurii și fustă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
pereți, un cântec În care nu se aude decât o fată zbierând „Come with me to ecstasy“ sau „I’m coming up on love“ de sute de ori, și veșnic pe aceeași notă, te poate scoate din minți. M-am consolat cu gândul că Îmi lărgeam astfel orizonturile și rămâneam În pas cu ultimele tendințe. Băiatul În costumul ecosez roșu-verde era alături, la bar, și comanda o sticlă cu suc de portocale. Întorcându-și capul, ne zise: — Bine, fetelor. V-ați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
-Azi te-am văzut lucrând la sală, mi-am Încercat eu norocul, la plezneală. Singurul răspuns pe care l-am primit a fost un mormăit nedefinit. Mi s-a tăiat tot elanul. Se lăsă iarăși tăcerea. Mă jucam cu sticla, consolându-mă cu ideea că, deși era posibil să se fi plictisit (judecând după expresia impasibilă de pe fața lui, nu puteam afirma nimic cu siguranță), cel puțin nu plecase Încă. Geaca lui neagră atârna descheiată și pectoralii, care erau aproximativ la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
vizita, deși nu petrecuse niciodată noaptea la ea („Dac-aș petrece o noapte cu tine, dimineața te-aș urâ“, îi spunea). Diane încercă să se convingă că nu mai era o prostituată de rând, acum era metresa lui George. O consola chiar și expresia „femeie întreținută“. Dar în inima ei știa că nu era metresa lui George. Nu așa stăteau lucrurile între ei. Era doar o prostituată rezervată pentru el, ca o masă rezervată. Diane mai știa că George trece drept
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
se învârtea acum George era presărat nu numai cu îmbrăcămintea Dianei, cu „corsetele“ ei și cu alte articole vestimentare pe care le călca în picioare, ci și cu alte bunuri ale ei, mici obiecte pe care le cumpăra ca să se consoleze: taburete, coșulețe, plante, un elefant din piele, un suport de umbrele din porțelan galben, plin cu bastoane, un stelaj pentru revistele ei jerpelite, lucruri care ocupau spațiile dintre mobilele mai mari. Printre acestea din urmă se afla o pianină, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
o metodistă, a trecut și el la creștinism și a pierdut orice urmă de preocupare politică - de altfel niciodată nu manifestase prea mult interes. Era electrician de meserie și, de multe ori, rămăsese șomer. Bunicul trăise îndeajuns încât să se consoleze cu gândul că, cel puțin, nepotul era o persoană cu totul remarcabilă. John Robert, unic copil la părinți, a urmat o școală elementară din Ennistone (azi, din păcate, defunctă), apoi a plecat la Oxford. După absolvirea colegiului, și-a făcut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
fiecare dată un roman.) May Blackett, energica văduvă, mamă a celor trei frați, cumpărase Maryville, casa de la mare, pe care Alex o vânduse în chip atât de meschin. — Jeremy trebuie să fie pe aici, sau măcar Sylvia ori Sarah, se consolă Gabriel. — De ce naiba nu ai grijă de lucrurile tale? Îmi pare rău... Era sâmbătă dimineața. Sâmbătă toată lumea se duce la Băi. (Și eu mă aflam acolo în acea sâmbătă.) Era o dimineață înghețată și peste Baia Exterioară plana un baldachin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]