1,487 matches
-
unor funcții prestabilite și activități de sprijin sau suport care ajută la desfășurarea proceselor operaționale sau manageriale. În desfășurarea oricărui proces la bază stă obiectivul pentru care s-a delimitat un grup de activități care să realizeze transformările în rezultate dezirabile. Procesele se desfășoară pentru a se obține rezultate. Atingerea obiectivului este motivul unic pentru care un proces există. Procesele sunt conectate între ele în funcție de mărimile de intrare necesare. Intrările pot apărea din afara organizației sau ca urmare a finalizării grupurilor de
AUDITUL CALITĂŢII by SILVIA MIRONEASA () [Corola-publishinghouse/Science/342_a_756]
-
efectelor perturbațiilor ce determină riscuri în obținerea rezultatelor. Procesele se desfășoară în timp și din acest motiv este necesară identificarea activităților cheie din proces și, ordonarea lor într-o manieră rațională conform succesiunii de desfășurare tehnologică / metodologică. Intrările și ieșirile dezirabile pot fi tangibile (echipamente, materiale sau componente) sau intangibile (energia, informațiile sau ideile). Unele ieșiri pot fi nedorite cum ar fi deșeuri, accidente de mediu, poluare, accidentele de muncă, îmbolnăvirile profesionale, produse degradate, scurgerea de informații etc. Ieșirile nedorite se
AUDITUL CALITĂŢII by SILVIA MIRONEASA () [Corola-publishinghouse/Science/342_a_756]
-
unei entități organizatorice cu mediu intern unitar care să corespundă cerințelor părților interesate. 3. Implicarea părților interesate - managementul antrenează, prin diverse forme de motivare, pe toți participanții din organizație și din afara ei la procese care să determine obținerea unor rezultate dezirabile. 4. Abordarea pe bază de proces - managementul identifică activitățile intercorelate (tehnice sau organizatorice), le grupează pentru atingerea unui obiectiv, astfel încât să se permită transformarea elementelor de intrare în elemente de ieșire. 5. Abordarea managementului ca sistem - managementul identifică toate procesele
AUDITUL CALITĂŢII by SILVIA MIRONEASA () [Corola-publishinghouse/Science/342_a_756]
-
mijloacele de motivare și de implicare a personalului; realizarea schimbărilor este programată etc. implicarea părților interesate: au fost stabilite / identificate care sunt valorile comune participanților la proces și a părților interesate externe organizației; care sunt mijloacele de comunicare a rezultatelor dezirabile către membrii organizației și către cei care nu fac parte din organizație; se regăsesc anumite procese în atenția părților interesate externe organizației; au fost stabilite cerințele părților interesate externe organizației referitoare la proces; care sunt mijloacele, metodele, deciziile și măsurile
AUDITUL CALITĂŢII by SILVIA MIRONEASA () [Corola-publishinghouse/Science/342_a_756]
-
transformările din procesele specifice și rezultatele comune. Auditul va urmări: dacă au fost identificate cerințele proceselor; care sunt intrările necesare desfășurării fiecărui proces; care sunt interacțiunile dintre procesele proprii entității organizatorice; ce transformări trebuie să se producă pentru obținerea rezultatelor dezirabile; sub ce formă trebuie să se comunice rezultatele proceselor; care sunt indicatorii / parametrii ce stabilesc performanța (eficacitatea și eficiența) fiecărui proces; cum se raportează intrarea / ieșirea neconformităților; modul de interacțiune al proceselor; sunt stabilite reguli de gestionare a fluxurilor; care
AUDITUL CALITĂŢII by SILVIA MIRONEASA () [Corola-publishinghouse/Science/342_a_756]
-
1966 între autoritatea esențială și autoritatea substituțională, prima furnizând agenți cu suficientă autoritate pentru a oferi stabilitate și a aprecia dacă diferențele dintre diversele niveluri sunt corecte, cealaltă dispunând de două caracteristici esențiale: 1) de a ținti spre o evoluție dezirabilă a organizației și individului; 2) de a fi autodistrugătoare, prin aceea că încearcă să dezvolte abilitățile unui individ spre un punct unde competența nu mai cere autoritate. Acest al doilea tip de autoritate oferă autoritate numai atunci când este necesar, nu
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
psihoorganizațională, sociologică), a modului de trăire și percepție a lor, a preluării, asimilării și sedimentării influențelor lor în structurile psihocomportamentale ale liderului. Cunoscând acești factori, vom putea stăpâni și dirija mult mai bine procesul cristalizării stilurilor de conducere practicabile și dezirabile. De asemenea, cunoașterea factorilor determinanți ai stilurilor de conducere facilitează procesul ameliorativ‑transformativ al stilurilor pentru a crește gradul lor de eficiență. 3.3.4. Efectele practicării stilurilor de conduceretc " 3.4. Efectele practicării stilurilor de conducere" Stilul de conducere
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
cât practicarea lui îndelungată se asociază cu mai multe efecte pozitive, cu cât el este mai adaptat și corespunzător condițiilor nu numai din grup, ci și celor social‑istorice, cu atât stilul respectiv va fi mai bun, mai eficient, mai dezirabil. 4. Dificultăți în calea conduceriitc "Dificultăți în calea conducerii" În calea conducerii organizațiilor sociale apar uneori o serie de piedici, obstacole care îngreuiază activitatea. Pentru a putea interveni pe direcția înlăturării sau diminuării lor, psihologul, sociologul, alți specialiști, organizatorii și
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
comune să devină preocuparea unică a angajaților. Cât privește participarea conflictuală, ea este fondată nu doar pe politica relațiilor umane, ci și pe realitățile dure ale vieții industriale, subminată de opoziția intereselor. Cele două modele ale participării contrapun idealul - realului, dezirabilul - existențialului. Una postulează participarea așa cum ar trebui să fie, cealaltă - așa cum este în realitate. Prima se exprimă în politicile sociale ale organizațiilor, cea de-a doua se exprimă în termenii realităților sociale. După opinia noastră, modelul participării idilice este foarte
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
efect. Apoi, nici eficiența organizațională obținută oricum, în orice chip, cu orice mijloc n-ar putea fi un bun indicator al comportamentului participativ. Așa încât o poziție mai nuanțată ar consta în considerarea finalității instrumentale a participării ca o tendință generală, dezirabilă, dar fără a exclude că uneori utilă pentru organizație este și participarea care își găsește finalitatea în ea însăși. Formele participării Încercare de clasificare În practica organizațională se recurge la o multitudine de forme ale participării mai mult sau mai
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
presupune parcurgerea a trei etape: # - etapa de diagnostic în vederea stabilirii specificului culturii organizaționale; presupune: cercetarea naturii problemelor, localizarea tensiunilor climatului social, detectarea piramidei trebuințelor în organizație, descoperirea stilurilor de conducere practicate, studiul diferenței dintre comportamentul real al liderului și comportamentul dezirabil al acestuia, decelarea valorilor dominante și a percepției subordonaților despre organizație, recenzarea criteriilor de alegere și a deciziilor practicate; pot fi descoperite astfel slăbiciunile organizației și anticipate măsurile ce trebuie luate; de asemenea, se pot contura eforturile ce urmează a
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
dintre cooperare, competiție și conflict s-au conturat cel puțin trei puncte de vedere. Unii autori recurg la identificarea lor, mai ales a competiției și conflictului, ștergând astfel orice diferențiere dintre ele. # Eu nu văd de ce ar fi necesar sau dezirabil de a stabili o distincție conceptuală între competiție și conflict. Conflictul, la fel ca și competiția implică acapararea resurselor rare. Din punct de vedere lingvistic, este perfect corect a spune că grupurile având interese în conflict sunt în competiție pentru
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
unica soluție a unui conflict nu poate fi decât aceea impusă de către una dintre părțile celeilalte (vezi Deutsch, 1998, pp. 20-21). Fără îndoială că nici identificarea sau amalgamarea celor trei noțiuni, nici separarea lor categorică nu constituie soluția autentică și dezirabilă a problemei formulate. De aceea, mult mai productiv sub raport teoretic și metodologic este punctul de vedere lansat și susținut de psihologia socială potrivit căruia pe fondul cooperări pot să apară frecvent atât competiția cât și conflictul. De asemenea, ideea
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
stilurilor de negociere conduce spre următoarele concluzii: există stiluri de conducere dominante, prioritare, dar nu exclusive, ceea ce înseamnă că o persoană poate practica mai mult de un stil; stilurile de negociere sunt inegal productive; așadar, nu există stiluri ideale, perfecte, dezirabile și stiluri imperfecte, indezirabile; fiecare stil de negociere dispune atât de părți tari, puternice, cât și de părți nevralgice, fragile; în funcție de proporția și de semnificația acestora, practicarea unui stil poate fi mai productivă decât practicarea altuia sau altora; eficiența unui
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
nu doar eforturi susținute de perfecționare continuă, nu doar riscuri posibile, ci și câștiguri consistente. Patologia organizațională În funcționarea și derularea lor curentă, comportamentele organizaționale prezentate până acum - de organizare și de conducere, decizionale și participaționale - rareori produc efectiv efecte dezirabile. În mediile organizaționale există nu doar moduri de organizare sau stiluri de conducere rigide, inerte, neeficiente; nu întotdeauna deciziile luate întrunesc atributul calității și pe cel al acceptanței − dimpotrivă, ele sunt vulnerabile și, ca urmare, respinse de cei care urmează
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
care se manifestă în fața oricărei solicitări este, prin esență, un fenomen de adaptare, chiar dacă este vorba de o proastă adaptare) (Selye, 1962, p. XI). Tot în această lucrare, Selye propune diferențierea între eustress și distress - primul fiind stresul „bun”, agreabil, dezirabil, cu valoare curativă pentru persoană, celălalt, stresul „rău”, dezagreabil. Un efort muscular intens (într-o partidă de tenis), un efort intelectual mare (dintr-o muncă de creație artistică sau științifică de înalt nivel) reprezintă eustres pentru cei care „gustă” asemenea
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
La prima vedere, pare plauzibil ca o creștere a veniturilor salariale să aducă beneficii mai mari. Numai că acest lucru se poate întâmpla când veniturile sunt mici, nu și când ele sunt ridicate. De unde ideea corectoare că nivelurile creșterii sunt dezirabile până la un standard atins. Modelul lui Warr, la fel ca și cel al lui Karasek, este centrat situațional, presupunând asocierea dintre caracteristicile muncii și sănătatea mentală. O asemenea asociere este rareori însă directă − dimpotrivă, ea este mediată de intervenția altor
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
nivel foarte înalt. Pe lângă acestea există și un set de măsuri mai specifice. Atunci când se pune problema selectării unei metode/măsuri adecvate, este necesar să se cunoască în ce fază a mobbing-ului ne aflăm. Prevenirea este una dintre cele mai dezirabile forme care ar trebui practicată, întrucât mobbing-ul o dată instalat, este greu de presupus că nu va lăsa „sechele” psihologice. Atunci când se dorește protejarea capacitații de muncă a angajaților, e necesar să se instituie reguli, norme și procedee de prevenire a
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
Dorința subiecților de a se prezenta sau de a fi percepuți „bine” într-un grup social este cît se poate de firească, dar poate invalida rezultatele unui experiment. De asemenea, există și subiecți care își schimbă în mod pozitiv și dezirabil evoluția doar datorită faptului că sînt înștiințați că beneficiază de un tratament special (efectul Howthorne). J.H. McMillan (1992, p. 173) menționează efectul de compensare, ce constă în tendința subiecților din grupul de control de a-și îmbunătăți rezultatele atunci cînd
GHID PENTRU CERCETAREA EDUCAŢIEI by NICOLETA LAURA POPA, LIVIU ANTONESEI, ADRIAN VICENTIU LABAR () [Corola-publishinghouse/Science/797_a_1743]
-
esențială a oricărui tip de afacereă, eficiență (trebuie manifestată o atenție deosebită asupra modului în care sunt folosite resursele în îndeplinirea obiectivelor firmeiă, cota de piață (să fii lider pe piață sau să deții o cotă cât mai importantă este dezirabil din multe puncte vedere, dar mai ales pentru a câștiga avantaje la costuri față de concurență, deoarece, logic, ceilalți vor deține o pondere mai mică din piață și 28 Ioan Ciobanu, Ruxandra Ciulu, Strategiile competitive ale firmei, Ed. Polirom, Iași, 2005
Managementul complexului de fitness by Cătălin Constantin Ioan () [Corola-publishinghouse/Science/1650_a_3075]
-
marginalizare se referă la stigmatizare sau la un statut social devalorizat care a influențează individul, fie de la naștere, fie în perioada socializării timpurii. Indivizii se comportă în așa manieră încât actele lor îi plasează în afara a ceea ce este considerat acceptabil/dezirabil într-un anumit context sau/și în interacțiunile sociale. Goffman (1963) numește acest comportament "lipsă de caracter", iar Erikson (1970) spune că acest comportament "violează limitele comportamentului normal". Majoritatea indivizilor experimentează asemenea tip de comportament la un moment dat, cu
[Corola-publishinghouse/Science/84967_a_85752]
-
Atât marginalizarea personală, cât și marginalizarea socială cuprind cele două componente: prezent/obiective și afectiv/subiective. Modalitatea de a le înțelege este legătura individului cu mediul socio-cultural în care trăiește, deoarece definirea experiențelor, statutului, trăsăturilor ca negative/indezirabile sau pozitive/dezirabile este parte a structurii și culturii în care indivizii trăiesc și învață să se definească pe sine. Auto-marginalizarea este un concept (la nivel micro) care poate explică modul în care consumul de droguri inițiază percepția diferită asupra imaginii de sine
[Corola-publishinghouse/Science/84967_a_85752]
-
Alfred Marshall, urmărirea rațională a maximizării cîștigurilor devine un scop în sine, o normă de comportament. Pentru Marshall, "economia depinde de o evaluare ultimă" de unde ia naștere afirmația că raționalitatea și capacitatea de a alege în cunoștință de cauză sunt dezirabile. Dacă iraționalul, abandonul în favoarea forțelor oarbe ale stimulilor exteriori și, de fiecare dată a impulsurilor necoordonate este un bun de preferat tuturor celorlalte, atunci este adevărat că rațiunea de a fi a economiei ar dispărea". Această concepție este una analitică
[Corola-publishinghouse/Science/1513_a_2811]
-
pedepsire și de abandon ci, din contra, un mijloc de educație. Panopticul ilustrează nu numai reforma temnițelor, pe care Bentham o preconizează, ci rezumă întreaga sa teorie. Rămîne totuși de stabilit norma ce ne va permite să ca-racterizăm ceea ce este dezirabil de atins în mod efectiv. Interesul fundamental al principiului individual al utilizării rezidă în faptul de a furniza baza normativă a comportamentului uman ca un principiu de raționalizare socială. Norma considerată de Bantham drept maximă a utilitarismului este "cea mai
[Corola-publishinghouse/Science/1513_a_2811]
-
testelor lui Kaldor și Hicks pot conduce la rezultate contrare. De aici ideea lui Scitovsky de a aplica cele două texte în mod consecutiv: într-un prim timp testul lui Kaldor, cu scopul de a determina dacă noul stadiu este dezirabil; apoi testul lui Hicks, pentru a se asigura de inutilitatea unei întoarceri îndărăt. Samuelson prelungește și extinde perspectiva deschisă de Scitovsky, con-siderînd ca necesară compararea repartiției veniturilor după acordarea tuturor indemnizați-ilor posibile în stadiul inițial. 4.1.2.3
[Corola-publishinghouse/Science/1513_a_2811]