1,325 matches
-
ungurește: "Ați terminat? Gata? Trenul pleacă." Pentru că oamenii și-au dat seama că majoritatea erau jos, împreună cu o parte din bagaje, s-au urcat atunci în vagoane, coborând pe cât puteau pe toți cei ce rămăseseră, aruncând tot ce mai puteau, geamantane, valize, saci etc. Trenul se puse în mișcare și atunci ultimii au sărit și ei din vagoane. A urmat un moment de consternare și stupoare. Iar patrula de unguri, odată isprava terminată, ne-a întors spatele și a plecat spre
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]
-
tot atât de adevărat că Ardealul, Clujul În speță, a refuzat să mă publice și apoi... În România, gloriile literare se nasc În provincie și „se fac” la București. Și cum eu visam gloria literară... a trebuit să-mi fac „bagajul”, acel geamantan de carton pe care-l invoc uneori, pe care, mi se pare că i l-am dăruit și amicului meu, greoiul Grobei, și să descind pe peronul Gării de Nord, Într-o dimineață de vară a lunii iulie, din binecuvântatul - pentru Înfricatul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
deoarece face parte din tradiția lor, din blazonul tradiției lor, așa cum la noi, la popoarele bătrâne, dar mai de curând intrate În caruselul civilizației și al marii istorii, este ospitalitatea! Așa cum tânărul, tinerelul Nicu Breban debarcase la 18 ani cu geamantanul său de carton În mână În capitala tuturor Românilor, binișor intoxicat de poveștile și legendele cu care-i Împuiase capul și adolescența tatăl său, care avea cultul orașului și al marilor săi actori, al limbii și al reflexelor „inimitabile” ale
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
puțin milă de tinerica cam urâțică și excesiv de vioaie și, aflând că în week-end-uri face naveta la Galați, de unde venea, dintr-un tată plutonier-major, și cum era o iarnă grea și „avea bagaje multe”, m-am oferit să-i car geamantanele a doua zi dimineață la Gara de Nord. Drept „recompensă”, Tita m-a invitat în mica ei garsonieră pe care o ocupa într-un imobil de pe bulevard, vis-a-vis de Gazeta..., unde, la primul etaj, ocupau un apartament amicii ei literari, Paul Anghel
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
faptul că orice dictatură, fie ea de dreapta sau de stânga, ateistă sau divină, își aservește limba. În prima mea carte despre copilăria trăită într-un sat din Banatul șvăbesc, editura românească a cenzurat pe lângă atâtea altele chiar și cuvântul geamantan. Care devenise supărător pentru că emigrarea minorității germane era considerată un subiect tabu. Această cotropire a limbii leagă la ochi cuvintele și încearcă să anuleze judecata ce le e intrinsecă. Limba prescrisă „de sus“ devine la fel de ostilă ca și umilirea însăși
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
acest cufăr. Bunica venera acordeonul-sicriu ghebos ce stătea în odaia de oaspeți între soba de teracotă și pat. De cum intrai pe ușă, privirea îți cădea pe el. Uneori, când cei din casă se aflau suficient de departe în grădină, deschideam geamantanul acordeonului și priveam instrumentul. Clapele albe și negre semănau cu lințoliul alb și iarba neagră din fotografie. Geamantanul acordeonului era obiectul de cult al bunicii mele. Intra zilnic nu în camera locuită de noi, ci de geamantanul acestui acordeon. Îl
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
De cum intrai pe ușă, privirea îți cădea pe el. Uneori, când cei din casă se aflau suficient de departe în grădină, deschideam geamantanul acordeonului și priveam instrumentul. Clapele albe și negre semănau cu lințoliul alb și iarba neagră din fotografie. Geamantanul acordeonului era obiectul de cult al bunicii mele. Intra zilnic nu în camera locuită de noi, ci de geamantanul acestui acordeon. Îl privea mută așa cum într-o biserică te uiți la sfinți rugându-i să te ajute. Îl avea pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
în grădină, deschideam geamantanul acordeonului și priveam instrumentul. Clapele albe și negre semănau cu lințoliul alb și iarba neagră din fotografie. Geamantanul acordeonului era obiectul de cult al bunicii mele. Intra zilnic nu în camera locuită de noi, ci de geamantanul acestui acordeon. Îl privea mută așa cum într-o biserică te uiți la sfinți rugându-i să te ajute. Îl avea pe fiul ei cu ea în casă, uita că un acordeon nu-i un om, că unui acordeon îi e
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
n-a rămas nevătămat când a fost destituit din istorie. Tatăl meu își îneca în beție amintirea perioadeicât fusese soldat în SS. Mama se lupta cu fata hămesită și rasă în cap ce fusese ea însăși în timpul deportării, bunica venera geamantanul acordeonului, bunicul nu renunța în ruptul capului la chitanțierele lui. În capul fiecăruia se ciocneau lucruri ce n-ar trebui niciodată să se nimerească laolaltă. N-am înțeles cu adevărat cât de tare se luptau cei din familia mea fiecare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
probă care a luat mult timp, a cusut bretelele prea înguste și s-a declarat satisfăcută, a strâns ácele, foarfecele și ața, a închis mașina de cusut cu capacul, a călcat cămașa de noapte și a pus-o apoi în geamantanul meu lângă restul de „rufărie pentru oraș“. Dar după câteva zile a scos-o iarăși de-acolo. S-a apucat să croșeteze la bretele un tiv, un model cu găurele ovale. Tivurile croșetate au făcut cămașa să arate și mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
doi în civil. Milițianul mi-a confiscat biletul de tren și buletinul de identitate, dispărând cu ele și lăsându-mă cu cei doi civili. Aceștia au vrut să percheziționeze mica mea geantă de voiaj. M-am opus arătândspre maldărele de geamantane, saci și lăzi ale celorlalți călători. Urma să mă întâlnesc la București cu lectorul meu de carte din Berlinul de Vest, stabilisem telefonic această întâlnire, iar Securitatea îmi interceptase convorbirea. Acasă n-aveam telefon, trebuise să merg la Poștă și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
avertiza în legătură cu mine, iar ei mă expediau căznindu-se să inventeze o scuză oarecare, fiindcă, de fapt, fuseseră foarte mulțumiți de orele mele. Jenându-se cu toții de cât erau de servili. Maistrul blănar călătorea deseori în străinătateși aducea de-acolo geamantane întregi de cosmeticale și îmbrăcăminte ieftine, care în țară aveau mare căutare. Odată mi-a făcut cadou o a treia căciulă de castor de baltă furată din fabrică, vârându-mi în căptușeala ei albă, fiindcă venise deja primăvara, și o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
est une belle chose mon ami, que les voyages...”. Așa sună un motto din Diderot la Craii de Curtea-Veche. Dar personajele lui Mateiu I. Caragiale călătoresc mai mult în timp, cu gândul, decât în spațiu. „Călătoriile formează spiritele și deformează geamantanele”, susține un personaj al lui Kirițescu. Autorii contemporani nu mai dau atenție călătoriilor pentru că s-au banalizat. Înainte vreme, un voiaj însemna însă ceva special și din cauză că dura enorm din pricina vitezelor reduse. De aceea s-a dezvoltat o literatură a
[Corola-publishinghouse/Science/2115_a_3440]
-
așternuseră tone de praf. A apăsat întrerupătorul și s-a aprins o lumină gălbuie, prăfuită. Oricum, lumina cât de cât încăperea aia lungă și îngustă. Pe jos era un morman de lucruri a cărui umbră se reflecta pe pereții albi. Geamantane, valize, genți. Într-unul din ele am văzut o mașină de scris și o rachetă de tenis. Cea mai mare parte a camerei era ocupată de sacoșe de diferite mărimi. Peste o sută, cred. Vremea își pusese amprenta pe ele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
periuță de dinți și o perie de păr năclăite. Chiar și un aparat de ras. Am deschis termosul, dar n-avea nici un miros. În rest, nimic. Nici măcar o carte, un caiet sau vreun carnețel. Am deschis și alte sacoșe și geamantane, dar cele mai multe conțineau articole de voiaj aruncate alandala, de parcă bagajele fuseseră făcute în grabă. Din fiecare lipsea ceva parcă. Mi-au făcut o impresie foarte ciudată. Pe scurt, conținutul geamantanelor și sacoșelor nu spunea nimic despre personalitatea posesorului și despre
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
caiet sau vreun carnețel. Am deschis și alte sacoșe și geamantane, dar cele mai multe conțineau articole de voiaj aruncate alandala, de parcă bagajele fuseseră făcute în grabă. Din fiecare lipsea ceva parcă. Mi-au făcut o impresie foarte ciudată. Pe scurt, conținutul geamantanelor și sacoșelor nu spunea nimic despre personalitatea posesorului și despre viața pe care ar fi dus-o. N-aveau absolut nimic specific. Nici îmbrăcămintea nu se remarca prin ceva deosebit. Nimic de calitate superioară, dar nici foarte sărăcăcioase. Marcau oarecum
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
avea vreo etichetă cu numele posesorului. Le lipsea orice urmă de individualitate, de parcă cineva s-ar fi străduit din răsputeri să le despoaie de ea. Arătau ca niște rămășițe inevitabile ale mai multor epoci. Am deschis vreo cinci sau șase geamantane și genți, după care am renunțat. Mă săturasem de cât praf înghițisem. Mai aveam și sentimentul că nu voi găsi acolo ceea ce căutam. Dacă exista vreun instrument muzical în oraș, n-aveam cum să-l găsesc aici, ci în cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
pe jumătate, plutind singuratică deasupra turnului cu ceas. Era împrejmuită de nori groși. La lumina palidă a lunii, suprafața apei părea neagră ca smoala. Mi-am amintit de un fular gros de lână pe care-l văzusem într-unul din geamantane. Avea găuri făcute de molii, dar dacă-l înfășuram de câteva ori în jurul gâtului, ținea cu siguranță de cald. Va trebui să-l întreb pe Paznic dacă bagajele alea aveau proprietari și dacă puteam folosi vreun lucru de-acolo. El
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
pentu vară, să vedem cum se prezintă apartamentul. Am mers dintr-o încăpere în alta, în dormitor, în hol, în baie. Era curat, ordine, dar ce ne-a plăcut foarte mult a fost balconul care împrejmuia apartamentul. Când am deschis geamantanele să ne aranjăm lucurile în dulap, mare ne-a fost mirarea că toate erau ude. ─ Janeta, ce-ai făcut cu geamantanul meu?căutam să arunc vina pe fată, deși sinceră fiind îmi dădeam seama că nu ea este răspunzătoare. Ce
7 zile ?n Grecia by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/84081_a_85406]
-
Era curat, ordine, dar ce ne-a plăcut foarte mult a fost balconul care împrejmuia apartamentul. Când am deschis geamantanele să ne aranjăm lucurile în dulap, mare ne-a fost mirarea că toate erau ude. ─ Janeta, ce-ai făcut cu geamantanul meu?căutam să arunc vina pe fată, deși sinceră fiind îmi dădeam seama că nu ea este răspunzătoare. Ce să fac? Te-am ajutat să-l duci. Uite! Toate sunt ude, luam hainele una câte una și i le arătam
7 zile ?n Grecia by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/84081_a_85406]
-
timp, apoi ne-am dus să ne cumpărăm mâncare pentru drum și am început să împachetăm lucrurile, fiindcă a doua zi la prânz trebuia să luăm autocarul înspre țară. Împachetând, am văzut că nu ne mai încap toate lucrurile în geamantane, pentru că ne mai cumpărasem din Grecia ceea ce ne picase cu tronc. ─ Ce-i de făcut?mă-ntrebam. Cumpărăm o sacoșă sau un geamantan. Să mergem la magazine. Iarăși am coborât. Janeta opta pentru o sacoșă sau un săculeț de pânză
7 zile ?n Grecia by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/84081_a_85406]
-
trebuia să luăm autocarul înspre țară. Împachetând, am văzut că nu ne mai încap toate lucrurile în geamantane, pentru că ne mai cumpărasem din Grecia ceea ce ne picase cu tronc. ─ Ce-i de făcut?mă-ntrebam. Cumpărăm o sacoșă sau un geamantan. Să mergem la magazine. Iarăși am coborât. Janeta opta pentru o sacoșă sau un săculeț de pânză încăpător pe care-l zărise într-un magazin, dar nu mai știa unde. Ne-am tot învârtit, ne-am tot sucit până a
7 zile ?n Grecia by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/84081_a_85406]
-
într-un magazin, dar nu mai știa unde. Ne-am tot învârtit, ne-am tot sucit până a găsit magazinul respectiv, dar ne-am dat seama că astfel de săculeț nu este chiar încăpător. Ce mai încoace- încolo, cumpărăm un geamantan și gata, am decis, ca să terminăm cu umblatul. O fi el mai scump, dar este cel mai potrivit. l-am cumpărat și astfel ne-am putut împacheta toate lucrurile, lăsând la suprafață cele de care aveam strictă nevoie. Era ultima
7 zile ?n Grecia by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/84081_a_85406]
-
și când trebuie să te întorci, ai aceeași stare de alertă pe care o aveam noi în acel moment. A doua zi dimineața ne-am sculat cu noaptea în cap, că aveam multe de făcut. Am pus ultimele lucruri în geamantane lăsându-ne doar hainele pe care trebuia să le îmbrăcăm pentru drum și dresul de baie că nu concepeam să nu mai facem plajă pentru ultima dată, mai ales că afară se arăta o zi minunată. După toate acestea, Janeta
7 zile ?n Grecia by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/84081_a_85406]
-
eu într-o Dacie în 1979. Taking off Am ajuns prea devreme. Dau din cap, mă uit în jur. Văd o cafenea în care tronează o motocicletă de colecție. Un Harley. Îi spun că o să așteptăm acolo. Trag de mânerul geamantanului cu rotile, merg spre cafenea. Rămâne pe loc. Mă opresc, mă întorc spre ea. Se uită la mine, ușor descumpănită, apoi se urnește încet. O aștept. Intrăm. Se așază pe un scaun. Las geamantanul lângă masă, rămân în picioare. Văd
Opere cumplite-vol. 2 by Florin Piersic junior. () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1343_a_2707]