1,031 matches
-
foloseau muncă salariată? R.R.: Cred că noi eram mai sus de chiaburi. Chiaburii au fost mai pe urmă, după ce s-a declanșat procesul de coletivizare a agriculturii și de înființare a GAS-urilor. Noi am fost în primul eșalon de deportați și persecutați politic. Deși la Râmnicu Sărat, în deportare, eram asimilați cu refugiații din Basarabia, că doar au venit atâția. Când eram încă la Lupești, în timpul războiului, au trecut o zi și o noapte basarabeni care se refugiau din calea
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
a fost și el tot liberal. Era un om foarte deștept la care veneau toți oamenii din sat să ceară sfaturi și asta chiar și după ce-a făcut pușcărie. Când ni s-au dat drepturile de foști deținuți și deportați politici, prin anul 2000, Vasile Dima n-a mai putut beneficia de pe urma suferinței sale pentru că era deja mort. Și a făcut războiul, plus concentrări, vreo 5 ani a durat treaba asta, apoi a fost luat la pușcărie. C. I.: Pe
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
mâine vă prezentați la poliția din Râmnicu Sărat cu documente cu tot!" Asta a făcut mama când am ajuns acolo istoviți de foame și de frig. Am călătorit noaptea și pe la 3-4 dimineața am ajuns în Râmnicu Sărat. Viață de deportat la Râmnicu Sărat C. I.: Așadar 24 de ore au trecut din momentul arestării până ați ajuns la Râmnic. R. R.: Cam așa ceva. Când am ajuns în gară am luat o trăsură, că erau multe pe acolo, ne-am înghesuit
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
oferit o cameră în casa lor, care avea vreo 5 camere. În prima cameră de la stradă locuiau ofițeri ruși, că era o cameră rechiziționată de ruși. C. I.: Mi-ați spus că în Râmnicu Sărat erau 400 de familii de deportați politici. R. R.: Știam de asta de la Miliție, că mama era nevoită să se ducă mereu acolo să fie luată în evidență că n-a părăsit localitatea. Mama îi știa pe toți după tabel. Răzvan Teodorescu, Greceanu, se întâlneau săptămânal
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
ne pună în legătură cu acei copii, că aș fi vrut și eu să-i cunosc, să stau de vorbă cu ei. Într-o zi, mama ne-a spus că de anul nou o să primim și noi ceva cadouri, că și copiii deportaților politici urmează să primească și ei ceva. Acest Greceanu, cred că era de prin județul Buzău și avea relații prin apropiere, a spus că o să ne aducă ceva de anul nou pentru deportații ăștia amărâți. Și am așteptat cu mare
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
și noi ceva cadouri, că și copiii deportaților politici urmează să primească și ei ceva. Acest Greceanu, cred că era de prin județul Buzău și avea relații prin apropiere, a spus că o să ne aducă ceva de anul nou pentru deportații ăștia amărâți. Și am așteptat cu mare nerăbdare și cu mare dorință ce-o să-mi dea și mie. Și ce anume a putut strânge acest Greceanu: un coș de mere ionatan și vreo câteva kilograme de bomboane. S-a dus
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
primeau cadouri, se duceau cu plugușorul, eu nu m-am dus nicăieri. N-am vrut să mă duc. Drept că nici acasă la Lupești tata nu ne lăsa să mergem cu plugușorul. C. I.: Dar ați cunoscut alte familii de deportați politici la Râmnicu Sărat? R. R.: Mai venea pe la noi o femeie care lucra la unitatea militară, spălătoreasă. Se împrietenise cu mama, văzuse că avea copii mulți și odată a venit cu jumătate de ladă de marmeladă, altădată venea cu
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
spălătoreasă. Se împrietenise cu mama, văzuse că avea copii mulți și odată a venit cu jumătate de ladă de marmeladă, altădată venea cu câte o bucată de săpun. Era singură, n-avea bărbat. În rest, mama îi cunoștea pe toți deportații politici, că se întâlneau la Miliție la apel. Dar mama nu a vrut să intrăm în legături cu niciunii, nu știu de ce. Mama se întâlnea cu ei și stătea de vorbă acolo. De exemplu, era mama lui Agarici, a aviatorului
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
bine pentru noi în acea perioadă cât a lucrat acolo, 4-5 luni. Sora asta a mea n-a stat mult în domiciliu forțat, că după vreo câțiva ani a reușit să fugă și să ajungă la Brașov. C. I.: Obligația deportatului politic era să se prezinte odată pe săptămână la Miliția locală... R. R.: Numai mama era obligată să se prezinte. Nu și copiii. Dacă mama nu se prezenta într-o săptămână la Miliție în ziua prevăzută, imediat veneau a doua
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
dar i-am remarcat bunăvoința, pentru că părea că se gândește că și noi suntem oameni. C. I.: Interesantă remarca aceasta, părea că se gândește că și dumneavoastră ați putea fi oameni, pentru că cei numiți "dușmani ai poporului", deținuții politici sau deportații politici, nu erau considerați oameni, ci numere, "pachete", insecte sau animale dăunătoare care trebuie exterminate sau burghezi și moșieri ai unei clase istorice menită să dispară prin legile istoriei. Ca atare, a da un brânci pentru dispariția acestei clase era
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
C. I: A doua zi când v-ați dus la școală, colegii nu v-au poreclit "bestie moșierească"? R. R.: Nu mai țin minte asta. Probabil! Erau niște vecini care cunoșteau situația noastră dar ne știau de "refugiați" nu de deportați politic. Așa ne ziceau oamenii din Râmnic: refugiați. C. I.: Bănuiesc că acest termen de "refugiat" și nu de deportat politic era folosit chiar de către securiști ca să nu atragă atenția asupra situației politice. R. R.: Eram asimilați cu refugiații din
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
Nu mai țin minte asta. Probabil! Erau niște vecini care cunoșteau situația noastră dar ne știau de "refugiați" nu de deportați politic. Așa ne ziceau oamenii din Râmnic: refugiați. C. I.: Bănuiesc că acest termen de "refugiat" și nu de deportat politic era folosit chiar de către securiști ca să nu atragă atenția asupra situației politice. R. R.: Eram asimilați cu refugiații din Basarabia, că doar au venit atâția. C. I.: Mi-ați spus că și sora dumneavoastră, Maria, a avut parte de
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
avea lemne și o să am nevoie de lemne". Că noi aveam hectare de pădure. C. I.: Ați făcut doar școala primară și gimnazială, adică nouă clase. Colegii nu vă priveau cu dispreț? Că toată lumea vă știa de refugiat nu de deportați politic. Ați legat vreo prietenie cu colegii de clasă sau cu copiii de prin cartier? R. R.: Da, eu am fost un copil sociabil. Noi ne întâlneam toți copiii vecini, jucam mingea când eram copii. L-am văzut pe unul
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
angaja acolo fără nici un fel de probleme. "Întreprinderea de Rulmenți" din Bârlad era deja construită în 1953. De la Brașov el nu ar fi vrut să vină, pentru că-i era frică să nu fie depistat drept fiu de moșier și de deportat politic și dat afară din serviciu. Dar până la urmă s-a mutat pentru că a fost sprijinit cu bani pentru mutarea la Bârlad. Ei și când a venit la Bârlad s-a și căsătorit, ceea ce nouă nu prea ne-a convenit
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
dus tot în casa aceea pe care a avut-o mama. După ce mama s-a mutat la conac, în casa în care stătuse a venit și au locuit ani de zile un sanitar cu nevastă-sa, basarabeancă. Când am plecat, deportați, Batog ăsta a rămas în acea casă. De aceea comuniștii au crezut că acea casă este a sanitarului și nu a noastră și n-au confiscat-o. Sanitarul acela a plecat după ce a locuit acolo câțiva ani de zile și
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
pentru că am fost foarte corect. Dar n-am vrut să-mi continui studiile, m-am înrăit, deși aș fi avut posibilitatea precum alți colegi de-ai mei de la controlul calității. C. I.: Ați avut curajul să povestiți soției experiența de deportat politic? R. R.: Da, i-am spus. Dar prietenilor nu le-am spus niciodată, pentru că nu puteai să spui la nimeni, că-ți tăiai singur creanga de sub picioare. C.I.: Vă era frică de informatori, de turnători? R. R.: Sigur că
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
secretarul de partid al tribunalului din Vaslui. Acum fusese pus să conducă secțiunea care se ocupa de drepturile deținuților politici. C. I.: Este odios ceea ce-mi spuneți: să pui un fost comunist să se ocupe de drepturile deținuților și deportaților politici. R. R.: Ăsta de la Vaslui era unul înrăit, fost secretar de partid în conducerea forului județean de justiție comunist. Acesta m-a respins de mai multe ori, mi-a vorbit urât și mi-a spus că îmi acordă doar
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
doar 5 ani. Și m-am rățoit la el, că dacă nu-mi dă integral drepturile, să nu-mi mai recunoască niciun singur minut de deportare și că am să fac recurs. I-am zis că am stat 10 ani deportat și m-a trimis la poliție să aduc dovadă. Și am adus de la poliție: "deportat în 1949, luat în evidență în 1959". Avocatei, pe care am angajat-o să-mi facă recursul, i-am spus că degeaba se va duce
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
drepturile, să nu-mi mai recunoască niciun singur minut de deportare și că am să fac recurs. I-am zis că am stat 10 ani deportat și m-a trimis la poliție să aduc dovadă. Și am adus de la poliție: "deportat în 1949, luat în evidență în 1959". Avocatei, pe care am angajat-o să-mi facă recursul, i-am spus că degeaba se va duce la Agapia ăla, pentru că este un comunist îndrăcit care nu vrea să-mi recunoască drepturile
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
face închisoare. Dar se mai îmblânzise treaba, nu ne mai urmăreau așa strict în ultimii ani. Când m-am dus la Vaslui mi s-a spus că "nu pot băga două săbii într-o teacă", adică nu pot fi și deportat politic și angajat totodată, adică să primesc și pensie și indemnizație pentru acei doi ani. Ori una, ori alta. Și m-au trimis la cadre la "Întreprinderea de Rulmenți" din Bârlad să aduc dovadă că am fost angajat din 1957
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
Și în felul acesta mi-au fost recunoscuți 8 ani și jumătate ca fost deportat politic în loc de 10 ani, cât am fost de fapt deportat. Eu am stat în secret doi ani de zile, deși figuram la Râmnicu Sărat ca deportat politic în acea perioadă de doi ani. Dacă mă prindeau? După Revoluție, încercând să dovedesc că am fost deportat politic, am fost cu hârtia asta la Iași la poliție să mi se dea măcar o dezmințire că n-am stat
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
perioadă de doi ani. Dacă mă prindeau? După Revoluție, încercând să dovedesc că am fost deportat politic, am fost cu hârtia asta la Iași la poliție să mi se dea măcar o dezmințire că n-am stat la Iași ca deportat politic, dar cucoana aceea, maior de la evidența populației, m-a repezit și nici n-a vrut să stea de vorbă cu mine. A fost una după altă, din rău în mai rău. Asta a fost soarta. C. I.: Nu, domnule
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
Comitetului Central al Partidului Comunist sau Muncitoresc drept blestem. Eu vreau să-mi cer scuze că am ajuns la dumneavoastră acum, în 2014, și nu în 1990. Este într-un fel o de lipsă de recunoștință față de suferința semenilor noștri deportați și deținuți politici din perioada comunistă. Dar, în fond, singura manieră prin care experiența dumneavostră poate fi recuperată pentru întreaga noastră comunitate, singura manieră în care se poate obține o răzbunare legitimă pentru suferința provocată, și nu mă feresc să
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
mare pentru toți, de a denunța ticăloșia unor români de-ai noștri. R. R.: Asta da! Trebuie să știe cei care vin după noi. Am vrut să vă spun că atunci când am fost la Mamaia, la congresele foștilor deținuți și deportați politici, a venit și prefectul județului însoțit de mulți profesori de istorie. Aceștia au stat și au ascultat ceea ce s-a vorbit și au fost de acord că trebuie să rămână în istorie, să știe poporul ceea ce au suferit înaintașii
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
n-am recuperat. Am mai fost acum, după Revoluție, dar casa a fost înstrăinată a fost vândută de la un ungur la altul, pe care nici nu-i cunoșteam, de nu se mai știa nimic. Dar a apărut legea aceasta cu privire la deportații pe motive etnice și împreună cu o vară de la Timișoara, am reușit acolo să obțin mai mult decât am obținut de aici ca deținut politic, deși la vremea aceea eram copil mic, aveam 3-4 ani, că eu sunt născut în 1937
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]