1,602 matches
-
murea mai mult din cauze psihice? Da, la Început. Pe urmă au apărut și cele fizice, că a Început tifosul, păduchii, nu era săpun, nu era nimic, au Început frigurile, nu erau lemne, nu era căldură... La Atachi era deja frig când ați ajuns? Da, când am ajuns acolo deja Începuse - nu era Încă foarte frig, dar se făcea din ce În ce mai frig... Plouase sau ninsese? Ploua, dar era foarte rece, că Ucraina e un loc foarte rece... De la Atachi ați trecut la
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
păduchii, nu era săpun, nu era nimic, au Început frigurile, nu erau lemne, nu era căldură... La Atachi era deja frig când ați ajuns? Da, când am ajuns acolo deja Începuse - nu era Încă foarte frig, dar se făcea din ce În ce mai frig... Plouase sau ninsese? Ploua, dar era foarte rece, că Ucraina e un loc foarte rece... De la Atachi ați trecut la Moghilev - câte zile ați stat acolo? Cred că și acolo am stat vreo 7-8 zile, până am reușit să mergem
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
bem cîte-o țuică, poate îi trece." Și Petrică turnă și băurăm. O foame animalică, dar nu știu dacă tot atât de curată ca a animalelor, ne cuprinse, înfulecarăm, oricum, în tăcere, ca ele. În mod curios simțeam, adică mă uitam la puiul fript din mână și gîndeam: îl mănânc. Și gândul acesta rupse tăcerea: "Ei bine, Petrică, zisei, a sosit momentul, il est grand temps, când trebuie să răspundem la întrebarea pe care și-a pus-o încă demult un mare filosof bulgar
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
bucurat când Antonescu i-a scăpat de ei..." Tăcere. El exclamă, de astă dată ironic: "De!" Și goli paharul de bere, puse mâna pe noul filtru care ni se adusese, își turnă cafea, sorbi (mă întrebam cum de nu se frigea), își aprinse o țigare și dispăru iar de la masă, nu înainte de a mai adăuga, izbucnind însă într-un râs fărâmițat, care nu știai când se va opri: "Să dea Marx să nu înțelegi prea târziu cuvintele mele!" XIII Am rămas
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
înlănțuit. "Nebună mai sânt și eu, zise ,și râse iar; dacă nu te-ași iubi, ași fi stat cuminte ca o curcă! zise ea chicotind mereu, și te-ai fi plictisit..." Mirosea însă puternic a vin și corpul ei parcă frigea. Îi pusei mâna la gât. Avea febră mare. "Și Tasia, ce ți-a zis? Dar Artimon?" Chicoti iar, apoi izbucni de-a binelea în râs, ținîndu-și mereu mâna la gură. Parcă ar fi spus: ce vesel a fost, nici n-
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
Se înscrisese el, dar în prealabil își vânduse boii și acum avea mustrări de conștiință. Nu putea să doarmă: auzi, ei îl primiseră cu brațele deschise și el îi înșelase! Dar ce era de făcut? Banii primiți pe boi îl frigeau, cum să înceapă el o viață nouă cu o astfel de amintire? Și după mai multe zile de frământări îi veni un gând; autorul însă nu-l desvălui, ca să-i urmărim eroul cu răsuflarea tăiată și să-i urmărim și
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
feliuță de roșie... și o cafeluță... și o franzeluță... (și aici directorul își subțiase vocea și își imita nevasta scos din pepeni). "Îți arăt eu ție, zice, cafeluță. O să-ți fac una de-o să-ți stea în gât, să te frigi cu ea, să te îneci cu caimacul..." "Așa că nu pleci nicăieri, dacă din pricina asta vrei să pleci", îi mai spusese el fetei... "Tovarășe director, cică se smiorcăise ea, măcar dacă am fi vinovați de ceva..." "Ei, da, asta ar mai
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
și începu să-mi șoptească, uitîndu-se însă în altă parte și surîzînd: "...am vrut să-ți spun aseară de doctorul Sălăjan (spre el se uita, și văzut de departe șeful grupului nostru, celebrul diagnostician, arăta roșu ca un rac, îl fripsese soarele, și din pricina asta părea parcă indignat, dar desigur alta era pricina, în gălăgia asta nu se mai puteau spune anecdote decât urlînd), a venit la el în inspecție un șef mare de la București. "De ce, zice, ai luat dumneata unui
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
au făcut de fală scrierile. Ceea ce este însă un risc rar. În plus, nu numai pentru scriitor e important în primul rând cum scrie, dar nici semenii lui, nescriitori, nu așteaptă de la el altceva. Și de multe ori, nescriitori și fripți cu ciorba cunoștinței personale cu o celebritate, semenii cu capul pe umeri suflă și în iaurt și își spun că pe un idol e mai bine să-l ai în raft, între copertele cărților scrise, sau înrămat, sau înregistrat pe
Cum am spânzurat-o pe Emma Bovary by Doina Jela [Corola-publishinghouse/Science/937_a_2445]
-
tînără la momentul antologării, e reținută, chiar în deschidere, fiindcă ordinea alfabetică o avantajează, cu niște poeme din Azi, în care nu vezi nimic din viitoarea-i carieră: "Mă gândesc să sorb din viață ca atâți alți golani/ Dar mă frige până și aburul fierbinte al zemii./ Știți, am împlinit azi optsprezece ani." (Optsprezece ani). Superbie, superbie... Însă, ce-ar fi fost dacă rămînea aici? Dan Botta, în al cărui destin eseistul va îneca poetul, e prezent cu o Cantilenă din
Poezia la 1934 by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/7352_a_8677]
-
și să vadă Algeria peste graniță. Erau primele călătorii cu Mehria, drumuri ale cărnii și ale sângelui. Vierii sălbatici miroseau a tăciune ud, uneori doar a piele putredă. Vânătorii înălțau focuri printre bețele de alun, cuibărite la subsuorile dealurilor și frigeau ciuperci și porumb. Un băiat îi întinse o turtă mică și bucăți de brânză de capră. Se gândeau să tranșeze carnea. Mai jos de Jebel Bir, la Tabarka, trăiau comunități de creștini, care-și procurau porc, pentru lunile ploioase de
Istoria romanțată a unui safari by Daniela Zeca () [Corola-journal/Journalistic/6977_a_8302]
-
mâncare tradițională ("Sardinhas Assadas"). Multe alte feluri de mâncare precum "Caldeirada", " Amêijoas à Bulhăo Pato", "Rissóis de Camarăo" sau "Arroz de marisco" subliniază importanța peștelui și a altor produse marine din bucătăria portugheză. Tot la fel sunt foarte populare sardelele fripte ("sardinhas assadas"), mai ales în timpul verii. Specific, de asemenea, sunt și supele, cum ar fi "Caldo verde", o supă din gulii, "Couve-galega" și cartof, care, de obicei, se servește cu "Broa" (pâine din mălai și cartof) și Chouriço, sau "Sopa
Portugalia () [Corola-website/Science/296612_a_297941]
-
Câinii de pază, doi lupi negri, se zbat în lanț, lătrând, și lanțul glisează în sus, în jos, pe sârma lungă, care, sub opintirile lor, se întinde, mai-mai să se rupă. Pe urmă, mi se face frig. Afară nu-i frig. în odaie, în mijlocul ei, nu-i frig. Frigul vine din zidurile astea groase... Patul în care stau culcat e lipit de zid. E frig pe lângă ziduri. Codri întregi să azvârli în sobă, acest frig va stărui, intact, în temelii. Fiindcă
Păstrăvii (din reportajele de altădată) by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/7852_a_9177]
-
zbat în lanț, lătrând, și lanțul glisează în sus, în jos, pe sârma lungă, care, sub opintirile lor, se întinde, mai-mai să se rupă. Pe urmă, mi se face frig. Afară nu-i frig. în odaie, în mijlocul ei, nu-i frig. Frigul vine din zidurile astea groase... Patul în care stau culcat e lipit de zid. E frig pe lângă ziduri. Codri întregi să azvârli în sobă, acest frig va stărui, intact, în temelii. Fiindcă moartea, trecutul nu le poți încălzi cu
Păstrăvii (din reportajele de altădată) by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/7852_a_9177]
-
de mireasă. Shuoke găsi un baston și începu să deseneze cu el cercuri în nisip. Cercurile deveneau din ce în ce mai mari, Shuoke alerga cu bastonul în mână, sărind peste cearșafuri, călcând oamenii în picioare, făcând un cerc interminabil. Apoi bastonul începu să frigă, iar Shuoke intră cu el în apă. Observa pe mal o ruină care semăna cu Acropolisul. Shuoke i-o arată lui Suki și încercă să iasă din apă și să meargă la ea, dar un curent foarte puternic îl trăgea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
muzeu construit special pentru „cel mai mare șarpe din lume“, 50 de cenți intrarea, unde șarpele era mînuit de cea mai bătrînă femeie cu cele mai mari țîțe din Oklahoma; cowboy enormi, care-și fluturau lasourile prin preajma localurilor cu cărnuri fripte din Texas; iepuri cu ghirlande de becuri de Crăciun prinse Între urechile cele lungi; tepee-uri pline de munți de capete de săgeată, veste de piele de căprioară cu franjuri, pături Navajo și coșuri Hopi, În Arizona; moteluri cu neoane roșii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
lor perfecte. Soarele Încălzește treptat dimineața rece și sărată și cînd adolescenta adormită Întoarce tăblița de la „Închis“ la „Deschis“, Wakefield simte că se Întoarce din morți. Aroma cafelei Îl face să vrea să plîngă de bucurie. CÎnd fata Începe să frigă șunca pentru ouăle lui, ajunge la extaz. Diana Vreeland a decretat aroma șuncii prăjite „cel mai optimist miros de pe lume“, iar Wakefield este Întru totul de acord. În timp ce Wakefield Își savurează ochiurile cu șuncă, bucătăreasa lui adolescentină stă la o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
de după. Datorită cumpărăturilor în exces, Dublinul era plin de maniaci roșii la față (din cauza tensiunii ridicate), cu ochii bulbucați, care se sufocau și cărau după ei sute de sacoșe doldora de cumpărături și portofele burdușite cu cărți de credit care frigeau de atâta utilizare. Așa că dacă vreți o ceașcă de cafea, așa cum voiam eu, Adam și Kate, atunci să nu vă faceți prea mari iluzii c-o să găsiți vreun loc în cafenea. Toți trei am rămas în picioare în mijlocul cafenelei în timp ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
să-mi dea dragostea. Un băiat frumos, dulce, tinerel Care să îmi ofere un sprijin, nițel. Ia zăpada în mână, iute se topește, Se uită în zare, albul te orbește. “Uite ce frumos e afară, Deși în inimă mi-e frigă Curând am să plec din țară, Căci mi-e dor cumplit”. Cineva îi face un semn și se apropie de ea, E băiatul care, i-a furat și lacrima Și a udat povestea lor cu multă tristețe, Dar nu i-
Război cu sufletul by Ioana Dumitrăchescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91624_a_92844]
-
ales eu în ziua respectivă, în calitate de șefă a clasei, pentru că am “aprobat” serbarea aceea, istorică de acum pentru mine. O altă întậmplare hărăzită “orelor astrale” s-a petrecut în curtea aceleiași școli vechi, într-o zi de primăvară. Era încă frig afară și, cậnd a sunat clopoțelul, ne-am așezat disciplinați la rậnd, după vậrste, ca de obicei. Domnul avea o figură ușor răvășită și nu prea părea în apele lui. A înmuiat ușor tonul și cu vocea gậtuită de emoție
Yon by Luminita Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91711_a_92875]
-
din drum, mergậnd împleticit către țințirim. -Yoane, unde te duci? țipa o femeie. Opriți-l, oameni buni! - Mă duc să o iau cu mine, n-am s-o las acolo singură, acum , în plin de iarnă... E frig, e tare frig... îngheață acolo!... Cậțiva bărbați l-au dus cu forța în casa lui. Era o liniște de mormậnt și interiorul devenise înfiorător. Se lăsase întunericul și în sat se mai auzea doar lătratul cậinilor. Yon căzuse frậnt, bolnav parcă incurabil și
Yon by Luminita Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91711_a_92875]
-
de chibrit aprins în mână și a mormăit, cu țigara în gură: — Nu știam că ai ajuns acasă deja. Oh, sunt acasă și încă cum. Stinge-o, Joey. Acum. — La naiba, a zis, stingând chibritul chiar când începuse să-i frigă degetele. Încet, a pus țigara la loc în pachet, apoi a rămas - nu există o altă expresie pentru asta - pierdut în gânduri. Dar nu avea nimic de-a face cu faptul că Rachel nu-l lăsase să fumeze. Joey era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
lângă ea. Atinge o carte, spuse Rupert. Ea făcu Întocmai și atinse o carte de la mijloc. Rupert o Întoarse pe față. —E cartea ta? — Nu, răspunse Dwight În locul Roxannei. —Ești sigur? Întrebă Rupert. —E cartea greșită, spuse Dwight. Te-ai fript. Roxanne se uita fix la carte și dădea din cap. Nu pot să cred, spuse ea. Dwight se uită. Era doiul de caro. Ea Întoarse cartea pe care o ținuse la spate. Popa de treflă. Mulțimea scoase o exclamație de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
prin pădure. Era răcoare și umbră. Trecură pe lângă cercuri negre pe pământ. Ce-o fi aia, se mirară ei cu voce tare, Înainte de a repera un grup de bărbați mai În față. Unul răscolea cărbunii unui grătar improvizat unde se frigea un picior de porc, cu păr și copită cu tot. Apropiindu-se, au văzut doi bărbați În picioare, unul cu un fel de jug din lemn din care atârnau două baterii de mașină, pe o sfoară. La ce Dumnezeu le folosea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
cu două minute înainte. L-a recunoscut imediat pe Paul. Nici nu era greu - ușor cocoșat, stingher, cu bretonelul zimțat lipit de fruntea transpirată. S-a apropiat de el și Paul a scăpat vata de zahăr pe jos, parcă-l frigeau degetele. N-am auzit ce-au vorbit, dar, la un moment dat, Gloria a început să-l pupe pe-obraji, pe nas, pe ochelari; unde găsea un loc liber, îl ștampila. Eu turbam după tufiș, cu garoafele-n mână. Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]