947 matches
-
lui. (Pr. Iosif Simon, Necrolog). Lauda Sion Scoală, depărtează-ți somnul Și laudă-ți, Sioane, Domnul, Cu credință și avânt. Laudă-l cât îți este firea, Căci de toată proslăvirea Vrednic este Cel Preasfânt. Pâinea cea mântuitoare Și de viață dătătoare Azi se dă ca nutrimânt... Și o ia creștina turmă, Ca la „Cina cea din urmă”, Spre un tainic legământ... Deci creștinelor popoare Faceți zi de sărbătoare Zi de laudă, de cânt! Căci e ziua cea divină, Ziua-n care
Franciscani în zeghe : autobiografii şi alte texte by Iosif Diac () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100985_a_102277]
-
pădurea Berna. Oltea se întrecea cu tusea. N-o slăbea nici zi, nici noapte. Părinții erau îngrijorați. Așa că ne-a luat pădurarul și-am trăit ca-n sânul lui Adam vreo trei săptămâni. Aveam un program deosebit, dar relaxant și dătător de sănătate. În fiecare dimineață ne plimbam o oră două prin pădure, ascultam trilurile maiastre ale păsărelelor dintre crengi și ne întorceam cu o poftă nebună de mâncare. După prânz dormeam vreo două ore și apoi iar prin pădure. De
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
pe lipsa de tact a Elenei, care fusese lăsată de soțul ei drept decidentă principală, în mișcările membrilor CPEx. și în evenimentele de pe malurile râului Bega. Atunci nu știam de crimele de la Timișoara, bănuiam doar acte de violență, dar nu dătătoare de moarte. Am fost martor la aproape o oră de agitație a celor convocați să fie prezenți pe aeroportul din Otopeni cu aproape o oră înainte de aterizarea navei prezidențiale ce transportase pe președintele României și delegația oficială care îl însoțea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1535_a_2833]
-
și interesul pentru baladă și tragedie (teoretizate de Radu Stanca și concretizate de cerchiști). Clasicul reprezintă, la autorul Engramelor, un termen foarte elastic, el corespunzând nu numai creației grecești, ci în genere și operelor fundamentale din aria europeană, care, devenind „dătătoare de canoane“, s-au clasicizat. Cultura-receptor nu trebuie să se deschidă oricărei influențe, ci numai aceleia ce corespunde programului de „purificare clasică“; astfel, euforionismul e, într-un fel, și o acțiune de recuperare și implantare în literatura română a unor
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
de-al treilea, prietenul mai mare, încarnează „duhul romantic“ însuși, insuflând în jur idei și fantezie. E, așadar, perioada privilegiată a existenței sale, ocrotită și străjuită de „dragoni“, adică de maeștri, de autorități cu aură regală, simboluri vii ale creativității, dătătoare de ordine, echilibru și inspirație. De altfel, conform calendarului chinezesc, anul 1940 - ce deschide magica epocă a Cercului Literar de la Sibiu - a fost chiar un an al Dragonului! Sunt însă convins că Negoițescu ar fi revenit, pe parcurs, asupra „dragonilor
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
trebuie să se circumscrie demnității unui prezent al dinamismului și unui viitor al speranțelor de bine. Cuvintele noastre se vor simple mesaje de iubire, curaj și adevăr. "Să se deschidă în inima culturilor o cale a libertății", iată o sintagmă dătătoare de multe reflecții. Și se mai spune că viitorul e în mâinile celor ce vor ști să dea generațiilor de mâine motive de a trăi și spera. E vorba, în primul rând, de gândirea, competența și profesionalismul coordonatorilor de la nivelul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
și elegant. Până la urmă l-am pierdut din ochi, superbul fluture dispărând în universul lui, iar eu îmi văd de plimbare cu o undă de regret. Rămân însă cu redescoperirea frumuseții Grădinii, poate în componenta ei cea mai neînsemnată, dar dătătoare de relaxare, confort estetic și minunată vibrație. Cu gândul pierdut în necuprins, aud parcă pe cineva că a exclamat: spațiul e infinit și albastru și fluturii zboară în el. Întorcându-mă spre casă, traversând Copoul, m-am întrebat: cum să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
pe George Gh. Pâslaru și ca prim-redactori pe Pompiliu Ionescu și George Homoriceanu. Antiliberală, național-țărănistă la început, iar ulterior cu tot mai pronunțate accente naționalist-șovine, publicația își propune să înlăture „întunericul macabru al tuturor combinațiilor meschine”, înaintând spre „lumina dătătoare de puteri noi”. Rubrici: „Pagina literară”, „Însemnări”, „Sport”, „Viața economică”, „Viața internațională”, „Teatru-Cinema”, „Pagina școalei buzoiene”, „Aici se râde”, „Medalioane”etc. Numărul celor care trimit versuri este mare, iar printre semnatari apar și nume mai importante: Dem. Iliescu, Mircea Streinul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285160_a_286489]
-
o sacoșă cu carne. De altminteri, pentru suceveni carnea e argumentul forte în vederea promovării și apoi a rămînerii în prima divizie: „Cît timp județul ăsta va produce carne, rămînem în A”, ar fi declarat un un reprezentant al clubului. Microbul dătător de orgolii face ravagii și în alte părți, „locuri unde (altădată) nu se întîmpla nimic.” Directorul unei fabrici din Pașcani ar fi spus: „îmbrac în perdele toate stadioanele echipelor din C numai să intre «Siretul» în B!” și va intra
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
cailor, după achitarea măcar parțială a datoriilor ceapeurilor față de fondul de stat și bănci. e.p. Revendicări șoviniste Cu toată puținătatea presei de limbă maghiară de atunci, totuși redactorii acesteia Încercau să introducă În circuitul public numeroase nemulțumiri ale acestei minorități dătătoare de mari și permanente dureri de cap autorităților locale și centrale. Astfel, din numărul 22/1973 al publicație „Uj elet43” cenzorii mureșeni au eliminat unele texte. Iată-le: „(...) bibliotecarii nu sînt remunerați corespunzător; În timp ce salariile intelectualilor sînt În continuă creștere
Momente istorice bârlădene, huşene şi vasluiene by Paul Z ahariuc () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1744_a_92269]
-
o alegere și când pare că nu are nici una: aceea de a se sinucide în loc să dea curs unei sarcini. Maternitateaxe "„maternitate" face ca femeile să aibă o esență diferită de a bărbaților. Datorită ei, femeile sunt esențial biofile, păstrătoare și dătătoare de viață, mai nonconflictuale, mai pacifiste. Foarte importante sunt reflecțiile Sarei Ruddickxe "„Ruddick,Sara" în privința importanței gândirii materne în deciziile de război. Orice om nu este doar un individ, așa cum îl văd statisticile de front, de exemplu, ci și produsul
[Corola-publishinghouse/Administrative/1944_a_3269]
-
și într-un stil de munte, și multe alte vile particulare. În continuare, după aceste hoteluri, drumul ducea spre izvoarele apelor minerale, unde, în special dimineața, roiau vizitatorii, plimbîndu-se cu paharele pline și sorbind din cînd în cînd din apa "dătătoare" de sănătate. Izvoarele purtau numere de la 1 la 6, fiecare avînd eficacitatea lui specială. O muzică militară cînta în fiecare dimineață de la 6 la 8, în pavilionul de la surse, ca să le facă mai plăcută viața băutorilor de ape. Pentru deșteptarea
by Sergiu Dimitriu [Corola-publishinghouse/Memoirs/1057_a_2565]
-
Nu era Întâmplător”, mi-a relatat ulterior cornistul Ghiță Dimirtiu. “Avea o memorie uimitoare și dirija din memorie toate lucrările lui Bethoven”. A rămas În memoria mea sub acest aspect copleșitor, pentru toată viața. Concertele Filarmonicii Îmi ofereau momente Încântătoare, dătătoare de viață pentru săptămâna aridă care urma. La aceste concerte, care erau precedate de o introducere succintă, dar consistentă despre compozitor, dirijor și temele muzicale mai expresive cu exemplificări ale orchestrei, m-am familiarizat cu muzica de calitate, cu muzica
MĂRTURISIRILE UNUI OCTOGENAR by PAUL IOAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1658_a_3007]
-
cele 10-12 zile de farmec treceau fără să ne dăm seama. Nu voi uita niciodată frumusețea traseului PredealDâmbul Morii, prin vârful Piatra Arsă și coborârea sălbatică pe 7 scări sau peisajele Încântătoare de la Vârful cu Dor, Trei Brazi, etc. Erau dătătoare de viață pentru anul bucureștean care urma. Mă gândeam În primul rând la Milly și la fetiță, cărora Capitala nu le oferea decât o locuință insalubră, iluminată de lampa cu petrol, lipsită de canalizare și alte satisfacții ale civilizației moderne
MĂRTURISIRILE UNUI OCTOGENAR by PAUL IOAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1658_a_3007]
-
nouă societate “a bucureștenilor moldovenizați”, care foloseam marile sărbători și diversele ocazii familiale pentru a ne Întâlni și a le marca Într un mod cât mai plăcut. Grupul era centrat la Început În jurul familiei prof. dr. Ionescu Gh., doamna fiind dătătoarea de ton. Ulterior, grupul s-a restrâns la familiile Paul, Sasu, Grecianu, Coțofan și uneori Moroșanu, mai apropiați ca vârstă. Erau seri de vrajă, În care se Înfiripau povești, se recitau poezii, se glumea și mai ales, se râdea, cum
MĂRTURISIRILE UNUI OCTOGENAR by PAUL IOAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1658_a_3007]
-
care a deschis calea tratamentelor zilnice medicamentoase. În septembrie 2004 mi s-a declanșat sindromul de muscă zburătoare (dezlipirea de corp vitros), Început de cataractă bilaterală și conjunctivită alergică. Binele nu mă mai așteaptă. Frunzele stegarului au ruginit și seva dătătoare de viață se scurge treptat În infinit. “Din haos Doamne m-am născut și mă Întorc În haos”. Nici starea lui Milly n-a avut o evoluție mai bună. În februarie 1999 a făcut un sindrom foarte grav de spondiloză
MĂRTURISIRILE UNUI OCTOGENAR by PAUL IOAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1658_a_3007]
-
prejudecăților șovine, să se furnizeze viitorului război o excelentă carne de tun. Japonia, Germania și Anglia sunt focare de pregătire a noului măcel. Mussolini, mentorul recunoscut al fascismului, se plânge că pacea e deprimantă și proclamă că numai războiul e dătător de viață și de noi energii. Femei intelectuale, muncitoare, văduve și orfane de război! Stăpânitorilor țărilor fasciste și imperialiste le e sete de energiile, de sângele copiilor, fraților, soților și părinților noștri! Dar femeile sunt lovite și direct de către reacțiunea
[Corola-publishinghouse/Administrative/1936_a_3261]
-
facă în fața unei credințe tradiționaliste, atât cea catolică de la Roma, cât și cea de proveniență protestantă, dar care, în același timp, nu se mulțumesc cu necredința și nici cu dubiile lor. Persoane care nu cer un anumit tip de spiritualitate dătător de bunăstare ieftină sau de ajutor pe termen scurt în rezolvarea problemelor vieții. De asemenea, scriu pentru cei care își trăiesc credința în mod conștient. Care nu se limitează la "a crede", dar vor și "a cunoaște", de aceea se
Ceea ce cred by Hans Küng [Corola-publishinghouse/Administrative/910_a_2418]
-
mistice sau în fraternitatea relațiilor imediate dintre indivizi"10. Nu este întâmplător deci că oamenii din lumea noastră "descântată" cu greu își găsesc drumul în mijlocul tuturor teologiilor și filozofiilor, al concepțiilor despre lume și al religiilor, atâtea și atâtea instanțe dătătoare de sens. Mulți se simt nesiguri deoarece în acest nou context propriul punct de vedere religios (sau nereligios) pare în mod radical relativizat. Într-o situație asemănătoare, Max Weber e de părere că un profesor nu trebuie să se transforme
Ceea ce cred by Hans Küng [Corola-publishinghouse/Administrative/910_a_2418]
-
la discreția lor. Am reușit doar să nu mă gândesc la nimic. Un impuls firesc mă făcu să strâng în pumn iconița pe care o primisem de la prietenul meu și care, în afară de simbolul credinței, constituia, în acele momente critice, talismanul dătător de speranțe și de împlinire. După patruzeci de ani, azi, când depăn aceste amintiri, nu mă pot opri a nu realiza diferența extraordinară între acele momente și cele pe care le trăiesc acum. Așezat pe o bancă într-unul din
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]
-
nu strica armonia în dialogul cu natura. E drept că asta depinde și de relieful care este total diferit de al nostru, dar nu o dată am văzut și prin alte părți cum umul corectează carențele naturale, înconjurându-se de arborii dătători de umbră, răcoare, aer și poezie. Întodeauna omul sfințește locul, asta însemnând legătura și aportul pe care noi, muritorii de rând le stabilim cu ceea ce Dumnezeu a lăsat pe Pământ cu mai multă sau mai puțină generozitate în fiecare colț
Uimiri ?i introspec?ii by Ada G?r?oman-Suhar () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83170_a_84495]
-
se cauționează viitorul. Cei de azi cumpără în contul celor de mâine, iar moneda de cumpărare este viața pruncilor nenăscuți, care, astfel, nu se vor naște niciodată. Analiza comparativă a celor două piramide ale vârstelor ne arată totuși unele diferențe dătătoare de speranță și, în al doilea rând, ne arată că speranța demografică a României nu este urbană, că viitorul demografic al României este încă rural și, dacă guvernanții de azi nu vor adopta grabnic o politică demografică de suport pentru
[Corola-publishinghouse/Science/2157_a_3482]
-
avut neorealism (din motive evidente, politic ideologice în primul rând) și că nu e niciodată prea târziu să-l avem. Nici măcar 50 sau 60 de ani mai târziu ! Neorealism și nu neo-neorealism, cum am mai auzit, întrucât e o sintagmă dătătoare de confuzii : e ca și cum noi am fi avut de fapt neorealism (la momentul respectiv, anii 40, să zicem, deci sincron cu italienii), iar acum ne am fi întors la el... Evident, nici pomeneală de așa ceva. “i cred că, până la urmă
4 decenii, 3 ani și 2 luni cu filmul românesc by Alex. Leo Șerban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/806_a_1825]
-
cumva reperul supraordonat ; dinamica filmului e în mare măsură decisă de el, mai degrabă decât de factori dramatici interni, de ceva de genul unei ”intrigi”. Asta lasă lucrurile deschise ; nu există sfârșit veritabil în acest film. Nu e un film dătător de speranțe, dar nici definitiv descurajant. Alex. Leo Șerban : S-a vorbit (și se mai vorbește încă destul de mult) despre neorealismul noului cinema românesc, pe care unii îl mai numesc minimalism, iar alții (de bună seamă, mai puțin binevoitori) mizerabilism
4 decenii, 3 ani și 2 luni cu filmul românesc by Alex. Leo Șerban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/806_a_1825]
-
capacitatea omului de a se ridica și de a înfrunta Răul, chiar și în forme ale luptei care nu se potrivesc cu anumite clișee de gândire sau cu anumite forme preexistente în istorie. „Nu felul, forma în care luptăm este dătătoare de măsură”, i-am spus-o în câteva rânduri lui Cioran în timpul lungilor noastre plimbări prin Jardin de Luxembourg când, prinzându-și capul cărunt în mâini, patetic, exclama: Ich schäme mich!, J’ai honte!, obosit, extenuat de acuzele ce se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]